Αποδέχεσαι αυτό που ζεις.. Και στέκεσαι απέναντι του..
Printable View
Αποδέχεσαι αυτό που ζεις.. Και στέκεσαι απέναντι του..
καταρχασ δεν εχεισ τιποτα εισαι ενα κοριτσακι που δεν τα εχει φερει στο σωστο μετρο το ιδιο ηταν και τα παιδια μου εισαι μια χαρα φυσιολογικη αλλα δεν περνασ καλα οι φοβιεσ σημαινουν οτι εκανεσ κανενα τσιγαρο η περασεσ καλα σε καποιο σκηνικο και θεσ να επαναληφθει οσο τισ εχεισ και το λεσ ζητασ προσοχη να ξαναδημιουργηθει δηλαδη το σκηνικο αυτο ειναι ολο θα πασ σε ενα παθολογο θα παρεισ μερικα συμπληρωματα κι ολα καλα το οτι με φαρμακα εγινεσ καλα αυτο δειχνει τα φαρμακα βελτιωνουν τη λειτουργια ειναι σαν να περνασ καλα θα μιλησεισ με τα παιδια εδω τι συμπληρωματα να παρεισ η με ενα παθολογο οι περισσοτεροι ειστε ετσι και σασ εκμεταλευονται οχι ακριβωσ γιατι εκριθηκαν ενδορφινεσ και θελουν να ξερουν τι εγινε μαγνησιο για διαθεση πρωτεινεσ για δυναμωμα ειναι μερικα απο τα συμπληρωματα που μπορεισ να παρεισ το οτι ξερουν τι εγινε το τζογαρεισ μπορει να βγει καλο μπορει να βγει κακο γτ σε μαθαινουν οπωσ και να εχει δεν εχεισ κατι το ανυσηχητικο και μπορεισ να εισαι καλα εμενα που με βλεπεισ ειμαι ο πιο φυσιολογικοσ που θα δεισ ποτε σου αλλα τρελαινομαι κι εγω δεν ειναι ο ανθρωποσ οπωσ το φανταζεσε αυτα
εγω παω γιατρο γτ αντιμετωπιζω κοινωνικο προβλημα και δεν ταιριαζει αυτο σε κρατοσ ευνομουμενο και αρα καποιοσ πρεπει να ξερει και αμα παθω κατι αποφασιζει τι πρεπει να γινει δατσ ολ και ειμαι φυσιολογικοτατοσ απλα με βασανιζουν ολοι τωρα γιατι ψαξε βρεσ το αυτα
total_black αντίμετωπιζω και εγώ αυτό το πρόβλημα, πάνω από 10 χρόνια κιόλας (και σίγουρα περισσότερο πριν διαγνωστεί). Ακόμη και σε μένα που είμαι παθών να περίεγραφες ποιο λεπτομερώς το πρόβλημα σου δεν θα μπορούσα να το νιώσω όπως το νιώθεις εσύ. Δεν θέλω να πάω τι συζήτηση στα φύλα αλλα η αντιμετώπιση από την οικογένεια είναι ίδια και πολυ χείροτερη, επείδη οι άντρες δεν επιτρέπετε να αισθάνονται έτσι με τα στερεότυπα της κοινωνίας. Όπως εγραψε και ο george1520 είναι κάτι που εαν δεν το περάσεις, απλά δεν μπορείς να το κατανοήσεις. Όπως και εσύ νιώθω αγανάκτηση από τη μη συμπαράσταση από το κύκλο μου, αλλα αυτή ειναι η πραγματικότητα και πλεον σχεδον την εχω αποδεχθεί. Το θέμα είναι όμως να βρεις συμπαράσταση από τον ειδικό που παρακολουθείς, και να βελτιωθεί η κατάσταση σου. Απο τα γραφόμενα σου δεν είμαι σίγουρος ότι σε βοηθούν τα φάρμακα όσο θα πρέπε. Μερικές φορές χρειάζεται να δοκίμασεις αρκετά μέχρι να βρείς αυτό που σε βοηθάει.
γιατρε εχουμε ξεφυγει απο αυτο το προβληματακι γτ τα κοριτσια ηθελαν να τουσ πω οτι ξερω οτι οτι ξερω και φυγαν και μερικα ναρκωτικα φυγαν και μερικα τσιγαρα φυγαν και μερικεσ μπυρεσ να μη στα πολυλογω ειμαστε γυρω στα 10 ατομα εξηγησαμε ολη την ανθρωπινη φυση ολη τωρα γιατι στη γειτονια μου ειναι ολοι φτωχοι η θα καναμε αυτο η θα γινοταν 1500 μαλακιεσ και θα πεθαιναμε τα ξερει η μαφια ο στρατηγοσ νδ που με ξερει απο μικρο παιδι και ολεσ οι μυστικεσ υπηρεσιεσ του κοσμου δε το βγαζουν στη φορα με τιποτα εγω φυλακη δεν παω πηγα στρατο κι εχω πτυχιο αν παθω κατι τυχαια βλεπουμε ποιοσ την πληρωνει ειμαστε πολλοι που ξερουμε τον ανθρωπο οι αλλοι για να καταλαβεισ βρηκαν και για το θεο τα παντα εγω ειμαι πιο ησυχοσ εμενα για τιμωρια με αποκλεισαν τωρα για τουσ αλλουσ ενδιαφερονται οι παντεσ αυτα
τωρα γτ εγω ειχα τη διαγνωση αγαπησα τα κοριτσια και λεω δεν το κανω να δω κι εγω τι παιζει η θεραπεια για την ομιλια ειναι ενασ σκετοσ φραπεσ κι ενα αλλο ειδοσ σκετου δεν το λεω μην το δοκιμασει κανεισ γτ δεν το ξερω σιγουρα παντωσ το βρηκανε εγω εχω διαγνωση εδω και 15 χρονια δεν εχω πολυ ψωμι ακομα και λεω να κανω και κατι καθησα τα πηρα τουσ ειπα τα μαθαν ολοι οι γιατροι κι οι υπολοιποι εμενα με αποκλεισαν ζησω πεθανω δεν πειραζει μπορει ομωσ να γινει ταινια του χολυγουντ εγω ειμαι ο σπιθασ
Καλησπέρα.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω περάσει πολλές φορές κατάθλιψη. Έχω αντιμετωπίσει ακριβώς τα ίδια που είπες. Όταν τα έλεγα η μόνη απάντησή τους ήταν μην λες βλακείες, στο μυαλό σου είναι, να είσαι θετικός, να πας σε ψυχολόγο μπλα μπλα μπλα.
Αρκετές φορές είχα και αρνητικές σκέψεις...
Κανείς δεν πρόκειται να σε καταλάβει γιατί πολύ απλά είτε γιατί δεν έχουν περάσει παρόμοια είτε απλά δεν νοιάζονται.
Εσύ χρειάζεσαι αγάπη και κάποιος/α να σου το δείξει με αληθινές αγκαλιές, να κοιτάξουν τα μάτια σου και να σου πουν ξέρω ότι δεν είσαι καλά και να πουν είμαι δίπλα σου.
Κανείς δεν θα κάτσει να σκεφτεί πως σκέφτεται ο άλλος. Όλοι κοιτάνε την πάρτη τους δυστυχώς...
20+ παλεύω κάθε μέρα και οι άλλοι νομίζουν ότι είμαι καλά ενώ δεν είμαι. Η ψυχή μου είναι γεμάτη πληγές και κλαίει..
Πραγματικά, τόσο συγκινητικό μήνυμα... Το πρώτο που σκέφτομαι να πω είναι οτι θα περάσει, κ να κανεις θετικές σκέψεις δίπλα στις αρνητικές σου, μετά όμως λέω ότι κ μενα τα ίδια μου λένε ή με τα ίδια επιχειρήματα προσπαθώ να ξανασηκωσω τον εαυτό μου κάθε φορά που πέφτω.. Κ συχνά είναι πολύ δύσκολο... Ίσως να μην μπορεί να σε καταλάβει κανείς, εσύ όμως είσαι δυνατός κ ας μη το βλεπεις γιατί τόσο καιρό παλεύεις με το μυαλό κ τους φόβους σου, κ αυτό δεν είναι κάτι αμελητέο...κ εγώ φοβάμαι ότι κ αν ακόμα περάσει η μία περίοδος της κατάθλιψης θα έρθει η επόμενη, ή θα μείνει μόνιμα εδώ, το μόνο που με κρατάει είναι μια ελπίδα ότι θα πάρω κουράγιο κπ στιγμή απ όλο αυτό.. Κ η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όπως λένε..Quote:
Originally Posted by DragonHeart
Όταν την πολεμήσεις και φτιάξεις την αυτοπεποίθηση σου, αγαπήσεις τον εαυτό σου ή κατάθλιψη δεν θα ξαναέρθει.. Γιατί η αποτυχία θα είναι απλά αποτυχία και όχι το τέλος του κόσμου.
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Αν όλοι ή αν υπήρχαν περισσότεροι καλοί άνθρωποι, πίστεψέ ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Άλλωστε το βλέπουμε πως έχει καταντήσει ο κόσμος. Μέρα με την μέρα γίνεται χειρότερα.Quote:
Originally Posted by Athina10
Κάνω θετικές σκέψεις ή μετατρέπω κάπως τις αρνητικές σε θετικές. Ακούω μουσική με βίντεο animation και κάπως με βοηθάνε να ηρεμήσω και έχω έναν τρόπο να νιώθω σαν να βρίσκονται κοντά μου..φαντασία που λέμε..
Δυνατός είμαι το ξέρω...σε μια φάση όταν πήγα να κάνω την άσχημη πράξη...μια φωνή μου είπε να μην το κάνω..και μετά είδα ένα όνειρο και μου είπε ότι όλα καλά θα πάνε.
Είναι δύσκολο όμως να παλεύεις κάθε μέρα 20 χρόνια και. Μου την δίνει απίστευτα όταν οι άνθρωποι λένε σε καταλαβαίνω ενώ δεν καταλαβαίνουν. Το λένε μόνο και μόνο για να νιώσουν αυτοί καλύτερα. Αναγνωρίζω ποιος λέει ψέμματα και ποιος αλήθεια. Έχω πολλούς τρόπους.
Τέλος πάντων... αυτό που έχω να σου πω είναι ότι αν βρεις έναν άνθρωπο να αγαπήσει και να σε αγκαλιάσει πραγματικά, θα γίνεις καλύτερα αν όχι θα μειώσει το στρες. Άλλωστε πολλοί λένε ότι η αγκαλιά είναι η no1 λύση για να νικήσεις την κατάθλιψη.
Μόλις κάποιος σε βοηθήσει, από μόνος/η σου θα βρεις μετά την δύναμη να προστατέψεις την ψυχή.
Μην τα παρατάς. Αν σε γνώριζα από κοντά και είμασταν φίλοι, θα προσπαθούσα να σε βοηθήσω να το ξέρεις..Στεναχωριέμαι και πονάω ακόμα περισσότερο όταν βλέπω άτομα να περνάνε παρόμοια με μένα γιατί σε καμία περίπτωση δεν θέλω να πονάνε. Μην σε πω ότι με πιάνει και κλάμα όταν βλέπω τον άλλον να κλαίει..
Από αυτά που λες καταλαβαίνω ότι έχεις αναπτυγμένη ενσυναισθηση κ πολλές ευαισθησίες.. Κ αυτά που πέρασες δεν είναι λίγα φαντάζομαι.. Εγώ είμαι έτσι 2 μήνες τώρα κ δεν ξέρω ακόμα πόσο θα το αντέξω, αν τραβήξει κ άλλο η κατάσταση..Quote:
Originally Posted by DragonHeart
Εύχομαι πραγματικά να είχες κ εσύ ένα τέτοιο άτομο που περιγράφεις δίπλα σου όλο αυτό τον καιρό, γτ εγώ μέχρι στιγμης λόγω της φοβίας μου ότι θα γίνω βαρετή, τοξική κ άλλων πολλών ανασφαλειων δεν μπορώ (ή τουλ ετσι νιωθω) να φέρω κάποιον άνθρωπο τόσο κοντα μου ώστε να τον νιώθω πραγματικά στήριγμα.. Φοβάμαι οτι στην πορεία θα αποτύχει γ αυτό δεν το προσπαθώ καν, όσο κακό κ αν είναι αυτό..
Δεν ξέρω αλλά το σίγουρο είναι ότι είμαι υπερευαίσθητος και λειτουργώ διαφορετικά. Από όλη την οικογένεια εγώ έτυχα να είμαι πολύ διαφορετικός και απλά δεν το δέχονται οι δικοί μου και δεν ασχολούμαι.Quote:
Originally Posted by Athina10
Αυτά που πέρασα είναι πάρα πολλά..οπότε ναι..το πως κατάφερα μέχρι τώρα είναι το αστείο χαχαχα.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα... δυστυχώς οι άνθρωποι φοβούνται να δουν την ψυχή μας και το τι πόνο τραβάνε γι'αυτό απομακρύνονται και έρχονται μόνο αν είμαστε καλά.
Αλλά να ξέρεις ότι αυτοί που είναι και στα άσχημα αυτοί θεωρούνται πραγματικοί φίλοι. Αυτοί που δεν φοβούνται να δουν τι άτομο είσαι, τι τραβάς κτλ
Και εγώ το εύχομαι και σε σένα..μακάρι να βρούμε άτομο.
Σε νιώθω για τα συναισθήματα που έχεις. Το έχω πάθει και αυτό. Εγώ απλά δεν αφήνω τα άτομα να έρθουν κοντά μου από τη στιγμή που βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά. Είμαι δύσκολος ως χαρακτήρας και για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μου, θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ.
Τέλος πάντων..αυτό που λες θέλεις και εσύ να νιώσεις εμπιστοσύνη σε κάποιον γι'αυτό δεν αφήνεις εύκολα να μπει στη ζωή σου..
Εγώ πάντως..αν μπορώ να σε βοηθήσω κάπως είμαι εδώ..
2 μηνεσ μπραβο εγω ειμαι 20 χρονια και εγραψε ενασ 40 χρονια μετα θα μασ ρωτησουνε περασατε καλα εσυ τι θα λεγεσ
Αυτό που λες για τις ευαισθησίες κ τη αντιμετώπιση από τους δικούς σου το βιωνω επίσης.. Ακουω πια συχνά το "δεν το περίμενα αυτό από σένα, να είσαι δειλή για τη ζωή" κτλ.. Κ εγώ νιώθω μέσα σε μια προβληματική κατάσταση, ακόμα κ οι σχέσεις μου με φίλους να γίνονται προβληματικες επειδή εγώ απομακρυνομαι απ όλους.. Είναι αυτοι οι φόβοι που πρέπει να πολεμήσουμε, να δούμε κατάματα... Πάντως ευχαριστώ... Κ νιώθω ευγνώμων για τα σχόλια σας, για το ότι μπορω απλώς να εκφραζω συναισθήματα χωρίς να νιώθω ότι εδώ απολογούμαι για κάποιο λάθος μ..Quote:
Originally Posted by DragonHeart
Το αστείο είναι όταν λένε οι γονείς ότι και αυτοί είναι ευαίσθητοι γιατί έτσι νομίζουν... αν ήταν δεν θα τα έλεγαν αυτά. Το ίδιο και στη φιλία.Quote:
Originally Posted by Athina10
Απλά προσπάθησε αν πιστεύεις ότι αυτοί είναι φίλοι σου, να δείχνεις οκ. Αλλιώς αν θέλεις δες με ποιον/α εμπιστεύεσαι περισσότερο και προσπάθησε να πεις το πρόβλημα που σε απασχολεί και από κει θα καταλάβεις αν κάποιος/α θα σε βοηθήσει.
Μην σε απασχολεί για το τελευταίο. Ότι χρειαστείς στείλε εδώ.