Άγχος; Τι άλλο να κάνω;

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Να δω από που πηγαζει αρχικά. Τι είναι αυτό που μου φταίει γιατί κάτι φταίει. Και μετά να βγαίνω μια βόλτα να παίρνω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου. Η να κάνω κάτι για μένα. Κάτι το οποίο δεν είναι πάντα εφικτό. Γιατί έχω τα παιδιά και δεν έχω κάπου να τα αφήσω. Όταν είμαι εκτός σπιτιού συνήθως είμαι καλά. Μέσα με πιάνει πιο πολύ. Αλλά αναρωτιέμαι αν είναι φυσιολογικό αυτό το μία καλά μια χάλια. Πότε θα στρώσει;

---

Εγώ κάνω 2 χρόνια ψυχοθεραπεία και το άγχος δεν έμαθα να το ελέγχω.. Απλά δεν είναι τοοοοσο έντονο όσο ήταν.. Είχα όμως πολλά θέματα να λύσω (παιδικά τραύματα)..
Ασκήσεις για το άγχος σου έχει δείξει κάποιος γιατρός? Με αναπνοές?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Εγώ κάνω 2 χρόνια ψυχοθεραπεία και το άγχος δεν έμαθα να το ελέγχω.. Απλά δεν είναι τοοοοσο έντονο όσο ήταν.. Είχα όμως πολλά θέματα να λύσω (παιδικά τραύματα)..
Ασκήσεις για το άγχος σου έχει δείξει κάποιος γιατρός? Με αναπνοές?

---

Όχι αυτό δεν μου το έδειξε κάποιος. Ότι έχω δει στο ίντερνετ. Το οποίο βοηθάει στιγμιαία. Μετά από λίγο μπορεί να επανέλθει. Έχει τύχει να το ξεπερασω το άγχος σε ώρες αλλά να με πάει και μέρες. Και καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι όταν τραβάει μέρες πόσο δυσλειτουργικο και κουραστικό είναι.
Εγώ δεν θέλω να πάρω αγωγή. Φοβάμαι πολύ τις παρενέργειες. Και η ψυχολόγος λέει ότι είμαι σε καλό δρόμο και δεν τα χρειάζομαι. Εκτός αν θέλω να έχω πιο γρήγορα αποτελέσματα ίσως εκεί βοηθήσουν. Αλλά αν κάποιος μπορουσε να μου εγγυηθεί πως σε 1 2 3 μήνες με αυτά θα είμαι όπως πριν θα το σκεφτόμουν.
Από ασκήσεις μου είπε να αναπολώ στιγμές ευτυχίας στο μυαλό μου και να γράφω τα βράδια πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων. Πχ ότι πέρασε μια καλή μέρα ήμουν ήρεμη έπαιξα με τα παιδιά κλπ

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Όχι αυτό δεν μου το έδειξε κάποιος. Ότι έχω δει στο ίντερνετ. Το οποίο βοηθάει στιγμιαία. Μετά από λίγο μπορεί να επανέλθει. Έχει τύχει να το ξεπερασω το άγχος σε ώρες αλλά να με πάει και μέρες. Και καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι όταν τραβάει μέρες πόσο δυσλειτουργικο και κουραστικό είναι.
Εγώ δεν θέλω να πάρω αγωγή. Φοβάμαι πολύ τις παρενέργειες. Και η ψυχολόγος λέει ότι είμαι σε καλό δρόμο και δεν τα χρειάζομαι. Εκτός αν θέλω να έχω πιο γρήγορα αποτελέσματα ίσως εκεί βοηθήσουν. Αλλά αν κάποιος μπορουσε να μου εγγυηθεί πως σε 1 2 3 μήνες με αυτά θα είμαι όπως πριν θα το σκεφτόμουν.
Από ασκήσεις μου είπε να αναπολώ στιγμές ευτυχίας στο μυαλό μου και να γράφω τα βράδια πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων. Πχ ότι πέρασε μια καλή μέρα ήμουν ήρεμη έπαιξα με τα παιδιά κλπ

---

Ξέρω πως είναι.. Εμένα οι ασκήσεις με βοήθησαν σε πολλά πράγματα. Ούτε εγώ πήρα χάπια (μόνο δύο μηνες ομοιοπαθητικα).
Η παιδική σου ηλικία ήταν εντάξει γενικά?

Παιδιά θέλω να πω το πρόβλημα μου που με βασανίζει:Ημουν σε μια σχολή που δεν μαρεσε καθόλου και έφυγα (έκανα διαγραφή) .Στην συνέχεια, σκεφτόμουν να πάω μόνιμος στον στρατό ( προκήρυξη ΕΠΟΠ), αλλά, αφού το συζήτησα με τους δικούς μου, είδα ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά γιατί και εκεί μπορεί να μην μαρεσει και να μην τα καταφέρω να συμβιβαστώ.Εδωσα Πανελλήνιες στο πεδίο της πληροφορικής, επειδή μου είχαν πει ότι είναι πιο εύκολο και ήθελα να περάσω τεφαα ή αστυνομία.Δε πέρασα τίποτα από τα δύο και κατέληξα σε μια σχολή πληροφορικής που νόμιζα ότι αν διαβάσω θα την βγάλω αλλά την μισώ και φοβάμαι μην γίνει έτσι και με τον στρατό.Αυτό που μαρεσει και θα ήθελα να κάνω σαν δουλειά είναι να γίνω γυμναστής γιατί πάντα μαρεσε η γυμναστική.Πανελλήνιες δεν έχω κουράγιο να ξαναδώσω για να πάω τεφαα.Εκεί που κολάω είναι αν μπορώ να ζως τα λεφτά που θα πέρνω αν βγω από ένα ΙΕΚ με πτυχίο γυμναστικής.Οι γονείς μου θέλουν να πάω κάπου ποιο σίγουρα,για αυτό μου λένε να δουλέψω στρατό μόνιμος.Απο τότε που τους είπα ότι διαγραφηκα από την σχολή που δεν μαρεσε νιώθω περίεργα κάτι μεταξύ άγχος και χαράς και σήμερα είχα κανονίσει να φύγω για Κρήτη,(Αθήνα Σπούδαζα) αλλά άλλαξα την ημερομηνία του εισητηριου γιατί θέλω να δω μερικά ΙΕΚ εδώ στην Αθήνα ,με λίγα λόγια,δεν είμαι στα καλύτερα μου,θέλω να βρω την λύση του προβληματος του δουλειά θα κάνω . Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ξέρω πως είναι.. Εμένα οι ασκήσεις με βοήθησαν σε πολλά πράγματα. Ούτε εγώ πήρα χάπια (μόνο δύο μηνες ομοιοπαθητικα).
Η παιδική σου ηλικία ήταν εντάξει γενικά?

---

Μακάρι να ήξερα κάποιον να με συμβουλεψει έστω για ομοιοπαθητικα μήπως βοηθήσουν αλλά δεν ξέρω.
Η παιδική ηλικία ήταν με τα πάνω της και τα κάτω της. Ένας πατέρας που είχε θέμα αλκοολισμού χωρίς όμως να ενοχλεί η να γίνεται βίαιος η κάτι τέτοιο. Και μια μαμά βράχος για εμάς που δεν χώρισε δεν διέλυσε το σπίτι δεν κατέρρευσε ποτέ. Κάτι το οποίο όπως είπε η ψυχολόγος δεν ήταν και πολύ καλό για εμάς. Γιατί εγώ έχω μάθει να καταπίνω πράγματα. Ενώ η αδελφή μου να μην εκφράζει συναισθήματα. Δεν κουβαλάω όμως κακοποίηση η κάτι τέτοιο. Καυγάδες ναι.

Quote:

---

Originally Posted by Giannistotoubamo

Παιδιά θέλω να πω το πρόβλημα μου που με βασανίζει:Ημουν σε μια σχολή που δεν μαρεσε καθόλου και έφυγα (έκανα διαγραφή) .Στην συνέχεια, σκεφτόμουν να πάω μόνιμος στον στρατό ( προκήρυξη ΕΠΟΠ), αλλά, αφού το συζήτησα με τους δικούς μου, είδα ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά γιατί και εκεί μπορεί να μην μαρεσει και να μην τα καταφέρω να συμβιβαστώ.Εδωσα Πανελλήνιες στο πεδίο της πληροφορικής, επειδή μου είχαν πει ότι είναι πιο εύκολο και ήθελα να περάσω τεφαα ή αστυνομία.Δε πέρασα τίποτα από τα δύο και κατέληξα σε μια σχολή πληροφορικής που νόμιζα ότι αν διαβάσω θα την βγάλω αλλά την μισώ και φοβάμαι μην γίνει έτσι και με τον στρατό.Αυτό που μαρεσει και θα ήθελα να κάνω σαν δουλειά είναι να γίνω γυμναστής γιατί πάντα μαρεσε η γυμναστική.Πανελλήνιες δεν έχω κουράγιο να ξαναδώσω για να πάω τεφαα.Εκεί που κολάω είναι αν μπορώ να ζως τα λεφτά που θα πέρνω αν βγω από ένα ΙΕΚ με πτυχίο γυμναστικής.Οι γονείς μου θέλουν να πάω κάπου ποιο σίγουρα,για αυτό μου λένε να δουλέψω στρατό μόνιμος.Απο τότε που τους είπα ότι διαγραφηκα από την σχολή που δεν μαρεσε νιώθω περίεργα κάτι μεταξύ άγχος και χαράς και σήμερα είχα κανονίσει να φύγω για Κρήτη,(Αθήνα Σπούδαζα) αλλά άλλαξα την ημερομηνία του εισητηριου γιατί θέλω να δω μερικά ΙΕΚ εδώ στην Αθήνα ,με λίγα λόγια,δεν είμαι στα καλύτερα μου,θέλω να βρω την λύση του προβληματος του δουλειά θα κάνω . Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

Είσαι και μικρό παιδί. Να κάνεις αυτό που σε κάνει να νιώθεις εσύ καλύτερα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ιεκ για γυμναστές η όχι και τι σεμινάρια μπορεί να υπάρχουν. Αλλά ψάξτο και κυνήγησε αυτό που σου αρέσει! Και στο λέω εκ πείρας γιατί δεν τόλμησα να πω όταν έπρεπε ότι δεν μ αρέσει η σχολή τελικά. Κι ακόμα δεν έχω τελειώσει. Ψάξτο και κυνήγησε το όνειρο σου!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Είσαι και μικρό παιδί. Να κάνεις αυτό που σε κάνει να νιώθεις εσύ καλύτερα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ιεκ για γυμναστές η όχι και τι σεμινάρια μπορεί να υπάρχουν. Αλλά ψάξτο και κυνήγησε αυτό που σου αρέσει! Και στο λέω εκ πείρας γιατί δεν τόλμησα να πω όταν έπρεπε ότι δεν μ αρέσει η σχολή τελικά. Κι ακόμα δεν έχω τελειώσει. Ψάξτο και κυνήγησε το όνειρο σου!!!!

---

Ευχαριστώ πολύ νασε καλά ,είμαι 19 χρονών και εκεί που κολάω μόνο είναι στο πόσα λεφτά θα πέρνω στην δουλειά του γυμναστή. Υπάρχουν ΙΕΚ που γίνεσαι γυμναστής από τι έχω δει και για αυτό θα κάτσω να ψάξω και να μιλήσω με τους ανθρώπους του ιεκ.Αν δω ότι είναι καλά ΙΕΚ και ότι μπορώ να ζήσω με αυτή την δουλειά τότε ναι θα κάνω αυτό που μαρεσει.Γενικά νιώθω περίεργα κάτι μεταξύ στρες και χαράς αλλά και βαθιά αβαιβεοτητα.

Quote:

---

Originally Posted by Giannistotoubamo

Ευχαριστώ πολύ νασε καλά ,είμαι 19 χρονών και εκεί που κολάω μόνο είναι στο πόσα λεφτά θα πέρνω στην δουλειά του γυμναστή. Υπάρχουν ΙΕΚ που γίνεσαι γυμναστής από τι έχω δει και για αυτό θα κάτσω να ψάξω και να μιλήσω με τους ανθρώπους του ιεκ.Αν δω ότι είναι καλά ΙΕΚ και ότι μπορώ να ζήσω με αυτή την δουλειά τότε ναι θα κάνω αυτό που μαρεσει.Γενικά νιώθω περίεργα κάτι μεταξύ στρες και χαράς αλλά και βαθιά αβαιβεοτητα.

---

Απολύτως λογικό. Και για εποπ να πήγαινες το ίδιο θα ένιωθες. Για τα χρήματα και την διαφορά τους δεν γνωρίζω καθόλου. Αλλά και τεφαα να πήγαινες ποτέ θα διοριζοσουν;;; Έξω θα δουλεύες πιο πολύ! Ψάξτο καλά ζύγισε το και θα βρεις την άκρη!

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Απολύτως λογικό. Και για εποπ να πήγαινες το ίδιο θα ένιωθες. Για τα χρήματα και την διαφορά τους δεν γνωρίζω καθόλου. Αλλά και τεφαα να πήγαινες ποτέ θα διοριζοσουν;;; Έξω θα δουλεύες πιο πολύ! Ψάξτο καλά ζύγισε το και θα βρεις την άκρη!

---

Ναι το ποιο λογικο είναι να κάνω αυτό που μαρεσει σίγουρα , τέλος πάντων,νασε καλά,

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Μακάρι να ήξερα κάποιον να με συμβουλεψει έστω για ομοιοπαθητικα μήπως βοηθήσουν αλλά δεν ξέρω.
Η παιδική ηλικία ήταν με τα πάνω της και τα κάτω της. Ένας πατέρας που είχε θέμα αλκοολισμού χωρίς όμως να ενοχλεί η να γίνεται βίαιος η κάτι τέτοιο. Και μια μαμά βράχος για εμάς που δεν χώρισε δεν διέλυσε το σπίτι δεν κατέρρευσε ποτέ. Κάτι το οποίο όπως είπε η ψυχολόγος δεν ήταν και πολύ καλό για εμάς. Γιατί εγώ έχω μάθει να καταπίνω πράγματα. Ενώ η αδελφή μου να μην εκφράζει συναισθήματα. Δεν κουβαλάω όμως κακοποίηση η κάτι τέτοιο. Καυγάδες ναι.

---

Ο ψυχολόγος θα σου πει για ομοιοπαθητικο. Αν χρειάζεσαι όμως.

Το γεγονός ότι ο πατέρας ήταν γενικά στον κόσμο του να ξέρεις πως δεν είναι καλό.. Και η απουσία κάνει ζημιά..

Quote:

---

Originally Posted by Giannistotoubamo

Παιδιά θέλω να πω το πρόβλημα μου που με βασανίζει:Ημουν σε μια σχολή που δεν μαρεσε καθόλου και έφυγα (έκανα διαγραφή) .Στην συνέχεια, σκεφτόμουν να πάω μόνιμος στον στρατό ( προκήρυξη ΕΠΟΠ), αλλά, αφού το συζήτησα με τους δικούς μου, είδα ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά γιατί και εκεί μπορεί να μην μαρεσει και να μην τα καταφέρω να συμβιβαστώ.Εδωσα Πανελλήνιες στο πεδίο της πληροφορικής, επειδή μου είχαν πει ότι είναι πιο εύκολο και ήθελα να περάσω τεφαα ή αστυνομία.Δε πέρασα τίποτα από τα δύο και κατέληξα σε μια σχολή πληροφορικής που νόμιζα ότι αν διαβάσω θα την βγάλω αλλά την μισώ και φοβάμαι μην γίνει έτσι και με τον στρατό.Αυτό που μαρεσει και θα ήθελα να κάνω σαν δουλειά είναι να γίνω γυμναστής γιατί πάντα μαρεσε η γυμναστική.Πανελλήνιες δεν έχω κουράγιο να ξαναδώσω για να πάω τεφαα.Εκεί που κολάω είναι αν μπορώ να ζως τα λεφτά που θα πέρνω αν βγω από ένα ΙΕΚ με πτυχίο γυμναστικής.Οι γονείς μου θέλουν να πάω κάπου ποιο σίγουρα,για αυτό μου λένε να δουλέψω στρατό μόνιμος.Απο τότε που τους είπα ότι διαγραφηκα από την σχολή που δεν μαρεσε νιώθω περίεργα κάτι μεταξύ άγχος και χαράς και σήμερα είχα κανονίσει να φύγω για Κρήτη,(Αθήνα Σπούδαζα) αλλά άλλαξα την ημερομηνία του εισητηριου γιατί θέλω να δω μερικά ΙΕΚ εδώ στην Αθήνα ,με λίγα λόγια,δεν είμαι στα καλύτερα μου,θέλω να βρω την λύση του προβληματος του δουλειά θα κάνω . Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

Άνοιξε ένα νέο θέμα και βάλε αυτά που έγραψες εκεί έτσι ώστε να ακούσεις γνώμες. Μη μπλέξουμε δύο θέματα σένα..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ο ψυχολόγος θα σου πει για ομοιοπαθητικο. Αν χρειάζεσαι όμως.

Το γεγονός ότι ο πατέρας ήταν γενικά στον κόσμο του να ξέρεις πως δεν είναι καλό.. Και η απουσία κάνει ζημιά..

---

Συμφωνω.. Σίγουρα κάτι κουβαλάω και από εκεί. Γενικά μου είπε πως πήρα πολλά πράγματα πάνω μου, δεν μίλησα εγώ, δεν μίλησε και ο σύζυγος ώστε να με στηρίξει, συν παιδιά κλεισούρα μέσα όλα αυτά κάπου με έκαναν να σκάσω. Και να το βγάλω έτσι. Οκ ως εδώ καλά. Τα έχω καταλάβει. Έχω αρχίσει να θέτω καλύτερα όρια να μιλάω... Αλλά στο θέμα του άγχους δεν έχω βοηθηθεί ιδιαίτερα. Ψάχνω απάντηση στο πως θα το κάνω να μην με ξαναπιάσει. Η δική της απάντηση είναι να δώσω χρόνο. Δεν γίνεται από την μία μέρα στην. Και πως μπορεί να μην εξαφανιστεί αλλά να μάθω να το διαχειριζομαι.

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Συμφωνω.. Σίγουρα κάτι κουβαλάω και από εκεί. Γενικά μου είπε πως πήρα πολλά πράγματα πάνω μου, δεν μίλησα εγώ, δεν μίλησε και ο σύζυγος ώστε να με στηρίξει, συν παιδιά κλεισούρα μέσα όλα αυτά κάπου με έκαναν να σκάσω. Και να το βγάλω έτσι. Οκ ως εδώ καλά. Τα έχω καταλάβει. Έχω αρχίσει να θέτω καλύτερα όρια να μιλάω... Αλλά στο θέμα του άγχους δεν έχω βοηθηθεί ιδιαίτερα. Ψάχνω απάντηση στο πως θα το κάνω να μην με ξαναπιάσει. Η δική της απάντηση είναι να δώσω χρόνο. Δεν γίνεται από την μία μέρα στην. Και πως μπορεί να μην εξαφανιστεί αλλά να μάθω να το διαχειριζομαι.

---

Μα ισχύει.. Δυστυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη αγχώνεται. Απλά κάποιοι δεν μπορούν να το ελέγξουν. Θα σε βοηθήσει η ψυχοθεραπεία, απλά δώσε χρόνο και δίνε βάση σε αυτά που λετε

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μα ισχύει.. Δυστυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη αγχώνεται. Απλά κάποιοι δεν μπορούν να το ελέγξουν. Θα σε βοηθήσει η ψυχοθεραπεία, απλά δώσε χρόνο και δίνε βάση σε αυτά που λετε

---

Ευχαριστώ. Νιώθω καλύτερα όταν ακούω και άλλες γνώμες από ανθρώπους που το έχουν περάσει η το περνάνε. Ξέρεις είναι το "πως έγινα εγώ έτσι" που με τρώει. Αγχωνομουν πάντα ναι. Αλλά όχι σε σημείο να νομίζω παθαίνω έμφραγμα.

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Ευχαριστώ. Νιώθω καλύτερα όταν ακούω και άλλες γνώμες από ανθρώπους που το έχουν περάσει η το περνάνε. Ξέρεις είναι το "πως έγινα εγώ έτσι" που με τρώει. Αγχωνομουν πάντα ναι. Αλλά όχι σε σημείο να νομίζω παθαίνω έμφραγμα.

---

Εσύ έχεις περισσότερες ευθύνες όμως. Έχουμε ναι την ίδια ηλικία αλλά εγώ αγχώνομαι για μένα μόνο (αντε και για τα ζώα). Εσύ έχεις τα παιδιά, τον άντρα σου, τα οικονομικά.. Κάποτε είναι καλό να βλέπουμε και τα δεδομένα που έχουμε και να δικαιολογουμε το άγχος μας.. Έτσι του δίνουμε λιγότερη αξία από όση του αναλογεί.