Printable View
Quote:
Originally posted by maria_angel
λαθος__???
φυσικα και λαθος.
Αν ηταν αλλιως θα καθοταν ο καθε εθισμενος μονος του και θα ελυνε το θεμα του.
Για να μην συμβαινει ποτε μα ποτε αυτο, σημαινει οτι χρειαζεται ενα πλαισιο.
Που αυτο σημαινει, ψυχολογους, αλλους ειδικους γιατρους, οικογενοιακη και φιλικη στηριξη και ενα σωρο αλλα.
Ενας ηρωινομανης που λυνει το προβλημα μονος του καταληγει στα νεκροταφεια, με οντως οριστικη λυση.
Σκεφτομαι καμια φορα οτι τα παιδια που παιρνουν ναρκωτικα να οδηγηθηκαν σε αυτα επειδη επασχαν απο καποια ψυχικη ασθενεια και επειδη δεν ξεραν αλλο τροπο να αντιμετωπισουν την ασθενεια στραφηκαν στα ναρκωτικα..Τη ευκολη και\"μαγκιορικη \" λυση, αφου το στιγμα του ψυχιατρου και του ψυχασθενη ειναι μεγαλυτερο απο του ναρκωμανη...
μαλλον δεν ημουν αρκετα κατατοπιστικη...λεγοντας μονος εννοω...πως...πρεπει να κανεις μονος σου δουλεια.....γνωριζω κοσμο που εχει βρεθει σε ολα αυτα τα κεντρα.....επειδη υπηρχε πιεση απο φιλους οικογενεια κτλ κτλ...και τελικα τελειωνοντας το προγραμμα ξαναρχιζουν την χρηση...επισης γνωριζω κοσμο που ειναι σε προγραμματα και ταυτοχρονως κανει χρηση....
οποτε ειναι κατανοητο...πως ολοι αυτοι οι ειδικοι...οι γιατροι.,....που ναι εννοειται πως βοηθουν....ερχονται σε δευτερη μοιρα....γτ ο χρηστης πρεπει πρωτα να αποφασισει μονος τοθ...να το καταλαβει μονος του....καπως πρεπει να καταλαβει πως η ζωη...δεν ειναι ματαιη χωρις τις ουσιες....και δυστηχως αυτη τη δουλεια...ο καθενας την κανει μονος του καταβαση......
αυτο ηθελα να πω......
μπορει ζινοβια.....απλα πολλες φορες λειτουργει και σαν αλλοθι.....απο την αποψη οτι ναι ειμαι χρηστης γτ αντιμετοπιζα ψυχολογικα και επρεπε να το αντιμετοπισω καπως...λανθασμενα φυσικα...
μπορει ομως ολο αυτο να ειναι απλα μια ιστορια για να μπορεσουν να αποδεχθουν και αυτοι οι ιδιοι τη κατασταση...και να νιωσουν καλυτερα////με αυτο που τους συμβαινει.....
απλες υποθεσεις κανω...προσπαθωντας να καταλάβω
Μονος σου σιγουρα πρεπει να παρεις την ειλικρινη αποφαση..Διαφορετικα δεν μπορει κανενας να σε βοηθησει οσο πολυ και αν προσπαθει..
Σκεφτομαι οτι για να γινεις χρηστης και να ακολουθησεις το δρομο της αυτοκαταστροφης γνωριζοντας το εκ των προτερων-γιατι δεν μπορω να πιστεψω οτι δεν γνωριζουν που θα τους οδηγησουν τα ναρκωτικα-μια βολτα στην ομονοια να κανει κανεις θα καταλαβει- πρεπει να πασχεις απο καποιο ψυχικο νοσημα ακομα και αν δεν το παραδεχεσαι και δηλωνεις οτι εισαι καλα..
Quote:
Originally posted by maria_angel
μαλλον δεν ημουν αρκετα κατατοπιστικη...λεγοντας μονος εννοω...πως...πρεπει να κανεις μονος σου δουλεια.....γνωριζω κοσμο που εχει βρεθει σε ολα αυτα τα κεντρα.....επειδη υπηρχε πιεση απο φιλους οικογενεια κτλ κτλ...και τελικα τελειωνοντας το προγραμμα ξαναρχιζουν την χρηση...επισης γνωριζω κοσμο που ειναι σε προγραμματα και ταυτοχρονως κανει χρηση....
οποτε ειναι κατανοητο...πως ολοι αυτοι οι ειδικοι...οι γιατροι.,....που ναι εννοειται πως βοηθουν....ερχονται σε δευτερη μοιρα....γτ ο χρηστης πρεπει πρωτα να αποφασισει μονος τοθ...να το καταλαβει μονος του....καπως πρεπει να καταλαβει πως η ζωη...δεν ειναι ματαιη χωρις τις ουσιες....και δυστηχως αυτη τη δουλεια...ο καθενας την κανει μονος του καταβαση......
αυτο ηθελα να πω......
Τα παντα αρχιζουν οταν ο χρηστης μπει στη διαδικασια θελω να καθαρισω.
Απο κει και περα το σωστο πλαισιο θα τον βοηθησει επικουρικα να προχωρησει παρακατω.
Το αν θα ξαναπεσει ειναι κατι που κανεις δεν το ξερει.
Επισης θα πρεπει να λαβεις υποψη σου οτι στη ελλαδα τα προγραμματα απεξαρτησης ειναι πολυ φτωχα σε σχεση με το εξωτερικο για αυτο ειπα για το 18 ανω.
το \"ολα αυτα τα κεντρα\" που λες ειναι ισοπεδωτικο μιας και ολα τα κεντρα δεν κανουν την ιδια δουλεια.
Αλλα κανενα κεντρο δεν παιρνει ενα ανθρωπο και τον καθαριζει χωρις να θελει ο χρηστης.
Στο εξωτερικο εχω ακουσει οτι υπαρχουν και τετοια, αλλα και παλι οταν ο χρηστης ξαναρχιζει απο την αρχη ειναι δωρο αδωρον....
ναι το γνωριζω για τα προγραμματα στην ελλαδα ειναι *φτωχα*...οπως ολα σε αυτη τη χωρα
εγω ειμαι εκτος ελλαδας και το ζω καθημερινα....το που βρισκεται η ελλαδα////σε ολα τα επιπεδα....
νομιζω πως ο καθε χρηστης θελει να καθαρισει....κανενας δεν θελει αυτο που ζει...και ομως το ζει...και ειναι πολυ δυσκολο να το αλλαξει.....
...αυτο αρκει νομιζω....βασικα ειναι αυτο που δεν μπορει να καταλαβει καποιος που δεν ειναι χρηστης ....και αυτο ισως ειναι αυτο που κανει τοσο δυσκολη την απεξαρτηση....
πιστευω πως παιζει μεγαλο ρολο και ο χαρακτηρας τοθ καθενος.......
Το ονομα μου είναι Θοδωρης.
Εχω γραψει σε πολλα τοπικς στο εδω αξοιλογο φορουμ e-psychology που εχουν να κανουν με ουσιες - εξαρτηση-απεξαρτηση..και οχι μονο...
καπου μαλιστα εχω ξαναμιλησει και για οσα περασα..
καπιοι ισως και να με εχουν διαβασει..
Ομως μιας και ξανα ανοιχτηκε το θεμα ηρωινη,θελω να ξανα παραθεσω ξανα την Καταθεση ψυχης μου, η οποια ειναι γραμμενη στον διαδυκτιακο χωρο XRTCUPXRTC που εχω φτιαξει και παρ \'ολο που ξερω οτι ισως μπορει καπιους να τους κουρασει και μονο που θα δουν οτι ειναι τεραστιο , πυστευω πως αξιζει να διαβαστει........
...Παρακάτω λοιπον θα σας διηγηθώ , αλήθειες μεσα απο την ζωή μου πριν αλλα & αφου οδηγηθηκα στης ουσιες ,την κατάβαση στον προσωπικό μου \'Αδη ,το ταξίδι μου απο το σκοταδι εως το φως - μετάβασης μιας καινούργιας αληθινης πραγματικότητας.
..Στον κόσμο των ουσιών,γνώρισα πολλές ,μα μια μονο σχεση ,που κρατησε πανω απο 5 χρονια ..μια σχεση που με οσες αλλες και αν \"χανομουν\" , εκεινη παντα ηταν εκει ,αρκει να την πληρωνα.
Hταν σχεση εξάρτησης αλλα οχι ανθρωπινη ,μιλαω για εκεινη που ξερει,ξερει να σε οδηγει σε αυταπατες,ξερει να σαπιζει τα θελω σου, μπορει να τρώει σιγα σιγα τα σωθικά και το ειναι σου και εσυ να μην το παιρνεις χαμπαρι,παρα μοναχα οταν θα\'ναι αργα.Λεγοντας αργα εννοω οταν πλεον θα σε εχει κανει ισοβιτη στα δεσμα της,στο κελι της, θα σε κανει να νιώθεις ενα Τιποτα στο τετραγωνο δίχως αυτην.
Αυτο βέβαια αν εισαι απο τους τυχερους,διοτι μπορεί πολυ απλα να μην προλάβεις καν να γινεις ισοβιτης και να γινεις ενα με το χωμα.
οσοι ξυπνήσουν δραπετευουν ,οσοι οχι,τοτε γνωριζουν τον Αδη..
Εχει ομως η ατιμη με τιμη ταλεντο στο να σου πουλάει το παραμύθι και εσυ να το αγοράζεις, να σε παραμυθιαζει και εσυ να πληρωνεις για αυτο, να σε σκοτωνει και συ να το καταλαβαινεις μετα........
Μιλώ για εκεινη την σκονη που την ονομάζουν .
Ενα χρονο πριν μπλέξω με εκεινη ,γνωρισα και πολλα χαπια ,ομως ενα συγκεκριμενο
ηταν που εθιστικα,τα επαιρνα με τις χούφτες σαν να ηταν καραμελες.
Στην συνεχεια \"ερωτευτικα\" εκείνη την σκονη ,μαγευτικα αφου οπως προανεφερα πως στο ενδιαμεσο ηρθα σε επαφη και με αλλες πολλες αλλες ψυχοτροπες-ψυχοδραστικες ουσίες, ομως τοσο κολιμα οσο εφαγα με \"εκεινη\" δε το επαθα με καμια αλλη...
Η πρωτη μου γνωριμια με ουσια ηταν στο Στρατο.
Στον στρατό εκανα και καταχριση επισης με την νομιμη ουσια ,το αλκοόλ .
Το αλκοόλ απο την πλευρά του, βέβαια εχει την ίδια λειτουργία που εχουν και οι αλλες ψυχοτροπες ουσιες ,τα λεγομενα \"ναρκωτικα\",απλα απο ουσια σε ουσια αλλαζει το \"φτιαξιμο \".
Tο λυπηρο ειναι οτι γινεται διαχωρισμος και αυτο ειναι μια παγιδα για καπιον ,που ειναι στην διαδικασία της απεξαρτησης,ακομα και οταν τελειωσει το προγραμμα ,παραμενει εξισου παγιδα..
Βουτιά για τα καλά μεσα στην χρηση Ουσιων, εκανα στα 21 μου χρόνια για να ακριβολογό τελη Σεπτεμβρη του 95 ,μόλις είχα απολυθεί από φαντάρος ,και αφου ειχα γνωρισει οπως ειπα και πιο πανω καλα τα χαπια και εκανα καταχρηση ,μετα οδηγηθηκα σαν προβατακι και γνωρισα την ηρωινη.
Ετσι σιγά σιγά εφτασα να σερνομε στην κυριολεξία ,στoυς δρόμους της πλατειας Ομόνοιας , της πλατείας Βάθης και τα περιχωρα...ωρες αμετρητες καθημερινα ,για να βρω και να εξασφαλίσω την δόση μου. \"Τα ειδα όλα\" στην κυριολεξια εκεί τόσα χρόνια.
Εργασια ειχα ,δούλευα πριν αρχίσω τις ουσίες, όμως αργοτερα ο μισθός δεν μου έφτανε ,και ετσι αρχισα να δανείζομε από συναδέρφους λεφτά, τα xρειαΖομουΝ..
Παρα πανω λεφτά, διοτι χρειαζόμουν παρα πανω δόση,ολο και μεγαλυτερη ποσοτητα ,ετσι συμβαινει με εκεινη, θελει να κυκλοφορει στο αιμα σου, στα κυταρα σου, παντου μεσα σου οταν την αρχισεις,καθε μερα,καθε ωρα ,καθε δευτερολεπτο,αλλιως δεν μπορεις να κανεις ουτε απλα καθημερινα πραγματα,ακομα και για να μπορω να περπατησω.
Παρακατω δυστηχως άρχισα και τις κλοπές στο σπίτι χρυσαφικά, λεφτά,καρτες ,κ.α.. οπως και την τρακα,(δηλ. να ζηταω χρήματα απο τους ανθρωπους στον δρομο.)
Οταν ημουν μικρος εβλεπα στην τηλεοραση θυμαμαι διάφορα εργα με χρήστες και το κακό που τους εκανε και στεναχωριομουν,εκλεγα,που να φανταζομουν οτι μετα απο χρονια θα γινομουν ενας απο \"αυτούς\"..
Ολες τις ουσίες τις ευρισκα όπως εύρισκα με μεγαλη ευκολια και \"εκείνη\".
Ζούσα για να πίνω και έπινα για να ζω .
Ισως κάποιοι να εχεται ,περάσει από την Ομόνοια και την πλατεία Βαθης και έχετε δει το χάλι και την καταντια των τοξικομανών, μοιάζουν σαν σκιές που φλερτάρουν με τον Θάνατο.
Η αστυνομία φυσικα αντι να κυνηγάει τον \"θανατο\" επιμενει να κινηγα \"σκιες\"
Η εξαθλίωση σε όλο της το μεγαλείο και η μια πλευρα και η αλλη...
Οι φλέβες μου δεν δεχόντουσαν πια την συριγκα,αρχισα να βλεπω ανθρωπους που γνωρισα μεσα στην χρηση να πεθανινουν...
Ηρθε και μια βόλτα και η ηπατίτιδα C, απο τον οργανισμό μου ,η οποία μου μεταδόθηκε από χρήση σύριγγας ,εφοσον έκανα και ενδοφλέβια χρηση .
Για να μπορέσω να την θεραπεύσω, εκάνα χημειοθεραπεία,μετα το τελος της θεραπείας αυτης ,ακολουθησα την διαδικασια μιας συγκεκριμένης εξετασης ( P.C.R)για να δω με την ηπατιτιδα τι εγινε ,και σταθηκα τυχερός οι απαντησεις εδειξαν αρνητικό, ανταποκριθηκε ο οργανισμος μου στην χειμιοθεραπεία και θεραπευτικε απο την C.
Η χημειοθεραπεία για την hπατιτιδα ονομαζετε ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ.
H ουσία στην προκειμένη περίπτωση η ηρωινη,σαν ουσια απο μόνη της δεν λέει τίποτα, ειναι απλα μια σκονη.
Μια σκόνη που αν την πετάξεις στον αέρα το πολυ πολυ να σκορπιστεi να την παρει ο ανεμος και να την βρεί και κανένα περιστέρι ; να την φάει και μετα να την κουτσουλίσει,στο κεφάλι κάποιου περαστικου.
δε λεει τιποτα η ουσια σαν ουσια οσο το γιατι ξεκινάει κανείς την χρήση της ουσιας...Δεν ξεκινάει καποιος να παρει ουσιες οτι μορφης να ναι και να φτάσει να εθιστεί-εξαρτηθει,ετσι απλά.
Κανείς δεν γίνεται τυχαία τοξικομανής ή από περιέργεια. Ισως αρχίσει θα΄λεγα καποιος,να παρει ουσίες για να κάνει την ανοριμη φιγουρα του , η την \"μαγκιά\" η για να γουστάρει οπως πολλες φορες ακουγετε απο παιδια, αυτη η εκφραση,αυτο το \"ετσι γουστάρω\" η \"για να φτιαχτω\" κρύβει απο κάτω πολλά , μα παρα πολλα....
Δεν παιρνει έτσι απλα ,οπως δίχνει και ξαφνικά κανείς ουσιες σε σημείο κι ολας να εξαρτηθει...
Πάντα κατι προ-υπάρχει..
Απο περιέργεια η απο μίμηση ,ακομα και απο την έλξη των απαγορευμένων και ολες αυτες μαζι μπορεί να οδηγήσουν πράγματι κάποιον στο να δοκιμάσει ναρκωτικά,
μπορεί να είναι αρκετοί οι παραπανω λογοι για μια απλή δοκιμή, αλλά δεν είναι αρκετοί για το πέρασμα στη συστηματική χρήση -Καταχρηση και εξάρτηση.
Σαφώς και ενας αξονας ειναι η προσωπικότητα, σαφώς ειναι και η συνάντηση με μια ουσία ,ομως εκει που πρεπει να σταθει κανεις και να προβληματιστεί και να αναρωτηθεί και να ψάξει ,ειναι πιο βαθια , πιο πισω.
Διότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα ναρκωτικά αλλά σε αυτό που οι νέοι αναζητούν σε αυτά και δια μέσου αυτών.....
Αυτο το βαθύτερο ψαξημο βέβαια σας πληροφορώ οτι δεν μπορεί να γινει σε μια μερα ,βδομαδα η ενα μήνα .
Είναι πολύ εως παρα πολυ δύσκολο αν νομιζει κανείς οτι μπορει να γίνει χωρίς καμια \"βοήθεια, το να ψαχτεί και να αναζητήσει μεσα του λόγους και αιτίες ..
Ειναι η
ενδο οικογενειακο κοινωνικο -πολιτική στιγμή κατά την οποία συμβαίνει η συνάντηση της προσωπικότητας με την ουσία...
Aς ξεκινησω απο αυτο που πρώτο \" ενιωσα.\"
Το κενό.
Το κενό μεσα μου ,εμφανιστηκε απο την θλίψη,την αρκετα εως πολυ.. χαμηλη πίστη στον εαυτο μου.
Ετσι η μοναχικότητα δεν αργησε να έρθει ,ως που εγινε και \"φίλη\" , ομως κάπου στην πορεία μπλόκαρα, μπερδευτικα ,χάθηκα,τα εκανα κουβάρι μεσα μου και εφερα στην παρέα και την μοναξιά .
Την μοναξιά την προκάλεσε αλλα και την προσκάλεσε η μετεπειτα συνήθεια ,του να απο φευγω τους ανθρώπους διοτι νόμιζα οτι είμαι ενα τίποτα για αυτους, οτι δε με ηθελαν, η στην καλυτερη οτι μονο για να με κρινουν,σχολιάσουν, προσβαλουν, υποτιμησουν.
Νόμιζα οτι ολη η γη γυρνούσε γύρω απο μενα αλλα με κακές -αρνητικές προθέσεις.ΠΑντου νομιζα οτι υπηρχε ενα δαχτυλο που με εδειχνε...
Ας ξεκινήσω κάπου εδω ME μια βαθια εισπνοη -(και κανοντας και ενα κΡακ! στα δακτυλα μου)
-διοτι θα κάνω βουτιά απο ψηλα,στα πολυ πιο βαθιά...
Το λέω αυτο ,διοτι θα αρχισω να γραφω ,αναλυτικα αλλα και ωστε να γινω πιο κατανοητος.
Αυτή η διασταυρωση λοιπον μοναχικoτιτα & μοναξιά μου δημιούργησε μεγαλη συγχηση ,ηταν μια απομόνωση τοσο εσωτερικη οσο και εξωτερικη οπου, σημαντικος παραγοντας αυτης ηταν η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η αυτοπεποίθηση οπως και η αυτοεκτιμιση είναι μια στάση που επιτρέπει στον ανθρωπο να έχει μια θετική αλλά και ρεαλιστική αντίληψη για τον εαυτΟ του και για τις ικανότητές του να χειρίζεται τις καταστάσεις ή τις δυσκολίες που το αφορούν,πως ημουν εγω δηλαδη; ακριβως το αντιθετο, εφοσον αποφάσησε μια \"φωνη\" μεσα μου να με πισει απο δω και περα πως ειμαι ασημαντος και λιγότερος ,κατωτερος από τους υπόλοιπους ανθρώπους .
Δεν γεννήθηκα ετσι ομως, αμφισβιτοντας τον εαυτο μου ,ουτε και εγραφε σε μια ταμπελα στην \"θερμοκοιτδα μου\"αυτο ειναι το \"χαμηλης αυτοεκετίμισης παιδι\".Όλα αυτά δημιουργήθηκαν μεσα απο το,οικογενειακό μου περιβάλλον, εκείνοι μου μετέδωσαν-δημιουργησαν όλα αυτά.
Ο μοναδικος τροπος \"επικοινωνιας\" που ειχε ο πατερας μου μαζι μου ηταν οι συνεχΟμενες παρατηρησεις-κριτικη αρνητικη ,οι φωνες ανευ λογου, οι προσβολες,δημιουργοντας μου πολυ φοβο,φοβο,φΟβο και φοβο
Με της συμπεριφορα και την σταση αυτη που ειχε, αισθανομΟυν πολυ μιονεκτικα,στεναχώρια ,ετσι μεγαλωνε ολο ενα και πιο πολυ το αχγος μου,η θλιψη μου, ο φοβος μου,ο πανικος, η \"μοναχικοτητα\" μου.
Αν υποθέσουμε λοιπον οτι μπω στην δικη του θέση, στου πατερα μου, με το σκεπτικο το καθαρο που εχω σημερα , θα \'λεγα πως, με τους τροπους της \"βουβης\" επικοινωνιας , μεσα απο φτωχη προσπαθεια, της φωνές απο τον πανικο του λογο ανασφαλειας αν ειναι καλος γονιος, με την ασφυκτικη καταπιεση,απο αντίδραση προκειμενου να πιστει οτι ειναι \"σωστος γονιός\" αλλα η ιστορία τελικά,εδειξε οτι οχι μονο το προσπαθησε με αγαρμπο τροπο, αλλα κατάφερε να μου αφερέσει την μορφή ,την ιδεα,το προτυπο,την αναγκη , ενος Πατερα.
Ετσι μέσα στην παιδική ψυχή μου φυτευτικε το ότι ειμαι ασήμαντος ως ανθρωπος απο τους υπολοιπους, \"ανημπορος\" για να μπορεσω να βαλω στοχους,σκεπτομουν και πυστεψα οτι ειμαι \"αναξιΟς\"στο να καταφερω να διεκδικισω πραγματα στην ζωη μου.Ο \"Μορφεας\"ο θεος των ονειρων ειχε ξεχαστει, ακομα και για αυτον πυστηκα οτι δεν μπορω να τον εχω.
Εβλεπα μονο τον πατερα του τον \"Υπνο\"αλλα και αυτον πολλες φορες καταφερα να τον χρησιμοποιω για να καλυψω -καταπιεσω-θαψω τα συναισθηματα μου.
Ο Μορφεας,βέβαια στην διασταση του υπνου μου ερχοταν,ηταν αναγνωρισιμος,αλλα μονο εκει ,εφοσον μονο οταν κοιμομουν ονειρευομουν....
Δυσ κολευομουν(Δυσ-λειτουργούσε το καλο) πολυ,εφοσον αυτα που με ενοχλούσαν δεν τα εκφραζα , τα καταπιεζα και ειχα φτάσει να φοβάμαι να του μιλήσω,μεχρι να τον κοιταξω ακομα και μες στα ματια απεφευγα πολλες φορες.
Φοβάμουν,να θέλω,,πυστεψα οτι δεν επρεπε να θελω, οπως και οτι δεν πρεπει να λεω, Οχι.
Πολλες φορες σκεφτηκα να βαλω τέρμα στην ζωη μου ,μεχρι που η σιωπη μου , εφτασε να γίνει συνηθεια .......
...ετσι ουτε λίγο ουτε πολύ στην κυριολεξία η λέξη φοβος είχε ταυτιστει με την λέξη πατέρας.
Ναι δυστηχως,ετσι μεταφραστηκε μεσα μου σε αυτην την παιδικη ηλικια ο πατέρας μου σαν , η προσωποποίηση του φοβου.
Εψαχνα τρόπο να βγω απο την καταπίεση ειχα αναγκη να παρω αναπνοή, αρχησα να τρεχω και να ψαχνω να βρω οξυγονο, προς πια κατευθηνση να τρεξω ομως ; ετσι για χρόνια ετρεχα μονάχα μέσα μου είχα φτιάξει ενα εσωτερίκο \"PANIC ROOM\".
Μονο που φτιαχτηκε προχειρα απο φοβο και έτσι σε ενα απο τα πολλά επόμενα εξωτερικα \"κυματα\" \"φοβου\" , το δωματιο προστασιας μου απο τον πανικο , γκρεμιστηκε-ισοπεδόθηκε..
Ως που εμεινα \"αστεγος\"
Έτσι,αυτη η τάση φυγής που τελικα απεκτησα με εβγαλε -οδηγησε σε μερη \"μαγικά-παραμυθενια\".
Αρχισα να αγαπάω το \"παραμύθι\" παρα την \"πραγματικότιτα\".
\"Ζούσα στο παραμύθι μου\".
Ο γονείς μετεδωσαν σε μένα μού πέρασαν, μου κληροδότισαν τις δικές τους αμφιβολίες και ανησυχίες τις δικες τους ανασφάλειες σαν γονείς,το δικο τους \"κοινωνικο αγχος\" ,τους δικούς τους φόβους. Η μητέρα μου από την πλευρά της μου μετέδωσε τον \"ρολο\" του \"καλού\" χαμογελαστού παιδιου , αλλα και το να ανεχομαι και να μην μιλάω να θάβω και να κουκουλώνω μεσα μου αρκετα πράγματα - καταστάσεις οπως και \'κεινη εκανε...
Οι γονείς μου σίγουρα δεν είχανε σκοπό να με οδηγήσουν στην φυγή -τοξικομανια,δεν καναν οτι εκαναν ηθελημενα.
\'Ομως σημασία εχει οτι οπως και να το εξετασουμε το θέμα ο μικρος Θοδωρης βρήκε στην φυγη του για συντροφια τον Θάνατο μασκαρεμενο ως ΔΙΕΞΟΔΟ , τόσο καλο μασκαρεμα μαλιστα, ως πού παραμυθιάστικα..
ΠΑραμυθιαστηκα στρεφομενος στης ουσίες ,συγκεκριμενα στην ηρωινη ,οπου ειναι ο Θάνατος & φλέρταρα μαζί του για πολλα χρόνια,μεσα στην κατάχρηση στην έξαρτηση στην τοξικομανια,στην πολυτοξικομανια,κ.λ.π
Παρ\'ολο που δεν πυστευω λοιπον στην τύχη,θα ΄λεγε κανείς πως ειμαι τυχερός που παρ ολο η ζωη μου \"μοιριζε τοση Θανατιλα\".Δεν πέθανα τελικά.
Να τονίσω οτι δεν θελω να περασω αυτό το στερεότυπο ότι φταίει η οικογένεια. Δε φταίει μόνο η οικογένεια. Σιγουρα ενέχεται στην εγκατάσταση του προβλήματος. Μπορεί η ίδια μητέρα,ο ιδιος ο πατερας η ίδια οικογένεια, αν ζούσε σε μια άλλη εποχή να μην είχε ένα παιδί που πήρε ναρκωτικά. Είναι φαινόμενο της εποχής. Είναι φαινόμενο αυτής της κοινωνίας που η οικογενια ανοικει σε αυτην.
Ειναι μια αλυσιδα ...
Στα κρίσιμα χρόνια που σχηματίζεται η προσωπικότητα ενος παιδιου η κατανόηση οπως και η συζήτηση θα λεγα οτι επιβαλετε με το παιδί ,τα παιδιά που έμαθαν από νωρίς να εκτιμούν ,να σέβονται τους εαυτούς τους και τους άλλους, να είναι υπεύθυνα -να μην εξαρτιοντε απο κανενα και να έχουν αυτοπειθαρχεία, η πιθανότητα να δοκιμάσουν ουσίες είναι πολύ μικρή,οπως ειναι και γεγονός ότι ιδιαίτερα το στάδιο της εφηβείας μέσα στις δυσκολίες της εξέλιξης της ολοκλήρωσης της ταυτότητας και της αποδοχής του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντος, βιώνουν κατά τον πιο έντονο τρόπο τον σκληρό ανταγωνισμό της σύγχρονης κοινωνίας, την μοναξιά που ο ανθρωπος της μεγαλούπολης αισθάνεται, την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων και από τους ίδιους τους Γονείς του, από την έλλειψη συναισθηματικών δεσμών στην ίδια την οικογένεια .Το σημαντικο ειναι οτι το οικογενειακό περιβάλλον, όπου και μεγαλώνουμε παίζει πολυ μεγαλο ρόλο, στην όπια εξελίξη μας ως ανθρωποι.
Είχα γίνει πολυ αυστηρος με τον εαυτό μου ,ο χειρότερος κριτής του εαυτού μου,εφόσον αυτό έκανε και ο πατέρας μου σε μενα, σπάνια έως καθόλου μπορούσα να βρω κάτι θετικό πανω μου.
Αυτό σιγά,σιγά άρχισε να περνάει και στην συναναστροφή μου με τον έξω κόσμο. Αισθάνομουν λυπημένος επειδή εστιαζα την προσοχή στα υποτιθεμενα ελαττώματα μου,νομιζα για οτι γινεται γύρω μου πως εφταιγα εγω.Ειχα βαλει σκοπο, ολα να πρεπει να τα κανω τέλεια και οταν δεν ηταν επιθυμητο το αποτελεσμα μου, κατηγορουσα τον εαυτο μου, σε σημειο να στεναχωριεμε, κατι μεσα μου αρχιζε να με ψυχαναγκαζει, μια φωνη; οτι πρεπει! ,να τα εχω ολα τελεια.
Αν ελεγα κατι λαθος; η κριτικη που εκανα στον εαυτο μου ηταν σκληρη.Όταν τα πράγματα γενικος,δεν πηγαίναν καλά ,θεωρουσα ότι αυτό είναι δικό μου λάθος.Ειχα φτασει να νομιζω-πιστευω οτι εγω ,προκαλω δυστιχια στους αλλους, η οτι αν μηλαγα με καποιον/ους πάντα ειχα το αγχος,την εμμονη οτι κουραζω η οτι ενοχλω.
Τα ευχάριστα γεγονότα που μου συνεβαιναν με εκάναν να εχω αμηχανια διοτι νομιζα οτι \"δεν μου αξίζει να ζω κατι ωραιο,ως που το πυστεψα ,και αρκετες φορες δεν ημουν καλα ,μπλοκαρα οταν ημουν χαρουμενος ,η οταν μου ελεγαν κατι θετικο για μενα, επειδη η διαχειρηση των θετικων συναισθηματων μου, ηταν κατι το Αγνωστο.
Αν ειχαμε μια\"τραυματική\" εμπειρια,ασχημη ,παιδική ηλικια η κάποια ασχημη σχεση στο παρελθόν, πολλες φορες συμβαινει να ανοιγουν τα WιNDOWS απο το υποσυνειδητου και να
ξαναδημιουργούμε για τον εαυτό μας παρόμοιες περιστάσεις, ίσως διότι έτσι συνηθίσαμε να ζούμε δυστηχώς,η ίσως διότι κατά βάθος επιθυμούμε μια ευκαιρία να ξαναπαλέψουμε με αυτό.. που μας φόβιζε και να βγούμε νικητές.
Απο την σοφιτα του μυαλου μου,αραχνιασμενα φαντασματα- βιωματα,ξυπνουσαν και ερχοντουσαν στο παρον κάθε φορα ,που καποιος μου εδειχνε τέτοιες συμπεριφορες, αρνητικες συμπεριφορες και-καταστάσεις, επαναφεραν στο παρον,την προεφιβικη και μεταεφηβικη παιδικη μου ηλικία,ζουσα ξανα αυτα που απορροφούσα τοτε σαν σφουγγαρι ,μικρος στο μικρο φτωχο ευεσθητο μυαλο μου.
Ολα ξαναζωντανευαν, εικονες-flash! απο το παρελθον,ετσι ο πανικός εκανε της εμφανησεις του πυκνα συχνα
Απομακρυνομουν απο οποιον ανθρωπο μου θυμιζε τετοιες συμπεριφορες, φοβομουν ,ενιωθα και πυστευα παλι και ξανα παλι και καθε φορα οτι ειμαι το μικρο παιδακι και ολα αυτα τα απογοιτευτικα αρνητικα συναισθηματα, που ειπα πιο πανω....
Οταν εβλεπα ενιωθα πραξεις εικονες,συμπεριφορες μνημες που με εκαναν να ζω ξανα στο παρελθον,τις ξανα βιωνα σαν να ηταν ΤΩΡΑ και σαν να ξανασυμβαινουν αληθεια ,ετσι με επιβεβαίωναν ξανα για αυτα που ειχα πιστέψει για μένα ,οχι απλα οτι δεν είμαι ομορφος -εξυπνος -σημαντικός αλλα οτι είμαι παρισακτος ενα τίποτα...
Απο την ωρα ,μέρα ,στιγμή που μου γεννήθηκε ,καρφώθηκε ,φώλιασε αυτη η επαναλαμβανώμενη σκέψη
..Αποτελεσμα; να αυξανετε ολο ενα και περισσοτερο η ανασφάλεια,το αγχος & να κλείνω ολο και πιο
βαθια τα ανέκφραστα συναισθήματα μου..
ως που απο ενα σημειο και μετά να μου συμβαίνουν κρίσεις καταθληψης...
Η ηρωίνη και οι άλλες ουσίες ηταν μια φυγή από την δύσκολη κοινωνικη πραγματικότητα που ζούσα. Σε οποιαδηποτε ψυχοτρόπη ουσία ,μπαινει κανεις,το κανει διοτι δεν αντέχει τον εαυτο του,αυτο που ζει , και ως πολυ ευεσθητοι δεκτες καταλυγουνε ανάμεσα σε τόσα ειδη φυγης που υπάρχουν, στην πιο ακραία φυγη ,στην τοξικομανια .
Να ξεφύγω ηθελα από όλη αυτή την δυσφορία, την πίεση, την καταπίεση, Αφου εφτασα να πνιγομε μες στο ίδιο μου το σπίτι ,η φυγη μου απο ολα αυτα ηταν οι ουσιες . Επειδη δεν ειχα τα εφοδια ,της αμυνες και της βασεις ,εμενα κρυμενος και φυλακισμενος απο και μεσα στην ουσια , εθαβα ολο και πιο βαθια μεσα μου αυτα που με βασανιζαν ,αυτα που ηθελα να εκφρασω και δεν τολμουσα, μεγαλωνα κρυφα εναν εφιαλτη ,μεχρι που εγινε σαν ταινια θριλερ που παίζει η ιδια καθε μερα και πρωταγωνιστούσα ως θυμα...
Οταν είχα πια βιώσει την ξεφτίλα της τοξικομανιας για τα καλά και καταλαβα πια ότι ο μονόδρομος που είχα πάρει βρήκε τοιχο , στο αμήν, ζήτησα βοήθεια .
Η ζωή μου ειχε γίνει ένα κουβάρι από καταναγκαστικούς μηχανισμούς. Ηταν πια μαρτύριο. Κάθε λίγο θα πρέπε να επιβεβαιώνω και να επιβεβαιωνομαι απο κάτι για να αισθάνομαι ασφαλής. \'Ομως, ακόμη κι αν μου επιβεβαιώνουν κάτι κάποιοι άλλοι, το μυαλό μου με \"πιέζε\" να \"πιστέψω\" πως δεν άκουσα καλά, ότι οι αισθήσεις μου με προδίδουν, ότι δεν γνωρίζω το αληθινό νόημα των λέξεων που ακούω...
Ζητησα βοηθεια απο τους γονεις μου ,παιρνοντας αυτην την δυσκολη και επιπονη την μεγαλη αποφαση να τους μιλησω , μια αποφαση που πολυ καιρο με βασανιζε . Στεναχωρεθηκαν πολυ ,και εν ολιγης τους ειπα οτι θελω να παω σε προγραμμα απεξαρτησης οπου εχω ακουσει για το 18 ΑΝΩ .
Ετσι ζητησα από αυτο το προγραμμα βοηθεια, τον Ιανουάριο του 2001 .
Το δημοσιο προγραμμα απεξαρτησης 18 ΑΝΩ εχει τρεις φάσεις που περναει
ο εξαρτημενος.
Το πρόγραμμα απεξαρτησης 18ΑΝΩ με βοήθησε παρά πολύ,στο να γνωρίσω τον εαυτό μου ώστε,να μπορώ να εκφράζω και να μπορώ να εχω τον ελενχο των συναισθήματων μου θετικων και αρνητικων...
Υπηρχαν πριν...την χρηση αλλα και μετά την χρήση τραυματα πολυ βαθιά,καταστάσεις που μοιάζαν ασυγχωρητες,ετσι θεραπευοντας τον βαθύ θυμο μου, την πικρα, το παράπονο.. Αυτη η επουλωση βεβαια δενε εγινε σε μια στιγμη.
Το πιο σημαντικό και σπουδεότερο βημα ηταν η επιθυμια, αλλα και η πραξη σε μεγάλο βαθμο να βγω απο την κατάσταση του πόνου, της πίκρας και του θυμου, για να βρω εσωτερικη γαληνη.
Αναζητοντας να εκλάβω, κατανοησω σε ολες τις φάσης της απεξάρτησης μου τον δικο μου πονο, ξεκινησα να ανακαλυπτω ,να κατανοω τις αντιστοιχες καταστάσεις που στοίχειωναν επίσης τη ζωη εκεινων που αθελα τους με \"εβλαψαν\", δηλαδη οτι και εκεινοι υπεστησαν στην ζωη του \"βια\", πονο, στην παιδικη τους ηλικια κλπ,κλπ... Μοιάζει θα λεγε κανεις με σκυταλοδρομία.. οδυνης οπου ολοι ειναι χαμένοι και μονο εκεινος που θα καταφερει να πεταξει την σκυταλη πολυ πολυ μακρια,καταφερνει και μαθαινει να συγχωραει ωστε να φτασει να διακοψει την συνεχη ακολουθία του πονου.
Ετσι λειτουργησα ετσι εμαθα να συγχωρω, αυτο ακριβώς λεει και η ιδια η ελλήνικη λέξη δηλαδη να καλω να παραμεινουμε στον ιδιο χωρο ,αδιαχωριστοι .Μαζι .Να χωραει μεσα μου, εκεινος που \" αξιζει- χρειαζετε την συγγνωμη μου.\"
Στην πραγματικοτητα αυτο που χρειαζετε συγχωρεση - αυτο που ελάχιστοι ξερουν η ελαχιστοι κατανοουν ,που και γω στην τελικη κανωντας ψυχοθεραπεία στο μεγαλο σχολείο 18ΑΝΩ το εμαθα-ειναι η συμπεριφορα.
Δηλαδη εκεινους που καταδικαζουμε τους ταυτιζουμε με τις πραξεις τους. Δεν είμαστε η συμπεριφορά μας.
Η συμπεριφορά ειναι ενα λάθος που χρειαζεται συγχωρεση και οχι καταδικη και τιμωρια.
Δεν είμαστε η συμπεριφορά μας ,το ξεχασα,το ξαναθυμηθηκα το ξανα ξέχασα ,ειδα ποσο ηλιθιος εφτασα να γινω και εν τελη το ξανα κατανόησα..
Ο τρόπος που μαθαμε- διδαχθηκαμε να συμπεριφερομαστε, να αντιδραμε, δεν ειναι η ταυτοτητα μας ,οσο και αν το ταυτιζουμε συχνα με την ουσια μας.. ,εκεινος που πρωτος αφυπνιζετε και ανταποκρινετε με αγαπη ειναι αυτος που τελικός εχει επιλεξει να βαδισει το μονοπατι της συχωρεσης,δε ζητα πλεον να αθωωθει,καθιστοντας τον αλλο ενοχο και γεμιζοντας τον ενοχες, αλλα αυτοματα -αστραπιαία και πλεον συνηδητά αθωωνει και τον αλλο και τον εαυτό του.
Ξέρω, και εφοσον πλεον ξερω λογους και αιτιες που οδηγήθκα στο αδιεξοδο της φυγης και συγκεκριμενα της ηλιθιοσκονης ηρωινης, το μονο που κανω ειναι υπευθηνα να κρινω ,μονο τον εαυτο μου απο δω και περα ,για την οποια επιλογη μου αρνητικη η θετικη, για την προοδο του και να εστιαζω μονο σε αυτα.
Στο 18 ΑΝΩ εμαθα πιο πολλα απο οσα εμαθα μεσα στην Ζωη μου ολη. Έμαθα κυρίως ότι έχουμε την δυνατότητα εμείς οι άνθρωποι να δημιουργήσουμε τάξη μέσα μας ,ασχετος με της σύμφορες που μπορεί γινονται στον εξωτερικο κοσμο , ξερω είναι δύσκολο να μην επηρεάζεσαι από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά μόνο μέσα από τα δύσκολα μπορουμε να καταφερουμε πράγματα. Τα αγαθά κόποις κτώνται ελεγαν οι αρχαιοι προγονοι μας(δηλαδή, τα αγαθά τα αποκτάς με κόπο).
Αυτο που ελεγαν οι αρχαίοι ελληνες,παραμένει φυσικα και σήμερα εξίσου επίκαιρο όσο ήταν και τότε. Το να συναντούμε αντίσταση και δυσκολία στις επιδιώξεις μας, είναι στην φύση των πραγμάτων. Αν αυτή η δυσκολία μας κάνει να δειλιάζουμε, θα σταματήσουμε εκεί. Θα αναζητήσουμε να κάνουμε κάτι άλλο, κάτι ευκολότερο αλλά και λιγότερο σημαντικό, και θα εγκαταλείψουμε τον πρώτο στόχο που είχαμε.
Αν όμως μάθουμε να μην φοβόμαστε τις δυσκολίες, αν μάθουμε να επιμείνουμε όταν συναντάμε αντίσταση, τότε η ζωή ολόκληρη μας ανήκει: Όχι μόνο θα μπορέσουμε να επιτελέσουμε τους ατομικούς μας στόχους, αλλά επίσης θα βελτιωθούν και οι σχέσεις μας με τους τριγύρω μας ανθρώπους.
Πολλα πραγματα εμαθα και ανακαλυψα κυριως στην κλειστη φαση του προγραμματος ,μέσα στην δευτερη φαση ,οπου και την τελειωσα τον Ιούνιο του 2003 για πρωτη φορα (και λεω για πρωτη φορα διοτι παρολο που ειχα μπει και τον ΜΑιο του 2002 δεν ειχα καταφερει να κατσω παρα μονο εναμιση μηνα στο εσοκλειστο,και ετσι ξανα προσπαθησα τον Νοεμβριο του 2002 και ξανα μπηκα και ήμουνα 7μιση μήνες ολοκληρονωντασ αυτην την φορα την εσοκλειστη φαση.
Ομως βγαινοντασ και πηγαινοντασ στην επανενταξη μετα απο καπιο χρονικο διαστειμα επειδη ξανα γυρισα ( επεσα)στον παλιο τροπο ζωης, της χρησης, χρειαστηκε να ξαναμπω παλι στην κλειστη φαση για να δω και τι δεν πηγε καλα και να δουλεψω ακομα πιο πολυ καπoια πραγματα με τον εαυτο μου,διότι απ\'οσα ανακαλύπτει κανεις και γνωριζει ,ειναι υγειές να ρίχνει μια γρήγορη ματια στο παρελθον και να προχωρα ....αλλιως αν κολα εκει.... πετρώνεις και κινδυνευει να καθηλωθεί εκει ατενιζοντας το παρελθόν με επαναλαμβανομενες αρνητικες σκεψεις δημιουργοντας εθισμους και αυτοι xτιζουν την ατομικη μας κολαση.
Εκει βρεθηκα αλλα το πηρα χαμπάρι γρήγορα και ετσι ξύπνησα και εφυγα απο την φυγή μου.
Μπήκα λοιπόν, ξανα στην κλειστη φάση ,την ολοκλήρωσα για δευτερη φορα ..αυτη την φορα 6 μηνες και βγηκα τον Μαιο του 2005 και συνεχησα,παλι στην κοινωνικη επανενταξη με πολλές ομαδικες θεραπευτικες δραστηριότητες οπως ψυχοθεραπεία,δραματοθεραπ� �ια αλλα και πολλές αλλες σημαντικες ομαδικές διαδικασίες, οπου με βοηθησαν σε αρκετο βαθμο να εκτιμησω ,να αγαπησω τον εαυτο μου ,να τον σεβαστω,ξανα,να εχω φωνη,ξανα και λογο,να στεκομε ορθα, να ειμαι συνεπης, να εχω διαρκεια στον λογο-πραξεις μου και να εχω συνεπεια και σιαρκει στην διαχηρηση συναισθηματων μου .
Να θετω- βαζω τα προσωπικα μου ορια,ωστε να μπορω στην πορεια να κανω και ξεκαθαρες και αληθινές ,Ανθρώπινες ουσιαστικες σχέσεις κατι που με δυσκολεψε πολύ στο να το \"δουλεψω και φυσικα ,ακομα με δυσκολευει .
Την στιγμη που ξεκινησα και αποφασησα να γραψω την καταθεση μου ,βρησκομουν στην φαση της κοινωνικης Επανενταξης στην τριτη φάση του προγραμματος..
περιπου το 2004..
Φυσικα απο τοτε εχω \"βαλει και πολλες ακομα πινελιες\" και εχω \"κοψει και εχω ραψει\" αρκετα την Καταθεση ψυχης μου απο τοτε που την πρωτοξεκινησα να την γραφω ,σαφως διοτι μπαινοντασ 3 φορες στο προγραμμα καθε φορα αποκομιζα και περισσοτερα πραγματα ,φυλοσοφισα,αναθεωρησα,ψυχ� �λογισα,ανελυσα πολλα ,για μενα ,για εσενα,για τον κοσμο,και ανακαλυψα περισσοτερα και εμπλουτισα περισσοτερο την \"ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗς ΣΤΑΘΜΟΙ ΖΩΗς ΜΟΥ\"
Ισως φανεί παράλογο αλλα προφανώς ολη αυτη η περιπλανηση μου και το κατρακύλισμα μου στον δικο μου Αδη ,εγινε για να βρω -γνωρίσω-\"\"ανακαλυψω\"\"- στην πορεια τον εαυτό μου....
Στην θεωρία ειμαι \"τελιος\"(δεν το λεω μονο εγω) σε οσα εχω μαθει.. μεχρι και περι αναλυτικης ψυχολογιας
ομως αλλο θεωρια και αυτογνωσια που σαφως απέκτησα και αλλο ομως να τα πρατεις ολα αυτα...
Αφου εφτασα να καταφερνω να βοηθαω κοσμο ακομα και μεσα απο το site μου και να ακουω καθημερινα πολλα Ευχαριστω.... και \'γω ομως? ξανα κατρακυλουσα και ξαναμανα καινουργια προσπαθεια....
μεγαλη αντιφαση ε?
κι ομως..
Στην θεωρια 20
...στην πραξη ομως φαινετε ημουν ισα ισα που αγκιζα την βαση \"κακος μαθητης\" και για αυτο εμενα \"μεταξεταστεως\" και φτου και απ την αρχη...
Με το φευγιό μου,νομιζα πως βρω λύσεις.
Δεν της βρηκα στον ψευτοκοσμο που ημουν ποτε ..ομως ηταν ενα σκαλοπατι για αυτο που θα εβρισκα παρακατω ,πρωτα απ ολα ,την αφετερια απο οπου και εφυγα...
Ηταν σαν να επρεπε να γινει ετσι δηλαδη να φυγω μακρια ..αποκοσμα,να πάρω μια απόσταση τετοια απο τα πραγματα,να δω την ζωη μου σαν θεατης , να αποκτησω τετοια εμπειρια σε πολλα ωστε να μπορεσω σημερα να σκεφτομαι οπως σκεφτομε. .
Ολος ο χρονος που ξόδεψα-χαράμισα στον κοσμο της παραμύθας ηταν κατι σαν συλλογη εμπειριων, ολη αυτην τη συσσωρευμέμνη πείρα που το αλλο ονομα της ειναι ο χρονος ,την βιωσε το εγω και το σώμα μου,μου εδειξε τελικά το που να κοιτάξω για να βρω αυτο που ζητουσα.
Εμενα.
Ο χρόνος-εμπειρια-βιωματα με οδηγησε δυσκολα ισώς, στον \"σωστο\" χωρο,πιον; \"το μεσα μου που ηταν παντα μεσα μου\",απλα δε το γνωριζα, ετσι \"επιστρέφοντας\" καταφερα να μπορω να τα δω ολα απο μια αλλη οπτική γωνια.
Ηρθα σε μια καινουργια πραγματικότητα.
Ο ατομικος μου ψυχοθεραπευτής κυριος ,οπως και οι αλλοι με την σειρά τους με τον μοναδικό τους τρόπο ,μου περασε μου μετεδωσε ,με εμαθε να δω αυτη την μοναδικη αξια, προσωπικοτητα, ομορφια και ζωντανια που εκρυβα μεσα μου.
Μπορει ο καθένας αυτο να το κατακτήσει ,ο καθε ενας που νομίζει η πυστευει οτι δεν αξίζει ,να αποφασίσει να κανει κατι για αυτο για να καταφερει ,να ριξει μια ματια στον καθρεφτη οχι για τη μορφη που αντικατοπτριζεται ,αλλα για τον εσωτερικο πλουτο, την ενδοτερη φιγουρα. Ασχημες σκεψεις,βεβαια εμπειριες και καταστασεις πολλες φορες ,επηρεαζουν αρνητικα τη διαθεση μου ,οπως ειπα και πιο πάνω ,την καθημερινοτητα ,ευκολα ομως ανατρεπονται ,αρκεί να μην χασω-ξεχάσω το κλειδί που εχω κατακτιση,αυτο που ανοιγει την πορτα της ψυχης μου,αυτη που μπενει πραγματικο φως.
..Και το εψαξα, το βρηκα, το εχω, το διαχειρίζομε, δεν ειμαι παντα και ο καλυτερος διαχειριστης αλλα το παλευω..
Στο να μην χάσω το κλειδί ,βοηθησε και βοηθαει o ατομικος ψυχο θεραπευτης μου δειχνοντας τον τροπο, τον δρομο, ποτέ ομως ετοιμες λύσεις.Αν εχει κάποιος επιμονη και θέληση βλεπει τον τροπο και βρησκει τον δρομο,αλλιως ακολουθει μαγικα ραβδακια... Ανοιξα το υπογειο να βγουν τα σκυλια , τα γνωρισα και μπορω και τα αντιμετωπιζω.. Ειμαι σιγουρος οσο και ο θανατος ,οτι κοσμος εξω , η κοινωνία και η καθε κοινωνία δεν αλαξε εμεινε το ιδιο,ισως να ναι και χειρότερα ,αλαξα ομως εγώ και αυτο ειναι το σημαντικΟτερο για μενα.
Δεν είναι ακατόρθωτο ,να σταματήσεις τις οποιαδήποτε ψυχοτρόπες ουσίες που σε φυλακίζουνε στον ίδιο σου τον εαυτό. .Δεν είναι ακατόρθωτο να αλλάξεις τρόπο στάσης ζωής,φτανει να το θελεις ,οσο και δυσκολο να ειναι ,φτανει να το αποφασισεις να κανεις υσχηρη την θεληση σου και να το πιστεψεις.
Εχω επιλέξει να μην είμαι πλεον θεατής, αλλα ΠΡΩΤΑΓΩΝΗΣΤΗς στη δικιά μου ζωή, να είμαι πάντα σε θέση να αναλάβω τις ευθύνες των πράξεων μου και των λαθών μου. Να προσπαθώ, να αλλάζω και να προχωράω μπροστά ,να να σέβομαι και να εκφραζω αυτά που νοιώθω. Να μαθαίνω από τα λάθη μου και να σηκώνομαι βλέποντας το φως να λάμπει πάλι.
Να είμαι κοντά στους δικους μου αγαπημενους ανθρωπους, .
Τελος και κλεινοντας την Καταθεση Ψυχης ,να πω πως ,δεν είμαι ειδικος επαγγελματιας ,ή επιστημονας, ψυχολογος ψυχοθεραπευτης και, αναμφισβήτητα, δεν έχω κανένα συμφέρον. O σκοπος που ανοιξα την ψυχη μου εδω σε αυτο τον τον τοπο ,ειναι διοτι το χω αναγκη να πω να μοιραστω οσα ειδα -εζησα για το πως ειχε γκρεμιστει η ζωη μου και πως την ξαναχτιζω παλι ,αυτη την φορα με γερα θεμελεια. Η δημιουργια αυτου του club εγινε ωστε να μοιραστω , να προβληματισω ,να πληροφορισω, να περάσω αισιοδοξα -θετικά μυνηματα,οπως και το να ευεσθητοποιηθούν ορισμενοι η να ταρακουνηθούν κάποιοι αλλοι.
Ευχής έργον θα ειναι μέσο αυτης της \"καταθεσης\"..
..να καταφέρει εστω και ενας να βγεί απο την \"φυλακη\" του ...να μπορέσει να σηκωθεί ορθιος ,να δει παλι το φώς της ψυχής του,και να σταθει ορθά με το κεφάλι ψηλα !
Με εκτιμηση Θοδωρης
http://clubs.pathfinder.gr/Apeksartisi18ANW__
Ας καταθεσω λοιπόν και γω την εμπειρία μου...
Στη δειάρκεια της ζωής μου γνώρισα τρία άτομα, (συμμαθητές μου), που έμπλεξαν με την ηρωίνη.
Είμαι στη δυσσάρεστη θέση να πω, πως ο ένας είναι ακόμη εκεί και οι άλλοι δύο το έκοψαν μόνοι τους. Αν δεν τους ήξερα τόσο καλά, δεν θα το πίστευα ούτε και γω. Η μία είναι΄μια από τις καλύτερες μου φίλες. Πέρασε ένα χειμώνα σε ένα νησί με έναν άνθρωπο που την αγάπησε πραγματικά και ηρεμιστηκά που τη συντρόφευαν κάθε βράδι. Είναι δεκα χρονια καθαρή και πολλές φορές μου βάζει χέρι για το αλκοόλ. Δεν ξέρω αν σε αυτό συντέλεσε ο σημερινός άντρας της ή η θέληση της, αλλά κλίνω στο δεύτερο μιας και ο άλλος φίλος μου τον έστειλε με κλωτσιές η μητέρα του στην Αμερική σε ένα θείο του και τέσσερα χρόνια αργότερα γύρισε άλλος άνθρωπος.
Σήμερα, έχει φτιάξει τη ζωή του και πίνει που και που κανένα τσιγάρο \"για να θυμάμαι και τις νεανικές μου τρέλλες\", όπως λέει....
Τι θέλω να πω με αυτό;
Όλα, μα όλα, είναι συνάρτηση των θέλω μας με λίγη βοήθεια από την τύχη....
Πολυ σημαντικα αυτα που εγραψες Θοδωρη, πολυ διαφωτιστηκα για ανθρωπους σαν και μενα που ειμαι εξω απο το προβλημα.Μπραβο για τον προσωπικο αγωνα που εχεις κανει να απεξαρτηθεις και να κερδισεις ξανα τη ζωη!
νομιζω ειναι η 3η φορα που διαβαζω την καταθεση ψυχης σου 8odwri. Καθε φορα βρισκω και περισσοτερα κοινα με τη ζωη μου. Σ\'ευχαριστω
Θοδωρή,μέσα απ\'την ιστορία σου εξαντλούνται τα όρια θαυμασμού μου...
Ευγε για τον αγώνα σου,τη νίκη σου κ τη δουλειά με τον εαυτό σου!!