ναι γιατι?
Printable View
Aloooooooo
Θα δώσω ένα τέλος να ξεμπερδεύω. Μια σφαίρα είναι ότι χρειάζομαι.
Θα γλιτωσω κι απ το να δω τους γονεις μου στο φερετρο. Δε γαμιεται.
Σας χαιρετω.
Χαρηκα γι ατην γνωριμια
τι έγινε...................??? τι σφαίρες....???? τι θέρετρα...??? :confused::confused::confused:
δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να σου πει να φύγεις ή να μείνεις.....ή μάλλον όσοι θα σου πούνε φύγε άλλοι τόσοι θα σου πούνε μείνε....τι θέλω ν πω με αυτό...?? ότι η απόφαση είναι καθαρά δική σου...εσύ πρέπει να πάρεις μια απόφαση και να δεχτείς όλες τις συνέπειες που θα φέρει αυτή η απόφασή σου (είτε θετικές είτε αρνητικές)
αυτό δεν είναι και απαραίτητα κακό....αφενός γιατί έτσι λειτουργεί το όλο πράμα...που λέγεται ζωή....αφετέρου γιατί εσύ κανονίζεις για τη ζωή, ωριμάζεις, παίρνεις αυτό που λέμε την ζωή σου στα χέρια σου...και αποφασίζεις εσύ και δεν βάζεις αντιπροσώπους να κάνουν μια δουλειά που υποτίθεται πρέπει να την κάνεις εσύ
Για να "γλιτώσεις" εσύ να δεις τους γονείς σου στο φέρετρο, κάτι που είναι η φυσική σειρά των πραγμάτων στους ανθρώπους, θα υποβάλλεις εκείνους στην τεράστια συμφορά να δουν το παιδί τους στο φέρετρο; Δεν είναι άδικο γι αυτούς τους ανθρώπους;
Και μία ερώτηση: Οπλοφορείς;
Ως κάποια που έχει δει έναν από τους γονείς της στο φέρετρο στην τρυφερή μετεφηβική ηλικία σου λέω ότι το να θάβουν τα παιδιά τους γονείς τους είναι το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο και όχι το αντίστροφο... Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να δεις τα πράγματα λογικά. Σκέψου πόσο θα πονέσεις τους γονείς σου που τόσο αγαπάς. Και ζήτα βοήθεια από κάποιον ειδικό. Είναι η κοινή μοίρα όλων μας ο θάνατος, όμως, έχουμε μια ζωή να ζήσουμε προηγουμένως.
Οκ η απόφαση θα είναι δική μου και μόνο αλλά έλα που δυσκολεύομαι να την πάρω... Δεν είναι κάτι εύκολο μέρος η Αμερική. Το φελεκι μου!!
Πολυ δυσκολο η απωλεια γονενεων , αλλα σιγουρα δεν θαθελαν οι γονεις σου αυτην την λυση , σαν εσχτατη λυση , το ηξερες οτι θα ' φυγουν ' , βαστα γερα ...........δεν ειναι λυση αυτο που προτιθεσαι να κανεις , σκεψου την ηλικια σου , το μελλον σου , ///,,,,,,,,,,,,της στιγμης ειναι αυτη η λυση .........στο λεει καποιος πολυ μεγαλυτερος αυτο , αν αυτο μετραει .....
tzimani, Αποστολία, Katerina2015, είσαστε παντρεμένοι, έχετε οικογένεια? Έχετε άλλα αδέρφια?
Mac, για σ'ενα ξέρω επειδη γνωριζόμαστε πολλή καιρό εδώ.
Συνήθως αυτοί που είναι παντρεμένοι και έχουν οικογένεια έχουν σε μικρό βαθμό και με πολύ λιγότερη συναισθηματική φόρτιση τέτοιες σκέψεις. Διότι ήδη έχουν αντικαταστήσει την πλησιέστερη προς τον άνθρωπο ψυχική σχέση του γονέα με άλλη σχέση, που ναι η φυσική πορεία των πραγμάτων, δλδ με τον/την σύζυγο και την οικογένεια.
tzimani, έχεις ήδη ζήσει ένα χρόνο μακριά τους, άρα διαθέτεις τα ψυχικά αποθέματα να ζεις χωρίς να τους έχεις ανάγκη (με την καλή έννοια), εκτός κι αν εκεί στην πραγματικότητα ήσουν ψυχικά μόνος οπότε έννιωθες την ανάγκη της παρουσίας τους κι αν ισχύει αυτό τότε υπήρξε αποφασιστικός λόγος για να στραφείς πίσω.
Η δική μου εμπειρία λέει ότι με τον καιρό σιγά σιγά θα πρέπει να απεξαρτητοποιούμαστε από έντονους ψυχικούς δεσμούς με τους γονείς, δλδ να χαλαρώνει αυτή η ψυχική σχέση και να μετατρέπεται κυρίως σε σχέση ενδιαφέροντος παρά ψυχικού δεσμού. Μου ρχετε δε συχνά στο νου η κουβέντα που λέει "για μικρός μικρός παντρέψου για μικρός καλογερέψου". Διότι το αν κάποιος δεν επέλεξε μετά βεβαιότητας να μείνει μόνος η συνέχεια καταντά προβληματική πχ λιγοστεύουν με τον καιρό οι δυνατότητες εξεύρεσης κατάλληλου συντρόφου, γεννάται το αίσθημα της μοναξιάς, η αδυναμία να φροντίζει καποιος/α αποκλειστικά από μόνος τον εαυτό, η ανάγκη για παρέα καταντά σε προσκόλληση σε άτομα με τα οποία δεν ταιριάζεις κλπ.