ΑΝΥΠΑΝΤΡΗ ΜΗΤΕΡΑ ΑΠΟ ΔΟΤΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ

Quote:

---

Originally posted by imagine
Εδώ συμφωνώ με τον κρίνο, λίτσα. Το παιδί δεν το κάνεις για να καλύψεις συναισθηματικές τρύπες. Φοβάμαι πραγματικά να μη το δεις σα βάρος μετά... και ένα βάρος που δεν έχεις κανέναν να το μοιράζεσαι

---

Σε αυτό που λες έχεις εν μέρει δίκιο. Γνωρίζω 2 ανύπαντρες μητέρες που θεωρούν βάρος τα παιδιά τους. Όμως είναι διαφορετικές περιπτώσεις από την δική μου. Αυτές είχαν δεσμό με πλούσιους άντρες, έμειναν έγκυοι για να τους \"κουκουλώσουν\", αυτοί εξαφανίστηκαν και αυτές χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο. Η δική μου περίπτωση δεν είναι τέτοια, εγώ μιλώ για συνειδητή επιλογή.

lisa το ζητούμενο δεν είναι αν είσαι ωραία ή αν θα έχεις ωραίο παιδί!
Αν πραγματικά θέλεις παιδί σκέψου και την περίπτωση της υιοθεσίας... υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν την ανάγκη μιας μάνας...θα \"γεμίσει\"η ζωή σου και παράλληλα η ζωή ενός παιδιού!
Τί πιο όμορφο?

υγ. γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που εμφανισιακά είναι αδιάφοροι αλλά διαθέτουν γοητεία, αυτοπεποίθηση, προσωπικότητα και συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των άλλων!

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by lisa71


Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η εμφάνισή μου. Με ενδιαφέρει η δημιουργία οικογένειας.

---

αυτο ειναι το ζητουμενο,
οτι εχεις παει στο αλλο ακρο.
Κακως δεν σε ενδιαφερει η εμφανιση σου
- αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να σκασεις 20000 αλλα οτι θα μπορουσες πχ να αρχισεις γυμναστηριο - αλλα επισης λαθος οτι θες να κανεις οικογενοια χωρις αυτο να ειναι συνδυασμος και καρπος δυο ανθρωπων.

Αντιλαμβανομαι οτι εχεις δεχθει ρατσισμο και ηττες πανω σε αυτο το ζητημα, μονο που πας να το διορθωσεις με λαθος τροπο.

---

Καταλαβαίνω τι λες. Αλλά πέρα από την κοινή λογική, υπάρχει και ο αστάθμητος παράγοντας. Μπορεί να κάνεις τα πάντα σωστά και να μην σου \"κάτσει\" σχέση. Όλοι/ες δεν γνωρίζουμε κορίτσια με όλα τα καλά, εμφάνιση, μόρφωση, καλό χαρακτήρα, τα οποία δεν είχαν τύχη στα συναισθηματικά? Ίσως η λέξη τύχη δεν είναι σωστή, προτιμώ το \"αστάθμητος παράγοντας\". Δεν υπάρχει εξίσωση που λέει εμφάνιση+καλοψυχία+μόρφωση +λεφτά=δημιουργία σωστής σχέσης.

εχω την αισθηση οτι οδηγηθηκες στην σκεψη να κανεις ενα παιδι με αυτον τον τροπο απο ελλειμμα συναισθηματος.
τα παιδια κατα τη γνωμη μου πρεπει να τα κανουμε απο περισσευμα συναισθηματος....
νομιζω οτι δεν εισαι ικανοποιημενη απο την ζωη σου και θελεις το παιδι για να σου προσφερει κι οχι για να του προσφερεις...
το να το μεγαλωσεις, δεν το θεωρω εγω προσφορα, οταν το εχεις χρεωσει με την προσωπικη σου μοναξια και \"αποτυχια\" σε προσωπικες σχεσεις..
ταυτιζομαι δλδ με τις αποψεις περι μπαλωματος τρυπων..
ειμαι εντελως αντιθετη...
νομιζω οτι παιδια θα επρεπε να κανουμε οταν ειμαστε οσο πιο ισορροπημενοι και γεματοι γινεται κι οχι οταν αισθανομαστε αδειοι και μονοι..και στο λεει μια γυναικα που συνειδητα δεν εχει κανει μεχρι τωρα παιδια γιατι δεν ετυχε να θελουν μαζι παιδια με καποιον που θα ειναι αμοιβαια ερωτευμενοι...

ακομα, καθε παιδι εχει δικαιωμα να ξερει και να μεγαλωνει με τους δυο γονεις του, και φυσικα μεγαλωνουν μια χαρα και τα παιδια των χωρισμενων, αλλα αυτο ετυχε στην πορεια γιατι κατι στραβωσε.δεν συμφωνω με την συνειδητη απο την αρχη, στερηση του πατερα απο το παιδακι.

αν παρ ολα αυτα επιμενεις στην επιλογη αυτη, γιατι δεν υιοθετεις ενα ατυχο ορφανο παιδακι να δωσεις πραγματικα κατι σημαντικο αντι να στερησεις? ειναι τοσο σημαντικο για σενα να διαιωνισεις τα γονιδια σου που απ οτι ειδα δεν τα εχεις και σε μεγαλη υποληψη?

Quote:

---

Originally posted by iberis
lisa το ζητούμενο δεν είναι αν είσαι ωραία ή αν θα έχεις ωραίο παιδί!
Αν πραγματικά θέλεις παιδί σκέψου και την περίπτωση της υιοθεσίας... υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν την ανάγκη μιας μάνας...θα \"γεμίσει\"η ζωή σου και παράλληλα η ζωή ενός παιδιού!
Τί πιο όμορφο?

υγ. γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που εμφανισιακά είναι αδιάφοροι αλλά διαθέτουν γοητεία, αυτοπεποίθηση, προσωπικότητα και συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των άλλων!

---

α) Στην Ελλάδα δεν δίνονται σε ανύπαντρους παιδιά για υιοθεσία
β) Ακόμη κι αν δίνονταν παιδιά για υιοθεσία, εγώ δεν θα υιοθετούσα. Γιατί να πάρω ένα παιδί με ιδρυματισμό και να δώσω μια περιουσία σε παιδοψυχολόγους? Ή τι θα γινόταν αν οι βιολογικοί γονείς το ζητούσαν, κάποια στιγμή, πίσω?

Quote:

---

Originally posted by lisa71

Καταλαβαίνω τι λες. Αλλά πέρα από την κοινή λογική, υπάρχει και ο αστάθμητος παράγοντας. Μπορεί να κάνεις τα πάντα σωστά και να μην σου \"κάτσει\" σχέση.



σωστο αυτο, δυστυχως οι σχεσεις ειναι στοιχηματα.
Αν ξεραμε οτι στα πετραλωνα μενει η εκλεκτη της καρδιας μας, θα της χτυπουσαμε την πορτα και θα ξεμπερδευαμε.
Αλλα με τα σημερινα δεδομενα πρεπει να κανεις καποιες κινησεις φθοροποιες ομολογω.



Όλοι/ες δεν γνωρίζουμε κορίτσια με όλα τα καλά, εμφάνιση, μόρφωση, καλό χαρακτήρα, τα οποία δεν είχαν τύχη στα συναισθηματικά?



σωστα.
Παρολα αυτα τα \"καλα\" αυτα κοριτσια κουβαλανε και εγω δεν ξερω τι.
Δεν λενε τιποτα ολα αυτα που γραφεις.
Το θεμα ειναι αν θες να παλευεις για την σχεση σου για τον εαυτο σου κλπ.



Ίσως η λέξη τύχη δεν είναι σωστή, προτιμώ το \"αστάθμητος παράγοντας\". Δεν υπάρχει εξίσωση που λέει εμφάνιση+καλοψυχία+μόρφωση +λεφτά=δημιουργία σωστής σχέσης.



οχι γενικα δεν υπαρχει φορμουλα.

---

Ομως και εσυ λες οτι εισαι κοντη και παχουλη.
Για να ψηλωσεις δεν το κοβω οποτε παει αυτο.
Σιγουρα ομως με λιγο κοπο μπορεις να βελτιωσεις τον εαυτο σου.
Μπορεις να μου πεις γιατι δεν μπαινεις σε αυτο το κοπο?

Όταν ήμουν μικρή, ηλικίας 20-30, ήμουν πολύ κοκέτα. Κομμωτήριο, Χόντος, ρούχα κτλ. Δεν είχα αφήσει τον εαυτό μου. Δεν ήμουν υπέρβαρη. Όμως παρόλο που τότε είχα φτάσει στο καλύτερο δυνατό σημείο (όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση) και είχα μια πολύ καλή κοινωνική ζωή, δεν πέτυχα τίποτα απολύτως. Έτσι απογοήτευτικα. Δεν θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Είμαι ξενερωμένη.

lisa νομίζω ότι μπορείς να γίνεις ανάδοχος μητέρα...στις υιοθεσίες δεν ξέρω τι ισχύει ακριβώς αλλά αν ενδιαφέρεσαι αυτό είναι έυκολο να το μάθεις ρωτώντας κάποιον δικηγόρο...


ΑΛΛΑ!! ...ομολογώ εκνευρίστηκα κάπως από την απάντησή σου....
τα παιδιά είναι παιδιά!είτε είναι απο ίδρυμα, είτε από σπέρμα δότη, είτε με ειδικές ανάγκες κλπ κλπ κλπ...

Όταν υιοθετείς ένα παιδί έχεις και μία κοινωνική λειτουργό που σε βοηθάει να χειριστείς κάποιες καταστάσεις..περιουσία σε παιδοψυχολόγους δεν χρειάζεται να δώσεις αν προσφέρεις την αγάπη και την ασφάλεια που έχει ανάγκη το παιδί..
Κυνικός ο τρόπος σου...
Ειλικρινά σου εύχομαι να αποκτήσεις ένα παιδί με τον τρόπο που εσύ πιστεύεις ότι θα νιώθεις καλύτερα! Αλλά ξέρεις οι καιροί είναι δύσκολοι και τα παιδιά αντιμετωπίζουν καθημερινά δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπίζεις κι εσύ, όσο τέλεια μητέρα κι αν είσαι....εν ολίγοις δεν κάνουμε παιδιά κατά παραγγελία

Quote:

---

Originally posted by iberis
lisa νομίζω ότι μπορείς να γίνεις ανάδοχος μητέρα...στις υιοθεσίες δεν ξέρω τι ισχύει ακριβώς αλλά αν ενδιαφέρεσαι αυτό είναι έυκολο να το μάθεις ρωτώντας κάποιον δικηγόρο...


ΑΛΛΑ!! ...ομολογώ εκνευρίστηκα κάπως από την απάντησή σου....
τα παιδιά είναι παιδιά!είτε είναι απο ίδρυμα, είτε από σπέρμα δότη, είτε με ειδικές ανάγκες κλπ κλπ κλπ...

Όταν υιοθετείς ένα παιδί έχεις και μία κοινωνική λειτουργό που σε βοηθάει να χειριστείς κάποιες καταστάσεις..περιουσία σε παιδοψυχολόγους δεν χρειάζεται να δώσεις αν προσφέρεις την αγάπη και την ασφάλεια που έχει ανάγκη το παιδί..
Κυνικός ο τρόπος σου...
Ειλικρινά σου εύχομαι να αποκτήσεις ένα παιδί με τον τρόπο που εσύ πιστεύεις ότι θα νιώθεις καλύτερα! Αλλά ξέρεις οι καιροί είναι δύσκολοι και τα παιδιά αντιμετωπίζουν καθημερινά δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπίζεις κι εσύ, όσο τέλεια μητέρα κι αν είσαι....εν ολίγοις δεν κάνουμε παιδιά κατά παραγγελία

---

Δεν είμαι κυνική, είμαι πρακτική. Όλοι ευχόμαστε να έχουμε ένα υγιές παιδί. Εγώ γιατί να επιδιώξω να αποκτήσω ένα άρρωστο παιδί? Είναι μεγάλος σταυρός. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να τον σηκώσουν και γω δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς...
Εδώ γνωρίζω οικογένειες που δεν υιοθετούν και προσπαθούν με 15 και 20 εξωσωματικές για δικό τους και θα το κάνω εγώ που είμαι και μόνη μου?

Quote:

---

Originally posted by lisa71
Όταν ήμουν μικρή, ηλικίας 20-30, ήμουν πολύ κοκέτα. Κομμωτήριο, Χόντος, ρούχα κτλ. Δεν είχα αφήσει τον εαυτό μου. Δεν ήμουν υπέρβαρη. Όμως παρόλο που τότε είχα φτάσει στο καλύτερο δυνατό σημείο (όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση) και είχα μια πολύ καλή κοινωνική ζωή, δεν πέτυχα τίποτα απολύτως. Έτσι απογοήτευτικα. Δεν θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Είμαι ξενερωμένη.

---

το οτι δεν πετυχες κατι δεν εχει να κανει μονο με την εξωτερικη σου εμφανιση και τα κομμωτηρια αλλα και με την εσωτερικη.
Αν ξενερωσες δικαιωμα σου, σιγουρα ομως ξενερωσαν και οι αντρες μαζι σου.

Φυσικα δικαιωμα σου να τραβηξεις αυτη την πορεια στη ζωη σου.
Η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να προσπαθησεις να φτιαξεις τον εαυτο σου και εσωτερικα και εξωτερικα.

ενταξει τωρα....δε νομιζω οτι ειναι ρεαλιστικο να λεμε οτι οσοι αποκτουν οικογενεια ειναι πρωτα \"φιαγμενοι\" εσωτερικα και εξωτερικα.....μη τρελλαθουμε κιολας...
αλλα και το να θελει καποιος να αποκτησει ενα παιδακι μονος του (αυτο δεν ειναι οικογενεια, ειναι ενας μονος του που κανει ενα παιδακι) επειδη νοιωθει οτι απετυχε στις προσωπικες του σχεσεις και να φορτωσει ολες του τις ελλειψεις και τις απορριψεις σε αυτοτο παιδακι, το βρισκω κατι λιγοτερο απο εγκληματικο....

Quote:

---

Originally posted by Remedy
ενταξει τωρα....δε νομιζω οτι ειναι ρεαλιστικο να λεμε οτι οσοι αποκτουν οικογενεια ειναι πρωτα \"φιαγμενοι\" εσωτερικα και εξωτερικα.....μη τρελλαθουμε κιολας...

---

οταν φτανεις σε τετοιο σημειο απαγοητευσης οπως η φιλη μας εδω, ναι ειναι ρεαλιστικο.

Είπες είσαι 38. Γιατί δεν περιμένεις μέχρι τα 45;
( Ο Νόμος στην Ελλάδα ορίζει ως τελευταίο νόμιμο όριο εξωσωματικής τα 50)

Μην κλείνεις την πόρτα στη ζωή. Ασ\'την να συμβεί.

Όσο κι αν προσπαθείς να την προδιαγράψεις, να την ορίσεις και να την περιορίσεις, αυτή θα πάρει το δρόμο της. Δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη στροφή! Και είναι τόσο όμορφο αυτό! :)

Βρες τον εαυτό σου, αγάπησέ τον, ζήσε την ομορφιά της κάθε νέας μέρας!
Ο χρόνος είναι υπέρ σου!!!

TC, γιατί να περιμένει?
Αισιόδοξη η άποψή σου \"μην κλείνεις την πόρτα στη ζωή. Αστην να συμβεί\".
Αλλά μου φαίνεται πως υπονοείς ότι αν η φίλη μας αποκτήσει παιδί με τον τρόπο που σκέφτηκε, κλείνει τη πόρτα σε μελλοντική σχέση και ενδεχόμενα \"κανονική\" οικογένεια. Πιστεύω πως το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Αν ήμουν άντρας δεν θα απέκλεια από τις επιθυμίες μου για σχέση και οικογένεια μία τέτοια περίπτωση. Ίσα -ίσα θα τη θαύμαζα, θα της έβγαζα το καπέλο για την δύναμη και γενναιότητα της και θα την προτιμούσα για σύντροφο της ζωής μου. Γιατί η ζωή είναι μεγάλη. Και με σύντροφο που ξέρει να επωμίζεται ευθύνες θα ήθελα να τη μοιραστώ....
Αν η φίλη μας περιμένει μέχρι τα 45 μπας και την βρει η τύχη της \"ελεύθερη υποχρεώσεων μέχρι τότε\", χάνει την δυνατότητα να έχει στα 45 της ένα παιδάκι ήδη 6 χρονών και (γιατί όχι?) έναν σύντροφο που δεν θα έχει κανένα πρόβλημα με αυτό.

Quote:

---

Originally posted by Remedy

αν παρ ολα αυτα επιμενεις στην επιλογη αυτη, γιατι δεν υιοθετεις ενα ατυχο ορφανο παιδακι να δωσεις πραγματικα κατι σημαντικο αντι να στερησεις? ειναι τοσο σημαντικο για σενα να διαιωνισεις τα γονιδια σου που απ οτι ειδα δεν τα εχεις και σε μεγαλη υποληψη?

---

Νομίζω ότι αυτή θα ήταν η καλύτερη επιλογή σου, στη φάση που βρίσκεσαι.
Έτσι δεν θα δημιουργήσεις ένα ορφανό, που όταν μεγαλώσει φαντάζεσαι ποσο θα σε μισήσει όταν μάθει πως επέλεξες εσύ να μην έχει ποτέ του πατέρα?
Αν πάλι δεν θες να υιοθετήσεις για τους δικούς σου λόγους, συμμαζέψου λίγο εμφανισιακά και βρες έναν άνθρωπο που να έχετε τα ίδια θέλω ώστε να κάνετε οικογένεια. Υπάρχουν πολλοί άντρες μόνοι εκεί έξω πού είναι στη φάση της οικογένειας...