Printable View
[QUOTE=george1520;1078142]Ναι καταλαβαίνω πως οι ώρες είναι αρκετές και όλο αυτό μπορεί να σου βγει σε κάποια αρρώστια. Εγώ πιστεύω πάλι πως μόνο έτσι θα σου φύγουν οι "αρρώστιες".
θεωρεις πως θα βοηθηθω και αυτο και εσυ δηλαδη ε?
σε ευχαριστω πολυ πολυ για τη βοηθεια
Μακάρι να βοήθησα
Θα το ξεκινησω και θα σε ενημερωσω. τουλαχιστον να τον δοκιμασω, γιατι φοβομουν και να το δοκιμασω...
Ξεκίνησε το. Αν δεν μπορείς σταματάς. Δεν θα σε δέσουν εκεί για να μην φύγεις. Υπάρχουν λύσεις για όλα. Δεν χρειάζεται να πνιγεσαι
Κι αυτό πολύ χαρακτηριστικό στην αγχωδη, νιώθω ότι πρέπει να είμαι παντού τέλεια και ότι δεσμεύομαι με τα πάντα κατευθείαν. Μιλάμε το άγχος πάει παντού, έχει εξαπλωθεί στα πάντα, το συνειδητοποίω και είναι εντυπωσιακό-τρομακτικό.Quote:
Originally Posted by george1520
Προσπάθησε όταν αρχίζει το μυαλό να τραβάει ένα σενάριο να το απασχολεί με κάτι άλλο. Μην του δίνεις χώρο να απλωθεί. Σηκώθηκες από το κρεβάτι;
Nαι σηκώθηκα γύρω στις 12.εκανα πράγματα κανονικά όλα. Μου είναι πολύ δύσκολο να με πείσω ότι είμαι καλά και να σηκωθώ, μετά λίγο πολύ με ζορίζω να μπω στην καθημερινότητα.Quote:
Originally Posted by george1520
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να πεισμώσεις για να σταθείς και πάλι στα πόδια σου.Μετα όλα είναι πιο απλά. Μην σε αγχώνει που κάποιες μέρες πέφτεις. Το ίδιο παθαίνω κι εγώ.
Νομίζω έχω τρομοκράτηθει αφενός με την αλλαγή της κατάστασης αποντην απεργία στην δουλειά και αφετέρου και από τον ενδοκρινολογο που μου βρήκε λίγο τον όζο πιο μεγάλο στον θυρεοειδή. Μακάρι να βρω τον τρόπο να πεισμωσω.Quote:
Originally Posted by george1520
Εσένα κάθε συνέδρια σου φαίνεται εποικοδομητικη ή υπάρχουν και μερικές που θα τις χαρακτήριζες και σχεδόν αδιάφορες;
Ρωτάω γιατί καμιά φορά πάω, μιλάω για τα παλιά και όταν φεύγω νιώθω ότι τι νόημα έχει τώρα να αφηγουμαι πάλια άσχημα γεγονότα; πως θα τα αφήσω πίσω αν τα φέρνω συνεχώς μπροστά μου ξέρω γω..
Μου έτυχε να φύγω απο εκεί και να σκεφτώ ότι δεν είπαμε κάτι σοβαρό ή κάτι που να αξίζει. Μου έτυχε να νιώθω ότι βαριέται ή να βαριέμαι εγώ.. Αλλά έχουμε συζητήσει και μου είπε πως αν νιώθω το οτιδήποτε σχετικά με την θεραπεία να της το λεω. Μου έτυχε να μιλάμε και να της πω "ενω σας ακούω νιώθω ότι δεν είμαι εδώ" και συζητάμε αυτό.
Έχω σκεφτεί αυτά που λες αλλά όχι ακριβώς έτσι. Ξέρω πως ο λόγος που τα ξεθάβω είναι για να τα φύγω απο μέσα μου και να μην τα κουβαλάω.. Έχω όμως αναρωτηθεί αν αξίζει τον κόπο να τα ξεθάβω ή να σκέφτομαι ότι εγώ βασανίζομαι για τα λάθη των άλλων ενω αυτοί κάνουν την ζωή τους.
Κατάλαβα, ειναι μια περίεργη διαδικασία και αυτή της ψυχοθεραπείας γιατί πας να γνωρίσεις και τον εαυτό σου, γιατί θεωρώ ότι άτομα με βεβαρυμένο παρελθόν που καλούνται να βγάζουν σε πέρας μέρα με τη μέρα, δεν έχουν φτάσει να καταλάβουν, ποιοι είναι τι θέλουν τι δεν θέλουν. Εμένα μου συμβαίνει αυτό σίγουρα τουλάχιστον. Το πρώτο πράγμα που είχα πει όταν είχα πάει, είναι έχω κρίσεις πανικού μάλλον δεν ξέρω γιατί αλλά έχω κάθε μέρα και δνε ξέρω ποια είμαι. Αν με ρωτήσεις τι μου αρέσει να κάνω, δνε ξέρω, πως χαλαρώνω δεν ξέρω, τι απολαμβάνω δεν ξέρω, τι μου την σπάει, επίσης δεν ξέρω.Quote:
Originally Posted by george1520
Και από τύψεις και ενοχές φουλ έξτρα με το παραμικρό. Και κερασάκι η άρρωστο φοβία που είναι Θεέ μου το χειρότερο των χειροτερων.
Το χειρότερο για μένα είναι η απόρριψη.. Ο φόβος για την απόρριψη και η απόρριψη. Προσπαθώ όμως να μην το αφήνω να με φάει. Δηλαδή δεν θα αφήσω ανθρώπους να φύγουν απο την ζωή μου επειδή φοβάμαι μην με απορρίψουν. Δεν γνωρίζουμε κάθε μέρα τους ίδιους ανθρώπους και απο τον καθένα μπορεί να πάρουμε κάτι. Αλλά πολλές φορές αυτα που μου λένε μπορεί να τα πάρω σαν απόρριψη ενώ ο άλλος να το εννοεί αλλιώς. Εδώ μόνο χάνω λίγο την μπάλα.
Νομίζω η απόρριψη μπορεί να μην απασχολεί όλους τους ανθρώπους, αλλά όταν κάποιον τον απορριψουν τον απασχολεί όπως και να έχει, είναι στην ανθρώπινη φύση πιστεύω.Quote:
Originally Posted by george1520
Τι θέμα με το άγχος είναι ότι φτιάχνεις σενάρια για την απόρριψη ακόμα και όταν δεν σε έχουν απόρριψη, περίπου όπως και με την αρρωστοφοβια, φτιάχνεις στο μυαλό σου αρρώστιες και φοβάσαι μην επιβεβαιωθείς. Θεωρώ πως θα το κατακτήσεις και αυτό όμως το θέμα που έχεις με την απόρριψη γιατί από όσο βλέπω, φιλοσοφεις τις καταστάσεις σωστά και πετυχαίνεις τους στόχους σου έναν έναν. Νικάς τις φοβίες. Δεν ξέρω πόσο γρήγορα ή όχι, αλλά ήδη από αυτά που μου έχεις πει μέχρι στιγμής το βλέπω. Έχεις μια δυναμική πάνω σε αυτό που σου συμβαίνει που αυξάνεται όσο περνά ο καιρός, οπότε θεωρώ ότι εισια πολύ κοντά!!
Η απόρριψη έχει να κάνει με γονείς. Όταν ένα παιδί μεγαλωνει ακούγοντας πάντα από την μάνα του ότι είναι άχρηστος, ότι δεν έχει αισθήματα, να τον βρίζει και να τον βαράει μεγαλώνει πάντα με τον φόβο ότι κανένας δεν θα τον αποδεχτεί όπως είναι.. Γνωρίζει ανθρώπους που του δίνουν αγάπη και όμως δεν είναι ικανός να την αναγνωρίσει και να την εκτιμήσει. Με την ψυχοθεραπεία έχω δει τεράστια αλλαγή. Ήμουν ένα αγρίμι. Τώρα είμαι σε φάση που μπορώ να δώσω, θέλω να δώσω.. Αλλά έχω πολύ δρόμο ακόμη για να φύγω από μέσα μου όλο αυτό. Όπως και να έχει το θέμα εδώ δεν είμαι εγώ..