Ο αδερφος μου εγκατελειψε τη μανα μας

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Καλησπέρα Ορέστη. Δεν κατάλαβα ακριβώς το πρόβλημα..
Το ότι έφυγε ο αδερφός σου και παρατήσε την μαμά σου ή ότι παρατήσε εσένα μόνο με την μαμά σου? Από ότι λες δεν έιχατε και τις καλύτερες σχέσεις και το περιβάλλον δεν ήταν ευχάριστο για κανέναν σας!

---

Προς το παρον δεν αλλαζει κατι αλλα α) η μανα ειναι αρρωστη και θα χειρουργηθει συντομα και β) μια μερα θα φυγω κι εγω απ το σπιτι.

Επισης μεταξυ τους δεν ειχαν ποτε προβλημα

Ορέστη είναι πολύ φυσιολογικό να φύγει από το σπίτι ο αδερφός σου.

Εσύ έχεις θυμώσει επειδή εκείνος παρόλο που στα δικά σου μάτια είναι ο ευνοημένος της μάνας σου, καταφέρνει να την "εγκαταλείπει" ενώ εσύ όχι.

Αντι να θυμώνεις, προσπάθησε να εστιάσεις στο πώς το κάνει. Πολλές φορές όταν δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι, είναι καλό να παρατηρούμε πώς το διεκδικούν και το πετυχαίνουν οι άλλοι και να τους αντιγράφουμε. Παρατήρησε τον αδερφό σου λοιπόν και αντέγραψε τον. Κοίτα πως θα φτιάξεις τις συνθήκες στην ζωή σου ώστε να κάνεις το ίδιο με εκείνον. Ο ρόλος κανενός παιδιού δεν είναι να κάθεται σπίτι και να φροντίζει τους γονείς του.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Προς το παρον δεν αλλαζει κατι αλλα α) η μανα ειναι αρρωστη και θα χειρουργηθει συντομα και β) μια μερα θα φυγω κι εγω απ το σπιτι.

Επισης μεταξυ τους δεν ειχαν ποτε προβλημα

---

Το ότι έφυγε από το σπίτι δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι εκεί στο χειρουργείο της μαμάς σου ή ότι δεν θα βοηθήσει σε ότι χρειαστεί..
Ναι όπως μια μέρα θα φύγεις εσύ από το σπίτι ετσι έφυγε και αυτός πιο νωρίς από εσένα.
Ναι μεταξύ τους τα πήγαιναν μια χαρά εσύ όμως είχες θέματα μαζί του οπότε μπορεί να είναι κάτι θετικό για εσένα αυτό..

Ορεστη σ ξαναλεω ξεκολλα. Τα εχω περασει κ γω απλα ημουν στη θεση τ αδερφου σ.ειναι φυσιολογικοτατο αυτο π συμβαίνει. Η ελληνικη οικογενεια εχει το θεμα τα παιδια να μενούν στην ιδια πολυκατοικια κλπ.μη κατηγορεις τη κουνιαδα σ μπορει να το ειπε κ ο αδερφος σ. Δε ξερεις ποτε τι συζητανε.επισης δεν εγκατελειψε τη μανα σ. Τι περιμενες να ναι αποκλειστικός νοσοκομος κ να κανετε βαρδιες? Χαλαρωσε κ κοιτα κ συ να φυγεις σιγα σιγα κ να φτιαξεις τη ζωη σ. Μη χαντακωθεις. Θυμήσου να ζησεις.

Κ κατι ακομα.ο πατερας μ οταν ηταν χαλιαμε τον καρκινο δε μπορουσε να περπατησει κλπ.εγω ημουν ολη μερα εκει με τον αδερφο μ. Ξερεις τι μας ελεγε? Τι κανετε εδω βγειτε εξω με τους φιλους σας. Ξερεις τι αλλο εκανε? Μας εκλεισε ταξιδι με τις κοπελες μας 10μερες.κτον ρωτησα γτ ρε πατερα.κ η απαντηση τ ηταν το οτι θελω να περνάτε καλα δεν υπαρχει κατι πιο σημαντικο.θα ρθουν στιγμες π θα αγχωθειτε οταν θα κανετε οικογένεια.συγνωμη π σας εγινα βαρος ντρεπομαι.κ οταν πεθαινε το ιδιο ειπε κ οτι ειναι χαρούμενος π εχει καλα παιδια να μη ξεχναμε να ζησουμε τη ζωη. Μη μένουμε σε καταστασεις π μας την περιορίζουν. Ορεστη ζησε κ εσυ κ ο αδερφος σ. Αυτο δε σημαινει οτι ξεγραφετε τη μανα σας.μη το παίρνεις πανω σ σαν ευθυνη.

Εγω ειχα προτεινει πριν απο χρονια να πουληθει το σπιτι που μενουμε και να παει η μανα μονιμα στο χωριο που εχει συγγενεις και φιλεναδες. Εδω δεν εχει κανεναν.

Quote:

---

Originally Posted by Ορέστης

Πηγε να συζησει με την κοπελα του. Και καλα εκανε. Ο καθενας παιρνει αυτο που του αξιζει. Μια ζωη η μανα μας τον νταντευε. Το 2012 τον ειχαν πιασει ζηλιες και ανησυχιες για τα περιουσιακα και την ειχε βαλει να μου κανει επιθεσεις. Καθε φορα που πηγαινα στην πορτα να φορεσω τα παπουτσια μου ή που ντυνομουν για να βγω ερχοταν η μανα μου και μου ελεγε "γερο που πας; τωωωωρα το θυμηθηκες να βρεις γυναικα; τοσα χρονια δεν το θυμοσουνε; τωρα που παντρευεται ο αδερφος σου σε επιασε; " και γελαγε χαιρεκακα. Δεν καταλαβα τι εμποδιζε τον αδερφο μου να παντρευτει το οτι ηθελα κι εγω να ζω φυσιολογικα. Λεφτα και μεριδιο στην περιουσια δεν ζητησα.

Τσαντιζοταν ο αδερφος μου, χωρις να του κανω εγω τιποτα, και αμεσως η μανα μου με αρπαζε:" εσυ φταις που δεν παντρευεται ο αδερφος σου! Εσυ φταις που δεν κανει παιδι! Δεν ερχεται η νυφη να ζησει μαζι μας γιατι δεν θελει τον τρελο αδελφο.". Σκοπος της ηταν ή να με κανει να αυτοκτονησω ή να με στειλει στο τρελαδικο. Τελικα κατεληξα στο νοσοκομειο με ταχυκαρδια που δεν υποχωρουσε και για μηνες δυσκολευομουν ακομα και να περπατησω ενα τετραγωνο.

Αντι να του μιλησει με αγαπη και να του πει, παιδι μου κοιταξε τη ζωη σου και αφησε τον αδελφο σου να ζησει τη δικη του οπως εχει δικαιωμα, δεν σου φταιει σε κατι, εκεινη θεωρουσε υποχρεωση της σαν μανα, τα συναισθηματα αντιζηλειας και τις παραλογες σκεψεις που ειχε ο αδερφος μου εναντιον μου, να τις επικυρωνει, να τις υποδαυλιζει, και αντι να συμφιλιωνει την οικογενεια, να μου κανει επιθεσεις. Νομιζε οτι ετσι του κανει καλο, οτι γινεται υπερμαχος του.

Υπερμαχος του παιδιου μας ομως δεν γινομαστε οταν παιρνουμε το μερος του στο δικιο και το αδικο, αλλα οταν το βοηθαμε να προοδευσει. Δυστυχως τον μεγαλωσαν με περιεργο τροπο οι γονεις μου, του εκαναν ολα τα χατιρια, τυπου να ξαπλωνει κατω στο δρομο και να ουρλιαζει η μανα μου "Σηκω πανω Σ.... μου και θα σου αγορασω ολο το μαγαζι!!!", του ενισχυσαν την αντιζηλια που ενιωθε οταν γεννηθηκα (και που νιωθουν πολλα μοναχοπαιδια οταν αποκτησουν αδερφακι) και επι 40 χρονια καλλιεργησαν μια αρρωστημενη κατασταση.

Να λοιπον που οταν δεν δημιουργεις ουσιαστικες σχεσεις αγαπης, αλλα κακομαθαινεις, το παιδι που κακομαθες στο τελος σου γυρναει την πλατη και σε παραταει να ψοφησεις.

---

Συγγνώμη αλλα εμενα μονο τρελός δε μου φαίνεσαι. Έχεις ειρμό σκέψης, γράφεις καθαρά και κατανοητα και έχεις επιχειρήματα για οτι λες. Ασε τον αδερφό σου να κάνει τη ζωή του έστω μακρυά σας και βρες δύναμη να συγχωρέσεις τη μητέρα σου γιατί δε θα ζει για πάντα.