Δεν συμβαδίζω με τους φίλους μου

Δεν χρειάζεται να έχεις κάνει εσύ επίδειξη για να πειραχτουν
Μπορεί να ζηλεύουν χωρίς εσύ να επιδεικνύεσαι

Και τι μπορώ να κάνω για να καταλάβουν ότι πρέπει να συμβαδιζουμε κάπως για να περνάμε καλά ;

Εσύ δεν μπορείς να κάνεις και πολλά αν δεν καταλαβαίνουν πως γίνονται κουραστικές
Θα έλεγα να δείχνεις περισσότερη αυτοπεποίθηση αν και κάτι μου λέει πως θα σκυλιασουν ετσι

Έκλεισα το ινστα και το έχουν πάρει πολύ κάπως. Όλο σποντες πετάνε και κατάλαβα χθες ότι μιλάνε από κει και όχι από την κοινή μας στο φβ οπότε λέγαν πράγματα που δεν τα ήξερα.

Αυτό δείχνει πολλά
Καλύτερα να ξεκόψεις ή αν θες να τις κρατήσεις για να βγαίνεις , τότε γλεντησέ τες

Quote:

Originally Posted by ali62

Καλησπέρα.
Είμαι φοιτήτρια, 23 ετών και τον τελευταίο χρόνο τα πράγματα στον κοινωνικό μου περίγυρο έχουν έρθει τουμπα. Βλέπω τους φίλους μου να ζουν μια γεμάτη ζωή, μια πλήρη ζωή (έχουν δεσμό, δουλειά οπότε και κάποιο εισόδημα οπότε και μπορούν να κάνουν περισσότερα πράγματα από μένα) ενώ εγώ δεν συμβαδίζω καθόλου. Δεν με ενοχλούσε τόσο παλιότερα αλλά πλέον με κατακλύζει όλο αυτό. Κάθε φορά που βγαίνουμε δεν περνάω καλά καθώς νιώθω τελείως εκτός. Μιλάνε για τις σχέσεις τους που δεν έχω καμία εμπειρία να είμαστε ειλικρινείς, για τα ταξίδια που κανόνισαν και αυτά που κανονίζουν και γω απλά υπάρχω. Είμαι σε μια φάση που δεν θέλω κάποια σχέση καθώς ακόμη προσπαθώ να τα βρω και να αγαπήσω τον εαυτό μου πριν βρω κάποιον αλλον, θέλω πολύ να βρω κάποια δουλειά και για εμπειρία γιατί είμαι αρκετά ντροπαλή αλλά και για τα λεφτά αλλά έχω στόχο να περάσω τα τελευταία μου μαθήματα και να πάρω πτυχίο. Όταν μιλάνε για το πώς περάσανε την προηγούμενη μέρα και έρχεται η σειρά μου και λέω απλά έκατσα σπίτι διάβασα λιγο και είδα καμία σειρά αρχίζουν τα "έλεος" κτλ. Δεν θέλω να ακούστω κάπως αλλά όταν δεν ήταν σε σχέση τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Δεν πάω πια μαζί τους σινεμά γιατί πάντα την ταινία που προτείνω ήδη την είδαν με τα αγόρια τους. Έχασα κάποιες φιλίες που είχα από το σχολείο και τώρα αρχίζει η ανασφάλεια και με πνίγει, καθώς νιώθω ότι θα χάσω και τις φιλίες μου από την σχολη. Όταν κανονίζουμε να βγούμε είμαι τόσο αγχωμένη και δν πολυπερνάω καλά. Συνηθίζαμε να γελάμε τόσο αλλά πλέον δεν συμβαδιζουμε σε τιποτα..ουτε στη σχολή δεν τις βλεπω. Αλλά πλέον έχουν τραβήξει άλλον δρόμο. Νιώθω ότι είναι ώριμες, ενήλικες και γω από την άλλη νιώθω ακόμη παιδάκι. Γενικά τον τελευταίο καιρό με πιάνει πανικός και φοβάμαι. Τι; Τα πάντα. Την ζωή. Το μέλλον. Το τι θα γίνει με μένα. Φυσικά δεν θέλω για πάντα να μένω με τους γονείς μου και να είμαι στην σχολή γιατί όλο αυτό με κάνει να νιώθω λες και πάω σχολείο ακόμη. Πιστεύω πως είναι τα υπαρξιακά που χτυπάνε σε αυτή την ηλικία. Απλά νιώθω ότι καθυστερώ και οι φίλες μου ήδη κοντεύουν να τερματισουν.

23 ετων λες οτι δεν θελεις να κανεις σχεση γιατι θες να αγαπησεις πρωτα τον εαυτο σου...εχεις καταλαβει πως τετοιες σκεψεις λιγοι ανθρωποι στην ηλικια σου μπορουν να κανουν;;;Παιδι μου...!σε λατρεψαααα!!!νιωθεις και μειονεκτικααα;;πας καλα;;Στα 23 μου δεν ηξερα την τυφλα μου...!!!Εσυ εισαι συνειδητοποιημενη,εχεις στοχους,υγειες σκεπτικο και πολυ ωριμο για την ηλικια σου...τι αλλο θες κοριτσι μου για να καταλαβεις οτι ξεχωριζεις...;;;Σιγα το επιτευμα που καποιος εχει σχεση η που εκανε ενα ταξιδι...φυσιολογικα πραγματα δλδ...συγκεντρωσου παιδι μου στους στοχους σου που καθεσαι κι ασχολεισαι κιολας...εισαι διαφορετικη;;;δειξτο!!και με πολυ αυτοπεποιθηση κιολας!!!kill them with your smile!!!σε λατρεψα λιγο δεν ξερω αν το καταλαβες...

εχει δικιο η μικρη γιαπωνεζα

Ασχολήσου με τον εαυτό σου. Να τον προσέχεις, να είσαι όμορφη, ξεκίνα χόμπι και θα έρθει ο έρωτας. Πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου, άσε τους άλλους!