Άγχος βοήθεια

Γειά σου,
Η γνώμη μου είναι να προσέξεις την μακρόχρονη χρήση του όσο είναι ακόμη νωρίς, γιατί δεν είναι τυχαίο ότι παγκοσμίως, ύστερα από αδιαμφησβητητες επιστημονικές μελέτες, η χορήγηση του γίνεται μόνο με ιατρική συνταγή, ώστε να ελέγχει ο γιατρός ότι είναι απαραίτητη η συνέχιση του , και συγχρόνως να βλέπει και την κατάσταση του ασθενούς.

Δυστυχώς τα συμπτώματα της εξάρτησης και της επιβαρυνσης του οργανισμού από τις βενζοδιαζεπινες είναι ύπουλα, και μπορεί να εμφανισθούν ακόμη και αρκετό χρόνο μετά την διακοπή των!

Καλό θα είναι να είσαι ενήμερη, και σαν ενήλικας ,υπεύθυνος για την καλή σου συγκρότηση , να πράξεις μετα ότι νομίζεις καλύτερο.

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Γειά σου,
Η γνώμη μου είναι να προσέξεις την μακρόχρονη χρήση του όσο είναι ακόμη νωρίς, γιατί δεν είναι τυχαίο ότι παγκοσμίως, ύστερα από αδιαμφησβητητες επιστημονικές μελέτες, η χορήγηση του γίνεται μόνο με ιατρική συνταγή, ώστε να ελέγχει ο γιατρός ότι είναι απαραίτητη η συνέχιση του , και συγχρόνως να βλέπει και την κατάσταση του ασθενούς.

Δυστυχώς τα συμπτώματα της εξάρτησης και της επιβαρυνσης του οργανισμού από τις βενζοδιαζεπινες είναι ύπουλα, και μπορεί να εμφανισθούν ακόμη και αρκετό χρόνο μετά την διακοπή των!

Καλό θα είναι να είσαι ενήμερη, και σαν ενήλικας ,υπεύθυνος για την καλή σου συγκρότηση , να πράξεις μετα ότι νομίζεις καλύτερο.

---

Με παρακολουθεί έτσι και αλλιώς μια φορα τον μηνα. Αν σταματήσω να τα παίρνω απότομα εχω κάποιες παρενέργειες αλλα αυτο ειναι και φυσιολογικό γιατί προκαλούν εξάρτηση. Κατα τα αλλα μόνο καλα εχω δει από τα ζαναξ. Τα εχω αγαπησει.. Πάντα βέβαια με επιτήρηση του γιατρού μου

Αυτό που ένιωθα είναι όπως τα λες ενα κενό μια θλίψεις με λίγο άγχος δεν μπορώ να το περιγράψω η αλήθεια δεν μπορούσα να σιγκεντροθο είχα αρνητικές σκέψεις συναιχια με κρατούσε 4 με 5 μέρες και έφευγε

Quote:

---

Originally Posted by Rocco13

Όχι μονο αγωγή παίρνω Σονια αλλά εδώ και 9 μήνες δεν βλεπω προκοπή
ο χειρότερος φόβος μου είναι μην έχω κατάθλιψη και τρέχω μετα

---

Δεν λύνει η αγωγή το πρόβλημα οριστικά, το πολύ πολύ να το καλύψει. Αν έχεις προσπαθήσει να το δουλέψεις μέσα σου,να αναλύσεις τι σου συμβαίνει και να το αντιμετωπίσεις και δεν τα έχεις καταφέρει από μόνος σου,θεωρώ την επίσκεψη σε ψυχολόγο επιβεβλημένη. Αλλιώς είναι σαν να λες ας πούμε "έσπασα το πόδι μου, πάω σε παθολόγο, μου δίνει αναλγητικά για ελέφαντες, μετριάζεται κάποιες μέρες ο πόνος, οπότε περιμένω να μου περάσει" . Εμ, δεν θα περάσει. Κι αν περάσει ο πόνος προσωρινά και δέσει στραβά το πόδι,μετά από λίγο μόλις αλλάζει ο καιρός ή το ζορίσεις θα πονάς και θα λες "Μα γιατί πάλι;" Το θέμα είναι να πας σε ορθοπεδικό και να βρεις ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα και ποια η ενδεδειγμένη λύση.


Κατά τη γνώμη μου πάντα και χωρίς να είμαι ειδική, θέματα τύπου αγχώδης διαταραχή, ιδεοληψίες, κατάθλιψη κτλ είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ψυχολογικά και πολύ λιγότερο παθολογικά. Άλλες καταστάσεις όπως π.χ. ψυχώσεις, διπολικές κτλ είναι σε μεγάλο βαθμό και παθολογικό θέμα, οπότε η αγωγή αποτελεί εκεί μεγάλο κομμάτι της θεραπείας.

Θέλω να πω, τα φάρμακα είναι απλά ένα βοήθημα όταν έχεις άγχος μέχρι να βρεις που οφείλεται, να μάθεις να το διαχειρίζεσαι καλύτερα κτλ. Δεν είναι ότι έχεις ξέρω κι εγώ μανιοκατάθλιψη και τα επίπεδα λιθίου στον οργανισμό είναι ότι να 'ναι. Είναι ότι κάτι σε χαλάει στην καθημερινότητά σου ή σκέφτεσαι λάθος ή έχεις κάποιο βίωμα/σκέψη που δεν μπορείς να διαχειριστείς σωστά.

εξαρταται απ τη περιπτωση στη δικη σου σκεφτεσαι σωστα αλλα στο σκοταδι δυσκολα θα βρεις κατι για το πιο πανω δε ξερω

Σε αυτά που λες έχεις απόλυτο δίκιο Σονια!το έχω σκεφτεί και εγώ αλλά θέλω πρώτα να πάρω λίγο τα πανω μου με την αγωγή και μετα θα είναι το πρώτο πραγμα που θα κάνω!ελπιζω μα με βοηθήσει γιατί δεν έχω εμπειρία καθολου

Παρακαλώ. Έχω γράψει παλιότερα σε άλλα θέματα τη δική μου εμπειρία. Περιεκτικά, δυστυχώς όταν πάθαινα κρίσεις πανικού δεν υπήρχε κάποιος να μου πει "Είναι ψυχολογικό παιδάκι μου, η κούραση και το άγχος έχουν βαρέσει κόκκινο, πήγαινε μίλα σε έναν ψυχολόγο να συνέλθεις" . Αν κάποιος μου το είχε πει, θα είχα κόψει πολύ δρόμο. Τελικά ανακάλυψα την Αμερική μόνη μου. Ίσως το ότι τα πέρασα μόνη μου και τα ξεπέρασα χωρίς ψυχολόγους να ήταν πιο γερό μάθημα και να με βοηθάει να μην τα ξαναπάθω και να τα διαχειρίζομαι καλύτερα όλα αυτά τα ψυχοσωματικά, ωστόσο επιμένω ότι δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωριέται ο κόσμος έτσι για καταστάσεις που είναι σχετικά απλές. 9 μήνες βρε 'συ είναι αρκετοί για να δεις πόσο σε βοηθάνε τα φάρμακα στην παρούσα φάση. Πήγαινε μίλα με κάποιον ψυχολόγο.

Σόνια να σε ρωτήσω τι συμπτώματα είχες εσύ και πόσο καιρό σου πήρε για να το ξεπέρασεις?? Αν επιτρέπετε

Vaper, πολλά είχα. Πάρα πολύ έντονη αίσθηση παλμών, ταχυκαρδία, τρομερές ζαλάδες και πονοκεφάλους, τρέμουλο και μουδιάσματα, δύσπνοια, πόνο στα πλευρά, αίσθημα ότι θα πέσω κάτω και δεν συμμαζεύεται. Μια μέρα κάποια στιγμή αισθάνθηκα άσχημα, κάθισα κάτω και για μερικά δευτερόλεπτα, μερικά λεπτά, δεν ξέρω, μου φάνηκε αιώνες, τυφλώθηκα. Απλά μια μαυρίλα. Όπως σου το λέω. Αυτό ήταν νομίζω το χειρότερο από όλα που έχω περάσει και δεν θέλω ούτε να το θυμάμαι.
Αυτά τα τόσο έντονα μου πήρε κάποιους μήνες. Για να το ξεπεράσω εντελώς πιστεύω κανένα χρόνο. Όχι ότι πάρα πολύ σποραδικά μέσα στα χρόνια δεν έχω ξαναπάθει πχ ταχυκαρδίες λόγω άγχους, αλλά είναι σπάνιο και το χειρίζομαι καλύτερα και το περνάω ξώφαλτσα. Δυστυχώς έχω απαιτητικό τρόπο ζωής, είμαι πολύ πιο χαλαρά από ότι παλιά, ωστόσο για να καταλάβεις το τελευταίο μου "ρεπό" να το πω έτσι (είμαι αυτοαπασχολούμενη πλέον), ήταν τον Ιανουάριο και στη δουλειά μου δεν έχει ΣΚ, αργίες κτλ. Έχει κάθε μα κάθε μέρα δουλειά και ναι, αν δεν είχαμε την κωλοκρίση σε αυτή τη χώρα θα ήταν αλλιώς, αλλά τι να κάνουμε την έχουμε. Και πολλές ώρες δουλειάς έχω και πολλούς περιορισμούς εκτός δουλειάς εκ των πραγμάτων σε αυτά που θα ήθελα να κάνω και πολύ άγχος και πολύ κούραση. Αλλά διαταραχή πανικού δεν έχω ξαναπάθει ποτέ από τότε και πάνε γύρω στα 12 χρόνια. Διότι τότε δεν το ήξερα, αλλά ουσιαστικά αυτό είχα.

Μπράβο σου και χίλια ευχαριστώ για αυτό που κάνεις που ακόμα και τώρα που είσαι καλά βοηθάς κόσμο

Δεν κάνω και κάτι το ιδιαίτερο Vaper, απλά τη γνώμη μου και την εμπειρία μου γράφω.
Από τότε και χωρίς να το επιδιώξω έχω γνωρίσει πολύ κόσμο με παρόμοια θέματα. Ίσως είναι που το γενικότερο κλίμα δεν βοηθάει στην ψυχολογία των ανθρώπων, ίσως είναι που πλέον οι άνθρωποι μιλάνε πιο ανοιχτά, ίσως είναι που υπάρχει μεγαλύτερη ενημέρωση και σωστή διάγνωση για το ποιό πραγματικά είναι το πρόβλημα. Με όσους και να έχω μιλήσει, αν δεν γυρίσει ο διακόπτης στο μυαλό και δεν την δουν αλλιώς, με τα φάρμακα προκοπή δεν είδαν.

Ακριβώς και εγώ έχει περίπου ένα μισι χρόνο που την παλεύω χωρίς χάπια

Quote:

---

Originally Posted by Vaper

Ακριβώς και εγώ έχει περίπου ένα μισι χρόνο που την παλεύω χωρίς χάπια

---

Θα τα καταφερεις. Ο άνθρωπος έχει τεράστια δύναμη και τη βρίσκει μέσα του. Εμένα με βοηθάει η προσευχή και η πίστη μου.

Νοσηρή φαντασία, ξεκίνησα κι εγώ ζαναξ μισό του 0.25 το πρωί και 0.25 το βράδυ έπειτα από 2 μήνες που υποφέρω. Τα παίρνω 3 μέρες και δεν έχω δει καμία βελτίωση. Σε πόσον καιρό περίπου είχες δει βελτίωση;

θεωρω οτι το ζαναξ δεν ειναι θεραπεια..αλλα δρα καθαρα πυροσβεστικα..
επισης οταν παιρνουμε ενα ssri κ δεν μας πιανει μετα απο 2 μηνες καλο ειναι να μιλαμε με τον γιατρο μας κ να μας αλλαζει μ αλλο σκευασμα,
αυτο που περιγραφει ο θεματοθετης το εχω περασει κ γω. ειχα εναν κομπο,ενα βαρος, μια ταφοπλακα οπως το ελεγα κ ενιωθα να σβηνω κ κατι σαν να πονανε τα σωθικα μου, ειναι φυσιολογικες αντιδρασεις το αγχους κ της θλιψης στο σωμα...περναει με το ssri οταν κανει επιπεδα..οποτε μηπως να ξαναμιλουσες με τον γιατρο σου? να αυξησεις κ αλλο δοση? ή να αλλαξεις ssri?