SURVIVORS ενωθείτε !

Επίσης, όλη αυτή η ιστορία με έχει κάνει να αναρωτηθώ και για τη σχέση μου με τον άντρα μου επί 25 χρόνια. Βρίσκω ότι ο άντρας μου μοιάζει σε πολλά με τον φίλο μου. Μοιάζει να έχει αναπτύξει τον εαυτό του μέσα από μένα και έχει διαρκώς άγχος εγκατάλειψης. Με έχει περιορίσει ασφυκτικά και έχει μόνιμα ξεσπάσματα ζήλειας. Ειδικά τα πρώτα χρόνια. Τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια και μεγαλώσαμε είναι πιο ήρεμα τα πράγματα, αλλά και πάλι έχουμε θέματα. Από την άλλη ο άντρας μου δεν με έκανε να ψάχνομαι τόσα χρόνια για να βρω τι είναι από ψυχική άποψη, ενώ ο φίλος μου μέσα σε ένα εξάμηνο με αναστάτωσε τόσο πολύ που ψάχνω τα πάντα. Η απλώς τώρα έχω κι εγώ την ηλικία και τη διαύγεια να τα σκεφτώ όλα ;

τωρα μπορεισ μπραβο σου

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Οταν είμαι μόνη μου πιστεύω έχω σταθερό εαυτό και σκέψεις, όταν όμως είμαι με άλλους σπεύδω να συμφωνήσω με όσα λένε και να κάνω ό,τι μπορώ για να τους κάνω να νιώσουν καλύτερα.

---

Το ότι γίνεσαι ο "καθρέφτης των άλλων" όπως είπες δεν λέει από μόνο του κάτι αν δεν απαντηθεί το ερώτημα "γιατί"? Τι εξυπηρετεί αυτό? Είναι λοιπόν άλλο το να το κάνεις επειδή σου είναι δύσκολο να πεις "όχι", το να πας κόντρα στο ρόλο του φροντιστή των άλλων που σου δώσανε, και είναι άλλο να το κάνεις επειδή έχεις ανάγκη να συγχωνευτείς ως ύπαρξη με κάποιον άλλον. Να πω επίσης ότι το Mirroring οι borderline το κάνουν μόνο με αυτούς που θα επιλέξουν ως σημαντικό ταίρι. Tους υπόλοιπους τους έχουν χεσμένους γι' αυτό και οι σχέσεις με borderline μοιάζουν σαν "we Vs the world".

Δυο είναι τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν σε τεράστιο βαθμό έναν/μια borderline:
1. Συνεχής απαίτηση και ανάγκη για εστίαση της προσοχής του σημαντικού άλλου σε αυτόν/αυτή
2. Μόνιμος φόβος εγκατάλειψης σε βαθμό που απλά και αδιάφορα γεγονότα παρερμηνεύονται και αποδίδονται σε αυτά ενδείξεις απόσυρσης του σημαντικού άλλου.

Αν πιστεύεις ότι τα παραπάνω δεν χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά σου, τότε μην το ψάχνεις, δεν είσαι bodrerline.

Quote:

---

Originally Posted by silver and gold

Καλέ μου Γιόκο, εγώ δεν θα ξαναγράψω στο δικό σου θέμα. Θέλεις να συμφωνήσουμε να μην γράφουμε εγώ και ο Αίολος στο δικό σου και να μην γράφεις κι εσύ στο δικό μας;

Αφού χρειαζόμαστε τον ψυχίατρο, άσε μας να τα πούμε εδώ εγώ με τον Αίολο, τι λες;

---

Το δικό μου ποστ ήταν συγκεκριμένο ''LYRICA και Οριακή Διαταραχή'' και ξέφυγε το θέμα. Δλδ εγώ το άνοιξα για να αναπτύξουμε το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ποστάρατε άλλα θέματα άσχετα με αυτό. Αν μείνετε στο θέμα ποστάρετε ελεύθερα. Επίσης ότι χρειάζεστε ψυχίατρο κάνει ''μπαμ'' όπως τον χρειάζομαι και'γω. Κακό είναι να απευθυνόμαστε στην επιστήμη; Δεν νομίζω. Τώρα το να σταματήσω να ποστάρω, για ποιο λόγο; Είμαι εκτός θέματος του πόστ; Όχι βέβαια μάλιστα λέω ότι το θεωρώ 'ρατσιστικό και συκοφαντικό' κατά των λεγόμενων ''Μεταιχμιακών''.. ρε παιδιά τους βάζετε όλους σ'ενα καλούπι. Πχ «οι οριακοί της ελλάδας» αυτό δεν είναι ταμπέλα;; Οι οριακοί της βουλγαρίας ή του πακιστάν είναι μέσα ή όχι;

Τέλος πάντων.

Ας δούμε τα κριτήρια του DSM-5 για την Μεταιχμιακή:

Διαγνωστικά κριτήρια της ΜΔΠ

Προκειμένου να διαγνωστεί οριακή διαταραχή σε ένα άτομο, χρειάζεται να ισχύουν τουλάχιστον πέντε από τα εξής κριτήρια:

● Μανιώδεις προσπάθειες να αποφύγει πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη.

● Ένα μοντέλο ασταθών και έντονων διαπροσωπικών σχέσεων που χαρακτηρίζονται από εναλλαγή μεταξύ των δύο άκρων: εξιδανίκευση – υποτίμηση.

● Διαταραχή της ταυτότητας: έντονα ασταθής αυτο-εικόνα ή αίσθηση του εαυτού.

● Παρορμητικότητα σε τουλάχιστον δύο τομείς που είναι δυνητικά αυτοκαταστροφικοί: σπατάλη χρημάτων, σεξ, χρήση ουσιών, ριψοκίνδυνη οδήγηση, υπερβολική κατανάλωση φαγητού.

● Επαναλαμβανόμενη αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ή απόπειρες/απειλές αυτοκτονίας.

● Συναισθηματική αστάθεια λόγω έντονης αντιδραστικότητας στη διάθεση (π.χ. συχνά επεισόδια δυσφορίας, ευερεθιστότητας ή άγχους που διαρκούν συνήθως λίγες ώρες και σπάνια πάνω από λίγες μέρες.

● Χρόνια συναισθήματα κενότητας.

● Ανάρμοστος, έντονος θυμός ή δυσκολία να ελέγξεις το θυμό (π.χ. συχνές εκφράσεις οργής, συνεχής θυμός, επαναλαμβανόμενοι καυγάδες).

● Παροδικός παρανοϊκός ιδεασμός λόγω στρες ή σοβαρά συμπτώματα αποσύνδεσης.

Εάν έχεις 5 από αυτά τότε πάσχεις από Οριακή ή αν τα έχουν οι γονείς σου, εγώ έχω αρκετά από αυτά, αλλά έχουν δουλευτεί έχω όμως και άλλες ψυχικές παθήσεις αλλά και σωματικές-παθολογικές που με επηρεάζουν. Επίσης ενας Οριακός σε σχέση με άλλον ειναι διαφορετικός ρε παιδιά...
Οι ενάλλαγες στην διάθεση ομως μπορεί να ειναι και κυκλοθυμία ενώ οι αλλαγές στην προσωπικότητα διχασμός ή πολλαπλή προσωπικότητα, μπορεί όλα αυτά τελικά να συνυπάρχουν κτλ Εδώ οι μεγαλύτεροι ψυχίατροι και ψυχολογοι πολλές φορές δεν βγάζουν άκρη τι να λέμε τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Το ότι γίνεσαι ο "καθρέφτης των άλλων" όπως είπες δεν λέει από μόνο του κάτι αν δεν απαντηθεί το ερώτημα "γιατί"? Τι εξυπηρετεί αυτό? Είναι λοιπόν άλλο το να το κάνεις επειδή σου είναι δύσκολο να πεις "όχι", το να πας κόντρα στο ρόλο του φροντιστή των άλλων που σου δώσανε, και είναι άλλο να το κάνεις επειδή έχεις ανάγκη να συγχωνευτείς ως ύπαρξη με κάποιον άλλον. Να πω επίσης ότι το Mirroring οι borderline το κάνουν μόνο με αυτούς που θα επιλέξουν ως σημαντικό ταίρι. Tους υπόλοιπους τους έχουν χεσμένους γι' αυτό και οι σχέσεις με borderline μοιάζουν σαν "we Vs the world".

---

Κι εγώ συνήθως ειδικά παλιότερα συμφωνούσα σε θέματα με άλλους, αλλά μεσα μου είχα αμφιβολία. Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή ήταν ξεροκέφαλοι και βαριόμουν τον "τσακωμο". Αν ο άλλος ήταν άνθρωπος της συζήτησης άκουγε κι άλλες γνώμες και δεν ήταν ξεροκέφαλος όπως οι ΟΔΠ σε τεράστιο βαθμό, και αλλοι σε λιγοτερο, τότε έλεγα άνετα την γνώμη μου και γούσταρα την συζήτηση.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Κι εγώ συνήθως ειδικά παλιότερα συμφωνούσα σε θέματα με άλλους, αλλά μεσα μου είχα αμφιβολία. Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή ήταν ξεροκέφαλοι και βαριόμουν τον "τσακωμο". Αν ο άλλος ήταν άνθρωπος της συζήτησης άκουγε κι άλλες γνώμες και δεν ήταν ξεροκέφαλος όπως οι ΟΔΠ σε τεράστιο βαθμό, και αλλοι σε λιγοτερο, τότε έλεγα άνετα την γνώμη μου και γούσταρα την συζήτηση.

---

Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση της γνωστικής θεραπείας η θεραπεία σχημάτων. Με τα παραπάνω μου θύμισες μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά και κατ' επέκταση η διαταραχή είναι η στρατηγική που υιοθέτησε το άτομο ώστε να επιβιώσει συναισθηματικά σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον του παρελθόντος. Η στρατηγική που θα εφαρμοστεί επηρεάζεται από τρεις διεργασίες οι οποίες ειναι 1) η αποδοχή, 2) η επίθεση και 3) η υπεραναπλήρωση. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η φοβική κατάσταση ειναι επιθετικοί και απαιτητικοί γονείς τότε, στην πρώτη περίπτωση το θύμα υποτάσσεται (το καλό παιδί που δεν λέει ποτέ όχι). Στην δεύτερη συγκρούεται (το επιθετικό παιδί που δημιουργεί φασαρίες χωρίς λόγο). Στην τρίτη περίπτωση λειτουργεί εντελώς αντίθετα με αυτό που νιώθει (ενώ έχει μέσα του μεγάλο φόβο, λειτουργεί ως θαρραλέος και άνετος). Η σκέψη που έκανα είναι ότι θα μπορούσε η πρώτη περίπτωση να αφορά το C-CPSD, Η δευτερη την οριακή, και η τρίτη την ναρκισσιστική διαταραχή.... Φυσικά και δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα...

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση της γνωστικής θεραπείας η θεραπεία σχημάτων. Με τα παραπάνω μου θύμισες μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά και κατ' επέκταση η διαταραχή είναι η στρατηγική που υιοθέτησε το άτομο ώστε να επιβιώσει συναισθηματικά σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον του παρελθόντος. Η στρατηγική που θα εφαρμοστεί επηρεάζεται από τρεις διεργασίες οι οποίες ειναι 1) η αποδοχή, 2) η επίθεση και 3) η υπεραναπλήρωση. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η φοβική κατάσταση ειναι επιθετικοί και απαιτητικοί γονείς τότε, στην πρώτη περίπτωση το θύμα υποτάσσεται (το καλό παιδί που δεν λέει ποτέ όχι). Στην δεύτερη συγκρούεται (το επιθετικό παιδί που δημιουργεί φασαρίες χωρίς λόγο). Στην τρίτη περίπτωση λειτουργεί εντελώς αντίθετα με αυτό που νιώθει (ενώ έχει μέσα του μεγάλο φόβο, λειτουργεί ως θαρραλέος και άνετος). Η σκέψη που έκανα είναι ότι θα μπορούσε η πρώτη περίπτωση να αφορά το C-CPSD, Η δευτερη την οριακή, και η τρίτη την ναρκισσιστική διαταραχή.... Φυσικά και δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα...

---

Δεν ξέρω αν έχει σχέση και με τα φύλα. Εγώ ως κορίτσι αντέδρασα με φόβο και υποταγή στα όσα έζησα στην πατρική οικογένεια. Εχω αδερφό, που έχει κατηγορηθεί (από άλλους, εγώ δεν είμαι αντικειμενική) ως νάρκισσος, και "ίδιος με τον πατέρα μας". Τι είπαμε ότι είναι το C-CPSD ?

sory! C-PTSD

xaxa η πρώην μου τον αδελφό της επίσης τον θεωρούσε νάρκισσο μέγα! Εγώ δεν το γνώρισα ποτέ. Είχαν κόψει εντελώς σχέσεις πριν γνωριστούμε. Γιατί άραγε?

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

xaxa η πρώην μου τον αδελφό της επίσης τον θεωρούσε νάρκισσο μέγα! Εγώ δεν το γνώρισα ποτέ. Είχαν κόψει εντελώς σχέσεις πριν γνωριστούμε. Γιατί άραγε?

---

Εγώ έχω μάλλον τυπικές σχέσεις με τον αδερφό μου. Τώρα που μεγαλώσαμε όντως του φέρομαι όπως στον πατέρα μας. Δηλαδή συμφωνώ μαζί του σε όλα, ακόμα και όταν δεν συμφωνώ μέσα μου. Μερικές φορές τον φοβάμαι επίσης. Αλλες φορές βέβαια νιώθω ευγνώμων γιατί είναι δυνατός και με βοηθάει με την αποφασιστικότητά του και όχι μόνον. Πάντως ωραία η θεωρία σου, μοιάζει να έχει λογική βάση.

Ο αδελφός σου τι στάση κρατούσε απέναντι στους γονείς?

Και τώρα το ερώτημα: Λένε ότι ο borderline ταιριάζει με νάρκισσο και caretakers.

Θα μπορούσε ο C-PTSD να ταιριάξει με borderline? Πρόσεξε τη διαφορά, ο C-PTSD δεν είναι πραγματικός caretaker. Υποδύεται ότι είναι. Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι εγώ είμαι C-PTSD, κάτι που μοιάζει λογικό μετά από όσα είπαμε, είμαι μόνο εξωτερικά caretaker. Επειδή φαινομενικά συμφωνώ με όλους και φαίνομαι να δίνω κλπ. Μέσα μου όμως επαναστατώ, δεν τα κάνω επειδή τα πιστεύω , αλλά από φόβο και υποταγή.

Το λέω αυτό γιατί συχνά με περνάνε (και άσχετοι άνθρωποι) για "πολύ καλή, πολύ δοτική" , αλλά εγώ μέσα μου δεν ενδιαφέρομαι και πολύ για κανέναν, μόνο για όσους είναι.... χμ... ο καθρέφτης μου;

Νομίζω ότι μοιάζω με το borderline πολύ περισσότερο από όσο πίστευα.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Ο αδελφός σου τι στάση κρατούσε απέναντι στους γονείς?

---

Ακριβώς αυτό που περιέγραψες. Μέσα του φόβος και απέξω επανάσταση και κόντρα σε όλα.

Εγώ έκανα απλά μια συσχέτιση ανάμεσα στις συμπεριφορικές στρατηγικές και τις διαταραχές. Είπα απλά αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι μέσα από την πολυετή έκθεση του παιδιού σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον, κάτι θα μείνει στο τέλος. Όμως, ίσως το παιδί που θα υιοθετήσει την στάση αποδοχής-υποταγής να ειναι σε καλύτερη μοίρα από τα υπόλοιπα διότι η στάση υποταγής δεν θα τροφοδοτεί περαιτέρω κακοποιητικές συμπεριφορές, άρα λιγότερες συγκρούσεις και άρα λιγότερη ζημιά στον εγκέφαλο. Τα ναρκισσιστικά δυναμικά των γονέων στην περίπτωση αυτή μπορεί να εκτονωθούν στα υπόλοιπα παιδιά.