ΓΑΔ - απορία

Quote:

---

Originally Posted by Maria10

Δεν ξέρω φοβάμαι λίγο να ξεκινήσω άλλο φάρμακο.. Εμενα οκ το λαντοζ μέχρι στιγμής μου έκατσε καλά, η μαμά μου όταν πήρε για 10 μέρες την έκανε χάλια κ το έκοψε
Δε μπορούσε να σταθεί στα πόδια της.. Οπότε φοβάμαι να δοκιμάσω άλλο

---

αφού σου έκατσε καλά, συνέχισέ το και συζητήσέ τα όλα αυτά με το ιατρό σου. Το ότι η μητέρα σου ένοιωσε ατονία λόγω του φαρμάκου, δεν σημαίνει οτι θα το νοιώσεις και εσύ με κάποιο άλλο. Υποθετικά στα λέω όλα. Ο γιατρός που σε γνωρίζει καλά μπορεί να σου πει ποιά είναι η καλύτερη λύση.

Quote:

---

Originally Posted by Giannisk91

Κατάλαβα σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου,,,, η αλήθεια είναι ότι πριν πάθω αυτό είχα πάθει μια δυο φορές δύο φάσεις αρρωστοφοβια αλλά κράτησαν λίγο ως ελάχιστο την μια ένα μήνα και την άλλη το πολύ 2 μήνες,,,, τώρα όμως κράτησε 10 μήνες με πάρα πολλούς γιατρούς κρίσεις να μν μπορώ να κοιμηθώ,,, να μν στα πολυλογώ έχω βοηθηθεί και έχω μια ψιλό νορμάλ ζωή αλλά έχω ακόμα καθημερινά μια ανυσηχια και άσχημες σκέψεις,, ευτυχώς τα πονακια έχουν εξαφανιστεί στο μεγαλύτερο ποσοστό,,, ναι το 91 είναι η χρονολογία γέννησης μου

---

συνέβη κάτι που σε δυσαρέστησε/εξόργισε πριν 10 μήνες?

Quote:

---

Originally Posted by Nikolas73

συνέβη κάτι που σε δυσαρέστησε/εξόργισε πριν 10 μήνες?

---

Ναι... Βασικά γενικά πάντα ήμουν λίγο φοβιτσιαρης,,, και πάντα έβλεπα τους δικούς μου να πηγαίνουν πάντα σε αρρώστους,,, ώσπου πριν 10 μήνες αρρώστησε ένας κοντινός μου άνθρωπος και εκεί από την πρώτη μέρα που το έμαθα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου,,,,,, μέχρι να πάω ζητήσω βοήθεια με πήρε 4 μήνες..... Αυτούς τους 4 μήνες έκανα γαστροσκοπηση δέκα και αιματολογικες 5 υπέρηχος και πόσα άλλα,,,, έβγαλα πολλά πονακια σε όλο μου το σώμα.... Τώρα σε σχέση με το πως ήμουν ειμαι καμία σχέση αλλά πάλι έχω αυτόν τον φόβο καθημερινά,, εσύ αν επιτρέπετε ποσω ετών είσαι για να καταλάβω πόσα χρόνια το περνάς αυτο

Quote:

---

Originally Posted by Giannisk91

Ναι... Βασικά γενικά πάντα ήμουν λίγο φοβιτσιαρης,,, και πάντα έβλεπα τους δικούς μου να πηγαίνουν πάντα σε αρρώστους,,, ώσπου πριν 10 μήνες αρρώστησε ένας κοντινός μου άνθρωπος και εκεί από την πρώτη μέρα που το έμαθα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου,,,,,, μέχρι να πάω ζητήσω βοήθεια με πήρε 4 μήνες..... Αυτούς τους 4 μήνες έκανα γαστροσκοπηση δέκα και αιματολογικες 5 υπέρηχος και πόσα άλλα,,,, έβγαλα πολλά πονακια σε όλο μου το σώμα.... Τώρα σε σχέση με το πως ήμουν ειμαι καμία σχέση αλλά πάλι έχω αυτόν τον φόβο καθημερινά,, εσύ αν επιτρέπετε ποσω ετών είσαι για να καταλάβω πόσα χρόνια το περνάς αυτο

---

πάρε μια βαθιά ανάσα, 46. Πλέον το έχω πάρει απόφαση....προχωράω και ότι βγει...σε γιατρό δεν ξαναπάω, εννοώ παθολόγο, καρδιολόγο κλπ για τέτοια συμπτώματα όπως ταχυκαρδίες, έκτακτες συστολές, ζαλάδες, εξάντληση. Ηρεμιστικό έχω να πάρω χρόνια, χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο να το ξαναπάρω αν χρειαστεί. Μέχρι την Τετάρτη είχα ταχυπαλμίες, ζαλάδες, στιγμές εξάντλησης που δεν μπορούσα πάρω τα πόδια, φοβόμουν οτι είχα καρδιακή ανεπάρκεια. Με το που λύθηκε το πρόβλημα που μου έτρωγε το μυαλό, αναστήθηκα και η "καρδιακή ανεπάρκεια" πήγε στο διάολο. Πρός το παρόν, όποτε χρειαστεί, με ηρεμεί το ημίγλυκο κόκκινο κρασί "Το αλλοτινό", ένα δύο ποτηράκια την ημέρα και όχι πάντα. Άλλα κρασιά δεν μου φέρνουν γαλήνη, οπότε έχω την εντύπωση οτι δεν με ηρεμεί το 10% αλκοόλ ούτε η ρεσβερατρόλη και άλλα αντιοξειδωτικά που λίγο πολύ έχουν όλα τα κρασία, αλλά η γλυκιά του γεύση. Είναι δηλαδή και πάλι θέμα μυαλού.....

Quote:

---

Originally Posted by Nikolas73

πάρε μια βαθιά ανάσα, 46. Πλέον το έχω πάρει απόφαση....προχωράω και ότι βγει...σε γιατρό δεν ξαναπάω, εννοώ παθολόγο, καρδιολόγο κλπ για τέτοια συμπτώματα όπως ταχυκαρδίες, έκτακτες συστολές, ζαλάδες, εξάντληση. Ηρεμιστικό έχω να πάρω χρόνια, χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο να το ξαναπάρω αν χρειαστεί. Μέχρι την Τετάρτη είχα ταχυπαλμίες, ζαλάδες, στιγμές εξάντλησης που δεν μπορούσα πάρω τα πόδια, φοβόμουν οτι είχα καρδιακή ανεπάρκεια. Με το που λύθηκε το πρόβλημα που μου έτρωγε το μυαλό, αναστήθηκα και η "καρδιακή ανεπάρκεια" πήγε στο διάολο. Πρός το παρόν, όποτε χρειαστεί, με ηρεμεί το ημίγλυκο κόκκινο κρασί "Το αλλοτινό", ένα δύο ποτηράκια την ημέρα και όχι πάντα. Άλλα κρασιά δεν μου φέρνουν γαλήνη, οπότε έχω την εντύπωση οτι δεν με ηρεμεί το 10% αλκοόλ ούτε η ρεσβερατρόλη και άλλα αντιοξειδωτικά που λίγο πολύ έχουν όλα τα κρασία, αλλά η γλυκιά του γεύση. Είναι δηλαδή και πάλι θέμα μυαλού.....

---

Δηλαδή τόσα χρόνια ζεις με αυτό;;;;;; πήρε βοήθεια ποτέ, φαρμακευτική εννοώ;; δεν θέλω να υποτιμήσω σε καμία περίπτωση το δικό σου αλλά εγώ αυτό που ζούσα πριν πάρω βοήθεια δεν παλευόταν δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν έτσι χρονια