Printable View
Βρες κάτι που σε ενδιαφέρει ή τουλάχιστον που δεν το βαριέσαι και σπούδασέ το. Επίσης, καλό είναι να βρεις μια δραστηριότητα που σου αρέσει και να την κάνεις χόμπι. Υπάρχει κάτι που να σε τραβάει? Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για τη ζωή που διαφημίζεται παντού, δηλαδή γκόμενες, ξενύχτια, ποτά, ταξίδια και δε συμμαζεύεται. Δε χρειάζεται να είσαι δυστυχισμένος που δεν τα κάνεις αυτά. Βγαίνεις με κανέναν φίλο για καμιά βόλτα?
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι που να μου αρέσει.Βγαινω μόνο για να πάρω τσιγάρα η για να πιωQuote:
Originally Posted by Eagle guy
Ταινίες δε σου αρέσουν? Αθλητικά? Μουσική δεν ακούς? Κλπ
Όλα τα παραπάνω μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να φτιάξεις λίγο την καθημερινότητα σου και να συναναστραφεις με κόσμο. Και ελάττωσε τα ποτά, δεν βοηθάνε σε φάσεις μελαγχολίας. Βγες το πρωί και πάρε εναν καφέ απ'εξω και κάτσε πιες τον έξω. Κάνε το ρουτίνα για να βγαίνεις περισσότερο. Μένεις να υποθέσω με τους δικούς σου? Αν ναι ξεκουνα ανέλαβε πράγματα πχ να πας για ψώνια η να πληρώσεις κανέναν λογαριασμό.
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ψιλοματαια αλλά βοηθούν στο να χτίσεις σιγά σιγά μια άλλη νοοτροπία.
Το σίγουρο είναι πως όσο κάθεσαι στα αυγά σου, τπτ δε θα γίνει, άνθρωποι είμαστε όχι κλωσσες
Οτι αγωγή και να σου δώσει ο ψυχίατρος, με τη δική σου προσωπική δουλειά θα αλλάξεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου
Και γω ειμαι 28 και δεν εχω καμια παρεα. Παλια συνηθιζα να πινω συχνα, πλεον το εχω κοψει σχεδον τελειως εκτος απο καμια μπυρα 2-3 φορες το μηνα γιατι το σωμα μου δινει σημεια πως δεν ανεχεται πια το αλκοολ, ισως ξεκιναει καποια αλλεργια. (ταχυπαλμια για 4+ ωρες, πονοκοιλος, ταση για διαρροια, αισθανομαι αρρωστος σα να εχω πυρετο αν με πιασει καλα το αλκοολ).
Alex97 μενεις σε επαρχια ? Εγω μενω σε επαρχια και ειναι δυσκολα τα πραγματα οσον αφορα το να βρω νεες παρεες. Συνηθιζα να κανω ποδηλατο, ορειβασια, μπανιο στη θαλασσα ή στους καταρρακτες, βολτες στο κεντρο της επαρχιας, γυμναστηριο και ολα αυτα μονος (εκτος απο ορειβασια που παω συχνα με ομαδες - ολοι εχουν τα διπλασια χρονια απο μενα). Καποια στιγμη, αρχισα να μην απολαμβανω τιποτα. Δεν τα εκανα και με τρελη ορεξη ολα αυτα, απλα περνουσε η ωρα καπως ευχαριστα. Τοτε ηταν που ξεκινησε η καταθλιψη. Ξεκινησα Zoloft. Η καταθλιψη εγινε χειροτερη, και ειμαι 3η βδομαδα και φως δεν βλεπω. Δεν πινω, αλλα για να τα βγαλω περα εχω εθιστει σε οπιουχα παυσιπονα για να απαλυνω τον ψυχικο πονο και ελεγχουν πια τη ζωη μου. Δεν το ευχομαι ουτε στον χειροτερο μου εχθρο, ειδικα τα απαισια στερητικα τους, αλλα πανω στην απογνωση δεν το σκεφτηκα καλα πριν ξεκινησω και εθιστηκα πριν το καταλαβω.
Θα σου προτεινα να σταματησεις να πινεις. Οσο καλα σε κανει το αλκοολ εκεινη τη στιγμη, τοσο πιο χαλια και μιζερα ειναι μετα. Μη σου πω ακομα και τη 2η ημερα. Η καταθλιψη τρις χειροτερα, αισθημα ενοχης και απογοητευσης με μπολικο αγχος. Περαν του θεματος οτι μπορει να εχω αλλεργια στο αλκοολ, το comedown και η επομενη μερα μετα την οινοποσια που εκανα δεν αξιζε καν αυτες τις ωρες χαλαρωσης του αλκοολ. Στρεψου σε βαρια αεροβικη γυμναστικη σε γυμναστηριο αν δεν μπορεις καπου αλλου, απ ολα αυτα που εκανα μου αρεσε αρκετα το γυμναστηριο. Ακομα και γω που πασχω απο κοινωνικη φοβια καταφερα και μιλουσα με καποια ατομα εκει μεσα, δεν ειμασταν συνομηλικοι για να πω οτι θα μπορουσαμε να κανουμε παρεα, αλλα εστω μιλουσα με καποιον τριτο εκτος απο την οικογενεια μου. Οικονομικα δεν αντεχα και σταματησα.
Παιδιά είμαι 52. Εχω κατάθλιψη απο τα 18. Επαιρνα απο τότε κάτι σκευάσματα που μου είχε γράψει ο νευρολόγος και ένιωθα καλύτερα. Εμενα σε επαρχία τότε (το 80), χωρίς παρέες και φιλίες. Μπορεί να έφταιγε ο τρόπος διαπαιδαγώγησης που είχαμε και εγω και η αδελφή μου (γιατί κι αυτή βίωσε και βιώνει ακόμα και τώρα μοναξιά παρότι παντρεμένη..). Μετά έφυγα εξωτερικό, σπούδασα αυτό που αγαπούσα, γύρισα, διορίστηκα αλλά η μοναξιά είναι μοναξιά. Εννοείται χωρίς γκόμενα όλα αυτά τα χρόνια γιατί με γέμιζε το αντικείμενο που σπούδασα. Οχι ότι δεν υπήρχαν στιγμές που δεν λύγιζα..
Βέβαια τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα.. Υπάρχει το internet, facebook, forums όπως αυτό εδω που βλέπεις προβλήματα πολύ μεγαλύτερα απο το δικό σου και ανταλλάζεις απόψεις με άτομα που έχουν το ίδιο πρόβλημα. Που θέλω να καταλήξω:
Οταν έχεις ενα οποιοδήποτε πρόβλημα το παλεύεις. Το πας απο δω, το πας απο κει...Δε μένεις σε μια λύση. Το ποτό δεν ξέρω κατά πόσο το λύνει. Λίγο καλό είναι, η υπερβολή πάντα βλάπτει.
Το θέμα είναι να μην μένεις μόνος σου. Η μοναξιά φέρνει κατάθλιψη και μετά σκέφτεσαι μακάβρια πράγματα. Πήγαινε σε εθελοντικές ομάδες: Κάνεις παρέες, περνάς όμορφα και μπορεί να γνωρίσεις και κάποια κοπέλα. Εστω και για φιλία στην αρχή. Αν είναι σοβαρή και δεν πάει για μια νύχτα θα χρειαστεί να σε γνωρίσει καλύτερα. Αλλά θα κάνεις μια σχέση που θα κρατήσει.
Απο μικρός έβλεπα τους γκομενιάρηδες της παρέας να έχουν όποια θέλουν, να την αλλάζουν όποτε θέλουν και να περνάνε καλά κι εγω τίποτα. ΑΛΛΑ, είδα ότι το παίζανε βαρύμαγκες κάτι που δεν το μπορούσα και δε μου άρμοζε στο χαρακτήρα μου να προσποιηθώ για να βγάλω γκόμενα. Επίσης είδα και την κατάληξή τους: ουσίες και παραμέληση των πάντων (οικογένεια, δουλειά) ίσως απο τα κενά που αισθάνονταν μέσα τους και δε μπορούσε να τους τα γεμίσει καμμιά πρόσκαιρη σχέση... Δε νομίζω ότι θέλεις κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι όταν σε πλησιάζουν τα σκυλιά της μοναξιάς να μη μένεις μόνος γιατί θα σε κατασπαράξουν. Βγές, πήγαινε μια βόλτα και θα νιώσεις καλύτερα. Δεν πιστεύω να έχεις αγοραφοβία. Βγές και μίλα με αγνώστους. Κάνε ενα σχόλιο για κάτι που βλέπετε κι 2 και πολλές φορές θα εκπλαγείς.
Ασε που υπάρχουν και συμπληρώματα διατροφής που σου φτιάχνουν τη διάθεση και και δεν χρειάζονται καν συνταγή. Πήγαινε και ζήτα το S-HTP. Σου αλλάζει τη διάθεση, έχεις όρεξη για φαγητό και όλα είναι όμορφα.
Με ολα αυτά θέλω να σου πω ότι δεν εχω βρεί τη λύση στο πρόβλημα αλλά το παλεύω. Στη δουλειά έχω όρεξη, κάνω πλάκα τρελή δε μου φαίνεται τίποτα. Στο σπίτι όταν αλλάζει η ψυχολογία σου είπα πως το παλεύω. Να σημειώσω 'οτι τώρα έχω και μάνα κατάκοιτη, δικαστηρια με την αδελφή μου τη δουλειά μου στο δημόσιο και διοικώ και μια μικριομεσαία επιχείρηση. Συνεχίζω να είμαι μόνος, μετά απο μια σχέση 17 ετων που ήταν για να ξεγελάω την (σεξουαλική) πείνα μου και τελικά ίσως να ήταν και χαμένα χρόνια. Αλλά δε μετανιώνω για τίποτα. Δεν τα γράφω για να σου κάνω τον έξυπνο αλλά πάντα προχωράμε μπροστά. Η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται όπως και όλα στη ζωή. Και όπως όλες οι ασθένειες θέλει πάλεμα...