Πώς θα το ξεπεράσω;;

Quote:

---

Originally Posted by VaGio

Αχ αυτό είναι το κακό, ότι ξεσπαω όταν με αντιλαμβάνεται, ειδικά όταν κλαιει κ τσιριζει :(

---

Κοφτο. Μόνο όταν συνειδητοποιησεις ότι με την συμπεριφορά σου πλαθεις το μελλον του παιδιού σου, μόνο τότε θα τη δεις αλλιώς την όλη φάση.

Τα μικρουλικα πανω στα πολλα ντεσιμπελ ηρεμουν ακομα και απο την αλλαγη χωρου ή ατομου συζυγος γιαγια ). Ειχα διαβασει καπου πως κανενας ανθρωπος δεν εχει αναμνησεις απο το 1ετος ζωης του.Ισως επειδη και για εκεινα ειναι πολυ σκληρη η προσαρμογη αλλα και ο γονεας δε προλαβαινει ουτε να κατ_υρησει. Φτανεις στα ορια σου. Ανθρωπος εισαι οχι ρομποτ. Εγω το εδινα εστω για λιγο γιατι ηρεμουσε. Θα δεις πως σε καποιους μηνες θα εχουν ξεχαστει αυτα. Ειδικα οταν θα ειναι ενα μικρο ανθρωπακι που θα αλληλεπιδρα μαζι σου. Τωρα φαινεται μακρινο αλλα με τη ρουτινα του μωρου περναει γρηγορα ο χρονος.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Στη περιπτωση που ο πατερας αποδειχθει παντελως ανωριμος vox και πιστευει πως το μωρο ειναι αξεσουαρ. Πιστευει πως ειναι οτι θελει εκεινος να ειναι. Ησυχος με υπνο κτλ κτλ κτλ. Τελικα η ΜΑΝΑ τι κανει;;; αλλαζει μυαλο στον ανωριμο ή μεγαλωνει μετα κοπων και βασανων το μωρακι;;; θα ηθελα να διαβασω τη γνωμη σου πανω στο συγκεκριμενο ερωτημα. Σε ευχαριστώ.

---

Δε βλέπω τι αξία έχει η γνώμη μου σε ένα θέμα που είναι καθαρά θέμα απόφασης. Αφού ρωτάς όμως ας σου πω τι νομίζω.

Στο σενάριο που περιγράφεις η μητέρα έχει ακριβώς τις δύο επιλογές που ανέφερες: είτε να αποσιωπήσει το πρόβλημα, αφήνοντας τον άλλο στον κόσμο του επωμιζόμενη όλο το φορτίο, είτε να προσπαθήσει να τον κάνει να ωριμάσει. Γενικά είμαι κατά των διαζυγίων όταν υπάρχει παιδί στη μέση αλλά στην πρώτη περίπτωση, αν είναι οικονομικά ανεξάρτητη, ίσως να είναι καλύτερα να χωρίσει· εξαρτάται από πολλά.

Στην περίπτωση που αποφασίσει να τον κάνει να αλλάξει, προφανώς η έκβαση του εγχειρήματος είναι συνάρτηση του πόσο επιδεκτικός είναι ο άλλος να αλλάξει τη ζωή του και να αναλάβει το νέο ρόλο του πατέρα. Αν ζει στον κόσμο του κυριολεκτικά και είναι απρόθυμος για οποιαδήποτε προσαρμογή, τότε τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα για τη νέα μητέρα. Οπότε επανέρχεται το ερώτημα, χωρίζει ή μένει μαζί του; Αυτό προφανώς δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι.

Υπάρχει όμως και το άλλο: γιατί μια γυναίκα αποφασίζει να κάνει παιδί με έναν τέτοιο τύπο; Δεν έβλεπε από πριν τι είναι; Εκτός κι αν μιλάμε για μια ξαφνική εγκυμοσύνη μετά από σύντομη γνωριμία που δεν της επέτρεψε να δει καθαρά με τι έχει να κάνει.

Γνωρίζω μόνο μία περίπτωση στην οποία αυτό έγινε συνειδητά. Ήταν λοιπόν κάποια που είχε δεσμό με έναν «τρελό». Όταν λέω «τρελός» εννοώ άτομο που δε δίσταζε να εκθέσει σε κίνδυνο τη σύντροφό του. Συγκεκριμένα, ένα βράδυ που είχαν μαλώσει και επέστρεφαν με το αυτοκίνητό του, την παράτησε μόνη της σε αυτοκινητόδρομο κι έφυγε. Δε θυμάμαι πώς τα κατάφερε και επέστρεψε στο σπίτι της, θυμάμαι όμως το εξής. Αφού φρόντισε να μείνει έγκυος από εκείνον, τον έδιωξε (πιστεύω γιατί ήταν επικίνδυνος) και αποφάσισε να μεγαλώσει το παιδί μόνη της. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται μια γυναίκα να θέλει να μείνει έγκυος από κάποιον που έχει σκοπό να εκδιώξει από τη ζωή της.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Δε βλέπω τι αξία έχει η γνώμη μου σε ένα θέμα που είναι καθαρά θέμα απόφασης. Αφού ρωτάς όμως ας σου πω τι νομίζω.

Στο σενάριο που περιγράφεις η μητέρα έχει ακριβώς τις δύο επιλογές που ανέφερες: είτε να αποσιωπήσει το πρόβλημα, αφήνοντας τον άλλο στον κόσμο του επωμιζόμενη όλο το φορτίο, είτε να προσπαθήσει να τον κάνει να ωριμάσει. Γενικά είμαι κατά των διαζυγίων όταν υπάρχει παιδί στη μέση αλλά στην πρώτη περίπτωση, αν είναι οικονομικά ανεξάρτητη, ίσως να είναι καλύτερα να χωρίσει· εξαρτάται από πολλά.

Στην περίπτωση που αποφασίσει να τον κάνει να αλλάξει, προφανώς η έκβαση του εγχειρήματος είναι συνάρτηση του πόσο επιδεκτικός είναι ο άλλος να αλλάξει τη ζωή του και να αναλάβει το νέο ρόλο του πατέρα. Αν ζει στον κόσμο του κυριολεκτικά και είναι απρόθυμος για οποιαδήποτε προσαρμογή, τότε τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα για τη νέα μητέρα. Οπότε επανέρχεται το ερώτημα, χωρίζει ή μένει μαζί του; Αυτό προφανώς δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι.

Υπάρχει όμως και το άλλο: γιατί μια γυναίκα αποφασίζει να κάνει παιδί με έναν τέτοιο τύπο; Δεν έβλεπε από πριν τι είναι; Εκτός κι αν μιλάμε για μια ξαφνική εγκυμοσύνη μετά από σύντομη γνωριμία που δεν της επέτρεψε να δει καθαρά με τι έχει να κάνει.

Γνωρίζω μόνο μία περίπτωση στην οποία αυτό έγινε συνειδητά. Ήταν λοιπόν κάποια που είχε δεσμό με έναν «τρελό». Όταν λέω «τρελός» εννοώ άτομο που δε δίσταζε να εκθέσει σε κίνδυνο τη σύντροφό του. Συγκεκριμένα, ένα βράδυ που είχαν μαλώσει και επέστρεφαν με το αυτοκίνητό του, την παράτησε μόνη της σε αυτοκινητόδρομο κι έφυγε. Δε θυμάμαι πώς τα κατάφερε και επέστρεψε στο σπίτι της, θυμάμαι όμως το εξής. Αφού φρόντισε να μείνει έγκυος από εκείνον, τον έδιωξε (πιστεύω γιατί ήταν επικίνδυνος) και αποφάσισε να μεγαλώσει το παιδί μόνη της. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται μια γυναίκα να θέλει να μείνει έγκυος από κάποιον που έχει σκοπό να εκδιώξει από τη ζωή της.

---

Σε ευχαριστώ που μου απαντησες. Εχεις αναλυτικο τροπο σκεψης με διαυγεια και σαφηνεια. Για αυτο ζητησα και την προσωπικη σου γνωμη. Σε ορισμενα ζητηματα υπαρχει α-λογια. Καποιες συνισταμενες δεν προβλεπονται και επερχεται το χαος = τρομερες δυσκολιες. Για την περιπτωση της κοπελας κυριας υποθετω οτι ναι μεν ηθελε τον γονο του ανδρα αλλά οχι τον δημιουργο του. Τον συν δημιουργο για την ακριβεια. Στους καιρους μας πιο πολυ στεναχωριεται καποιος αν δεν βλεπει το παιδι του ( εγωιστικα κυριως ) παρά αν δεν τον θελει η πρωην. Κατα τα αλλα πιστευω πως κανεις δεν αλλαζει για κανεναν.

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Δε βλέπω τι αξία έχει η γνώμη μου σε ένα θέμα που είναι καθαρά θέμα απόφασης. Αφού ρωτάς όμως ας σου πω τι νομίζω.

Στο σενάριο που περιγράφεις η μητέρα έχει ακριβώς τις δύο επιλογές που ανέφερες: είτε να αποσιωπήσει το πρόβλημα, αφήνοντας τον άλλο στον κόσμο του επωμιζόμενη όλο το φορτίο, είτε να προσπαθήσει να τον κάνει να ωριμάσει. Γενικά είμαι κατά των διαζυγίων όταν υπάρχει παιδί στη μέση αλλά στην πρώτη περίπτωση, αν είναι οικονομικά ανεξάρτητη, ίσως να είναι καλύτερα να χωρίσει· εξαρτάται από πολλά.

Στην περίπτωση που αποφασίσει να τον κάνει να αλλάξει, προφανώς η έκβαση του εγχειρήματος είναι συνάρτηση του πόσο επιδεκτικός είναι ο άλλος να αλλάξει τη ζωή του και να αναλάβει το νέο ρόλο του πατέρα. Αν ζει στον κόσμο του κυριολεκτικά και είναι απρόθυμος για οποιαδήποτε προσαρμογή, τότε τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα για τη νέα μητέρα. Οπότε επανέρχεται το ερώτημα, χωρίζει ή μένει μαζί του; Αυτό προφανώς δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι.

Υπάρχει όμως και το άλλο: γιατί μια γυναίκα αποφασίζει να κάνει παιδί με έναν τέτοιο τύπο; Δεν έβλεπε από πριν τι είναι; Εκτός κι αν μιλάμε για μια ξαφνική εγκυμοσύνη μετά από σύντομη γνωριμία που δεν της επέτρεψε να δει καθαρά με τι έχει να κάνει.

Γνωρίζω μόνο μία περίπτωση στην οποία αυτό έγινε συνειδητά. Ήταν λοιπόν κάποια που είχε δεσμό με έναν «τρελό». Όταν λέω «τρελός» εννοώ άτομο που δε δίσταζε να εκθέσει σε κίνδυνο τη σύντροφό του. Συγκεκριμένα, ένα βράδυ που είχαν μαλώσει και επέστρεφαν με το αυτοκίνητό του, την παράτησε μόνη της σε αυτοκινητόδρομο κι έφυγε. Δε θυμάμαι πώς τα κατάφερε και επέστρεψε στο σπίτι της, θυμάμαι όμως το εξής. Αφού φρόντισε να μείνει έγκυος από εκείνον, τον έδιωξε (πιστεύω γιατί ήταν επικίνδυνος) και αποφάσισε να μεγαλώσει το παιδί μόνη της. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται μια γυναίκα να θέλει να μείνει έγκυος από κάποιον που έχει σκοπό να εκδιώξει από τη ζωή της.

---

Αυτά δεν είναι απορία. όμοιος όμοιό αει πελαζει λέγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Μα σαφώς είναι και αυτή η γυναίκα τρελή για να βάλει στόχο να παρει το σπέρμα ενός τρελού και μετά να τον διώξει, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο και το ίδιο το παιδί που το προδικάζει να ζήσει σε διαλυμένη οικογένεια χωρίς τον πατέρα του.