Printable View
Σωστά! Πώς να την κανω να τον συνειδητοποιησει είνα το θέμα.
Δυστυχώς αρνείτε να το παραδεχτεί τι της συμβαίνει. στα συμπτώματα αυτα που είχαμε συζητησει όταν ήταν καλά για να τα θυμάτε όταν κάνει τα επεισόδια της, απλα δικαιολογά τον εαυτό της με άλλα πολλές φορές λεει και ψέματα για να δικαιολογηθεί μου λεει έχεις δικαιο χωρίς να το εννοά. δεν θέλει να καταλάβει και φοβάμαι μην κανει κάτι που θα την επηρεάσει τόσο πολύ ..
Γενικά είναι χαμηλων τόνων και τώρα ... καμμια σχεση.
Οπως εγραψα ... καλο ειναι να συμβουλευτεις ειδικο. Η δικη της ψυχολογος ισως να μην μπορει. Ισως να χρειαστει να μιλησεις με ψυχιατρο για να σου πει οτι δεν υπαρχει μια απαντηση ή λυση σε αυτες τις περιπτωσεις. Δεν το γραφω υπεροπτικα. Ειχα ανθρωπους που με πρεσαραν πανω σε μειζον καταθλιπτικο και ηθελα να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο κυριολεκτικα. Αυτο το μπριζωμα δεν ξερω αν με βοηθησε αλλά με παρακινησε σιγουρα να ψαχτω. Δηλαδη το ποια σταση θα κρατησεις εξαρταται απο εσενα κατοπιν κουβεντας μονο με ειδικο. Μπορει η συζυγος σου να θελει ορια στη ζωη της και οχι παθητικη συμπεριφορά. Πολλα μπορει... Αν και θα ακουστει πικρο τη δουλεια πρεπει να την κανει εκεινη. Ειδικα με γνωσιακη συμπεριφορικη πχ ψυχοθεραπεια. Επισης δεν ξερω αν νιωθει ανετα με ψυχιατρο. Μπορει να μην νιωθει κ να μην ανοιγεται. Ρωτησε την ευθεως πως νιωθει με τους ειδικους της.
ίσως και να έχεις δίκαιο.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Δεν μιλάει όμως να ξέρουμε τι κάνουμε λάθος και εξελίσετε σε κακό και τι ίσως να την επηρεαζει από τα λάθη των γύρω της.
Γενικά δεν εκφράζετε απλά δέχετε κ λεει ευχαριστώ που κάνεις όλα αυτά για μένα. στο τέλος ίσως και να κάνουν κακό γιατί απο μόνη της δεν κανει και κατι (όταν είναι στα κάτω)
καλησπερα
δεν ειμαι διπολικη.εχω σχιζο. εχω περασει ομως πολλα σοβαρα επεισοδια καταθλιψης..
πως το καταπολεμησα?
μια φορα εκανα το εξης..εβγαινα με το ζορι εξω.βουρκωνα στη διαδρομη ως την κσφετερια.ηταν αθλος..την 3η φορα δεν ηθελα να φυγω.αλλα ημουν με ατομα που μπορουσα να συζητησω για τετοια θεματα..εβρισκ κατανοηση..
μηππως να το δοκιμαζατε και αυτο?
πως ειναι τωρα?
γενικά όταν είναι στα κάτω αρνείτε να κάνει το ότιδηποτε. Ούτε καν απο το δωμάτιο δεν βγένει. Καλή ιδέα σου και μπράβο σου που τα καταφέρνεις. η Γυναίκα μου δεν αποδέχθηκε ακόμα τι έχει και όταν έχει κατάθλιψη αναρωτιέτε γιατι της συμβαίνει και τα εχει με τον εαυτό της γιατι να φτάνει σε αυτό το σημειο, οπόταν δεν δέχετε με τιποτα να κάνουμε πράγματαQuote:
Originally Posted by boo
Τώρα λόγω διπολικής ειναι σε μανιακό επεισόδιο και αναμένουμε μια σταθεροποιήση.
Εδω και 6 μήνες ειμασταν 1 κανονικα 1 κατω 1 κανονκα 1 κατω 1 πανω 1 κατω κ τωρα πανω..
Μία φίλη μου πέρασε αρκετά σοβαρή κατάθλιψη με το διαζύγιό της και άλλα προβλήματα πριν κάποια χρόνια. Η κολλητή της της πιρπίριζε το μυαλό για καιρό και κάποια στιγμή είχανε τσακωθεί και πολύ άσχημα μέχρι να την πείσει να δει ψυχολόγο. Πέσαμε η παρέα πάνω της και απλά δεν της αφήναμε περιθώρια να αρνηθεί. Μπουκάρανε οι φιλενάδες της σπίτι, πότε ρίχνοντάς το στην πλάκα, πότε αγριεύοντας, της διαλέγανε ωραία ρούχα, τη βάζανε να βαφτεί με το ζόρι και την παίρνανε για καφέ και εξόδους.
Στην αρχή έλεγε "ωραία, βγήκα, με βάψατε, με χτενίσατε, με ντύσατε και τι με αυτό" κι ήταν τα μαύρα της τα χάλια. Σιγά σιγά όμως, λίγο ο ψυχολόγος, λίγο το περιβάλλον, πήρε τα πάνω της και τώρα το λέει και μόνη της ότι "την κολλητή μου την ευγνωμονώ, αν δεν ήταν αυτή δεν ξέρω τι θα γινότανε. Και η τάδε και η τάδε και εσύ με τις συζητήσεις σου, όλες εσείς με σώσατε".
Τότε δεν την ήξερα την κοπέλα τόσο καλά όσο τώρα, αλλά καταλάβαινα τι τρέχει και προσπαθούσα πάντα να της κάνω ήρεμες συζητήσεις, να μην την πιέζω πολύ να ανοιχτεί από την αρχή αλλά όσο αισθανόταν και να της περνάω μία κάποια αισιοδοξία χωρίς να φαίνεται ότι της κάνω κήρυγμα. Φρόντιζα επίσης να μην εξαντλούμαστε στα ίδια και στα ίδια, να πιάνω και κάποια πιο διαφορετικά και ανάλαφρα θέματα συζήτησης για να ξεφεύγει από τις μαύρες σκέψεις.
Το να της πεις της γυναίκας σου, έλα να πάμε να δούμε την τάδε κωμωδία στο θέατρο ή έλα να πάμε για έναν καφέ σήμερα που έχει ωραία μέρα, μπορεί για αυτήν πραγματικά να είναι μεγάλος άθλος και μπορεί να συνεχίσει να έχει αρχικά χάλια ψυχολογία, αλλά το χειρότερο είναι να μένει αδρανής στο σπίτι να σκέφτεται όλο τα ίδια. Βήμα βήμα, θα αλλάξει προς το καλύτερο σε συνεργασία με τους ειδικούς πιστεύω.
Καλησπέρα, πως ειναι τωρα η συζυγος;
γεια σαςQuote:
Originally Posted by filenia
μετα από 8μήνες με αρκετά πάνω και κάτω, συνέχεια. αυτη την στιγμή είναι σταθερή
έγεινε μια μικρή αλλαγή στα φάρμακα.
ευχομαι να παν ολα καλα και να βρεθεί επιτέλους η κατάλληλη θεραπεία με τα φάρμακα της.
να ρωτήσω και κάτι άλλο όσους ζουν με αυτό γιατί η σύζυγος μου γενικά δεν μιλάει κ δεν ξέρει πως να εκφράσει αυτά που νιώθει κ αι νιώθω και εγώ μπερδεμένος.
νιωθετε αυτό το ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, δεν ξέρω από που να αρχίσω δεν υπάρχει ελπιδα κλπ;; επίσης με τα φάρμακα είστε σταθεροί σε ώρες ;; πίνετε αλκοολ; (εννοω μέχρι πόσο επιτρέπεται;) πως ειναι η επικοινωνία σας με τον γιατρό σας ;;;
Κάποιες γενικές απορίες περί του θέματος. απλά για να κάνω μια σύκριση
ευχαριστώ
Χαιρομαι που μας ξανα εγραψες. Μπράβο σου που έδειξες αφοσιωση στην αγαπημένη σου. Στη δικη μου περιπτωση με τσακισε βαθια οταν ενιωσα οτι το μυαλο μου με πρόδωσε. Επίσης μου ειναι δυσκολο να ενωνω την μεγαλη χαρα με την τεραστια θλιψη. Σκεφτομαι πως ο αλλος δε θα καταλαβει θα με ειρωνευτει υποτιμησει κτλ οποτε καταπιανομαι με μοναχική δραστηριότητα μεχρι να περάσει. Δεν πινω καθολου αλκοολ. Το λατρευα εθιστηκα το εκοψα μετα ηρθε και η διαγνωση και απεχω συνειδητά. Επισης μπορεί σε ένα αγαπημένο πρόσωπο να φαινομαι απόμακρη παγωμενη γιατι κατι που εχει πει το νιώθω σαν αγκάθι μέσα μου αλλά με μια κίνηση παναπλη να μαλακωσει φουλ η καρδια μου και να το δείξω. Σε οτι έχει να κανει με διπολισμο θελει μεγάλο αγωνα απο τον πασχοντα. Στο ειχα ξανα γραψει. Εσυ μπορεί να δινεις τα πάντα κ να νιώθεις πως δεν εισαι αρκετος. Δεν το κανει επιτηδες. Κ αν νιωσει πως σε χάνει θα πέσει κυριολεκτικά πανω σου. Πρεπει όμως να λάβει σοβαρα υπ όψιν τι ειδους ζωη θελει να έχει. Αν δεν τηρεί σωστα αγωγή και αν πίνει δεν ευθυνεσαι.
Μπραβο αυτο ειναι πολυ θετικό!! Να ξερεις οτι ακομα και τωρα που ειναι σταθερη μπορει να αλλαξει παλι η διαθεση της απο το παραμικρο. Μεχρι να βρειτε τη σωστη δοσολογια και το σωστο συνδυασμο θα περασει αρκετες φασεις.Quote:
Originally Posted by GeorgiosEL
Επισης δεν ξερω τι σας εχει πει η γιατρος αλλα καλο ειναι και εκεινη αλλα κυριως οποιος ζει μαζι της να μαθετε να βλέπετε τα "σημαδια" οτι παει για αλλαγη διαθεσης για να μπορειτε σε συνεννόηση με το γιατρο να της προσαρμοζει τη θεραπεια. Και το πως πρεπει να της συμπεριφερεστε. Εμας ο γιατρος ετσι μας ειχε πει στην οικογενεια. Συζητηστε το μαζι του και μη διστασετε οτι απορια εχετε να τον ρωτησετε.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι σίγουρα δεν το θελει να ειναι ετσι και οταν την πιανει η μανια η η καταθλιψη δεν ειναι ο εαυτος της..
Θελει πολυ δυναμη και υπομονη! Με αγαπη ομως ολα λυνονται.
σας ευχαριστώ πολύ ! Δύσκολο αρκετά μπορώ να πω αλλά θα τα καταφέρουμε. απο την μια στην αλλη γκρεμίζονται κάποιες προσπάθειεςQuote:
Originally Posted by filenia
Σας ευχαριστώ πολύ και πολύ σωστά τα λέτε, δεν είναι αλκολικη δεν πινει τοσο πολύ απλά κάποτε αν βγουμε κλπ.
και με την αγωγή βλέπω προσπάθεια δεν αφήνει πίσω φάρμακα, απλά ίσως με την καθημερινότητα το σπιτι τις δουλειές ίσως να ξεχαστεί.
αν πχ ξεχαστεί ενα πρωινό ή ενα βραδυ. τι γίνετε;; πως επηρεάζει;;
στην περιπτωση της ο γιατρος είπε ότι είναι ταχύας εναλλαγής, δηλαδή πολύ ευκολά γίνετε εναλλαγή απο την χαρά στην θλίψη.
Συγνώμη που ρωτώ δεν θυμαμαι αν το διάβασα κάπου.... Έχετε παιδάκια;;
ναι 1. και είναι ακόμη πιο δύσκολοQuote:
Originally Posted by filenia