Printable View
Κάνε μία προσπάθεια να κάνεις μεταφράσεις από το σπίτι για να μαζέψεις κανένα φράγκο, είναι καλή λύση τώρα που έχεις αυτά τα αγχωτικά. Έχεις δίκιο ότι ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει περισσότερο. Παράλληλα σιγά σιγά κάνε αυτό που λέει ο george, μην αφήνεις τις κρίσεις και τις φοβίες να ριζώσουν περισσότερο, όσο πιο γρήγορα αρχίσεις να τις παλεύεις τόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα φύγουν. Μην απομονώνεσαι, να βγαίνεις και να συναναστρέφεσαι κόσμο έστω και με το ζόρι.
Εχεις βάλει στην πλάτη σου ευθύνες που δεν σου αναλογούν.. Δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι σε όλα και ούτε άψογοι απέναντι στους άλλους. Είσαι συνεχώς αγχωμένη γιατί δεν θες να αποτύχεις επειδη οι γονείς σου πέρασαν αρκετά και επειδή περιμένουν πολλά από εσένα... Οι δικές σου ανάγκες και επιθυμίες που ειναι? Τι κάνεις για να χαλαρώνεις;Quote:
Originally Posted by Persefoni97
Δυστυχώς οι γονείς μου δεν τα καταλαβαίνουν αυτά νομίζουν ότι είναι προβλήματα πολυτελείας. Ειδικά η μάνα μου είναι υστερικη. Φωνάζει με το παραμικρό και μεγαλοποιει όλα τα προβλήματα εκτός από τα δικά μου. Εχω μάλλον πολλά απωθημένα ψυχολογικά και από το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα ειδικά όταν ήμουν στην εφηβεία. Όλο τσακωμοι και φωνες. Ειδικά από τη μητέρα μου. Πέρασε κατάθλιψη όταν έκλεισαν το μαγαζί και όλο αυτό με επηρέασε γιατί το βάρος των αδελφών μου έπεσε πάνω μου. Προσπαθούσα να κάνω τον καραγκιόζη για να μην τις τρομάζω. Και τώρα τα πράγματα αν και πάνε καλύτερα οικονομικά τα ψυχολογικά της μητέρας μου επηρεάζουν τις αδερφές μου ειδικά τη μικρή που είναι Δευτέρα γυμνασίου. Θα θελα να μαι κοντά τους γιατί κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο τις ακούω πολύ στενοχωρημενες. Αισθάνομαι και λίγο ένοχη που έφυγα και τις άφησα πίσω με μια νευρική μάνα και έναν ψιλό αδιάφορο πατέρα Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν οικογένεια. Και από αυτά που έχω βιώσει δεν θέλω ούτε εγώ να κάνω παιδιά τρέμω στην ιδέα ότι τα δικά μου ψυχολογικά προβλήματα θα επηρεάζουν το σύζυγό μου και τα παιδιά μου. Για αυτό και υποσυνείδητα αποφεύγω να κάνω σχέση Είχα κάποια φλερτ αλλά κάτι με απωθουσε σαν να φοβόμουν, σαν να μη μου άξιζε να νοιώσω την ευτυχία του έρωτα. Δεν θέλω να ακούγομαι σαν τον Βασιλάκη Καΐλα, αλλά έτσι ακριβώς αισθάνομαι...
Πρώτα από όλα να ξέρεις πως οι άνθρωποι που ξέρουν ότι έχουν ψυχολογικά είναι οι πιο υγιείς άνθρωποι!!!!! Αυτο είναι το πρώτο βήμα που έκανες. Το δεύτερο βήμα είναι ότι βρήκες την αιτία που φέρεσαι και σκέφτεσαι έτσι. Το τρίτο βήμα είναι να αρχίσεις και πάλι ψυχοθεραπεία και θα έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι αυτό θέλει χρόνο και θα μιλάτε για θέματα που έγιναν για να τα αποβαλλεις. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όλα αυτά να σε ρίξουν ψυχολογικά (κι άλλο) αλλά είναι μια διαδικασία που πρέπει να γίνει. Το τέταρτο βήμα είναι να μην μένεις αρκετή ώρα μέσα στο κρεβάτι (εγώ πιστεύω ότι είναι το πιο βασικό βήμα) γιατί εκεί θα χαθείς.. Θα κάνεις σκέψεις και θα ρίχνεις κι άλλο τον εαυτο σου. Πέμπτο βήμα είναι να δουλεύεις με τον εαυτό σου. Δηλαδή ότι συζητάς με τον ψυχολόγο θα το κάνεις και μόνη σου. Δεν δίνουν ποτέ έτοιμες συνταγές.. Κάνουν ερωτήσεις έτσι ώστε να σε μάθουν να λειτουργείς μόνη σου κάποια στιγμή χωρίς την βοήθεια τους. Και έκτο βήμα είναι να αρχίσεις να ζεις και όχι να είσαι το ρομπότ που πρέπει να είναι τέλειο σε όλα..Quote:
Originally Posted by Persefoni97
Η μαμά χρειάζεται βοήθεια.. Αλλά να ξέρεις και η στάση του πατέρα σου κάνει ζημιά. Υπάρχουν πολλών ειδών βίας..
Έχεις δίκιο σε ότι λες. Ειδικά οι στάση των γονιών μου δεν με βοηθάει καθόλου. Ήρθα μόνη μου από άλλη πόλη και ενώ είχα το άγχος του ότι έχασα χρόνο στη σχολή, έχω να αντιμετωπίσω και δύο προβληματικους και ουσιαστικά απόντες γονείς. Για αυτό ο αδερφός μου έφυγε και δεν ξαναπατησε το πόδι του στην Ελλάδα. Προσπάθησα να πείσω τον πατέρα μου να τη βοηθήσει και να τη στηρίξει αντί να είναι στον κόσμο του άλλα φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Εκείνη από την άλλη όποτε κάποιος προσπαθεί να τη βοηθήσει πχ ο αδερφός της, οι φίλες της αντιδρά με άσχημο τρόπο μέχρι και απεργία πείνας εκανε (το ξέρω ακούγεται παλαβό αλλά είναι αλήθεια). Και ανησυχώ πολύ και για τις αδερφές μου. Δεν θέλω να περάσουν και αυτές το μαρτύριο που περνάω εγώ με το άγχος. Όσον αφορά αυτό που λες με το κρεβάτι είναι αλήθεια. Μένω ωρες και ώρες ξαπλωμένη και δεν έχω όρεξη να κάνω το οτιδήποτε. Το ξέρω ότι είναι αντιπαραγωγικο και βλαβερό αλλά πολλές φορές αισθάνομαι μια απίστευτη εξάντληση που δεν δικαιολογείται.
Δικαιολογειται.. Δουλεύει το μυαλό και κουράζεται το σώμα.. Οι γονείς σου δεν θα καταλάβουν πως έχουν θέμα. Σπάνια θα βρεις άνθρωπο που θα παραδεχτεί ότι έχει πρόβλημα.. Πόσο μάλλον ότι είναι η αιτία να είναι κάποιος χάλια. Κουβαλάς συνέχεια όλα αυτά που άκουγες από την μητέρα σου και όλα όσα δεν άκουγες από τον πατέρα σου και δεν αγαπάς καθόλου τον εαυτό σου. Νιώθεις πως ότι και να κάνεις πάντα θα είναι λίγο και θες να δώσεις κι άλλα κι άλλα.. Για να ευχαριστήσεις τους άλλους. Όταν αυτό δεν γίνει πέφτεις κι αλλο(αποτυχία εξετάσεων). Δυστυχώς οι γονείς έχουν το σημαντικότερο ρόλο στην παιδική μας ηλικία. Αυτοί διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας.. Ή μάλλον την συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης μας. Βρίσκεσαι σε μια φάση της ζωής σου που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι επανεκκίνηση. Να γίνεις αυτό που θα γινόσουν αν δεν ζούσες κάποια πράγματα.Quote:
Originally Posted by Persefoni97
Αυτό με το κρεβάτι και γενικά με το δωμάτιο προσπάθησε να το μειώσεις. Έχω μια μάνα σκληρή, έχω περάσει αυτό που περνάς και σου μιλάω εκ πείρας.. Θέλει χρόνο, επιμονή και υπομονή.. Και μετά θα είσαι ευτυχισμένη.. Και όχι καραγκιόζης.. Αν και είχα την εντύπωση ότι μόνο εγώ είμαι..
Οι λιποθυμιες δεν είναι κάτι που πρέπει να βιαστουμε να χαρακτηρίσουμε "ψυχολογικό" Πολλές φορές το ψυχολογικό,είναι αποτέλεσμα της ζάλης,της ταχυκαρδίας κλπ. Τι πίεση έχεις; Έχεις κοιτάξει για ορθοστατική ταχυκαρδία; Αυξάνονται οι παλμοί σου μόλις στέκεσαι; Τι μέσο όρο παλμών είχες στο χολτερ?
Προσωπικά θα σου δώσω τη συμβουλή να τελειώσεις τη σχολή γιατί το πτυχίο σου θα είναι πολύτιμο για το μέλλον σου. Όσον αφορά τη συγγραφή,κι εγώ συγγραφέας είμαι,έχω εκδώσει κι ενα βιβλίο, μπορείς να γράφεις παράλληλα με οτιδήποτε άλλο κανεις. Πάρε το χρόνο σου και μπορείς να πηγαίνεις ίσως μόνο στη σχολή για την εξεταστική. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό για σένα, αλλα δεν είναι αδύνατο το να σπουδάσεις εξ αποστάσεως,τουλάχιστον σε μαθήματα που δεν χρειάζονται παρουσία. Έχεις όμως άνεση χρόνου μπροστά σου,το σημαντικό είναι να νιωσεις καλύτερα και ψυχολογικά και σωματικά.
Αυτό είναι που με τρώει. Το γεγονός ότι δεν ξέρω πως θα κάνω αυτή την επανεκκίνηση. Θα έχει νόημα να κάνω κάποια σχέση και να παιδεύω με τα ψυχολογικά μου έναν άνθρωπο που δεν μου φταίει σε τίποτα; Δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας. Ούτε βέβαια οι φίλοι θέλουν να βοηθήσουν όταν σε βλέπουν τόσο down. Σκέφτηκα να αρχίσω δραστηριότητες αλλά και αυτά λεφτά θέλουν. Τελευταία έχω αναπτύξει και αγοραφοβία με το που βλέπω πολύ κόσμο παθαίνω ταραχή. Ίσως έχω πολλά ψυχολογικά για αυτό και ο ψυχίατρος δεν κατάφερε τίποτα.
Ούτε εμένα με βοήθησε η ψυχοθεραπεία,δεν βοηθάει τους πάντες. Αντικαταθλιπτικά σκέφτηκες;
Απάντησε μου σε παρακαλώ για την πίεση σου, τι πίεση εχεις συνήθως; Και τι μέσο όρο παλμών έχεις στο χολτερ και ποια ήταν η υψηλότερη μέτρηση;
Δεν πέφτουμε πάντα σε καλό γιατρό.. Δοκίμασε ψυχολόγο. Λιγότερες συνεδρίες ομως. Μια φορά την βδομάδα ή 1 κάθε 2 βδομάδες.Quote:
Originally Posted by Persefoni97
Οσο για την σχέση.. Θεωρώ ότι είναι καλό να κάνεις αν το έχεις ανάγκη και μην σκέφτεσαι έτσι. Αλλά αν θεωρείς ότι είναι λάθος οκ.
Οι δραστηριότητες θα βοηθήσουν στο να μην μένεις μέσα στο σπίτι πολλές ώρες και το μυαλό να κάνει τα δικά του σενάρια.. Θα σε ανεβάσει κιόλας.
Σεμινάρια δημιουργικής γραφής;; Γυμναστήριο; τι άλλο σαρεσει? Βρες κάτι που θα σου δίνει ανάσα για να αντέχεις..
Η αρχή θα γίνει με την βοήθεια ψυχολόγου, όπου θα έρθει και η επανεκκίνηση.
Το holter μέτρησε μέσω όρο σφυγμων 95 σφυξεις. Όταν κοιμόμουν είχα φυσιολογικές σφυξεις που σημαίνει μάλλον ότι η καρδιά μου δεν έχει οργανικό θέμα. Η υψηλοτερη μέτρηση ήταν 178 νομίζω (είχα άγχος εκείνη την ώρα). Σε γενικές γραμμές η πίεση μου είναι λιγο κάτω από 9 η μεγάλη και γύρω στα 5 η μικρή. Παίρνω και μισό inderal για τους σφυγμους αλλά μου ρίχνει παραπάνω την πίεση. Για αντικαταθλιπτικα δεν μου είπε κάτι ο ψυχίατρος. Ξεκίνησα με 0.50 xanax και σταδιακά το ανέβασα στα 2 mg. Αλλά με έριχνε πάρα πολύ. Μετά πήρα ένα άλλο το seroquel αλλά έφερνε υπερβολική νύστα. Στη συνέχεια τα μείωσε σταδιακά και τα έκοψα όλα πριν του inderal. Δεν είναι τώρα ζωή να παίρνεις κάθε μέρα χάπια μακροχρόνια.
Πολυ περίεργος ο ψυχίατρος. Προτίμησε να σου δώσει ζαναξ παρά αντικαταθλιπτικά;
178 είναι μέτρηση στο χολτερ? Θυμάσαι τι έκανες εκείνη την ώρα; Ειναι όντως πολύ υψηλή και το μέσο όρο παλμών είναι επίσης υψηλό. Το ιντεραλ είναι b blocker; Θεωρώ πολύ πιθανό να έχεις αυτό που έχω κι εγώ(POTS)κοίταξε το γιατί έχεις πολλα από τα συμπτώματα. Δεν είναι πάθηση της καρδιάς,είναι νευρολογικο σύνδρομο που επηρεάζει τους καρδιακους χτύπους. Εγώ δεν λιποθυμω αλλά οι περισσότεροι ασθενείς με αυτή την πάθηση λιποθυμούν λόγω χαμηλής πίεσης και αυξημένων παλμών. Δεν υπάρχει θεραπεία πέρα από b blocker αλλά αυτά ρίχνουν την πίεση. Αύξησε το αλάτι στην διατροφή σου και πίνε ηλεκτρολύτες.
Δεν λέω ότι αυτό έχεις, αλλά ακόμα και για την υπόταση, θα σε βοηθήσει να αυξήσεις το αλάτι και να πίνεις ηλεκτρολύτες. Είναι απόλυτα λογικό να ζαλίζεσαι με αυξημένους παλμούς και χαμηλή πίεση και αυτό να φέρνει και κακή ψυχολογία.
Μαγνήσιο και βιταμίνες έχεις κοιτάξει;
Quote:
Originally Posted by Antonis8
Η αλήθεια είναι πως το γράψιμο με ηρεμεί. Είναι σαν να μετουσιωνεται όλο το άγχος σε δημιουργικότητα αλλά από την άλλη το γράψιμο είναι μια μοναχική ενασχόληση. Δεν με βοηθάει ιδιαίτερα ως προς το κομμάτι της κοινωνικοποιησης.
9 με 5 θεωρείται καλή πίεση; Ίσως να πας και ένα περίπατο από ένα καρδιολόγο; να μιλήσεις μαζί του; αν και τότε που περνούσα την φοβία με την καρδιά, ένας γιατρός μου είπε πως ποτέ δεν συγκρίνουμε την πίεση μας με άλλους.. Όλοι έχουμε την δική μας πίεση. Αλλά θεωρώ ότι η δική σου είναι χαμηλή και σίγουρα πέφτει κι άλλο όταν αγχώνεσαι.Quote:
Originally Posted by Persefoni97