Printable View
Να πας να τα συζητήσεις με τον ψυχολόγο σου.. Έχεις και άλλα τέτοια "κολλήματα" ; Του τύπου ότι δεν μπορείς να βλέπεις ένα χαλί που πάει "στραβά" ας πούμε και δεν μπορείς να ηρεμήσεις μέχρι να πας να το ισιωσεις; Και μιλάω για την περίπτωση που δεν είσαι στο σπίτι σου αλλά κάπου αλλού.. Δεν ξέρω. Σε μία φίλη σου πχ..Quote:
Originally Posted by Μαρια85
Άμα πάω κάπου που έχω θάρρος ναι το φτιάχνω αυτό που με ενοχλεί πχ μια καρέκλα που είναι στραβά. Αλλά άμα ειμαι κάπου που δεν έχω το θάρρος απλώς με εκνευρίζει αλλα δεν κάνω κινήση να το φτιάξωQuote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Δεν είναι το θέμα αν θα το φτιάξεις γιατί αυτό έλειπε τώρα, να πας για καφέ και να αρχίσεις τις δουλειές σε ξένα σπίτια..Quote:
Originally Posted by Μαρια85
Το θέμα είναι εσύ πως νιώθεις. Και λες ότι σε εκνευρίζει.. Μιλάμε για καραμπινάτο ψυχαναγκασμο.. Να το συζητήσεις με τον ψυχολόγο σου αφού σκέφτεσαι να ξαναρχίσεις..
Μα γιατί αυτοί που πάω επισκέψεις να μην έχουν την καρέκλα όπως πρέπει; Αλλά πέρα από την πλάκα ναι νευριαζω οταν κάτι δεν είναι σωστά τακτοποιημενο.Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Δεν είναι πολύ λογικό όμως να βρίσκεσαι σε ένα χώρο με κόσμο γύρω σου και εσύ να βλέπεις "καρέκλες"..Quote:
Originally Posted by Μαρια85
Μία ερώτηση.. Είσαι στο σπίτι σου ξυπολητη και πας στην κουζίνα. Τα παιδιά σου έχουν φάει (σκορπισει) μπισκότα στο πάτωμα. Πατάς πάνω τους.. Τι ΑΚΡΙΒΏΣ νιώθεις και τι κάνεις;
Αυτό και αν δεν αντέχω με τίποτα όμως. Με εκνευρίζει αφάνταστα κάτι να έχει το πάτωμα και νά ακουμπάει στο πόδι μου. Θα επερνα αμέσως ηλεκτρική σκούπα και γενική την κουζίνα ολόκληρηQuote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Και τον ψυχολόγο τηλέφωνο κορίτσι μου..Quote:
Originally Posted by Μαρια85
Χθες!
Δηλαδή τοσα παράλογα είναι αυτά;Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Πολύ λογικά δεν είναι.. Εκτός από αυτό, δεν είναι ωραίο για τα παιδιά σου (τα οποία επιρεαζουν την κατάσταση της καθαριότητας, θέλοντας και μη) να βλέπουν μια μαμά που γίνεται θηρίο επειδή έχει "στραβώσει" το χαλί, ή έχει ψίχουλα κάτω, ή δεν στέκονται "άγαλμα" γενικώς..Quote:
Originally Posted by Μαρια85
Τα καταπιεζεις και αυτό θα τους προκαλεί "κολλήματα". Πρέπει να τα λύσεις αυτά γιατί το πρόβλημα είναι δικό σου που είσαι περίεργη (στα μάτια τους) και όχι δικό τους που είναι απλά παιδιά..
Αυτά και άλλα πολλά κάνω αλλά δεν ξέρω πως να τα ελέγξω.Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Δεν ξέρω αν αυτό που περιγράφεις είναι σαν αυτό που έχει η πολυαγαπημενη μου μητέρα.. Που θέλει να είναι όλα στην θέση τους τακτοποιιημενα και καθαρά.. Οτα το συζήτησα με την ψυχολόγο είπε πως οι άνθρωποι που "δεν μπορούν" να έχουν την ζωή τους τακτοποιιημενη.. Θέλουν να έχουν τον χώρο τους..
Και εσύ που μεγάλωσες με την συγκεκριμένη μητέρα τη πιστεύεις ότι είναι καλό ή κακό αυτό που γίνετε; Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στα παιδιά μου;Quote:
Originally Posted by george1520
Πλέον τα μόνα της λόγια είναι αυτά.. Αρχίζει την συζήτηση (καβγά) για κάτι αλλο και καταλήγει εκεί. Τα μάτια της είναι συνεχώς καρφωμένα πάνω μας για να βάλουμε τα πράγματα εκεί που βρήκαμε.. Για να μην λερωσουμε.. Πως λες να είναι η ζωή ενός παιδιού;Quote:
Originally Posted by Μαρια85
Τα παιδιά είναι παιδιά.. Το να τους στερείς την παιδική τους ηλικία για μια "υστερία" σου είναι ότι χειρότερο..
Αν η ζωή σου δεν σαρεσει.. Κάνε κάτι να αλλάξει. Το σπίτι είναι ένα άψυχο πράγμα.. Ναι πρέπει να είναι καθαρό. Περιποιημένο.. Αλλά εσύ το πηγές σε άλλο level.. Κριμα να τρως τις ώρες σου για αυτό το λόγο.. Κριμα να παθαίνεις μια τέτοια κρίση πανικού για τόσο ανούσια πράγματα. Βρες το αγκάθι.. Βγάλε το. Και κλείσε την πληγή. Με ψυχολόγο? Με ψυχιατρο; δεν ξερω
Τώρα δε ξέρω τι να πω. Αλλά κατάλαβα από τα λόγια σου ότι σίγουρα κάνω πολύ κακό στα παιδιά μου.Quote:
Originally Posted by george1520
Εννοείται.. Αλλά πρώτα κάνεις κακό σε σένα.Quote:
Originally Posted by Μαρια85