φιλε χωρις παρεξηγηση αλλα ολοι ειμαστε ανθρωποι. οι ανθρωποι που πασχουν απο καποιο ψυχολογικο νοσημα και το ξεπερνανε που κατα τη γνωμη μου ειναι υγιεστατοι(στο μυαλο ειναι ολα), και γινονται καλα και βρισκουν τον εαυτο τους. πως γινεται αυτο εαν είσαι ζευγαρι με ενα ατομο που παρ ολο τον αγωνα που δίνει είναι διπλα σου? γιατι στη περιπτωση μου αυτο συμβαινει οπως το ξαναλεω, στηριξη στηριξη στηριξη αγαπη και φροντιδα, και οσο πιο πολυ να ξεχνιεται. Με αυτο που λες κρεμας ολα τα παιδια, εδω. Οτι δε το ξεπερνανε ποτε... και υποτροπιάζουν.... και φθειρουν τους αλλους διπλα τους. χωρίς να θέλω να φανώ αγενής ολα αντιμετωπιζονται. Κι οταν εναν ανθρωπο τον βαλεις στη καρδια σου και βλεπεις ανταποκριση.. δε πα να χει οτι θες... το θεμα ειναι εσυ τι κάνεις για ναναι αυτος ο ανθρωπος καλα. Οποτε η γνώμη σου λάθος για μένα προσωπικα. Εγω πηρα ενα κοριτσι χαμμενο στις σκεψεις του μπερδεμενο, και με τη παροδο εως σημερα, βλεπω ενα πολυ ευδιαθετο κοριτσι, που μου λεει πως ξεκιναει να εχει και παλι διαθεση και ορεξη για πραγματα στη ζωη της. Λοιπον, αληθεια δε μου λεει πως την αλλαζω προς το καλυτερο? Οταν ακους τους γνωστους να λενε πως λαμποκοπαει και καμμια σχέση με παλια? Οταν τη βλεπω γω ο ιδιος και χαιρομαι 1000 φορες περισσοτερο οταν λεει πως ειναι ηρεμη, μηνα και βαλε σχεδον? Κι ολιγον την ταλαιπωρει μια σκεψη αλλα εχει βρει με τη βοηθεια μου το τροπο να την αντιμετωπιζει? Γιατι και γω εχω βρεθει σε παρομοιες καταστασεις με σκεψεις, και στεναχωριες στο παρελθον και κατι ψιλοσκαμπαζω. Δεν ειναι αυτο το θεμα. Το θεμα ειναι οτι οταν ο συνανθρωπος σου αντιμετωπιζει θεματα, χρεος σου ειναι να τον βοηθησεις μεχρι τελους, ειτε φιλος, ειτε αδελφος, ειτε κοριτσι, ειτε γυναικα. Μονον έτσι θα νοιωθεις πληρης. Ετσι το βλεπω γω το πραγμα τουλαχιστο.Quote:
Originally Posted by Xfactor
