Printable View
Οπότε φεύγεις από το σπίτι για να γλυτώσεις... Αν η επιλογή σου να είσαι με αυτό τον άνθρωπο αποδειχθεί λάθος μενεις μαζί του για να μην τους αποδείξεις πως είχαν δίκαιο. Στην δουλειά θέλεις να είσαι η τέλεια κι όλο αυτό σε κάνει να μην αποδίδεις ούτε στα βασικά κτλ.
Για πες μου. Την ζωή σου ποιος την ζει; εσύ τι είσαι;
Ειμαι ενα αβουλο θυμα
Μια κακιασμενη που με
μισουν και με λυπουνται ολοι
αυτο ειμαι
εχω κρισεις πανικου απο την ωρα που ξυπναω
μεχρι την ωρα που θα κοιμηθω
δεν υπερβαλω
ξυπναω και σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου ερχονται ολα
ντρεπομαι που ειμαι προβληματικη
Όταν δεις τον πατέρα σου πες του συγχαρητήρια από εμένα.. Τα έκανε σκατα.
Θέλω να με ακούσεις.. Όταν η κακοποίηση είναι από μικρή ηλικία θέλει και περισσότερο χρόνο να αποβάλεις όλα όσα σου άφησε. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι πως θέλει δουλειά με την βοήθεια ψυχολόγου. Θα σε βοηθήσει να σκέφτεσαι διαφορετικά. Αφού δεν σαρεσει η ζωή που κάνεις άρχισε να κάνεις μικρά μικρά βήματα. Ήδη έκανες. Πήγες ψυχίατρο, μετά ψυχολόγο. Εγραψες δημόσια αυτά που νιώθεις, αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που κουβαλάς. Είσαι αρκετά δυνατή για να βγεις από πάνω από όλη την λάσπη που σου έριξαν. Εγώ προσωπικά θα είμαι εδώ. Είτε εδώ, είτε με προσωπικό μήνυμα για να συζητήσουμε ότι θες. Και όχι επειδή σε λυπάμαι. Αν σε λυπόμουν, θα λυπόμουν και εμένα. Αλλά επειδή σε νιώθω. Γιατί πέρασα τα ίδια και ακόμη τα περνάω (αν και πλέον δεν με αγγίζουν τοσο).
Quote:
Originally Posted by NatasaBastaki
Quote:
Originally Posted by george1520
Σ ευχαριστω τοσο πολυ αληθεια
δεν εχω τελειωσει το σχολειο
δεν εχω εφοδια
δεν ξερω που παταω και που βρισκομαι
ειμαι 26 χρονων και νιωθω οτι η ζωη μου θα τελειωσει γρηγορα
ποιος θα με παρει σε αυτο το χαλι για δουλεια? πως θα πηγαινω? νιωθω παρακατιανη και ασχημη
και πιο πολυ νιωθω αηδια που ακομα ζητιανευω λιγη αγαπη απο καποιον που ουτε να με φτυσει
Πόσοι έχουν χαρτιά, πτυχία και τα έχουν στον τοίχο. Πόσοι δεν έχουν βγάλει το σχολείο και έχουν μια δουλειά;
Νιώθεις όλα αυτά επειδή σου εξήγησα τους λόγους. Είναι η εικόνα που σου λέει ότι έχεις ο πατέρας σου. Δεν σημαίνει ότι ισχύει. Ζητιανευεις αγάπη επειδή δεν πήρες αγάπη. Όπως λέει και η ψυχολόγος μου.. Όσοι δεν πήρα την πιο βασική αγάπη είναι σαν και έχουν ένα δοχείο μπροστά με τρύπες. Που όση αγάπη και να πάρουν από άλλους ποτέ δεν θα είναι αρκετή.. Γιατί δεν πήραν την μητρική, πατρική αγάπη. Για να είναι αρκετή η αγάπη που σου δίνουν οι άλλοι θα πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου γιατί πάντα θα αμφιβάλεις αν σου αξίζει.
Έχεις καταλάβει φαντάζομαι πως η στάση της μητέρα σου δεν είναι και η σωστή.. Αλλα αυτό θα το συζητήσεις πιο μετά με τον ψυχολόγο σου.
Για πες.. Την αλήθεια. Μετανιωσες που μένεις με αυτόν τον άνθρωπο; Δεν μας βλέπουν οι γονείς σου. Έχεις την ευκαιρία να πεις αυτό που νιώθεις χωρίς να έχεις δύο μάτια (ή και τέσσερα) να σε κοιτάνε μέχρι να δουν λαθος σου και να στο χτυπήσουν.
Quote:
Originally Posted by NatasaBastaki
Μπορει και να μετανιωσαQuote:
Originally Posted by george1520
αλλα επειδη μπηκα στην αληθινη ζωη ξερεις αν δεν πλυνεις αυτο θα το βρεις εκει
το να γυρισω σπιτι να τα κανει ολα η μανα μου αυτο μου λεει ελα να τα χεις ολα ετοιμα κι οσο ημουν εκει μυρμιριζε οτι τα κανει ολα μονη της
Το να χωρίσεις δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Ούτε ότι θα πρέπει να επιστρέψεις και σπίτι. Αλλα είπαμε μικρά μικρά βήματα.
Quote:
Originally Posted by NatasaBastaki
Quote:
Originally Posted by george1520
Εμενα το προβλημα μου ειναι οτι δεν πιστευω σε μενα
και δεν μπορω να πιστεψω
δεν πιστευα ποτε και ουτε προκειται
και αυτο με διαλυει
δε θελω να ειμαι αλλο εδω μεσα
θελω να παω καπου να δουλεψω με την αξια μου αλλα δεν εχω αξια
και ειναι σα να συμβαινουν ολα επιτηδες εναντιων μου ερχομαι συνεχεια σε δυσκολη θεση
εδω μεσα
καθε μερα ειναι ασχημη δεν μπορω να δουλεψω ειμαι αχρηστη φοβαμαι
Το εδώ μέσα τι είναι? Το σπίτι σου; δεν έχεις αξία? Ποιος καθορίζει την αξία του κάποιου; οι άλλοι;
Το εδω μεσα ειναι η δουλεια
ειμαι ανικανη να δουλεψω πλεον
ερχομαι και δεν μπορω να περασω ουτε ενα τιμολογιο
και βγαινει προς τα εξω οτι ειμαι τεμπελα
εχω μανια καταδιωξης
και ποτε δεν μπορεσα να αποδεχτω τα κακα βλεματα των ανθρωπων
και ολοι ετσι με κοιτανε
κ εγω οσο μεγαλωνω νιωθω να μικραινω
μεσα μου σαν δυναμη
νανος νιωθω ενα τιποτα
πως θα αλλαξει αυτο??? πως??
Θα δουλέψεις με τον εαυτό σου με την βοήθεια του ψυχολόγου. Νάνος δεν είσαι. Είσαι γίγαντας.. Ποιος θα άντεχε τον πατέρα σου και θα είχε την δύναμη που έχεις εσύ; Είσαι ένα τρομαγμένο παιδί (αν και έχουμε περίπου ίδια ηλικία) το οποίο πρέπει ηρεμήσει. Αυτό το παιδί θα πρέπει εσύ να το ηρεμήσεις. Αφού η δουλειά σου δεν σαρεσει, ψαχνε ταυτόχρονα για μια άλλη δουλειά. Τι θα σου άρεσε να κάνεις; και μη μου πεις Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, είμαι ένα μηδενικό κτλ. Ξέρουμε και οι δύο ότι δεν ισχύει.
Ψαχνω σερβιτορα αλλα θελουν προυπηρεσια
και εγω τρωω τα νυχια μου και πως θα παω ετσι σαν το μογγολο
ολα εχθρικα τα βλεπω
φοβαμαι και ντρεπομαι που υπαρχω
εχω χασει επαφη με την πραγματικοτητα νιωθω γελοια
και οτι ολοι με κοροιδευουν
παλια ειχα μια δυναμη... ειχα το χορτο
να το ειπα κ αυτο
το σταματησα ομως γιατι μου εκανε μεγαλυτερο καλο στην ψυχη μου
τα ζολατριν να τα αρχισω... ? σημερα ηταν να παρω το πρωτο μισο
αλλα φοβηθηκα
διαβασα για παρενεργειες και οτι αν τα κοψεις δε γυρνας ποτε πισω
νιωθω αχρηστη και ανικανη
νιωθω ο χειροτερος ανθρωπος που υπαρχει, περιττη απο παντου
παντα ηθελα να ανηκω καπου μα δεν εγινε ποτε
τωρα θα νομιζεις οτι πολυ ντραμα κουιν το παιζω αλλα ειναι η αληθεια μου αυτη
στο σπιτι ολα μεσα στη βρωμα τα εχω
δεν εχω κουραγιο να κανω τιποτα
μετα βιας ερχομαι εδω μεσα και παρακαλω να με διωξουν να ησυχασω
τι θα κανω συγνωμη που σε επρηξα χιλια συγνωμη και χιλια ευχαριστω που ασχολεισαι
Σαν τον μογγολο. Πόσα χρόνια έχω να ακούσω αυτή την φράση. Και γέλασα..
Για το χάπι δεν θα σου πω τι να κάνεις. Εγώ δεν είμαι υπέρ των χαπιών, μόνο αν χρειάζονται. Ο ψυχίατρος σου είπε ότι δεν τα χρειάζεσαι. Το χόρτο μπράβο σου που το σταμάτησες. Είδες πόση δύναμη έχεις;
Θα το παμε αλλιώς.
γράψε τα καλά που έχει ο χαρακτήρας σου.. Μη πεις Δεν έχω κτλ. Δεν θα απαντήσω πίσω.
Νατάσα, καλησπέρα.. Διάβασα όλα τα μηνύματα σου και σ αυτά βρήκα πολλα κομμάτια του εαυτού μου κ των σκέψεων μου.. Νιώθω σαν να μιλούσα εγώ αντί για σένα σε πολλά σημεία.. Μετά από συζητήσεις που είχα (με ψυχολόγους, εδώ στο φόρουμ) αρχίζω κ καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι οι προβληματικες αρνητικές μου σκέψεις για τον εαυτό μου. Εγώ τις δημιουργώ. Ξέρω πως δε μπορώ να έρθω ακριβώς στη θέση σου γιατιι έχεις περάσει πολλά πιο δύσκολα από μένα.. Το μόνο που θέλω να σου πω είναι ότι δεν είσαι αχρηστη, χαζή ή ανίκανη.. Ετσι βλέπεις εσύ τον εαυτό σου, γιατι τον έριξαν κάτω οι σκέψεις σου. Το μίσος που βλέπεις στο πρόσωπο του περιγυρου σου είναι ο καθρέφτης των σκέψεων σου. Πέρασες πολλά κ επιβίωσες, κ αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι κ τόσο αχρηστη όσο λες. Αυτό να το θυμάσαι οταν έρχονται δύσκολες στιγμές κ κάποια στιγμή μπορεί να σου δώσει κουράγιο... Το ότι νιώθεις μπλομαρισμενη στη δουλειά, είναι επειδή το μυαλό σου έχει κουραστεί, είναι θολο από σκέψεις, κ εγώ έτσι ακριβώς νιώθω κ πιστεύω ότι με κοροϊδεύουν στο γραφείο για την ανύπαρκτη ικανότητα μου.. Το χεις συζητήσει με τον φίλο σου? Εχεις πει στον πατέρα σου πώς νιώθεις, πώς συνέβαλε κ ο ίδιος σ αυτό όλα αυτά τα χρόνια? Τόλμησε το, έστω κι αν φανεί επιθετική κατηγορία.. Ίσως να χεις ένα βάρος λιγότερο μετά..
τι βαθμουσ ειχεσ στο σχολειο τωρα εισαι καλα που βγηκεσ στην αληθινη ζωη αγαπη δεν υπαρχει ειναι μουφα