Καλημέρα αυτό ακριβώς είναι που λέω και εγώ πως υπάρχει θεραπεία για αυτό το πράγμα
Καλημέρα αυτό ακριβώς είναι που λέω και εγώ πως υπάρχει θεραπεία για αυτό το πράγμα
Για να σαι βέβαιος ότι όντως ξεπέρασες το άγχος θα πρέπει να βρεθείς σε ίδιες καταστάσεις με αυτές που σου προκαλούσαν άγχος, αλλιώς το να λες ότι ξεπέρασα το άγχος είναι ψευδαισθήσεις.
Ψυχοθεραπεία, ήτοι μεθοδολογία παρατήρησης, κατανόησης, εκλογίκευσης και διαχείρισης της σκέψης υπάρχει και μάλιστα αποτελεσματική, πχ η γνωστική συμπεριφορική μέθοδος. Το ζήτημα είναι αν εσύ ως ο παθών θα τα καταφέρεις να την εφαρμόσεις. Συνήθως παλεύεις να την εφαρμόσεις στο σύνολο των περιστάσεων άγχους που σου εμφανίζονται, ωστόσο το ποσοστό επιτυχίας σχεδόν πάντα είναι πολύ χαμηλό.
Σύμφωνο απόλυτα ένας σωστός ειδικός μπορεί να σε κάνει καλά εγώ δυστυχώς έπεσε σε ότι να'ναι ο καθένας μου λει και από κάτι διαφορετικό ένα μισή χρόνος και ακόμα δεν ξέρω τι έχω
Το 90% είναι προσωπική δουλειά κ αυτοί που όντως το ξεπέρασαν έχουν ποιοτικότερη ζωή γιατί δεν ασχολούνται με βλακειες κ ανταποκρινονται ακόμα καλύτερα στις καταστάσεις άγχους γιατί πλέον βιωματικά ζυγίζουν τα πράγματα καλύτερα. Κ η διαχείριση άγχους είναι μια δεξιότητα που καλλιέργεια. Θέλει χρόνο κ αποδοχή. Πραγματική αποδοχή. Όλες οι ασθένειες θεραπεύονται αλλά όχι όλοι οι ασθενείς. Μεγάλη κουβέντα. Κάποια στιγμή είχα ένα φοβερό ατύχημα κ ακρωτηρίασαν ένα δάχτυλο. Κ το ξαβακολλησαμε. Πήρε 6 μήνες να πάψει να πονάει κ ν αρχίσει να έχει αίσθηση. Ήθελε το χρόνο του. Όσο κ να βιαζόμουν εγώ για να γίνει σωστά ήθελε 6 μήνες. Οπότε χωρίς φόβο έκανα υπομονή. Έτσι πρέπει κ μ αυτά τα κωλοψυχοσωματικα. Αποδοχή κ να μη τα φοβόμαστε. 8 χρόνια φοβάμαι ότι κάτι θα πάθω... Κ δεν έχω πάθει τίποτα! Απλά το ανακυκλώνω
Vaper μην ασχολείσαι. Πραγματικά μην ασχολείσαι κι ας νιώθεις χάλια. Θα φύγει η μαλάκια. Μη ψάχνεις να βάλεις ταμπέλα πως λέγεται κλ κράτα την ουσία. Είναι από άγχος. Το μυαλό δεν καταλαβαίνει εκτελεί εντολές. Χρησιμοποίησε την διάνοια σου κ δώσε σωστές εντολές. Είμαι καλά είναι προσωρινό όλο αυτό. Το σώμα μου αντιδράει στην πίεση που του ασκώ.
Γι'αυτό κάνουμε γνωσιακή/συμπεριφορική, για να εκτεθουμε στις ίδιες καταστάσεις και να μάθουμε να τις αξιολογούμε διαφορετικά ώστε να πετύχουμε διαφορετικές αντιδράσεις. Μπορεί να θέλει τον χρόνο του (συνήθως κάποιοι μήνες) αλλά είναι αποτελεσματική μέθοδος και χρόνια μελετημένη παγκοσμίως
Βασικά δεν έχω ψυχοσωματικά έχω μια εμμονή με κάτι που με άγχοσε παλιά και η διάγνωση που μου έκανε η ψυχολόγος είναι ιψδ αλλά είχα πάει και σε ψυχίατρο παλιά και μου είπε πως δεν έχω ιψδ απλά άγχος και αλήθεια δεν ξέρω τη μου γίνεται
Απο μικρή ηλικία είχα αυτό που λέμε "καταναγκασμους" σκεφτομουν "αν δεν κάνω αυτό (πχ να κάνω μια επαναλαμβανομενη κίνηση συγκεκριμένο αριθμό φορών ) θα παθω κάτι κακό". Στην εφηβεία αυτό εξελίχθηκε πάρα πολυ σε σημείο να μην τρωω τιποτα όλη τη μέρα, να ανεβοκατεβαινω σκάλες συγκεκριμένο αριθμό επαναληψεων, να κάνω συγκεκριμένα βήματα κ.ο.κ., με το φόβο ότι αν δεν κάνω όσα σκέφτομαι ότι πρεπει να κάνω, θα πεθάνω. Μετά εμφανίστηκε και η αρρωστοφοβια σε εντατικοτερο βαθμο, δηλαδή πιστευα με το παραμικρο ότι έχω καποια σοβαρή ασθένεια. Με την παροδο του χρόνου κατάφερα να μειωσω τους ψυχαναγκασμους σε πολυ λίγους που δεν καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της μέρας μου . Αλλά οι εμμονες ιδέες με την υγεια προσφατα έγιναν χειρότερες απο ποτε,σε σημείο να κάνω πληθωρα εξετάσεων, να πηγαινω κάθε μέρα στα επειγοντα και σε γιατρούς και να μην μπορω να ζήσω φυσιολογικά γιατί κάθε στιγμή πιστευω ότι μπορει να πεθάνω (με επικεντρο την καρδιά οι φόβοι μου). Πλεόν έχει υφεθει λίγο, αλλά δεν το έχω ξεπεράσει.
Εσύ τι συμπτωματα έχεις;
Θεωρώ βλαπτικη τη συγκεκριμένη προσέγγιση. Αλλο μετριαζω τη συμπτωματολογια και άλλο "θεραπευομαι". Πρόκειται για διαφορετικούς εγκεφάλους. Δεν αλλάζει ο εγκέφαλος, μονο μετριαζονται τα συμπτώματα, αλλάζει ο τροπος ζωής κλπ, αλλά δεν υπαρχει καμία μαγικη θεραπεια. Το να το ονομαζουμε ως "άγχος" δε, είναι γενικολογο, υπαρχουν διαφορετικές παθήσεις, διαφορετικές προσεγγίσεις,διαφορετικές αιτιολογιες,ακόμα και αν πολλες φορες ομοιάζουν τα συμπτώματα.
Επίσης, πολλοί νευρωτικοι έχουν διαπρέψει λόγω του "προβλήματος" τους (συγγραφεις,σκηνοθέτες κ.ά.) Με αυτό θέλω να πω, πως δεν υπαρχει καποιο ιδεατό "τέλειο" και "φυσιολογικό" που όλοι οι ανθρωποι πρεπει να φτάσουμε. Ο καθένας απο εμάς έχει τα προβληματα του. Αποδεχομαστε ότι εχουμε πρόβλημα και απο κει και περα προσπαθουμε να μετριασουμε τα ενοχλητικά συμπτωματα.
Βασικά είχα αυτό με την αρωστοφοβοια έκανα εξέτασης αίματος καρδιογραφηματα κάθε 6 μήνες αλλά πριν έναν χρόνο έκανα σεξ με την κοπέλα μου και δεν τα κατάφερα και μου έγινε εμμονή ακόμα και μετά από.λιγους μήνες που όλα ήταν οκ πάλη αγχονομουν και το σκεφτόμουν έφτασα σε σημείο να αυνανιζομαι 3 με 4 φορές για να δω μόνο και μόνο αν είναι όλα καλά και αν δεν είναι καλη η στύση μου τότε ξεκινάει το άγχος
Ναι άμα έχεις εκ γενετής κάτι αυτό κάνεις, μετριαζεις τα συμπτώματα.
Αν όχι και είναι κάτι επίκτητο, μπορείς να το αποβάλλεις. Τόσες και τοσες μελέτες έχουν γίνει για την πλαστικότητα του εγκεφάλου. Το να λες εδώ δεν υπάρχει ελπίδα,μάθε να ζεις με αυτό σε περιπτώσεις κατάθλιψης και αγχοτικων διαταραχών, είναι εσφαλμένο.
Τι να σου πω, αυτό μπορεί να είναι ocd, μπορει και όχι όμως. Αν ήταν μόνο η αρρωστοφοβια θα σου έλεγε αγχωδη διαταραχη, αυτό που τον/την έκανε να πει ιδεοψυχαναγκασμος,είναι η επανάληψη της πραξης του αυνανισμού,λόγω της εμμονης ιδέας. Αλλά και πάλι δεν ξέρω αν επαρκεί αυτό, γιατί πρεπει να είναι εκτεταμένο φανταζομαι. Το κάνεις ακομα ή θεωρεις πως το ξεπερασες; Θα σου προτεινα να πάρεις και δεύτερη γνώμη αν νιωθεις πως δεν σε καλυπτει αυτή η εξήγηση. Ως θεραπεια τι σου πρότεινε,εκτός της ψυχοθεραπειας;
Σίγουρα υπαρχει πλαστικότητα στον εγκέφαλο , αλλά όχι για όλα τα πράγματα. Δεν λέω ότι δεν υπαρχει ελπιδα, λέω πως δεν υπαρχουν μαγικές λύσεις,ούτε ένα "πριν" και ένα πληρως διαφορετικό "μετά". Καποια συμπτώματα μπορει να μείνουν για παντα,δικη μας δουλειά είναι να μαθουμε να διαχειριζομαστε τις σκέψεις μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει "ίαση" .
Επικτητα συνήθως είναι μετραυματικο άγχος κλπ, αλλά σε όλα μπορει να υπάρχει καποιου είδους προδιάθεση.
Κι εγώ παντως είχα "ιαθει" για μια πενταετία,δεν με τρομαζε τιποτα,μέχρι που ξανάγινε ένα κλικ ,και γύρισαν όλα. Δεν ξέρεις ποτε με αυτά τα πράγματα. Παιζει ρόλο και το περιβάλλον βεβαια και πολλοι άλλοι παράγοντες.
Ψυχοθεραπεία γιατη οκ η αλήθεια δεν με επηρεάζει πολύ στην καθημερινοτιτα μου μου προκαλεί άγχος και αυτά αλλά οκ και έχω και κρισις πανικου μέσα μέσα απλά ο ψυχίατρος που είχα πάει μου είπε πως δεν είναι ιψδ επειδή αγχώθηκα για κάτι μου εμηνε φοβεια και πιαστικα από πάνω του αλήθεια έχω απελπιστεί λίγο με ολο αυτο