Θέμα με φίλη

Καλημέρα
Από αυτά που γράφεις προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να συμβαίνει....
Σίγουρα η φίλη σου έχει κρατήσει πράγματα που την ενόχλησαν για τον εαυτό της.....Που δεν τα συζητήσατε και τα ερνηνευσε λάθος.....Συνήθως σε αυτή τη περίπτωση δεν μπορείς να κάνεις και πολλά...

Γιατί αν μια στάση σου ή ένα γεγονός που συμβαίνει στη φιλια σας και η φιλη σου το ερμήνευσε με τα δικά της δεδομένα (Χωρίς απαραίτητα να είναι πραγματικότητα) δεν μπορείς να το αναιρέσεις.....εκείνη νόμιζε έτσι και ένιωθε έτσι και αυτό έγινε....Δεν στο είπε το πίεσε...στηρίχθηκε σε λάθος συμπεράσματα και τέλος τώρα.....

Γι αυτό είναι σημαντικό να λέμε αυτό που μας ενοχλει σε τέτοιες φίλιες μακροχρόνιες και κοντινές...

Από αυτο που έγραψες πιστεύω ότι σε κάποια φάση μπορεί να σε ζήλευε ίσως και λιγάκι γιατί είχε τα προβλήματα της και εσένα σου συνέβαιναν θετικά πράγματα στη ζωή σου.....

Σίγουρα φταίει και η κατάθλιψη γι αυτά που λέει και σκέφτεται....
Εγώ βλέπω πραγματικά ότι έχεις κουραστεί και είναι λογικό....καθώς είσαι αυτή που πάντα δίνει.....Είσαι αυτή που προσπαθεί περισσότερο να σας κρατήσετε ενωμένες...να μην παρεξηγείς τη συμπεριφορά της να καταλαβαίνεις πως νιώθει...


Και έρχεται η στιγμή που και εσύ σαν άνθρωπος δεν είσαι καλά και θες έναν ωμό να ακουμπήσεις και δεν τον βρίσκεις παρόλο που τον δικαιούσε

Μήπως εχεται έρθει πολύ κοντά με τη φίλη σου και υπάρχει παρεμβατικότητα σε σημείο που δημιουργούνται παρεξηγήσεις; ξέρεις καμία φορά το πολύ κοντά δεν βοηθάει.....μεγεθύνει τις καταστάσεις...προκαλεί διαφωνίες και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να μυγιαζονται με το παραμικρό.....

Ίσως να βοηθούσε να πάρετε λίγο απόσταση η μια από την άλλη όμως δεν ξέρω αν το θεωρήσει ως εγκατάλειψη η φίλη σου...

Αλλιώς πες της ήρεμα ότι τώρα είναι και λίγο η σειρά σου να να πεις το θέμα που σε απασχολεί

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τότε θα κάνεις την συζήτηση όταν εσύ θα είσαι σε φάση που μπορείς να κάνεις την συζήτηση. Άκουσε με. Όταν ένας άνθρωπος περνάει κατάθλιψη περιμένει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά από τους άλλους. Εσύ μπορεί να έγινες χαλί να σε πατήσει, μπορεί άμα ήθελες να τα παραταγες όλα και να μην έδινες σημασία αλλά έμεινες ενώ αυτή να περίμενε κάτι άλλο. Δεν μπορούμε να στήσουμε στον τοίχο ένα άνθρωπο που παλεύει με κάτι που δεν μπορεί κιόλας να περιγράψει. Ίσως να ήθελε κάτι άλλο από σένα. Δεν είναι ότι δεν ησουν σωστή αλλά εκείνη την περίοδο να είχε ανάγκη από κάτι άλλο. Όσο αφορά το κομμάτι της δουλειάς. Καλά κάνατε και της βρήκατε δουλειά αλλά δεν νομίζω να ένιωθε καλά με τον εαυτό της να βγει να δουλέψει. Έλεγε πως ήταν αυτό το θέμα της (η δουλειά) αλλά δεν εννοούσε ότι δεν μπορεί να βρει δουλειά. Εννοούσε ότι δεν νιώθει ότι είναι ικανή να δουλέψει, ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι της, ότι θα τα κάνει όλα λάθος κτλ. Δυστυχώς το μυαλό κάνει άσχημα παιχνίδια. Όχι από μόνο του αλλά έχει μαζέψει τόσες αρνητικές πληροφορίες που κάποια στιγμή αντιδρά. Πες αυτά που θες όταν νιώσεις έτοιμη αλλά με το σωστό ύφος. Δεν είσαι εκεί να την κρίνεις ούτε να την διορθώσεις. Είσαι εκεί για να βελτιώσετε την σχέση σας.

---

Αυτό που λες για το πώς μπορεί να περιμένει ή να έχει ανάγκη ένας άνθρωπος όντας σε δύσκολη θέση να του φερθείς με προβλημάτισε πάρα πολύ εκείνη την περίοδο. Δεν είναι ότι δεν έδινα σημασία και το περνούσα ελαφρά την καρδία. Ο σύντροφος μου τότε είχε φτάσει να μου πει ότι εντάξει έκανες ο, τι μπορούσες, μην παιδεύεσαι άλλο αν δεν θέλει να βοηθηθεί μόνη της γιατί προφανώς τον είχα πρήξει κι εκείνον με το να προσπαθώ να σκεφτώ συνεχώς τι άλλο μπορώ να κάνω, μήπως το ένα , μήπως το άλλο...

Εκείνη είπε ότι είχε ανάγκη απλώς να την ακούω χωρίς απαραίτητα να προσπαθώ να της βρω λύση. Ξέρεις τι γίνεται όμως βρε Γιώργο; Φτάνεις σε ένα σημείο που έχει τελικά να κάνει και με το τι άνθρωπος είσαι και αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις γιατί μετά δεν θα είσαι εσύ. Εγώ σαν άνθρωπος μπορεί να με πιάσουν μαυρίλες κάποιες φορές και να θέλω να κλάψω την μοίρα μου, δεν έχω καμιά αντίρρηση να το κάνω αυτό για μια φίλη, το έχω κάνει πολλάκις και το καταλαβαίνω σαν ανάγκη. Είναι χάλια η φίλη μου και θέλει απλώς να καθίσουμε παρέα και να λέμε πόσο χάλια είναι όλα; Θα το κάνω και θα κλάψω κι εγώ μαζί της. Όμως την επόμενη μέρα. ή την επόμενη εβδομάδα ή όποτε τελοσπάντων, θέλω να ξυπνήσω και να πω έλα να τα βάλουμε κάτω τώρα και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Δεν μπορώ να μείνω σε αυτή την φάση του κλαψίματος και της παραίτησης για πολύ καιρό. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Οπότε αν κάποιος έχει αυτή την ανάγκη από μένα, δεν μπορώ να του την προσφέρω για πολύ. Μπορώ να είμαι εκεί όταν συμβεί κάτι έκτακτο, μπορώ να κάτσω μαζί του και να πενθήσουμε ό, τι χάθηκε, μπορώ να κλάψω μαζί του...αλλά θα του πω και την θετική πλευρά των πραγμάτων γιατί έτσι είμαι, έτσι λειτουργεί το μυαλό μου. Εκείνη το γεγονός ότι εγώ προσπαθούσα να βρω τα θετικά, το εκλάμβανε ως υποτίμηση του προβλήματος. Μα εγώ αυτό το κάνω και στα δικά μου άσχημα και ζόρια, αν αυτό θεωρείται υποτίμηση, και τα δικά μου ζόρια τα υποτιμώ, αυτή είναι η άμυνα μου, αυτός είναι ο τρόπος που έχω βρει για να προχωρώ, δεν ξέρω άλλον. Αυτά όλα της τα εξήγησα τότε. Της είπα ότι λυπάμαι που δεν μπόρεσα να είμαι ακριβώς αυτό που είχες ανάγκη, αλλά μην μου χρεώνεις αδιαφορία γιατί αυτός ήταν ο δικός μου τρόπος να δείξω ότι είμαι εκεί, δεν έχω άλλον.

Για ένα μικρό διάστημα μετά φάνηκε νορμαλ κι ότι οι σχέσεις μας αποκαταστάθηκαν και μετά άρχισα να παρατηρώ αυτές τις παράξενες συμπεριφορές που ανέφερα στην αρχή.

Μα δεν σου είπα ότι έχεις λάθος. Σου δίνω να καταλάβεις πως είναι ένας άνθρωπος όταν περνάει την φάση της κατάθλιψης για να δεις ότι εσύ ήσουν εντάξει και να μην νιώθεις άσχημα. Δεν μπορούμε να είμαστε τελειοι ούτε να δίνουμε στους άλλους ακριβώς αυτό που ζητάνε. Μπορούμε όμως να προσπαθησουμε να τους τα δώσουμε. Είναι δύσκολη η κατάθλιψη και ακόμη πιο δύσκολη γιαυτον που είναι δίπλα και προσπαθεί να βοηθήσει γιατί μπορεί να χαθεί κι ο ίδιος μέσα σε αυτό. Καλά κάνεις και θες να ξυπνήσεις τον άλλον, να τον βοηθήσεις. Το να κλαίμε για μέρες τον πεθαμένο δεν βοηθάει κανένα.απλα είναι καλό να έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τι ένιωθε εκείνη την περίοδο και γιατί την επηρεάζει τόσο τώρα. Έτσι θα έχεις μια καλύτερη συζήτηση. Θα ξερεις που πατάς.

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Καλημέρα
Από αυτά που γράφεις προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να συμβαίνει....
Σίγουρα η φίλη σου έχει κρατήσει πράγματα που την ενόχλησαν για τον εαυτό της.....Που δεν τα συζητήσατε και τα ερνηνευσε λάθος.....Συνήθως σε αυτή τη περίπτωση δεν μπορείς να κάνεις και πολλά...

Γιατί αν μια στάση σου ή ένα γεγονός που συμβαίνει στη φιλια σας και η φιλη σου το ερμήνευσε με τα δικά της δεδομένα (Χωρίς απαραίτητα να είναι πραγματικότητα) δεν μπορείς να το αναιρέσεις.....εκείνη νόμιζε έτσι και ένιωθε έτσι και αυτό έγινε....Δεν στο είπε το πίεσε...στηρίχθηκε σε λάθος συμπεράσματα και τέλος τώρα.....

Γι αυτό είναι σημαντικό να λέμε αυτό που μας ενοχλει σε τέτοιες φίλιες μακροχρόνιες και κοντινές...

Από αυτο που έγραψες πιστεύω ότι σε κάποια φάση μπορεί να σε ζήλευε ίσως και λιγάκι γιατί είχε τα προβλήματα της και εσένα σου συνέβαιναν θετικά πράγματα στη ζωή σου.....

Σίγουρα φταίει και η κατάθλιψη γι αυτά που λέει και σκέφτεται....
Εγώ βλέπω πραγματικά ότι έχεις κουραστεί και είναι λογικό....καθώς είσαι αυτή που πάντα δίνει.....Είσαι αυτή που προσπαθεί περισσότερο να σας κρατήσετε ενωμένες...να μην παρεξηγείς τη συμπεριφορά της να καταλαβαίνεις πως νιώθει...


Και έρχεται η στιγμή που και εσύ σαν άνθρωπος δεν είσαι καλά και θες έναν ωμό να ακουμπήσεις και δεν τον βρίσκεις παρόλο που τον δικαιούσε

Μήπως εχεται έρθει πολύ κοντά με τη φίλη σου και υπάρχει παρεμβατικότητα σε σημείο που δημιουργούνται παρεξηγήσεις; ξέρεις καμία φορά το πολύ κοντά δεν βοηθάει.....μεγεθύνει τις καταστάσεις...προκαλεί διαφωνίες και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να μυγιαζονται με το παραμικρό.....

Ίσως να βοηθούσε να πάρετε λίγο απόσταση η μια από την άλλη όμως δεν ξέρω αν το θεωρήσει ως εγκατάλειψη η φίλη σου...

Αλλιώς πες της ήρεμα ότι τώρα είναι και λίγο η σειρά σου να να πεις το θέμα που σε απασχολεί

---

ΔΕν το βλέπω έτσι ακριβώς... ότι εγώ μόνο δίνω ας πούμε κι εκείνη όχι και ποιος έδωσε τα περισσότερα κτλ κτλ Μια χαρά ήταν η σχέση μας πριν από όλα αυτά, κι εκείνη έδινε όπως κι εγώ.

Οϋτε ψάχνω ώμο να ακουμπήσω όπως το λες, το ξέρω πως η ψυχολογία της είναι ευθραυστη ακόμα και προσπαθώ να μην την επιβαρύνω, δεν είμαι καν σαν άνθρωπος έτσι. Θα θελήσω να τα πω κάπου όταν συμβεί κάτι και είμαι σε ένταση, μετά μου περνάει, δεν θα τα ανακυκλώνω συνέχεια. Όταν λέω ότι είναι σα να βαριέται να ακούσει εννοώ οτιδήποτε της πεις, όχι απαραίτητα να θες να ανοίξεις την καρδιά σου και να κλαφτείς. Πχ θα πας να πεις ένα σκηνικό που έγινε χθες στον δρόμο...θα σε κόψει και θα πει "ναι ναι ξέρω, κατάλαβα" και θα σταματήσει την κουβέντα και θα επιστρέψει στο μοναδικό θέμα που δείχνει να την ενδιαφέρει. Είναι σα να έχει γίνει μονόχνωτη κάπως, ενώ ποτέ δεν ήταν έτσι, δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μα δεν σου είπα ότι έχεις λάθος. Σου δίνω να καταλάβεις πως είναι ένας άνθρωπος όταν περνάει την φάση της κατάθλιψης για να δεις ότι εσύ ήσουν εντάξει και να μην νιώθεις άσχημα. Δεν μπορούμε να είμαστε τελειοι ούτε να δίνουμε στους άλλους ακριβώς αυτό που ζητάνε. Μπορούμε όμως να προσπαθησουμε να τους τα δώσουμε. Είναι δύσκολη η κατάθλιψη και ακόμη πιο δύσκολη γιαυτον που είναι δίπλα και προσπαθεί να βοηθήσει γιατί μπορεί να χαθεί κι ο ίδιος μέσα σε αυτό. Καλά κάνεις και θες να ξυπνήσεις τον άλλον, να τον βοηθήσεις. Το να κλαίμε για μέρες τον πεθαμένο δεν βοηθάει κανένα.απλα είναι καλό να έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τι ένιωθε εκείνη την περίοδο και γιατί την επηρεάζει τόσο τώρα. Έτσι θα έχεις μια καλύτερη συζήτηση. Θα ξερεις που πατάς.

---

Ναι κατάλαβα πώς τα λες και σε ευχαριστώ, βοηθάει να μπορείς να καταλάβεις λίγο και την άλλη πλευρά.

Ίσως χρειάζεται να δώσω χρόνο τελικά και να αποστασιοποιηθώ κάπως ώστε να τα δω πιο λογικά τα πράγματα, κι εκείνη το ίδιο.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

ΔΕν το βλέπω έτσι ακριβώς... ότι εγώ μόνο δίνω ας πούμε κι εκείνη όχι και ποιος έδωσε τα περισσότερα κτλ κτλ Μια χαρά ήταν η σχέση μας πριν από όλα αυτά, κι εκείνη έδινε όπως κι εγώ.

Οϋτε ψάχνω ώμο να ακουμπήσω όπως το λες, το ξέρω πως η ψυχολογία της είναι ευθραυστη ακόμα και προσπαθώ να μην την επιβαρύνω, δεν είμαι καν σαν άνθρωπος έτσι. Θα θελήσω να τα πω κάπου όταν συμβεί κάτι και είμαι σε ένταση, μετά μου περνάει, δεν θα τα ανακυκλώνω συνέχεια. Όταν λέω ότι είναι σα να βαριέται να ακούσει εννοώ οτιδήποτε της πεις, όχι απαραίτητα να θες να ανοίξεις την καρδιά σου και να κλαφτείς. Πχ θα πας να πεις ένα σκηνικό που έγινε χθες στον δρόμο...θα σε κόψει και θα πει "ναι ναι ξέρω, κατάλαβα" και θα σταματήσει την κουβέντα και θα επιστρέψει στο μοναδικό θέμα που δείχνει να την ενδιαφέρει. Είναι σα να έχει γίνει μονόχνωτη κάπως, ενώ ποτέ δεν ήταν έτσι, δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.

---

Τότε ενδεχομένως απλά σκέφτεται τα δικα της και έχει κολλήσει σε ένα θέμα το οποίο θέλει να αναπαράγει συνέχεια.....Σαν να μην βρίσκει ενδιαφέρον για αυτά που τις λες και γενικά σαν να μην έχει ενδιαφέρον για τίποτα πέρα από τα δικά της
Η αδιαφορία για ότι συμβαίνει γύρω.....δεν είναι χαρακτηριστικό της κατάθλιψης;

Έχω μια ξαδέρφη που οπότε συναντηθούμε λέει μόνο για την δουλειά της. Μπορεί να πω κάτι άλλο άσχετο και το προσπερνάει και συνεχίζει στο δικό της θέμα. Δεν συζητά τίποτα άλλο. Είναι σαν και θέλει να αποδείξει στους άλλους ότι δουλεύει και ότι είναι δύσκολη η δουλειά της. Ξέρω όμως ότι η αδελφή της συνέχεια όταν μαλώνουν πάει εκεί την συζήτηση. Την μειώνει όσο αφορά την δουλειά που κάνει και τον μισθό που παίρνει.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Καλέ χριστιανε ζορζ....μέχρι να πάρεις πίσω τα ψέματα που έχεις πει για μένα, όπως το ότι σου έχω στείλει πμ....σε έχω γραμμένο κανονικά. Μετά συζητάμε.

---

elisabet, επειδη εχω βαρεθει την ιδια παλυ κουβεντα, αν θυμαμαι καλα παλυς ειχες αρχησει να με βριζεις για τα μηνυματα η για κατι αλλο!! αληθεια δεν εχω ορεξη!! πλζ μην αρχιζεις!!Κι το ξεκαθαριζω!! Ουδεπωτες θελησα να εχω μαζι σου κουβεντα , ουτε φιλικη, ουτε ψυχολογικη! Επειδη δεν απαντησα στα πρ. μηνυματα σου -παει κοντα χρονο - εχει θυχτει τοσο πολυ ο εγωισμος σου οπου ακομα κι απο το συγκεκρημενο θεμα σου δειχνεις ποσο ναρκισος χαρακτηρας εισαι!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

Καλησπέρα Ελισάβετ.
Δεν καταλαβαίνω τι γνώμη θέλεις ακριβώς, η επικοινωνία με την συγκεκριμένη κοπέλα έχει αρχίσει να σε κουράζει, δεν φαίνεται διαθέσιμη να σε ακούσει, θεωρείς ότι έχεις κάνει προσπάθειες παλιότερα να λυθούν οι όποιες παρεξηγήσεις, αντοχές και όρεξη ιδιαίτερα δεν έχεις να ασχοληθείς. Οπότε τι θες; Να γινόταν η σχέση σας όπως πριν χρόνια και καιρούς υποθέτω. Αλλά αυτό καταλαβαίνεις ότι είναι ουτοπικό. Κι αυτή άλλαξε κι εσύ άλλαξες και οι καταστάσεις αλλάξανε.

Αν μιλάμε πλέον για χρόνια ολόκληρα που κάτι δεν πάει καλά στην μεταξύ σας σχέση και ακόμα δεν έχετε βρει την άκρη, μήπως επιμένεις να κρατάς τα προσχήματα αλλά όχι την ουσία; Δηλαδή ποιο είναι το νόημα να επικοινωνώ με κάποιον όταν δεν συνεννοούμαι και σκυλοβαριέμαι; Επειδή παλιότερα δεν βαριόμουνα και καταλαβαινόμασταν; Τότε ήταν τότε, τώρα είναι τώρα.

Φυσικά και είναι σωστό και θεμιτό να συζητιούνται όλα και να λύνονται γρήγορα όλα τα θέματα σε μία φιλική σχέση, αλλά όταν φτάνει κανείς να συζητάει και να διαπραγματεύεται τον ίδιο τον τρόπο επικοινωνίας και την ποιότητα μιας φιλίας,ε, τότε για τι φιλία μιλάμε;

Πονάει δόντι βγάζει δόντι δηλαδη; Δεν υπάρχει δηλαδή κάτι ενδιάμεσο; ότι οι άνθρωποι αλλάζουν με τα χρόνια, με τα προβλήματα κτλ άρα κάπου χάνεται και η επικοινωνία; Να μην φτιαχτεί (αν γίνεται); Να μην δοκιμάσει καν;

Αν προσέξεις η Ελισάβετ μιλάει σε παρελθοντικό χρόνο για το οτιδήποτε καλό ή οτιδήποτε προσομοιάζει σε φιλία και λέει μόνο αρνητικά πράγματα για το παρόν. Επίσης λέει ότι δεν έχει τις αντοχές πλέον για όλες αυτές τις καταστάσεις. Άρα τι; Επίσης εγώ δεν είπα να της κόψει και την καλημέρα της κοπέλας, ούτε είπα ότι μελλοντικά δεν μπορεί να ξαναέρθουν πιο κοντά, απλά όταν δεν σου βγαίνει κάτι σε αυτή τη φάση και πας σώνει και καλά και το ζορίζεις τα κάνεις χειρότερα. Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι στατικές.

Από την άλλη αν θες την γνώμη μου, ψυχαναγκαζόμαστε για ένα σωρό πράγματα τη σήμερον ημέρα. Να ψυχαναγκάζομαι μπας και γίνεται να φιάξω επικοινωνία με φίλους, κάτι που θα έπρεπε να υπάρχει αυθόρμητα και εξ ορισμού σε μία φιλία, έ, πάει κάπου και πολύ. Πάρα πάρα πολύ αν μιλάμε και για χρόνια ολόκληρα που συμβαίνει αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Τότε ενδεχομένως απλά σκέφτεται τα δικα της και έχει κολλήσει σε ένα θέμα το οποίο θέλει να αναπαράγει συνέχεια.....Σαν να μην βρίσκει ενδιαφέρον για αυτά που τις λες και γενικά σαν να μην έχει ενδιαφέρον για τίποτα πέρα από τα δικά της
Η αδιαφορία για ότι συμβαίνει γύρω.....δεν είναι χαρακτηριστικό της κατάθλιψης;

---

Δεν ξέρω το σκέφτηκα κι εγώ αυτό που λες μήπως είναι σύμπτωμα της κατάθλιψης, αλλά δεν ξέρω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλησπέρα Ελισάβετ.
Δεν καταλαβαίνω τι γνώμη θέλεις ακριβώς, η επικοινωνία με την συγκεκριμένη κοπέλα έχει αρχίσει να σε κουράζει, δεν φαίνεται διαθέσιμη να σε ακούσει, θεωρείς ότι έχεις κάνει προσπάθειες παλιότερα να λυθούν οι όποιες παρεξηγήσεις, αντοχές και όρεξη ιδιαίτερα δεν έχεις να ασχοληθείς. Οπότε τι θες; Να γινόταν η σχέση σας όπως πριν χρόνια και καιρούς υποθέτω. Αλλά αυτό καταλαβαίνεις ότι είναι ουτοπικό. Κι αυτή άλλαξε κι εσύ άλλαξες και οι καταστάσεις αλλάξανε.

Αν μιλάμε πλέον για χρόνια ολόκληρα που κάτι δεν πάει καλά στην μεταξύ σας σχέση και ακόμα δεν έχετε βρει την άκρη, μήπως επιμένεις να κρατάς τα προσχήματα αλλά όχι την ουσία; Δηλαδή ποιο είναι το νόημα να επικοινωνώ με κάποιον όταν δεν συνεννοούμαι και σκυλοβαριέμαι; Επειδή παλιότερα δεν βαριόμουνα και καταλαβαινόμασταν; Τότε ήταν τότε, τώρα είναι τώρα.

Φυσικά και είναι σωστό και θεμιτό να συζητιούνται όλα και να λύνονται γρήγορα όλα τα θέματα σε μία φιλική σχέση, αλλά όταν φτάνει κανείς να συζητάει και να διαπραγματεύεται τον ίδιο τον τρόπο επικοινωνίας και την ποιότητα μιας φιλίας,ε, τότε για τι φιλία μιλάμε;

---

Μιλάω για χρόνια αν το δεις συνολικά, αλλά δεν μπορώ να συμπεριλάβω σε αυτά και τα 2 χρόνια σχεδόν που ήταν πολύ χάλια ψυχολογικά. Εκεί ήξερα πως δεν ήταν ο εαυτός της. Μετά κάναμε αυτή την κουβέντα εφ όλης της ύλης που είπα, θεώρησα πως λύθηκε το θέμα μεταξύ μας, εγώ τουλάχιστον ένιωσα ανάλαφρη, της είπα όσα ήθελα να της πω και το θεώρησα λήξαν. Και όντως για τους επόμενους μήνες φάνηκε πως οι σχέσεις μας αποκαταστάθηκαν. Και φτάνουμε στο τώρα...καποιους ακόμα μήνες μετά ας πούμε που παρατηρώ αυτά που σας είπα.

Τι περίμενα που σας το είπα...ξέρω γω, επειδή δεν θέλω να το συζητήσω με κάποιον άλλον γιατί θα νιώθω οτι συζητώ πίσω από την πλάτη της, ενώ εδώ μου φαίνεται πιο ανώδυνο που είναι με αγνώστους, ήθελα απλά κουβεντιάζοντας το, να το ξεκαθαρίσω περισσότερο μέσα μου.

Να σου πω μία εμπειρία μου με καλή μου φίλη. Πριν χρόνια ήρθε να με επισκεφτεί για λίγες μέρες εκεί που δούλευα σεζόν. Ενώ στην αρχή όλα ήταν καλά διαπιστώνω ότι αρχίζει και βγάζει μία υπερένταση, μία ευερεθιστότητα και 2 μέρες πριν φύγει τραβάμε έναν γερό καβγά για ασήμαντη αφορμή (βασικά μόνη της τσακώνεται και μου επιτίθεται από το πουθενά). Παράλληλα συμπεριφέρεται πολύ αφύσικα και κάθεται και λέει χοντράδες ακόμα και μπροστά στον διευθυντή μου και σε εντελώς άσχετα άτομα, σε φάση που να λέω μα καλά τι έπαθε αυτή, τι της έκανα. Φεύγει λοιπόν και είμαστε σε φάση ψύχρας και αμηχανίας και να της τηλεφωνώ να δω αν έφτασε (είχε οδηγήσει κοντά 7 ώρες για να έρθει να με δει και άλλο τόσο έπρεπε να οδηγήσει πίσω) κι αυτή να μην απαντάει. Εγω να ανησυχώ μην έπαθε κάτι και το τηλέφωνο να φαίνεται συνεχώς είτε ότι δεν απαντάει, είτε κλειστό. Μετά από μία εφιαλτική νύχτα όπου δεν καταλάβαινα τίποτα και είχα σκάσει από την ανησυχία αποφασίζω να καλέσω στο πατρικό της. Γενικά εγώ με τις φίλες μου δεν έχω την τάση να γνωρίζω κι όλο τους το σόι απο κοντά, οπότε φτάνει η αμήχανη στιγμή όπου ψάχνω και βρίσκω το τηλέφωνο του σπιτιού της και μιλάω με την μητέρα της. Η φίλη σου είναι κουρασμένη και δεν θέλει να σου μιλήσει, αλλά ήρθε χτες το απόγευμα και είναι μία χαρά μου λέει και μου τα μασούσε κι αυτή. Λέω κι εγώ λίγα αμήχανα λόγια και το κλείνω και προσπαθώ στο κινητό της ίλης αργότερα. Πάλι κλειστό.
Μετά από πολλές προσπάθειες με το ίδιο αποτέλεσμα, σταμάτησα την προσπάθεια κάποιον καιρό. 2-3 βδομάδες μετά με καλεί η φίλη μου και μου λέει " Έλα, αυτός είναι ο καινούριος μου αριθμός, μία χαρά είμαι , απλά γυρίζοντας με τρελάναν όλοι στα τηλέφωνα, μου σπάσανε τα νεύρα και πέταξα το κινητό στη θάλασσα". Να μην σας κουράζω, η επικοινωνία μας ήταν κάπως αλλόκοτη τους επόμενους μήνες, κάποιες φορές συνεννοούμασταν μία χαρά και κάποιες αισθανόμουν να μιλάω σε άλλον άνθρωπο. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει μέχρι που μπόρεσα να δω την κοπέλα από κοντά και μου είπε ότι διαγνώστηκε με διπολική και μου εξήγησε σε τι φάση βρίσκεται.
Η δύσκολη επικοινωνία μας κράτησε ένα με ενάμιση χρόνο μέχρι η κοπέλα να ισορροπήσει. Κάποιες φορές αυτόν τον χρόνο κουραζόμουν να την ακούω να μου λέει τα ίδια πολλές φορές, αλλά την στήριζα και καταλάβαινα ότι δεν είναι απλό αυτό που περνάει. Ωστόσο έβλεπα και βελτίωση και στην υγεία της και στην μεταξύ μας επικοινωνία. Δεν ξέρω αν είναι ελαφριά περίπτωση, πάντως μετά από αυτόν τον χρόνο η φίλη μου ζει σχεδόν όπως και πριν διεγνωστεί με αυτό. Ξέρει ότι θα παίρνει φάρμακα μία ζωή, ξέρει ότι πρέπει να κάνει συχνές εξετάσεις, είναι πολύ συνειδητοποιημένη, βρήκε κατάλληλο γιατρό, έβλεπε κάποια χρόνια και ψυχολόγο, τώρα πλέον όχι. Αν βλέπει σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, μιλάει αμέσως με τους ειδικούς και το προλαβαίνουν. Όταν στον χρόνο πάνω άρχισε να παίρνει απόφαση το θέμα της και να το απομυθοποιεί και κάπως, να έχει τα παλιά της ενδιαφέροντα, να έρχεται πάλι μία κανονικότητα στη ζωή της, ήρθε και η δική μας επικοινωνία πάλι στα παλιά επίπεδα. Διότι και ακούει τα δικά μου, και θέματα συζήτησης έχουμε διάφορα και πολλά κοινά στο σήμερα. Η σχέση μας έχει αλλάξει σε κάποια πράγματα, από την άποψη ότι ας πούμε δεν μπορεί η κοπέλα να βγει να πιεί 15 ποτά και δεν έχει όρεξη κιόλας να μείνει έξω ως το ξημέρωμα. Ή μπορεί να την ενοχλεί ο μεγάλος χαμός και να προτιμάει πιο ήρεμα μέρη. Ωστόσο αυτό μπορεί να ήταν και μία αλλαγή λόγω και ηλικίας κι άλλης φάσης πλέον και η φιλία μας δεν βασιζόταν αποκλειστικά στις εξόδους.
Οπότε γενικά την θεωρώ και με θεωρεί μία καλή φίλη στο σήμερα και όχι χαρην των αναμνήσεων. Αν η σχέση παρέμεινε εντελώς δυλειτουργική για πολύ καιρό, σίγουρα θα αραίωνα τις επαφές.

Πολύ ωραία η ιστορία με την φίλη σου Σόνια, κάπως έτσι το σκεφτόμουν κι εγώ όταν άρχισα στην αρχή να την βλέπω ότι δεν ήταν καλά και δεν μπορούσαμε πια να κάνουμε την παρέα που κάναμε. Οτι είναι μια φάση που περνάει δύσκολα και θα περάσει οπότε θα ξαναβρει τους ρυθμούς της, τα ενδιαφέροντα της κτλ

Οσο το συζητάμε πάντως, συνειδητοποιώ ότι δεν θα με πείραζε ούτε ότι κολλάει σε ένα θέμα, ούτε το ότι έχει αλλάξει, εξάλλου οκ, δεν έχουμε από έναν φίλο/η ο καθένας και περιμένουμε να τα κάνουμε όλα μαζί του. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι νιώθω ότι κάτι έχει μαζί μου και δεν το λέει. Δεν έχω συνηθίσει να υπάρχουν πράγματα κάτω απ το χαλί στις πολύ κοντινές μου σχέσεις, δεν μπορώ να έχω αυτό το άγχος. Θεωρώ ότι ως ενήλικες, μας πειράζει κάτι το λέμε και τέλος.

Ίσως τελικά αυτό να είναι εντελώς δικό μου και να προέρχεται από δικές μου ανασφάλειες ή ενοχές. Ένιωσα πολύ άσχημα όταν μου είπε πως ένιωθε εκείνο το διάστημα που ήταν χάλια κι ότι παρόλο που εγώ ένιωθα ότι της στεκόμουν, αυτό δεν έφτανε σε εκείνη. Άρα ίσως η αίσθηση μου τώρα ότι κάτι έχει μαζί μου κ φέρεται έτσι παράξενα, να προέρχεται από τις δικές μου ενοχές. Έτσι κι αλλιώς τον τελευταίο χρόνο νιώθω ενοχικά απέναντι σε όλους γύρω μου επειδή εγώ απορροφήθηκα πολύ από δικά μου θέματα οικογενειακά και δεν μπόρεσα να ειμαι η φίλη που ήμουν.

Σημερα ξύπνησα με μια διάθεση να το ξεκαθαρίσω το συντομότερο δυνατόν αυτό το θέμα.