Printable View
Vox σίγουρα έχει επηρεάσει αυτό όχι μόνο στις φιλίες αλλά και στις ερωτικές σχέσεις και το κατάλαβα μετά από καιρό. Χαχα θα ήθελα να γνωρίσω και άτομα ακόμα και εδώ, μέσα από ένα site, ένα forum. Συγνώμη αλλά μου έχει χαλάσει το enter στο pc για αυτό δεν άφηνα παραγράφους. Εγώ θεωρώ ότι περνάει στην εποχή μας. Εσένα τι σε ώθησε στο να είσαι μόνος και να το επιλέγεις και συνειδητά ;
Εγώ θα έλεγα ότι πρέπει να τις κυνηγήσεις εσύ λίγο περισσότερο αυτές τις παρέες της σχολής. Επικοινωνεί κάποιος για σημειώσεις; Πες του π.χ. θες να πάμε για ένα φαγητό/καφέ/σινεμά σήμερα, να σου δώσω και τις σημειώσεις. Είσαι μπροστά σε μία παρέα που κανονίζουν να πάνε κάπου; Θέλει και λίγο θράσσος, χώσου και πες τους, ναι τι ώρα; Κι ας μην σου απευθύναν τον λόγο. Τι θα σου πουν, δεν σου μιλήσαμε εσένα; Αν στο πουν, πες, ΟΚ, παρεξήγησα και πας παρακάτω. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα στο πουν. Πας και βλέπεις πως θα πάει και εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες για συζήτηση. Συν Αθηνα και χείρα κίνει. Από εκεί και πέρα εννοείται ότι δεν παρακαλάς και θέτεις όρια.
Για αυτές τις παλιές φίλες που λες, αν παλιά ήσασταν πιο στενές φίλες και θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο μία αναθέρμανση, γιατί δεν τους μιλάς στα ίσα; Χωρίς πολλές κατηγορίες, αλλά με ψυχραιμία. Πες τους κάτι τύπου "χαθήκαμε τελευταία, αισθάνομαι ότι με θυμάστε μόνο όταν έχετε κάποιο πρόβλημα, μήπως να το πιάσουμε από την αρχή;" Δεν είναι κακό, μπορεί κι αυτές να μην έχουν συνειδητοποιήσει που κάνουν λάθος και να θέσετε τις σχέσεις σας σε νέες βάσεις. ΑΝ πάλι αντιδράσουν αρνητικά, πατάς Χ και πας παρακάτω.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να αναφέρω πάλι κι αυτό το όλα ή τίποτα. Σίγουρα είναι ωραίο να έχεις κάποιον φίλο να περνάς πολύ χρόνο μαζί, να σε καταλαβαίνει, να κινήστε στο ίδιο μήκος κύματος, τα θέλω του να είναι κοντά στα δικά σου, ο τρόπος ζωής του να είναι κοντινός με τον δικό σου και να ταιριάζεις. Ωστόσο πολλές φορές αυτή η τέλεια φιλία δεν έρχεται για μεγάλο διάστημα ή ποτέ. Μπορεί να μην υπαρχει αυτή η τέλεια ταύτιση ή συγχρονισμός. Άρα οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να ταιριάζουν με άλλους ανθρώπους και να καλύπτονται σε κάποια πράγματα και σε άλλα το αντίθετο. Οπότε κρατάνε κάποιους φίλους για κάποιους τομείς της ζωής τους και άλλους για άλλους τομείς. Μπορεί με άλλον να έχετε το τάδε κοινό ενδιαφέρον π.χ. να κάνετε μαζί εκδρομές ή μαθήματα φωτογραφίας, με άλλον να κάνετε νυχτερινή ζωή, με άλλον να συζητάς τα πολύ προσωπικά σου, με άλλον να ταιριάζετε στα της σχολής ή της δουλειάς, με άλλον να πηγαίνεις για καφέ μια φορά στο τόσο, άλλον να τον βλέπεις όταν έρχεται πίσω στην πόλη σου κτλ. Βρίσκεις έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας και θέτεις όρια και προχωράς με αυτές τις σχέσεις κι αν βρεθεί και η αδερφή ψυχή, βρέθηκε.
Δεν είναι εύκολο να διευρύνεις το κύκλο σου.....Εγώ δεν νμζ ότι η θεματοθετρια κολλάει με 2-3 Όπως είπες.....Απλά θέλει να υπάρχει μια καλή σχέση με τους άλλους και επιπλέον μπορεί να μην γίνεται να επεκτείνει άλλο το κύκλο της....γτ Δεν μπορεί μόνο ο ένας συνέχεια να επιδιώκει τη φιλία.......Quote:
Originally Posted by driveme
Τόσα χόμπυ κάνω αλλά δεν είναι καθόλου ανοικτοί οι άνθρωποι να κάνουν νέες παρεες ......είτε έχουν ήδη φίλους ειτε δεν πολυνοιαζονται........Δεν μπορώ να γράψω φίλους από το γυμναστήριο πχ η από οπουδήποτε στο άσχετο........Πρέπει να τύχει
Πλιζ μην γίνεσαι απαισιόδοξη......Ίσως όντως έχεις δίκιο ότι οι άλλοι πρέπει να έχουν ένα συμφέρον όμως αν γίνεις καχύποπτη δεν θα σου είναι εύκολο να προχωρήσεις....Quote:
Originally Posted by Optimistic mind
Και όμως δυστυχώς δεν ισχύει για όλους ότι μπορούν να δώσουν όσα εσύ......
Αυτό που προσπαθώ να κάνω και εγώ είναι να μην γίνομαι πιεστική με τους άλλους.....οι φίλοι δεν είναι για να καλύψουν τις δικές μας ανάγκες....Ούτε όλοι είναι φίλοι καρδιακοί.....
Πάντα κάτι θα παίρνεις αλλά πάντα θα υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορείς να τα φέρεις στα μέτρα σου .....σχετικα με τη συμπεριφορά των άλλων.
Απλά να μην υποβιβάζεις τον εαυτό σου φτάνοντας στο άλλο άκρο και αφήνεις να σε πατανε..........
Εγω παντα πιστευα και θα πιστευω ακομα στη φιλια .....παρολαυτα λένε ότι οι γυναικείες φιλίες ειδικά ...είναι πιο δύσκολες γτ οι γυναίκες το έχουν με τον ανταγωνισμό περισσοτερο .....
θεωρείς ότι έχεις προσόντα που οι άλλες γυναίκες μπορεί να ζήλευαν ;;;;
Καλό χαρακτήρα καλή εμφάνιση;
Καλά εννοείται ότι ένας μόνο άνθρωπος δεν μπορεί να σε καλύψει σε ολα ....Quote:
Originally Posted by Sonia
Ούτε μπορούν οι φιλοι σου να ανταποκριθούν στο τύπο φιλίας που έχεις στο μυαλό σου ότι έτσι πρέπει να είναι.
Πχ εγώ και η θεματοθετρια μπορεί να έχουμε στο μυαλό μας ότι ένας φίλος πρέπει να είναι ειλικρινής....να ενδιαφέρεται....Να μην θέλει το κακό του άλλου.....Να είναι συνεπής....Να κουβεντιάζει ότι τον ενοχλεί και να προσπαθεί να βρει λύση παραμερίζοντας το εγώ του...
Και όλα αυτά γιατί ΕΜΕΙΣ μπορούμε να τα κάνουμε για κάποιον......
Όμως όλα αυτά για τους άλλους μπορεί να φαίνονται βουνό......
Ο άνθρωπος που ορίζει τη φιλια με βάση το συμφερον δεν μπορεί να ανταποκριθεί....
Ο άνθρωπος που έχει κόμπλεξ ....ζηλεύει και φθονει τους γύρω του...θέλει το κακο των άλλων και δεν μπορεί να ανταποκριθεί
Ο άνθρωπος που έχει τεράστιο ΕΓΩ και δεν παραδέχεται ποτέ τα λάθη του δεν μπορεί να γίνει τέτοιος φίλος όπως τον ορίζουμε
Ο άνθρωπος που θέλει να αναδεικνύεται συνεχώς και είναι ανταγωνιστικός δεν μπορεί να ανταποκριθει
Πρέπει να έχεις ποιοτικά χαρακτηριστικά για μια ποιοτική φιλία και το ίδιο πρέπει να έχει και ο φίλος σου
Και όταν εσύ μπορείς και οι άλλοι όχι ( γτ οι περισσότεροι δεν μπορούν) είναι λογικό να ματαιώνεσαι
Όσο για το ότι δεν προσπαθεί να κάνει παρεες εγώ δεν το βλέπω αυτό ...ίσα ίσα επδ είμαι στη θέση της δεν αρκεί μόνο ο ένας συνέχεια να προσπαθεί ( αν η άλλη σου λέει θα βγω με την κολλητη μου η με τον γκόμενο μου το σκ....Τότε τι χώρο σου αφήνει για να γνωριστείτε;;; )
Ναι...μπορεί να χρειάζεται περισσότερο θρασσος αλλα και να μπαστακωνεσαι δεν λέει και οι αλλοι καταλαβαίνουν ότι δείχνεις απελπισία
Ξέρω και ξέρεις ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Για όσους ζητούν σημειώσεις ευχαρίστως να τους βοηθήσω αλλά αν ήθελαν κάτι παραπάνω από σημειώσεις θα το έλεγαν μόνοι τους να πάμε για έναν καφέ να πούμε και τα νέα μας. Στο κάτω κάτω εκείνες μου ζητούν σημειώσεις. Όπως επίσης είχαν το θράσος κοπέλες της σχολής μου που έτυχε να τις γνωρίσω και να μαι στη παρέα τους για δύο μέρες να κανονίζουν καφέ και ποτό μπροστά μου και να μη μου λένε τίποτα. Είναι θέμα ευγένειας. Μπορεί η καινούργια κοπέλα που γνωρίσατε να αισθανθεί άσχημα να κανονίσετε μπροστά της. Εγώ τουλάχιστον έτσι θα σκεφτόμουν. Δε θα γυρίσω να τους πω " Τι ώρα; ". Είναι σα να τους πιέζω. Οι άνθρωποι δεν είναι χαζοί. Αν θέλουν να σε συμπεριλάβουν στα σχέδια τους θα το κάνουν. Δε θέλω κανένας να με κάνει παρέα με το ζόρι. Όσο για τις παλιές, Έχω κάτσει και έχω μιλήσει, έχω πει τι ζητάω από μια φιλία και τι δεν μου αρέσει, έχω πει πως αισθάνομαι. Θέλεις να σου πω που με έγραψαν; Ωστόσο σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου.Quote:
Originally Posted by Sonia
Εδώ θα συμφωνήσω, μου έχει τύχει και αυτό..Quote:
Originally Posted by Sonia
Απαισιόδοξη δεν είμαι, καχύποπτη ναι λιγάκι και ίσως έχω πάψει να ασχολούμαι τόσο , γιατί με το που έκανα μια καινούργια γνωριμία, ενθουσιάζομουν, αλλά δε έπεφτα με τα μούτρα. Οι γυναικείες φιλίες είναι πιο δύσκολες γιατί οι γυναίκες είναι ζηλιάρες και ανταγωνιστικές ναι. Γεμάτο ανασφάλειες. Έχω μια μέτρια έως καλή εμφάνιση , ίσως ζηλεύουν περισσότερο κάποια πράγματα στον χαρακτήρα μου. Δε γνωρίζω..Quote:
Originally Posted by Miliva21
Συνήθως στις σχολές οι παρέες γίνονται στην αρχή δεν γίνεται να μην είχες κάνει φίλες από εκεί.....Ακόμα και αν δεν κράτησαν ....σίγουρα στην αρχή γνώρισες άτομα
Το θεμα με σένα ίσως είναι ότι πέφτεις σε λάθος άτομα και όχι σε αυτούς που ταιριάζουν με σένα
Τι τύπισσες ήταν κατά καιρούς οι φίλες σου;;;;
Γνώρισα κοπέλες καλή μου ναι, μπήκα σε μια παρέα για μια βδομάδα. Η μια κοπέλα με ζήλευε, δε με ήθελε, και οι υπόλοιπες κατά καιρούς με ήθελαν μόνο για σημειώσεις. Γνωρίζονταν χρόνια οι 4 τους και δεν ήθελαν άλλη στη παρέα από ότι κατάλαβα. Μου έχουν τύχει φίλες και κολλητές με διάφορους χαρακτήρες. Δε υπήρχε ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Το μόνο που ξέρω είναι ότι σίγουρα δε ταιριάζαμε. Εσύ τι χαρακτήρες φίλων είχες στη ζωή σου; Τι προδοσίες είχες περάσει;Quote:
Originally Posted by Miliva21
[QUOTE=Optimistic mind;1075777]Γνώρισα κοπέλες καλή μου ναι, μπήκα σε μια παρέα για μια βδομάδα και μόνο στις παραδόσεις στο αμφιθέατρο ήμουν μαζί τους. Μια κοπέλα με ζήλευε, δε με ήθελε, και οι υπόλοιπες κατά καιρούς με ήθελαν μόνο για σημειώσεις. Γνωρίζονταν χρόνια οι 4 τους και δεν ήθελαν άλλη στη παρέα από ότι κατάλαβα. Μου έχουν τύχει φίλες και κολλητές με διάφορους χαρακτήρες. Δε υπήρχε ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Το μόνο που ξέρω είναι ότι σίγουρα δε ταιριάζαμε. Εσύ τι χαρακτήρες φίλων είχες στη ζωή σου; Τι προδοσίες είχες περάσει;
Θεματοθέτρια θα σου πω προσωπική εμπειρία μήπως σε βοηθήσω.
Εγώ μικρή (στα χρόνια του σχολείου) δεν είχα ποτέ θέμα με παρέες, μεγάλωσα σε μικρή κοινωνία όποτε όλα σχεδόν τα παιδιά μεταξύ μας γνωριζόμασταν, μέναμε κοντά, παίζαμε όλοι μαζί τα απογεύματα κτλ. Πολύ κοινωνικός άνθρωπος δεν υπήρξα ποτέ, δεν είχε χρειαστεί κιόλας μέσα σε αυτό το "ασφαλές" περιβάλλον να αναζητήσω παρέα, οπότε δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα. Μέχρι και το λύκειο είχα μια σταθερή παρέα εκ των οποίων κάποιες κοντινές φίλες και ανα διαστήματα έκανα παρέα και με άλλα άτομα που απλά με τον καιρό χανόμασταν χωρίς να πολυδίνω σημασία.
Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, βρέθηκα σε μια πόλη άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Δεν είχα ούτε έναν γνωστό. Θυμάμαι ακόμα τις πρώτες μέρες στην πόλη που σπούδαζα όπου υπήρχε το κλίμα που περιγράφεις. Υπήρχαν κάποια άτομα στην σχολή που ανταλλάσσαμε δυο κουβέντες, μπορεί να πηγαίναμε και μαζί για φαγητό ανάμεσα στα μαθήματα ...αλλά το απόγευμα που γυρνούσα σπίτι κανείς!!! Το θεωρούσα κι εγώ όπως κι εσύ πολύ ντροπή να πάω μόνη μου και να αυτοπροσκληθώ κάπου! Θεωρούσα ότι θα τους παρακαλούσα με αυτόν τον τρόπο. Και φυσικά άρχισα να ανησυχώ ότι τι γίνεται εδώ τώρα...μόνη μου θα μείνω;;; Το τελειωτικό ήταν όταν μια μέρα, προσπαθώντας να γεμίσω τον χρόνο μου με κάτι αφού βαριόμουν αφόρητα μόνη μέσα σε ένα σπίτι, βγήκα βόλτα να περπατήσω και κατέληξα να χαθώ! Εκεί λοιπόν είναι που είπα στον εαυτό μου "θα ρίξεις τα μούτρα σου και μιλήσεις!". Τις επόμενες μέρες στην σχολή δεν υπήρχε άνθρωπος που να είχαμε ανταλλάξει μισή κουβέντα και να μην του είχα προτείνει να πάμε κάπου το απόγευμα. Πρέπει να είχα βγει δεν ξέρω και εγώ για πόσους καφέδες εκείνες τις μέρες. Όταν στον αλλον πεις ευθέως "ξέρεις σήμερα δεν έχω τι να κάνω και βαριέμαι μόνη μου, πάμε μια βόλτα; ή να περάσω να πάμε για έναν καφέ; ή κάτι τελοσπάνων....δύσκολα θα σου αρνηθεί. Μιλάμε για τέτοιες ηλικίες τώρα και τέτοια φάση ζωής όπως είσαι εσύ που δεν έχετε άλλες υποχρεώσεις οι περισσότεροι. Σε πληροφορώ ότι μετά από πολλούς καφέδες με άσχετους και άσχετες, τελικά κατέληξα σε κάποια άτομα με τα οποία ακόμα είμαστε φίλοι και κάνουμε παρέα.
Στα λέω όλα αυτά για να σου δείξω ότι δεν είναι τόσο τραγικό να πεις την αλήθεια στον άλλον ότι όντως δεν έχεις παρέα και θες να πας μια βόλτα. Δεν λέω να του γίνεις κολλητσίδα, αν δεις ότι αρνείται ή βρίσκει προφάσεις δεν κολλάς παραπάνω, περνάς στον επόμενο, δεν τρέχει τίποτα, αλλά δεν σημαίνει ότι παρακαλάς αν όταν σε πάρει ο άλλος για σημειώσεις πχ του πεις : βρε συ, δεν πάμε μια βόλτα και να στις φέρω κιόλας γιατί σήμερα βαριέμαι και δεν έχω τι να κάνω;
Ξεκόλλα και πάρε το πράγμα στα χέρια σου γιατί η ζωή περνάει και τώρα ζεις μια απο τις ωραίοτερες φάσεις της ζωής σου ως φοιτήτρια και είναι κρίμα να την περάσεις μόνη σου. Είσαι σε ηλικία που πρέπει να γεμίσεις με εμπειρίες για να μάθεις και οι εμπειρίες δεν αποκτιούνται απτα βιβλία πίσω από 4 τοίχους.
Όντως σου έτυχε έτσι η όλη φάση; Δεν ξέρω. Γιατί εμένα μου φαίνεται ότι αυτό δεν τυχαίνει εύκολα; Εννοώ στη δική μου τη σχολή οι περισσότερες το παίζουν πολύ κάποιες και σνομπάρουν, δε ενδιαφέρονται να γνωρίσουν κόσμο γιατί έχουν ήδη κάποιες στάνταρ για καφέδες κτλ. Ίσως παίζει ρόλο και η πολή και η σχολή κτλ. Μια φορά μου είχε κάνει μόνο εντύπωση που μια κοπέλα γύρισε και μου είπε πάνω σε μια συζήτηση που είχαμε στη γνωριμία μας μέσα στο αμφιθέατρο "Γιατί να κάνω φίλες ; Αφού θα πάρω το πτυχίο μου και θα γυρίσω στη πόλη μου και στις παρέες μου, εδώ θέλω μόνο σημειώσεις άντε και κανά καφέ." Μια άλλη μου είχε πει " Α ήθελες να πάμε για καφέ; Νόμιζα ότι αφού σπουδάζεις στη πόλη σου , θα έχεις παρέες δικές σου και θα έβγαινες με αυτές." Μερικές μάλιστα με είχαν πλησιάσει επειδή ήμουν ντόπια και δεν είχαν κανέναν. Ήθελαν απλά να τους γνωρίσω τις παρέες μου, κανά δυό γνωστές μου, κάποιο αγόρι για να κάνουν κάτι, και να τους μάθω την πόλη και τα μέρη. Ενώ τους έλεγα να βγούμε , είναι ευκαιρία να τους ξεναγήσω κιόλας, έψαχναν δικαιολογίες να μη βγουν μαζί μου, απλά με ρωτούσαν σε ένα μύνημα που είναι αυτό και που είναι το άλλο. Μια φορά μάλιστα με ρωτούσαν μέρη για να πάνε με τις φίλες τους.Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν ξέρω αν θα βρισκόταν κάποιος/α για γνωριμία από κοντά. Ορισμένοι στο παρελθόν εξέπεμψαν σήμα SOS μέσα από αυτό το φόρουμ αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Κατά τα άλλα, μπορεί οι συζητήσεις να γίνουν διασκεδαστικές και να πειραζόμαστε. :DQuote:
Originally Posted by Optimistic mind
Δεύτερο enter δεν έχει;Quote:
Originally Posted by Optimistic mind
Ήταν η φυσική ροή των πραγμάτων. Όπως πολύς κόσμος, έτσι κι εγώ μεγάλωσα σε μια μικρή κοινωνία. Στο σχολείο δεν υπήρχαν σκέψεις σχετικά με φιλίες και παρέες, όλα τα παιδιά ήμασταν μαζί και παίζαμε. Ειδικά το καλοκαίρι, σωστά αγρίμια. ;)Quote:
Originally Posted by Optimistic mind
Με την έναρξη της εφηβείας όμως έπρεπε πλέον να μετακινούμαστε καθημερινά προς το γειτονικό μεγαλύτερο χωριό που διέθετε Γυμνάσιο. Εκεί, ερχόμενος σε επαφή με τα καινούργια μαθήματα, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δε νιώθω κάποια επιθυμία για παρέα παρά το ότι γνώρισα πολλά παιδιά από άλλα χωριά, ένιωθα όμως την επιθυμία να μελετήσω. Επιπλέον τα υπόλοιπα παιδιά εκδήλωναν προτιμήσεις σε διάφορα θέματα που είχαν σχεδόν κενή τομή με τις δικές μου. Ένιωθα λοιπόν ευχαριστημένος μόνος μου στο σπίτι με τα βιβλία, τα τετράδια και τη μελέτη μου.
Τα ίδια και στο υπόλοιπο της εφηβείας στο Λύκειο. Τα ίδια και στο Πανεπιστήμιο, αλλά σε ακόμα πιο συνειδητοποιημένη μορφή. Φυσικά είχα γνωριμίες με συμφοιτητές, μιλούσαμε στα διαλείμματα αλλά τίποτα παραέξω. Εξακολουθούσα να μη νιώθω επιθυμία για φιλική συντροφιά και δεν την επιδίωξα ποτέ. Αρνήθηκα μάλιστα κάποιες προσκλήσεις, και φιλικού και όχι-και-τόσο-φιλικού χαρακτήρα, σαν κι αυτά που συμβαίνουν συχνά στο πρώτο έτος στον οποιονδήποτε. Υπήρχαν πολύ καλά και προσιτά παιδιά, απλά δεν ήθελα κάτι παραπάνω. Μου άρεσε να γυρίζω στο σπίτι και να το βρίσκω έρημο. Συγκατοικούσα με κάποιον και ευτυχώς το πρόγραμμά του μού προσέφερε συχνά την ησυχία που ήθελα. Νά 'ναι καλά ο άνθρωπος. :D