Originally Posted by
Tom
Καλησπέρα και από εμένα, καλώς σας βρήκα.
Εγώ είμαι πλάσμα του διαδικτύου πολλά χρόνια αλλά δεν επιχείρησα να ψάξω, μέχρι σήμερα για άλλους ανθρώπους με την πάθηση μου.
Θα καταθέσω ένα απόσπασμα από εμένα.
Είχα ένα άσχημο τροχαίο που μου στοίχισε χρόνια να συνέλθω.
Μόλις συνήλθα από αυτό , δεν έβγαλα 1-2 χρόνια, με χτύπησε η σχιζοφρένεια.
Στην αρχή ήταν πολύ άσχημα με φωνές οράματα κτλπ.
Όταν κατακάθισε όλο αυτό, έπαθα κατάθλιψη.
Ζούσα με τον πατέρα μου και έχουμε ένα μαγαζί.
Όταν πέθανε αναγκάστηκα να το κρατήσω μόνος, δύσκολα πολύ αλλά δεν εγκαταλείπω.
Ευτυχώς στο διαδίκτυο είχα φίλους που με σεβάστηκαν και με στήριξαν, έτσι δεν έχασα την επαφή με τους ανθρώπους.
Θα πω ότι έχω πάθει κρίσεις μπροστά σε πελάτες και έχω χάσει κόσμο είτε γιατί ήταν μπροστά, είτε γιατί έμαθαν ότι είμαι σχιζοφρενής.
Κάποτε γνώρισα εδώ μέσα μια κοπέλα με οικογένεια δουλειά και σπούδαζε παράλληλα στο ανοιχτό πανεπιστήμιο με σχιζοφρένεια, από τότε είπα ότι ούτε εγώ θα το βάλω κάτω.
Ανέπτυξα καινούργια χόμπι όπως ο υποτιτλισμός το σκάκι και το gaming και έκανα και άλλους φίλους.
Το κυρίως πρόβλημα μου είναι ότι όταν το έπαθα αυτό, κατηγόρησα την πόλη μου και τους ανθρώπους της, γιατί είμαι ευαίσθητος σαν άνθρωπος.
Πέσανε πολλά στο κεφάλι μου, αλλά δεν το βάζω κάτω με το μαγαζί ακόμα. Θα παλέψω.
Παίρνω μια ελαφριά αγωγή 5 milligram Stelazine.
Και έχω και ένα φίλο του πατέρα μου που κράτησα και κάνω παρέα.
Δυστυχώς δεν καταφέρνω, χάνετε η όρεξη για βόλτες στην πόλη, δεν ντρέπομαι, όρεξη δεν έχω.
Το σκάκι βοήθησε πολύ και έχω μνήμη ελέφαντα δεν έχω τέτοια προβλήματα.
Το πρόβλημα μου είναι που στεναχωριέμαι ότι δεν θα βρω στα πρότυπα μου μια κοπέλα να κάνω οικογένεια.
Μερικές φορές μέσα στην μέρα ακούω φωνές στο...ριλατί...αλλά δεν δίνω σημασία το έχω μάθει ποια το ποίημα και δεν ασχολούμαι.
Το μόνο που δεν νίκησα ακόμα είναι η όρεξη να βγω ξανά σε αυτήν την πόλη. ( Ο σκακιστικός σύλλογος είναι σε διπλανή πόλη).
Όταν είχα τον αδερφό μου μαζί, είναι ναρκομανής και με πίεσε πάρα πολύ λόγο της εξάρτησης του σε σημείο που έπαθα κρίσεις και μπροστά στον φίλο του πατέρα μου που κάνουμε παρέα, δεν ντράπηκα ούτε στεναχωρήθηκα, συνεχίζουμε και κάνουμε παρέα.
Τώρα πλέον έχω την ησυχία μου και παλεύω να κρατήσω ανοιχτό το μαγαζί.
Ούτε Θεούς ούτε δαίμονες, εγώ κρατήθηκα από την μονάδα μου στο στρατό, μια μονάδα αερομεταφερόμενου πυροβολικού του ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το δικό μου < εικόνισμα >.
Και έχω αρχίσει και αναιρώ την αντίληψη ότι όλος ο κόσμος εδώ είναι σκάρτος, υπάρχει και κόσμος που με βοήθησε και με βοηθάει ακόμα.
Και εδώ όταν ζορίζομαι με πολλά και αγχώνομαι τα χάνω και φαλτσάρω, ζητάω συγνώμη και οι φίλοι το καταλαβαίνουν και δεν λένε τίποτα.
Μία μέρα θα βγω νικητής. Καλή δύναμη σε όλους.
