Στάσιμη ζωή...

Quote:

---

Originally Posted by Phantom

Γνωρίζω και από άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντος μου που κάνουν ψυχοθεραπεία ότι οι ψυχολόγοι δεν έχουν αρμοδιότητα να κάνουν διαγνώσεις

---

Φυσικά και ανήκει στην αρμοδιότητα του ψυχολόγου η διάγνωση. Το θέμα είναι εάν ο εκάστοτε ψυχολόγος έχει ασχοληθεί με το διαγνωστικό κομμάτι. Σε κάθε περίπτωση το θεραπευτικό πλάνο προϋποθέτει γνώση των διαταραχών, της κλινικής εικόνας και της συμπτωματολογίας. Σπουδαία επαγγελματική δεξιότητα επίσης είναι να ξέρεις να παραπέμπεις τον πελάτη σου στον κατάλληλο επαγγελματία ανάλογα με αυτό που βλέπεις. Και σε αυτή την περίπτωση λοιπόν επιβάλλεται να γνωρίζεις συμπτωματολογία, ψυχοπαθολογία, φαρμακολογία κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by V for vendetta

Φυσικά και ανήκει στην αρμοδιότητα του ψυχολόγου η διάγνωση. Το θέμα είναι εάν ο εκάστοτε ψυχολόγος έχει ασχοληθεί με το διαγνωστικό κομμάτι. Σε κάθε περίπτωση το θεραπευτικό πλάνο προϋποθέτει γνώση των διαταραχών, της κλινικής εικόνας και της συμπτωματολογίας. Σπουδαία επαγγελματική δεξιότητα επίσης είναι να ξέρεις να παραπέμπεις τον πελάτη σου στον κατάλληλο επαγγελματία ανάλογα με αυτό που βλέπεις. Και σε αυτή την περίπτωση λοιπόν επιβάλλεται να γνωρίζεις συμπτωματολογία, ψυχοπαθολογία, φαρμακολογία κτλ.

---

Δηλαδή θεωρείς λογικό να της πει "εχεις κατάθλιψη; " Γιατί να της φορτώσει τετοια ταμπέλα; Ξερεις πως υπάρχουν ανθρωποι που όταν ακουσουν την λέξη κατάθλιψη τρομάζουν και δεν κάνουν τίποτα; Λενε "οκ εχω κατάθλιψη δεν μπορώ να κανώ κατι. " Ο ψυχολόγος εννοείται ότι ξέρει και δουλεύει με τον ασθενή.

Το σχόλιο μου αναφερόταν στο κατά πόσο ανήκει στις αρμοδιότητες του ψυχολόγου ή όχι η διάγνωση.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τοτε εγώ είμαι η απόδειξη ότι κάθε μερα η ζωή σου θα είναι καλύτερη. Πεισμωσε.. Αρχισε να ασχολησε με τον εαυτό σου περισσότερο.. Την ψυχολόγο καθε πόσο την βλέπεις;

---

Κάθε δέκα μέρες περίπου αλλά έχω να τη δω πάνω από μήνα λόγω καλοκαιριού (έκλεισε δηλαδή το γραφείο της για διακοπές).

Ως προς τα της αρμοδιότητας αυτή μου είπε ότι δεν κάνει διάγνωση ("δε βάζω ταμπέλες" είπε για να είμαι ακριβής) οπότε υπέθεσα κι εγώ ότι για συγκεκριμένη διάγνωση θα πρέπει να πάω σε ψυχίατρο

Σωστά το υπέθεσες , εφόσον δεν αναλαμβάνει κάτι τέτοιο για τους δικούς της λόγους.

Quote:

---

Originally Posted by Phantom

Κάθε δέκα μέρες περίπου αλλά έχω να τη δω πάνω από μήνα λόγω καλοκαιριού (έκλεισε δηλαδή το γραφείο της για διακοπές).

Ως προς τα της αρμοδιότητας αυτή μου είπε ότι δεν κάνει διάγνωση ("δε βάζω ταμπέλες" είπε για να είμαι ακριβής) οπότε υπέθεσα κι εγώ ότι για συγκεκριμένη διάγνωση θα πρέπει να πάω σε ψυχίατρο

---

Συζήτησε μαζί της αν χρειάζεται να ακολουθήσεις αγωγή. Εγω πιστεύω ότι δεν χρειάζεται. Τα τραύματα είναι πολλά και για αρκετά χρόνια. Πρέπει να τα δουλέψεις. Για πες.. θετικές αλλαγές που είδες απο την μέρα που πας ψυχολογο

Η μόνη διαφορά που βλέπω προς το παρόν είναι ότι χειρίζομαι αλλιώς κάποιες καταστάσεις. Αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι σπουδαίο ακόμα. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές δεν είμαι λειτουργική. Αν στραβώσει κάτι (όχι σημαντικό ιδιαίτερα, πχ αν αποτύχω σε ένα μάθημα) μετά χάνεται η μπάλα.

Είσαι στον κόσμο σου οπως ήσουν;; Απο οτι θυμάμαι είπες ότι κάποια στιγμή είπες δεν παει άλλο. Κάνεις τέτοιες σκέψεις τώρα; Οι αλλαγές να ξέρεις είναι μικρές..Σιγα σιγά .. θελει χρόνο..

Πόσο καιρό κάνεις ψυχανάλυση;

Quote:

---

Originally Posted by Phantom

Η μόνη διαφορά που βλέπω προς το παρόν είναι ότι χειρίζομαι αλλιώς κάποιες καταστάσεις. Αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι σπουδαίο ακόμα. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές δεν είμαι λειτουργική. Αν στραβώσει κάτι (όχι σημαντικό ιδιαίτερα, πχ αν αποτύχω σε ένα μάθημα) μετά χάνεται η μπάλα.

---

Phantom , θα πω την άποψη μου τι έχω καταλάβει. Το σημείο που θέλω να εστιάσω ειναι το ότι φαίνεσαι λίγο σκληρή. Νομίζω η λύση είναι στο να μαλακώσεις ως άνθρωπος. Να συγχωρείς πιο πολύ, τόσο τους άλλους όσο και το εαυτό σου.

Λες ότι είσαι δίκαιος άνθρωπος, οκ, πρώτα όμως να είσαι ελεήμων άνθρωπος. Μαλακός άνθρωπος.
Λες αν στραβωσει κατι κτλ. Ναι αυτό γίνεται από υπερηφάνεια και έλλειψη συγχώρεσης του εαυτού σου. Πες στο εαυτό σου ότι δεν είσαι τέλεια για να τα κάνεις όλα σωστά, άνθρωπος είσαι, δε πειράζει. Το ίδιο και για τους άλλους , άνθρωποι είναι, λάθη και αδικίες θα κάνουν, .... Αγάπη θέλεις τόσο για σένα όσο και για τους άλλους. Συγχώρεση.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είσαι στον κόσμο σου οπως ήσουν;; Απο οτι θυμάμαι είπες ότι κάποια στιγμή είπες δεν παει άλλο. Κάνεις τέτοιες σκέψεις τώρα; Οι αλλαγές να ξέρεις είναι μικρές..Σιγα σιγά .. θελει χρόνο..

Πόσο καιρό κάνεις ψυχανάλυση;

---

Αν εννοείς με το "στον κόσμο σου" την μαυρίλα ναι αρκετές φορές. Κάποιες φορές έχω υπάρξει και καλά βέβαια. Θυμάμαι φορές να έχω φύγει από το γραφείο της ψυχολόγου αρκετά καλά.
Το "δεν πάει άλλο" το έχω πει πολλές φορές και πολλές φορές έχω προσπαθήσει να κάνω κάποια βήματα. Δεν με βοηθάει και το γεγονός ότι ακόμα σπουδάζω (είναι άσχημο πράγμα να μην είσαι απολύτως ανεξάρτητος και γενικά το σπίτι που μένω τώρα το λες και λίγο τοξικό). Ίσως να υπάρχουν οι μικρές αλλαγές για τις οποίες μιλάς αλλά ξέρεις τι γίνεται; Κάθε φορά νιώθω πως κάνω μια γύρα σε έναν φαύλο κύκλο. Κάθε φορά φτάνω πάλι στο σημείο από όπου ξεκίνησα. Και τα παρατάω. Πολλές φορές και από το άγχος μου κάνω χαζά λάθη και πάει πίσω κάτι και εκεί το χάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Phantom , θα πω την άποψη μου τι έχω καταλάβει. Το σημείο που θέλω να εστιάσω ειναι το ότι φαίνεσαι λίγο σκληρή. Νομίζω η λύση είναι στο να μαλακώσεις ως άνθρωπος. Να συγχωρείς πιο πολύ, τόσο τους άλλους όσο και το εαυτό σου.

Λες ότι είσαι δίκαιος άνθρωπος, οκ, πρώτα όμως να είσαι ελεήμων άνθρωπος. Μαλακός άνθρωπος.
Λες αν στραβωσει κατι κτλ. Ναι αυτό γίνεται από υπερηφάνεια και έλλειψη συγχώρεσης του εαυτού σου. Πες στο εαυτό σου ότι δεν είσαι τέλεια για να τα κάνεις όλα σωστά, άνθρωπος είσαι, δε πειράζει. Το ίδιο και για τους άλλους , άνθρωποι είναι, λάθη και αδικίες θα κάνουν, .... Αγάπη θέλεις τόσο για σένα όσο και για τους άλλους. Συγχώρεση.

---

Ίσως να έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Είμαι σκληρή γενικά και με τον εαυτό μου και κατά συνέπεια και με τους άλλους. Όχι πάντα αλλά αρκετές φορές συμβαίνει αυτό. Αλλά ξέρεις όταν επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη ξανά και ξανά λες ότι μετά από κάποιο σημείο παίζει να είναι και επιλογές. Και δεν το λέω μόνο για τους άλλους αυτό αλλά και για εμένα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ναι μεν υπάρχουν αυτά τα χ θέματα αλλά τι ουσιώδες έχω κάνει για να τα αλλάξω; Όχι και πολλά...

Quote:

---

Originally Posted by Phantom

Ίσως να έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Είμαι σκληρή γενικά και με τον εαυτό μου και κατά συνέπεια και με τους άλλους. Όχι πάντα αλλά αρκετές φορές συμβαίνει αυτό. Αλλά ξέρεις όταν επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη ξανά και ξανά λες ότι μετά από κάποιο σημείο παίζει να είναι και επιλογές. Και δεν το λέω μόνο για τους άλλους αυτό αλλά και για εμένα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ναι μεν υπάρχουν αυτά τα χ θέματα αλλά τι ουσιώδες έχω κάνει για να τα αλλάξω; Όχι και πολλά...

---

Και εκεί είναι η υπερηφάνεια, μεγάλο κακό. Άνθρωπος είσαι , θα τα κάνεις ξανά και ξανά, όπως θα τραυματιστείς ξανά και ξανά και θα πας στο γιατρό κάθε φορά. Ξέρεις οι άνθρωποι μαλακώνουν μεσα από κάποιες δυσκολίες όπως πχ σοβαρές αρρώστιες, οι έξυπνοι όμως δε χρειάζεται να φτάσουν εκεί ;)

Είμαι σίγουρος ότι όταν μαλακώσεις και συγχωρείς, όταν σταματήσεις να ψάχνεις το δίκαιο αλλά ψάχνεις το καλό, το ενωτικό, το αγαπητό, ίσως αφήσεις κάποια εμπόδια να φύγουν πίσω. Ναι σε αδίκησε αυτή η φίλη, δεν έπρεπε, τώρα που δεν την έχεις αισθάνεσαι καλύτερα?

1000 φορές θα συγχωρήσεις τον εαυτό σου και τους άλλους και κάθε φορά νομίζω θα αισθανθείς καλύτερα. Να μαλακώσεις αγαπητή μου και να μαλακώσεις πολύ, χωρίς υπερηφάνεια χωρίς απονομή δικαιοσύνης, αλλά απονομή αγάπης και ελέους.