Printable View
πενουλα I am real so real!!!Quote:
Originally posted by pennoula_v
......εισαι φανταστικη παντως!!
και μου ερχονται και εμενα κατι μαυρες περιποιημενες!!!
Απλα οταν και εσυ με δεις σε κανα Θεμα μαυρισμενη, ελα να με φτιαξεις με την νεα σου πνοη........
Πενούλα καλημέρα...κοίτα να δεις, τα πράγματα είναι απλά....τουλάχιστον για μένα...έχω μια \"φιλοσοφία\"...το ότι είναι πατέρας μου και τον αγαπάω δεν αλλάζει. απο εκεί και πέρα όλοι μας κάνουμε λάθη και τυφλωμένοι απο τον εγωϊσμό ή παρασυρόμενοι απο κάποιους ανθρώπους που είναι δίπλα μας δεν μπορούμε να σκεφτούμε και να πράξουμε σωστά και λογικά.εγω επειδή σκεφτόμουν αυτό ακριβώς έδωσα πολλές ευκαιρίες στον πατέρα μου να φανεί σαν πατέρας...δεν το έκανε και για μένα απλά τελείωσε...τον λατρεύω αλλά πλέον δεν τον αφήνω να με πληγώνει. έχω να τον δω απο πέρυσι το καλοκαίρι και να σου πω, δεν με πειράζει καθόλου, άλλωστε όταν με θέλει κάτι με παίρνει τηλέφωνο ( αν γιορτάζουν τα παιδιά του, αν θέλει να τον βοηθήσω σε κάτι) αυτό είναι όλο..όταν είχα την ανάγκη να τον νοιώσω δίπλα μου δεν ήταν...
όσο για την μαμά σου να είσαι σίγουρη πως οι κόποι της δεν έχουν πάει χαμένοι. το πτυχίο αν θα το πάρεις θα το πάρεις για σένα. η μητέρα σου αυτό που θέλει είναι να είσαι ευτυχισμένη και χαρούμενη...εγω μπορεί να μην έκανα όλα αυτά που ήθελε η μητέρα μου, όλα αυτά που ονειρευόταν, αλλά κάποια στιγμη (προ 2 μηνών) μου είπε, πως απλά είναι πολύ περήφανη για μένα...γιατί είμαι αυτό που είμαι.
και να σου πω, αυτό που είμαι το οφείλω σε κείνη...
εσύ είσαι ο μόνος άνθρωπος που δεν φταίει σε κάτι και αυτό θα έπρεπε να το δείχνουν και οι δύο με τις πράξεις τους...αν ένας απο τους δύο δεν το κάνει, στην προκειμένη περίπτωση ο πατέρας σου....δεν έχεις παρά να το αποδεχτείς...έτσι είναι οι άνθρωποι γλυκιά μου...δεν αλλάζουν, δεν βλέπουν...
να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις και όταν θα είσαι χαρούμενη μ\' αυτό...θα είναι χαρούμενη και περήφανη και η μητέρα σου...;)
Ο ΚΕΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ
Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.
Το κρεβάτι που βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.
Οι άντρες κατέληξαν να μιλάν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους ,την θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.
Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι\' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.
Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας ,μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.
Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα το να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο . ¶ρχισε να αποστρέφεται στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.
Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο .Εκείνη με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος . Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.
Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !
Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραψε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;
Και η νοσοκόμα του απάντησε : Ω θεέ μου........δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός ; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.
Εν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι ,πιθανότατα να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.
ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ
πολύ συγκινητικό και πολύ ανθρώπινο...
άραγε υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας;αναρωτιέμαι......
μπράβο μπίμπη:)
φυσικα κ υπάρχουν,αν βγουμε λιγο απο το τεραστιο εγω μας, μπορουμε να δουμε οτι υπάρχουν (Λιτσα δεν ανεφερομαι σε σενα προσωπικα). Ισως οχι πολλοι, αλλα υπαρχουν....Quote:
Originally posted by λίτσα
άραγε υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας;αναρωτιέμαι......
καλώς ή κακώς το εγώ μου το έχω τσαλαπατήσει και δεν υπάρχει πλέον, ζω για τους άλλους....
δυστυχώς δεν έχω συναντήσει κανέναν τέτοιον άνθρωπο μέχρι στιγμής.ίσως είσαι από τις τυχερές που έχουν γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους και αν όχι σου εύχομαι να γνωρίσεις κάποια στιγμή στην ζωή σου...:)
να είσαι καλά τώρα και για πάντα...
ναι εχω γνωρισει Λίτσα....ομως δεν το θεωρω θεμα τυχης μονο.
οσο για ενα τσαλαπατημενο εγω, δεν ξερω ποση υγεια, ποση χαρα μπορει να δωσει σε σενα κ στις σχεσεις με τους αλλους....
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΤΗΝ ΠΕΝΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΤΣΑΚΙ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΡΗΣΚΑ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
.........................................
............................
Eίδα ένα όνειρο ότι πήρα συνέντευξη από τον Θεό.
- Θες λοιπόν να σου δώσω συνέντευξη; ρώτησε ο Θεός.
- Αν σας περισσεύει χρόνος, απάντησα.
- Ο Θεός χαμογέλασε : Έχω μια ημέρα και μια αιωνιότητα. Τι ερωτήσεις σκέφτεσαι να μου κάνεις ;
- Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους ;
- Ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έζησαν καθόλου !!
Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά και ύστερα χάνουν τα λεφτά
για να ξαναβρούν την υγεία τους !! Ότι βιάζονται να βγάλουν την παιδικότητά τους, θέλουν
να μεγαλώσουν γρήγορα και ύστερα παρακαλούν να ξαναγίνουν παιδιά !! Ότι με το να
αγχώνονται για το μέλλον τους λησμονούν το παρόν τους, κι έτσι δε ζουν ούτε το μέλλον
ούτε το παρόν !!
Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα :
- Ως Πατέρας όλων των ανθρώπων, ποια τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας ;
- Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν !! Αυτό που
μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν !! Να μάθουν ότι δεν μετράνε
περισσότερο τα πράγματα, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας !! Να μάθουν ότι δεν
ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους !! Να μάθουν ότι πλούσιος
δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα !! Να μάθουν
ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς να ανοίξεις στον άλλον πληγές που χρειάζονται
χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις !! Να μάθουν τη συγχώρεση συγχωρώντας. Να μάθουν πως
υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πως να δείξουν ή να
εκφράσουν τα αισθήματά τους !! Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα
πάντα εκτός από την ΕΥΤΥΧΙΑ !! Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το
ίδιο πράγμα και να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα !! Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα
να σε συγχωρούν οι άλλοι, πρέπει να μπορείς να συγχωρείς κι ο ίδιος τον εαυτό σου !!
Και να μάθουν ότι για τα παιδιά μου θα είμαι πάντα ΕΔΩ !!
ένα τσαλαπατημένο εγώ δίνει μια βαριά κατάθλιψη και 4 με 5 χάπια την ημέρα τουλάχιστον σε εμένα...:(Quote:
Originally posted by Sofia
ναι εχω γνωρισει Λίτσα....ομως δεν το θεωρω θεμα τυχης μονο.
οσο για ενα τσαλαπατημενο εγω, δεν ξερω ποση υγεια, ποση χαρα μπορει να δωσει σε σενα κ στις σχεσεις με τους αλλους....
σε κάποιους άλλους μπορεί να δίνει κάτι άλλο που εγώ δεν το γνωρίζω....
Λιτσα, δεν χαιρομαι για αυτο που διαβαζω, ομως χαιρομαι που το λες, που το καταλαβαινεις δλδ.
Αρα αυτο μπορει να σου δωσει μια ωθηση, να ενισχυσεις το εγω σου. Να του δωσεις τον χωρο που χρειαζεται για να αναπτυχθει. Υπαρχει επιστροφη, δεν ειναι μονοδρομος η κατασταση στην οποια βρισκεσαι.
το καταλαβαίνω γιατί έμαθα να ζω με αυτό....
όσο για να ενισχύσω το εγώ μου είναι πράγμα δύσκολο.υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει και είναι λογικό να τους βάζω πάνω από εμένα.έπρεπε να σταματήσω να κοιτάω τον εαυτό μου και αυτό έκανα όσο και αν τα αποτελέσματα είναι δυσάρεστα, για μένα όμως είναι μονόδρομος γιατί αν τυχόν κάνω κάτι για εμένα αμέσως νιώθω τύψεις πως παραμέλλησα κάποιους άλλους όσο και αν δεν συμβαίνει αυτό.έτσι νιώθω όμως....
Λιτσα, το να τσαλαπαταω το εγω μου δεν σημαινει οτι σεβομαι τους αλλους. Μια επομενη αλλαγη δεν ειναι να υπερτιμησω τον εαυτο μου, αλλα να τον δω οσο γινεται πιο ισοτιμα. Οχι μονο ως μια ενδειξη σεβασμου στον εαυτο μου αλλα κ προς τους αλλους.
Πολλές φορες τσαλαπαταμε το εγω μας γιατι ισως ετσι ειμαστε φτιαγμενοι,το εχετε σκεφτει αυτο ποτε??Οσο και να θελουμε να δειχνουμε δυνατοι κατα βαθος μας σκοτωνει....
Πολυ ωραιο το κειμενο με το Θεο boubourina μου...Εχει δικιο και μακαρι να τα ακολουθουσαμε ολα αυτα!!!Και μακαρι να ειχαμε ολοι το κουραγιο να δωσουμε θαρρος σε οποιον εχει την αναγκη γιατι το να δινεις θαρρος,δινεις και ωθηση στον αλλον,δινεις δυναμη να σηκωσει το κεφαλι και να προχωρησει!!!!
αγαπητη μου...και εγω το ιδιο προβλημα εχω με τον πατερα μου...για να εκδικηθει την μανα μου που τον χωρισε ακουω ενα σωρο βλακειες για λεφτα και ιστοριες ατελειωτες....σε καποια φαση αγνοησα τελειωσ τον πατερα μου και εκεινος εμενα...το καταλαβε το λαθος του και ξαναηρθε...δυστυχως το συνεχισα κανονικα σαν να μην συμβαινει τιποτα,αλλα εκεινος νιωθει τις τυψεις και ζηταει συγνωμη...απλα σε συμβουλευω να μην τον ενοχλεις,παρατα τον...αυτος θα νιωσει την ελλειψη των παιδιων του σε λιγα χρονια!!!Απλα Συνεχισε Την ΖΩΗ ΣΟΥ!!!γιατι υποθετω οτι εισαι μικρη για να σκεφτεσαι να εκδικηθεις..η ζωη ειναι τροχος θα παρει αυτα που του αξιζουν..περιμενε και θα δεις!!!!υπομονη!!!¨)