Ενα προβληματακι σε αιχμηρα αντικειμενα.

Quote:

---

Originally posted by λίτσα
στους δικούς σου έχεις μιλήσει; να τους πεις πως νιώθεις.ότι αυτό το πράγμα σε βασανίζει κάποιες στιγμές.πες τους πως χρειάζεσαι βοήθεια από κάποιον ειδικό και πως δεν είναι κακό αυτό.
ίσως αν τους μιλήσεις με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να σε ακούσουν και να σε βοηθήσουν στο θέμα του ειδικού.
βέβαια αν μείνεις στην απόφαση να το ξεπεράσεις μόνος σου, σου εύχομαι πραγματικά να το καταφέρεις.και αν το θέλεις σίγουρα θα μπορέσεις.
να είσαι καλά τώρα και για πάντα

---

Ναι τους μιλισα,και με βοηθησαν,με ειπαν οτι θα το ξεπερασεισ,και μην το σκεφτεσε καθολου.

Quote:

---

Originally posted by weird
Αγαπητέ μου φίλε
πρόκειται απλά για μια εμμονή
Δεν πιστευω οτι οι ανθρωποι που εχουν τετοιες εμμονες τις πραγματοποιουν, καθόλου δεν το πιστευω.

Περασα την εφηβεια μου, βυθισμενη σε εμμονες.
Μια απο αυτές, ηταν οτι θελω να κανω κακο στην οικογενεια μου( φυσικά η σκεψη αυτη που με βασανιζε εκρυβε απο κατω της τόνους καταπιεμσενης θλιψης και θυμου).
Το ξεπερασα ολομοναχη, όπως καιτις διάφορες άλλες εμμονες που είχα τοτε.

Πως; ΠΟλύ απλα,
εδειξα στον εαυτό μου οτι η σκεψη αυτή ηταν μια μούφα.
οτι δεν είμαι κακια ( οπως πιστευα) επειδη μου περναν καποιες αρνητικες σκεψεις.

Ενα βραδυ, πηρα το πιο μεγαλο μαχαιρι της κουζινας μας
και πηγα πανω απο την αδερφη μου.
Εκατσα λίγη ωρα εκει,
νααναμετρηθω με τον φόβο και την εμμονη μου.
Μετά πηγα στο δωμάτιο των δικών μου..

Αμεσως, κατανοησα την φαρσοκωμωδια που μου επαιζαν οι σκεψεις μου.
Απο εκεινητη στιγμη,
λυτρωθηκα.
Δεν σου λεω φυσικα να κανεις το ιδιο.
Θα πρέπει να μιλησεις με ειδικο.
Εγω τοτε σαν παιδι, βρηκα αυτον τον αυτοσχεδιο τροπο.

---

Σχεδον το ιδιο νιωθω και εγω,αλλα δεν μου ερχετε η θεληση να σκοτοσω,απλα μερικες φορες ταραζομαι.
Μετα εγραφα σιμειοσεις τι πρεπει να κανω,αφτες με βοηθαν πολυ αλλα νομιζω οτι θα μου κρατισουν τιν φοβια.

Αλλα δεν θα κατσω με το μαχαιρι τις κουζινας διπλα στην αδερφη μου,ενοειτε οτι δεν θελω να την βλαψω.
Και ξερει οτι εχω αυτο το προβλημα εχω κλαψει πολλες φορες στα γονατα της. Και με λεει \"Ρε κουτο,μην ανυσηχεις,θα το περασεισ χωρις την βοηθεια κανενος,απλα μην το σκεφτεσε καθολου,μολις σου ερθει στο κεφαλι,σκεψου αμεσωσ κατι αλλο χορις να πανικοβαλεσε\"
Αφτο μου δινει περρισοτερη ενεργεια να το ξεπερασω.
Και απο εκεινη την στιγμη οταν μου ερχετε στο κεφαλι αμεσωσ σκεφτομαι κατι αλλο,ι διαβαζω κατι.
Δεν το σκεφτομαι γιατι ειμαι θα με μπερδεψει και θα με τρομαξει περισσοτερο,και θα με κανει να ξεχασω τι με ειπε/ειπανει.
Μου εχει γινει αφτο,για αφτο οταν μου ερχετε στο κεφαλι,αμεσως σκευτομαι κατι αλλο,γιατι αν το σκευτομαι πολυ,θα με κανει να σκεφτομε πος να το ξεπερασω,που σιμαινει οτι θα με ταραξει περισσοτερο.


Α! ξεχασα να σας πω κατι,παλια φοβομουνα τον αριθμο 666 αλλα οταν περασε 1 χρονος δεν το φοβαμαι καθολου,δεν καταλαβα πος το ξεπερασα,απλος καθομουνα πολες ωρες στο ιντερνετ.

Τα παιχνίδια βίας ελπίζω να τα κοψες....


επίσης να σου πω πως και γω μικρή φαντασιωνόμουν ότι τους έσφαζα όλους τους δικούς μου μέσα σε λουτρό αίματος. Υποθέτω πως ένιωθα καταπιεσμένη και ήθελα να ξεφύγω. Δεν ήμουν/είμαι εν δυνάμει δολοφόνος.
όπως και η ιδέα να στουκάρω το αυτοκίνητο όταν οδηγώ... χιλιάδες φορές, ακόμα και τώρα (ποιός θέλει βολτίτσα??)

Μη στενοχωριέσαι φίλε μου....κάτι άλλο δείχνουν αυτές οι σκέψεις, όχι ότι θα κάνεις κακό στην οικογένειά σου. Αν πας σε κάποιον ειδικό, θα το βρείς (μάλλον), αν όχι, το πιθανότερο θα τις διώξεις μόνος σου με τον καιρό. Ψάξε και σκέψου μήπως κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου και τι μπορείς να κάνεις εσύ γι αυτό.

Quote:

---

Originally posted by Fenzon
Καλησπερα,λοιπον εχω ενα μικρο προβληματάκι και δυσκολέυωμαι να το ξεπεράσω.

Πρίν απο 1,5 χρόνια,επαίξα ενα παιχνιδί βίας και ολα πήγεναν μιά χαρα(απο τα 15 μου επαίζα τετια games και ειμουν μιά χαρα.)
Ξαφνικά οπος ειπαιζά ειμουν σιγκεντρομένος καπος(To Game Λεγότανε Painkiller:Battle out of hell)Και με ρώτισε ι αδερφή μου τι παιζω,ειναι μολις 15 χρονον,και απο εκείνη τιν στιγμη με εχει χτιπίσει ενα κατι σαν χτύπημα στιν καρδιά,και απο εκείνη τιν ημέρα ανυσηχω μην κανω κακο σε καπιον,διλαδη ας πουμε δω ενα μαχαιρι η τιποτα,ερχετε κατι πψευδεσθηση οτι εχω δολοφονισει καπιον,και με ταραζει πολυ,με κανει τα φοβαμαι τα αιχμηρα αντικειμενα,το ειπα στον πατέρα μου αφτο,και με ειπε να μιν το σκέυτομαι.

(Για να φινω πιο καθαρος,Ενοο οταν ωλεπω κατι που ειναι επικινδινο μου ερχετε κατι σαν Φαντασια οτι θα κανω αφτο και αυτο.Και με τρομαζει. Με κανει να ωιοθο ενοχος.)

Δέν βοηθησε και τοσο,μετα απο 6 μηνες πήγα σε ενα παπα να εξομολογησω,βοηθησε αρκετα αυτο,αλλα παλι δν καταφερα να το Ξεπερασω.

Σημερα τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα,και καταλαβα οτι οταν δεν το σκευτομαι ειμαι μια χαρα,αλλα ζητάω απο αυτο το φορουμ μια αμεση λυση.


Ειμαι μολις 18 χρονων και δεν εχω αρκετα λεφτά για ψυχολογο.
Σας παρακαλω βοηθηστε με.
Ευχαριστώ.

---

όλοι μας λίγο ή πολύ περάσαμε αυτή αυτή φάση.φοβόμουν το ίδιο αλλά έχουν περάσει χρόνια κ δεν έκανα τίποτα.στο νοσοκομείο της περιοχής σου ή στο κέντρο ψυχικής υγείας δεν χρειάζεσαι χρήματα.εσύ θα αξιολογήσεις αν χρειάζεται να μπλέξεις τώρα μάλιστα που είσαι καλύτερα!σε πληροφορώ ότι άλλο σκέψη κ άλλο πράξη.είμαι σίγουρη ότι κ στο τελευταίο στάδιο να φτάσεις θα σταματήσεις.είσαι ένα παιδί μν δηλητηριάζεις τν ψυχή σου.

Quote:

---

Originally posted by imagine
Τα παιχνίδια βίας ελπίζω να τα κοψες....


επίσης να σου πω πως και γω μικρή φαντασιωνόμουν ότι τους έσφαζα όλους τους δικούς μου μέσα σε λουτρό αίματος. Υποθέτω πως ένιωθα καταπιεσμένη και ήθελα να ξεφύγω. Δεν ήμουν/είμαι εν δυνάμει δολοφόνος.
όπως και η ιδέα να στουκάρω το αυτοκίνητο όταν οδηγώ... χιλιάδες φορές, ακόμα και τώρα (ποιός θέλει βολτίτσα??)

Μη στενοχωριέσαι φίλε μου....κάτι άλλο δείχνουν αυτές οι σκέψεις, όχι ότι θα κάνεις κακό στην οικογένειά σου. Αν πας σε κάποιον ειδικό, θα το βρείς (μάλλον), αν όχι, το πιθανότερο θα τις διώξεις μόνος σου με τον καιρό. Ψάξε και σκέψου μήπως κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου και τι μπορείς να κάνεις εσύ γι αυτό.

---

Τα παιχνιδια βιας δεν τα εκοψα επιδι ξερω οτι ολα αφτα που παιζω ειναι ψεματα,και 2ρον θα νομιζουν τι επαθα και δεν παιζω Counter Strike?

Εγω πιστεβω θα το ξεπερασω μονος μου,το εχω στιν καρδια μου μεσα αφτο,ξεπερασα την καταθλιψη μου μονος μου ονταν ειμουν 13 και θα ξεπερασω και αφτο χωρις φαρμακα!

Στο \"χωρίς φάρμακα\" συμφωνώ απολύτως.

Τα παιχνίδια βίας ενδέχεται να σ επηρεάζουν υποσυνείδητα, δε λέω ότι τα πιστεύεις βρε παιδί μου!..

Quote:

---

Originally posted by imagine
Στο \"χωρίς φάρμακα\" συμφωνώ απολύτως.

Τα παιχνίδια βίας ενδέχεται να σ επηρεάζουν υποσυνείδητα, δε λέω ότι τα πιστεύεις βρε παιδί μου!..

---

Οχι καταλαβενω και μονος μου οτι δεν επηρεαζομαι απο τα παιχνιδια βιας.

αφου απο 12 χρονων τα επαιζα αυτα και αντεδραζα σαν κανονικος ανθροπος.το ατυχημα εγινε στα 17 μου.τωρα ειμαι 18

Αγαπητέ φίλε,
αυτές οι σκέψεις, κρύβουν άλλα απο πίσω.
Μην τις πιστεύεις με τίποτα. Το θέμα βεβαια, είναι οτι δεν τις πιστευεις, αλλα σε στεναχωρούν που υπάρχουν.
Πανε σε εναν ειδικό, να βοηθηθεις, τωρα που είναι αρχή.
Στην εφηβεία μου, κανεις δεν με άκουγε, όταν τους έλεγα οτι θέλω ψυχολόγο, το θεώρησαν ακριβό.
Κι εμενα μου έφευγαν κατά καιρούς οι διάφορες εμμονες, και ΄σκέψεις του τύπου...
Θυμάμαι διάφορες.
Οτι θα πάθω αυτόματη ανάφλεξη.
Οτι θα δαιμονιστώ.
Οτι θα χάσω τον έλεγχο και θα σκοτώσω.
Οτι θα πηδήξω απο το μπαλκόνι
Η φράση \"Ο θεός είναι...( βρισιές) έπαιζε διαρκώς μεσα στο κεφάλι μου και κάθε φορά που είχε καταιγίδα, νόμιζα για μένα ήταν οι κεραυνοι...
κτλ






Με τον καιρό ( αφού με είχαν βασανίσει αρκετά) έγευγαν.
ΑΛΛΑ ποτέ δεν έκατσα να δω, τι έκρυβαν, βαθύτερα κι άρα δεν το αντιμετώπισα ριζικά.,
Μεχρι που πολλά χρόνια αργότερα,
οι φοβίες και οι πανικοί μου χτύηπησαν την πόρτα.
Πιστευω, οτι αν είχα παει τότε ε ψυχολόγο,
ίσως να το απέφευγα αυτό.
Πάνε σε ειδικό,
είναι η καλύτερη δουλειά που μπορείς να κάνεις.
Φιλικά.

Καλα,πειτε μου ποσο κανει περιπου και θα παω...
Αρκει να βρω κανενα στην περιοχη μου.