Έλλειψη συμπαράστασης

Σε καταλαβαίνω. Έχασα το μπαμπά μου πριν δυο χρόνια και έμεινα μόνη με τη μαμά μου. Συμπαράσταση και κουράγιο δεν είδα ούτε από τον ίδιο μου τον αδερφό που ούτε στάθηκε στη μαμά μας. Ο μπαμπάς μου έφυγε πικραμένος από τη ζωή και ένα μήνα πριν φύγει έλεγε ''αυτό είναι το ευχαριστώ του Σ. ''. Ο αδερφός μου που του πρόσφεραν τα πάντα οι γονείς μου γύρισε τη πλάτη εδώ και χρόνια . Πικραμένη ιστορία. Συγγενείς ανύπαρκτοι αφού για λίγο μας στάθηκαν και μετά ο καθείς το δρόμο του, στηρίζω μόνη μου τη μαμά μου και εκείνη εμένα.

Ευάκι, σου έχω νέα: Οι ανάγκες των αλλωνών ποτέ μα ποτέ δεν τελειώνουν. Αν βάζεις τις ανάγκες των άλλων μονίμως πάνω από τις δικές σου, δεν θα καταφέρεις ποτέ να ζήσεις την δική σου ζωή. Υπάρχει η μαγική λέξη: "ΟΡΙΑ""
Σαφώς και δεν θα φτάσεις στο άλλο άκρο να γίνεις μία αναίσθητη γαϊδούρα που θα νοιάζεται μόνο για την πάρτη της, αλλά πρέπει να μάθεις να λες και όχι που και που και να φροντίζεις εσένα. Βρες μία ισορροπία, λες ήδη ότι δεν έχεις καθόλου προσωπικό χρόνο πριν προκύψει κάτι πραγματικά σοβαρό με την υγεία των γονιών σου. Αν τώρα προκύψει τι θα κάνεις; Θα πεθάνεις πριν την ώρα σου; Συμπαράσταση αν ήταν να την βρεις θα την είχες ήδη, απλά βάλε όρια και πρόγραμμα να αναλαμβάνουν και οι άλλοι τις ευθύνες τους και μην επωμίζεσαι τις δικές τους.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ευάκι, σου έχω νέα: Οι ανάγκες των αλλωνών ποτέ μα ποτέ δεν τελειώνουν. Αν βάζεις τις ανάγκες των άλλων μονίμως πάνω από τις δικές σου, δεν θα καταφέρεις ποτέ να ζήσεις την δική σου ζωή. Υπάρχει η μαγική λέξη: "ΟΡΙΑ""
Σαφώς και δεν θα φτάσεις στο άλλο άκρο να γίνεις μία αναίσθητη γαϊδούρα που θα νοιάζεται μόνο για την πάρτη της, αλλά πρέπει να μάθεις να λες και όχι που και που και να φροντίζεις εσένα. Βρες μία ισορροπία, λες ήδη ότι δεν έχεις καθόλου προσωπικό χρόνο πριν προκύψει κάτι πραγματικά σοβαρό με την υγεία των γονιών σου. Αν τώρα προκύψει τι θα κάνεις; Θα πεθάνεις πριν την ώρα σου; Συμπαράσταση αν ήταν να την βρεις θα την είχες ήδη, απλά βάλε όρια και πρόγραμμα να αναλαμβάνουν και οι άλλοι τις ευθύνες τους και μην επωμίζεσαι τις δικές τους.

---

Sonia, έτσι έχουν τα πράγματα. Θα γίνουν όσα μπορούν να γίνουν για να μείνω όρθια και έπειτα να βοηθήσω τους δικούς μου.
Κι αν κάποια στιγμή έρθουν τα άσχημα θα έχω την παρηγοριά ότι εγώ όσα ήταν στο χέρι μου τα έκανα...

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Σε καταλαβαίνω. Έχασα το μπαμπά μου πριν δυο χρόνια και έμεινα μόνη με τη μαμά μου. Συμπαράσταση και κουράγιο δεν είδα ούτε από τον ίδιο μου τον αδερφό που ούτε στάθηκε στη μαμά μας. Ο μπαμπάς μου έφυγε πικραμένος από τη ζωή και ένα μήνα πριν φύγει έλεγε ''αυτό είναι το ευχαριστώ του Σ. ''. Ο αδερφός μου που του πρόσφεραν τα πάντα οι γονείς μου γύρισε τη πλάτη εδώ και χρόνια . Πικραμένη ιστορία. Συγγενείς ανύπαρκτοι αφού για λίγο μας στάθηκαν και μετά ο καθείς το δρόμο του, στηρίζω μόνη μου τη μαμά μου και εκείνη εμένα.

---

Broken heart, όσο τα σκέφτομαι τόσο περισσότερο καταλήγω στο ότι μια μέρα, όταν θα είναι πολύ αργά, οποίος ήταν απών δεν θα μπορεί να βρει παρηγοριά. Δεν το εύχομαι, το βρίσκω επώδυνο, αλλά το πιστεύω πλέον.
Υπάρχει μια παρεξήγηση: άλλο πράγμα είναι να φροντίζω πάνω από όλα τον εαυτό μου κι άλλο πράγμα είναι να σβήνουν όλοι και όλα μπροστά στις δικές μου ανάγκες ή προτιμήσεις. Υπάρχει ώρα και τρόπος για όλα. Όσοι δεν νιώθουν αυτήν τη διαφορά έχουν ίσως πολύ δυσκολότερο δρόμο. Επιλογή τους βέβαια.
Χαίρομαι που τουλάχιστον έχετε βρει στήριγμα η μία στην άλλη.
Το πιο φρόνιμο στη δική μου λογική είναι να αποδεχτείς όσα δεν αλλάζουν και απέναντι σε αυτά να οχυρωθείς και να πας παρακάτω.
Να παραμείνετε δυνατές!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα λόγια σας. Όλες αυτές τις μέρες συνεχίζουμε εξετάσεις και μέχρι στιγμής δεν έχει επιβεβαιωθεί κάτι ανησυχητικό. Συνεχίζουμε και ελπίζω να τελειώσει ανώδυνα κι αυτό.

Επιστρέφω ξανά σε αυτό το θρεντ...
Θέλω να πω πόσο σημαντικό είναι να σε ακούν και να προσπαθούν να σε καταλάβουν.
Τα πράγματα στο διάστημα που πέρασε ευτυχώς δεν πήγαν όσο άσχημα είχα φοβηθεί αλλά να που είμαστε πάλι μπροστά στην ίδια ανησυχία σήμερα.
Όπως πολύ σωστά γράφτηκε, στράφηκα στην ψυχοθεραπεία και ήταν το καλύτερο δώρο που έκανα ποτέ στον εαυτό μου.
Θέλει πολλή δουλειά η εργασία με τον εαυτό μας και μεγάλη υπομονή...παρά την πρόοδο που έγινε ακόμη νιώθω τον φόβο τόσο έντονα.
Ελπίζω φύγει ο φόβος κάποια στιγμή.
Ελπίζω να πάνε και τώρα όλα καλά....
Θέλω να πω περισσότερο από όλα...να φροντίζουμε τον εαυτό μας έγκαιρα πριν η φροντίδα του εαυτού μας φτάσει να θέλει τόσο πολύ κόπο.