Printable View
Ο χαρακτήρας μας όχι. Κάποιες συμπεριφορές μας όμως, ιδιαίτερα όταν βλέπουμε τα λάθη μας, αλλάζουν. Το μυαλό θέλει εκπαίδευση και τροφή. Αν το αφήσεις χωρίς τροφή δεν θα μπορεί να σου στροφάρει και θα καταλήγεις στα ίδια και στα ίδια. Από εμάς περιμένει να το ταΐσουμε με "υγιεινές" τροφές.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Πάντως εγώ όταν είμαι ξενερωμένη και πικραμένη με έναν άνθρωπο, δεν αντέχω να του μιλάω, ούτε να τον βλέπω. Οπότε αποχωρώ.
Νομίζω είναι ξεκάθαρη η στάση της κοπέλας..απο αυτά που μας είπες κιόλας.Από την στιγμή που βγήκατε για παγωτο και τα λοιπα δεν σε είχε βάλει friendzone αλλά μάλλον είδε ότι δεν έκανες κίνηση να την φιλήσεις ή κατι.(Ναι περιμένουμε από τα αγόρια την πρώτη κίνηση)
Και για αυτο ξενέρωσε και τωρα απλά σε εχει εκεί μήπως και γίνει κάτι αλλά δεν είναι και σίγουρο.Το χω κάνει και εγω και όλες μας...θέλουμε αυτην την επιβεβαίωση ότι είναι εκει μας γουστάρει αλλά εμείς τον χαβά μας.Ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Ποιες ειναι οι τροφες; Εζησα κατι που συμβαινει μια φορα στη ζωη ενος ανθρωπου. Θα με ρωτανε τα εγγονια μου (τροπος του λεγειν) για την εποχη του κορωνοιου. Τι βλακεια, να εχω να διηγηθω μια τετριμενη ιστορια, σαν αυτες που διηγειται καθε 16χρονη στα ινστα στοριζ. Εστειλε, δεν εστειλε, ειπε καληνυχτα και ηταν ονλαιν. Επρεπε να το ειχα παρει απο την αρχη πιο χαλαρα, για να μην απογοητευτω, και για να μην κανω σεναρια. Δε θα μου αρεσε να μιλαμε και να ξεκιναει τα μονολεκτικα στη μεση της συζητησης γιατι αρχισε να κανει κατι αλλο, αυτο οχι, αλλα τα υπολοιπα ηταν ακυρωμενες προσδοκιες μου, ισως υπερβολικες. Ισως τα σκαμπανεβασματα επικοινωνιας να ειναι φυσιολογικα στις συνθηκες που ζησαμε. Πραγματικα δεν ξερω, ουτε γινεται να το συμπερανω. Επρεπε απλα να ειμαι χαλαρος και υπομονετικος και να αφησω τα πραγματα να παρουν το δρομο τους, τον ενα ή τον αλλο. Αυτα μου ελεγες κι εσυ στην αρχη, αλλα δεν γινοταν να ελεγξω τα συναισθηματα μου. Οπως δε γινεται να αποτιναξω την ενοχικοτητα και τη δειλια, ετσι δε γινεται να αποκτησω και ελεγχο των συναισθηματων, να μην ξενυχταω με σκεψεις, να μην αγχωνομαι, να μην πικραινομαι χωρις λογο.Quote:
Originally Posted by blackbird
Ακομα και αν στο τελος εβγαινε αληθινο το χειροτερο σεναριο, οτι με κοροιδευε, οτι μου παριστανε τη φιλη, που δεν ισχυει κατι τετοιο, αλλα το θετω υποθετικα. So what? Σιγα την εκμεταλευση. Τα πεντε λεπτα που θα μου παρει να στειλω μια σημειωση; Εχω αφησει να με εκμεταλλευτουν ατομα που απαιτουσαν ωρες εργασιας και δεν ειχαν τιποτα να προσφερουν σε ανταλλαγμα, ηταν αηδιαστικοι και σαν παρουσια. Οι στιγμες ηταν ιστορικες και αυτα που ειχα να χασω ελαχιστα. Οταν ηρεμησα το καταλαβα.
Προσπαθω να κρατησω τα καλα και να ξεχασω τα κακα για να βγω κερδισμενος. Οταν κοιταζω τις φωτογραφιες μας χαμογελαω. Ειναι ενα πολυ καλο κοριτσι. Στις φανταστικες βολτες που βγαινω με το σκυλο μου θα την παιρνω μαζι μου.
Α ρε Ορέστη :)Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Είσαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και τα βλέπεις όλα από διαφορετικό πρίσμα και γι' αυτό υποφέρεις περισσότερο και δεν μπορείς να χαλαρώσεις. Σε καταλαβαίνω. Και εγώ στα είπα αυτά που σου είπα γιατί πιστεύω πως είναι σωστά (εξάλλου τα αντιλήφθηκες και ο ίδιος) αλλά δεν σημαίνει πως μπορώ να τα τηρήσω, τουλάχιστον όχι πάντα... Λες πως είσαι δειλός και πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει αλλά εσύ ο ίδιος έδειξες με τις πράξεις σου ότι τόλμησες για κάποια πράγματα, οπότε κάπως αυτοαναιρείσαι. Αν λες μια ζωή "έχω αυτά τα ελαττώματα που δεν αλλάζουν" εννοείται πως δεν θα τα αλλάξεις γιατί έχεις ήδη πείσει τον εαυτό σου πως θα μείνεις έτσι και δεν καταβάλλεις προσπάθεια. Έζησες μια όμορφη και έντονη εμπειρία με σκαμπανευάσματα. Δες το θάρρος που έδειξες και κράτα τις όμορφες στιγμές και αναμνήσεις. Μην προδικάζεις το μέλλον. Ποτέ δεν ξέρεις τι άλλο θα σου έρθει να ζήσεις, αλλά δεν πρέπει να είσαι κλειστός σε εμπειρίες, ούτε να κατηγορείς συνέχεια τον εαυτό σου γιατί είσαι έτσι και αλλιώς. Ο άνθρωπος όταν κλείνεται δεν βλέπει τίποτα μπροστά του. Ούτε σημαίνει πως αν δείχνεις τα συναισθήματά σου και δεν μπορείς να χαλαρώνεις θα τρως πάντα τα μούτρα σου. Αυτό εξαρτάται και από τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου και φυσικά σε τι φάση βρίσκεται, που για να το καταλάβεις αυτό δυστυχώς χρειάζεται και κάποιος χρόνος, γι' αυτό σου έλεγα να κάνεις λίγη υπομονή.
Της εστειλα ενα σε σκεφτομουν και ειπα να πω ενα γεια, και μιλησαμε λιγο για τις εξετασεις. Βαρετο. Οταν τελειωσουμε θα της στειλω ενα αποχαιρετιστηριο κειμενακι.
Μου εστειλε οτι ο "αγαπημενοοοοοοοοοοοοος" της καθηγητης Νικος θα επιστρεψει στο πανεπιστημιο της του χρονου. Ακριβως το νεο που ηθελα ν'ακουσω. Της ειπα οτι μπορει να τον δει και το καλοκαιρι στη Ζακυνθο και μετα αλλαξα θεμα για να μην τη φερω σε δυσκολη θεση να μου απαντησει. Καρδια περιβολι παλι.
Ορέστη αν σε επηρεάζει μην της μιλάς. Δεν είσαι υποχρεωμένος να φανείς ευγενικός με το κόστος να πληγώνεσαι.
Εγω παντως ειμαι αρνητικος στο οτι πρεπει να παραιτηθεις.Ενταξει εχετε καποιες διαφορες,ειδικα στη συναισθηματικη νοημοσυνη,αλλα μας περιγραφεις οτι περναγατε πολυ ωραια οσο βγαινατε μαζι και αυτο ειναι τελικα που μετραει,να υπαρχουν ωραιες αναμνησεις μετα απο καθε συναντηση και ας μην εχετε την τελεια επικοινωνια.Τωρα που εχει παγωσει το κλιμα,κατε με να κανεις το μεγαλο βημα,και ας πληγωθεις αν δεν καταληξει καπου δε πειραζει,αξιζει να πληγωνομαστε για ατομα που μας εκαναν να γελασουμε εστω και καποιες φορες.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Με τρωει το οτι δεν ξερω την αληθεια. Αν καποτε με συμπαθησε εστω φιλικα, εστω για λιγο, ή αν μου εκανε τα γλυκα ματια για να ζηταει σημειωσεις - εξασκηθει στα ελληνικα ή αν μαζι με τη φιλη της που δε με συμπαθει ηθελαν να με κανουν να τρεχω πισω της για να γελανε μαζι μου. Ειναι τερατωδες αν συνεβει κατι τετοιο εν μεσω καραντινας. Με κανει οχι απλα να πληγωνομαι, μου προξενει ναυτια. Θελω να παρατησω και τα μαθηματα και ολα και να μην ξαναπλησιασω ανθρωπο.Quote:
Originally Posted by blackbird
Απλα ηθελα να συμφιλιωθουμε και να μεινω με την ιδεα οτι ηταν ενα πολυ καλο κοριτσι, αλλα θελησε να μου την στερησει κι αυτη.
Ολη αυτη η συζητηση εγινε οσο ημουν στην παραλια. Αυτη μου εστειλε πρωτη. Βαρεθηκε λεει να διαβαζει μαθηματα και ηθελε να διαβασει ενα μυθιστορημα.
Κατα τα αλλα το λεωφορειο στην επιστροφη ηταν πακτωμενο. Ελπιζω να μην κολλησα κορονοιο. Ημουν στα ορια του πανικου απο ανησυχια. Ηθελα να πατησω το κουμπι να κατεβω να παρω άλλο λεωφορειο, αλλα ειχε κατσει μπροστα σαν φρουρος ενας αναβολικακιας τουριστας και με δυσκολευε. Τελικα πατησα το κουμπι και μου αρπαξε το χερι και το τραβηξε βιαια. Stay there μου ειπε. The button του ειπα και εδειξα. I don't give a fuck μου απαντησε. Ανοιξε ευτυχως ο οδηγος και κατεβηκα.
Τελικα ολα ξινα μου βγαινουν.
Μπλακυ δε μπορω να σου στειλω πμ. Δες σε παρακαλω πολυ αν εχεις χρονο τι σου εχω στειλει στο μεηλ.
Μόλις σου απάντησα :)Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Σε ευχαριστω. :)
Θα παω σε πολλα νησια. Δεν καταλαβαινεις τον τροπο ζωης μου.
Και σε αυτες τις κουβεντες κρυβεται ολη η αληθεια.
Ενα κοριτσι του Εραζμους δεν θελει αποκλειστικοτητες και δεσμευσεις. Και οι ελληνιδες οταν πανε εραζμους τα ιδια δεν κανουν. Μπορει να εκανα γκαφες στο πρωτο ραντεβου αλλα τελικα με απομακρυνε γιατι την αγαπησα.
Εγραφα βλακειες. Και οι ιδεες που μου βαλατε στο κεφαλι οτι λογω πολιτισμικου υποβαθρου λεει πραγματα που δεν εννοει, ή που ειναι υπερβολικα ευγενικα, ειναι ακριβως αυτα που θρεφουν την παρανοια ενος ανθρωπου που εχει anxious attachment style, και ψαχνει παντα μια τρελη δικαιολογια για να πεισει τον εαυτο του οτι δεν ειναι πραγματικη η αγαπη που παιρνει γιατι αποκλειεται να την αξιζει. Δεν ξερω γιατι, δεν ανασκαπω τη συζητηση, απλα αυτες οι κουβεντες που διαβασα με εστειλαν ακρα. Επιδεινωσαν τραγικα το προβλημα μου. Λυπαμε που ανωνυμοι χωρις καμια επιστημονικη καταρτιση δινουν συμβουλες σε ατομα με προβληματα, και λυπαμαι ακομα περισσοτερο που εξεθεσα τον εαυτο στα λογια τους. ΩΧ ΘΕΕ ΜΟΥ τι εκανα στον εαυτο μου!
Εχει περασει ενας χρονος, εχω μελετησει αρθρα, εχω μιλησει λιγο με ψυχολογο, κανονικη ψυχολογο που δεσμευεται απο κωδικα ηθικης, και εχω δει πλεον τα γεγονοτα. Και διαβαζοντας αυτα που διαβασα μετα απο τοσο καιρο σκεφτομαι ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΕΚΑΝΑ!
Οσο για την ιδεα να την κοψω την επικοινωνια εν μεσω καραντινας ειναι η χειροτερη συμβουλη που εχω ακουσει στη ζωη μου. Ειναι σαν να λες σε καποιον κοψε τις φλεβες σου να γλυτωσεις.
Ειναι πολυ συγκεκριμενα αυτα που συμβουλευει ενας ψυχολογος σε ανθρωπους με αγχωδη τυπο ενηλικης προσκολησης. Η γλωσσα του σωματος ειναι πανανθρωπινη και αποτελει μεγαλυτερο μερος της επικοινωνιας απο τις λεξεις. Πραγματικα δεν υπηρχαν καν τα ειδη της συνομιλιας στην οποια θα μπορουσε να υπαρξει ιδιαιτερη ευγενεια ή υπερβολες ''που δεν εννοει'' ο συνομιλητης. Δεν ξερω τι στερεοτυπα περι ασιατων ειχε στο νου το μελος που το ειπε αυτο δηλωνοντας μαλιστα οτι τα λογια του εχουν ειδικο κυρος γιατι γνωριζει πολλους κινεζους (μπραβο! μπραβο!). Οχι μονο δεν ισχυουν τα στερεοτυπα, αλλα ξαναλεω δεν υπηρξαν τετοιου ειδους συνομιλιες που θα μπορουσαν ή οχι να χαρακτηριζονται απο κατι τετοιο.
Δεν ειχα προσδοκιες που διαψευστηκαν. Αντιθετα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ. Ενω εβλεπα μια κοπελα να φλερταρει μαζι μου, να μου ζηταει να βγαινουμε για βραδινη διασκεδαση τακτικα, και να με καλει σε καλοκαιρινες διακοπες, δεν αφηνα τον εαυτο μου να πιστεψει αυτο που γινοταν. Ελεγα αποκλειεται. Εμενα; Τι μου βρηκε; Κατι αλλο ισχυει. Με κοροιδευει. Δε θα θελει να ξαναβγει μαζι μου μετα την καραντινα κλπ. Ηταν ομως ολα στο κεφαλι μου!
Οποτε τις τα ελεγα με διαβεβαιωνε οτι δεν ηταν ετσι. Μου ελεγε ''δεν ξερω που πας και τα βρισκεις αυτα που εχεις στο κεφαλι σου. Ψεμα δεν λεω.''
Εγω ομως προτιμησα να εισακουσω την κυρια ειδικο στο πολιτιστικο υποβαθρο που μου ελεγε για ασιατες που λενε πραγματα που δεν εννοουν.
Δυο φορες που μου απαντησε απροσεκτα και εκλεισε αποτομα πιστεψα οτι ηταν γιατι δεν ενδιαφεροταν να μιλησει. Αποδειχτηκε λαθος. Να μη μπω σε λεπτομερειες. Δεν της εστειλα σχεδον ποτε πρωτος μηνυμα γιατι νομιζα οτι θα την ενοχλησω. Εκεινη βλεποντας οτι δεν στελνω ποτε, καμια φορα αφηνε μια μερα κενη που δε μου εστελνε εκεινη.
Ολα τα σεναρια και οι παρερμηνειες που εκανα δεν βασιζονταν στην πραγματικοτητα, αλλα στην ψυχολογια μου. Δυστυχως μεσα απο τα μηνυματα δεν παιρνανε ευκολα τα συναισθηματα. Αρκουσε να της ζητησω να ανοιξουμε πεντε λεπτα την καμερα. Θα ενιωθα τοσο ομορφα, που καθε καχυποπτο παρανοικο σεναριο θα εφευγε. Και ο,τι με ενοχλουσε επρεπε απλα, συγκεκριμενα, χωρις κατηγοριες να το πω: 'Αυτο με κανει να αισθανομαι ετσι'. Η να ρωταω ο,τι με ανησυχει. Μου ειχε πει και η ιδια: ''Αν δεν μου πεις κατι που σε ενοχλει δε μπορω να το ξερω.''
Εγω ηρθα και ρωτουσα εδω. Που με συμβουλευσαν ΘΕΕ ΜΟΥ να γινω πιο ψυχρος μαζι της. Ή να της κοψω την επικοινωνια.
Ειχαμε κορονοιο. Λοκνταουν. Χυθηκε απειρο μελανι σε αρθρα. Για τις επιπτωσεις στην ψυχικη υγεια. Στην επικοινωνια. Στις σχεσεις.
Οποτε ημασταν μαζι δια ζωσης περνουσα τελεια! Η ευτυχια ξεπερνουσε καθε προσδοκια μου. Και εκεινη μου ελεγε οτι περνουσε υπεροχα. Γελαγε... Ας μη γραψω αλλα, δε μπορω... Δε μπορω να γυρισω το χρονο πισω.
Δεν ξερω αν αυτα που γραφτηκαν οφειλονται σε πληρη απουσια επιστημονικου υποβαθρου, ή σε κακεντρεχεια ατομου που ειναι προκατελειμενο ως προς τις σχεσεις με διαφορα ηλικιας, ή wishful thinking παλι λογω προκαταληψης.
Ξερω μονο οτι ηταν περιτεχνα λογια που επιδεινωσαν την ψυχικη μου υγεια.
Η καλυτερη συμβουλη αφου λογω κορονοιου δε μπορεσαμε, ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ, να βγουμε πανω απο δυο φορες, θα ηταν να παλεψω να διατηρησουμε την επικοινωνια μεχρι να μας επιτραπει να ξανασυναντηθουμε. Τοτε θα διαπιστωνα ιδιοις ομασοι ο,τι ηθελα χωρις σεναριολογια και παρεξηγησεις.
Με διαβεβαιωνε οτι θα βγαινουμε τα βραδια, οτι θα παμε διακοπες μαζι. Και εγω αμφεβαλλα με παρανοικες σκεψεις. Μιλουσαμε 7 ωρες την ημερα και νομιζα οτι προλαβαινε να μιλαει και σε αλλον που μαλιστα τον προοριζε για γκομενο.
Η σχεση μας λογω κορονιου ειχε παγωσει στα πρωταρχικα σταδια του φλερτ. Κανεις δε μπορει να ζηταει σε αυτο το σταδιο απο τον αλλο εγγυηση οτι μετα απο 2 μηνες θα του κατσει! Ειναι γελοιο!
Με κανατε να πιστεψω οτι αφου δε μου εδινε τετοιες εγγυησεις οτι θα εβρισκε καποιον εραστη. Οτι αφου ημασταν ''κολληταρια'' οπως εγραψε η Σονια θα μπορουσε να βρει και γκομενο αν ηθελε. Δεν ημασταν ''κολληταρια'' ομως κυρια. Ειχαμε μια ερωτικη σχεση σε πρωιμο σταδιο. Κανεις απο τους δυο μας δεν ηθελε καποιον τριτο στη ζωη του σε εκεινο το σταδιο. Και ψεμα δεν υπηρχε. Γιατι να μην το πιστεψω; Γιατι να μην πιστευω οτι αξιζω την αγαπη; Γιατι να μη βρω καποιους να με ενθαρρυνουν αντι να με αποτρελλανουν;;;;; Γιατι να μην κανω ενα σκαιπ με εναν πραγματικο ψυχολογο απο πανεπιστημιο, επωνυμο, δεσμευμενο με κωδικα ηθικης, να με υποστηριξει αντι να με απογοητευσει.
Τι μιζερη αυτοκαταστροφικη συμβουλη το να μην εχεις μεγαλες προσδοκιες. Ο ανθρωπος οπως ειπε καποιος σπουδαιος, δεν φτανει παραπανω απο εκει που φτανουν οι προσδοκιες του. Καλυτερα να πεισεις τον εαυτο σου οτι ο αλλος σε θελει, ακομα κι αν δεν ισχυει. Θα σε βοηθησει και δεν εχεις τιποτα να χασεις. Μην ακους οσους λενε οτι η παραιτηση ειναι προληψη για την απογοητευση. Δεν ειναι φιλοι σου...
Βεβαια οι απλοι ανωνυμοι χρηστες εχουν δικαιωμα να γραφουν ο,τι θελουν, δεν ειναι ψυχολογοι.
Εμενα μου εφτανε να κανουμε αυτα που μου ελεγε. Τα αλλα θα φαινονταν στην πορεια.
Αλλα με μπερδεψαν τοσο τα καλομελετημενα λογια της Σονιας, (που σε αλλο θρεντ ελεγε σε κοπελα να χωρισει τον μεγαλυτερο συντροφο της γιατι ''τι δουλεια εχεις εσυ με αυτον κοριτσι μου'' και γιατι ''σαν μεγαλυτερος εχει εμπειρια και θα την κακοποιησει''), που κατεληξα να πιστευω οτι μου μιλαει απο υποχρεωση και ευγενεια επειδη την βοηθαω...
Και ετσι σταματησα να της μιλαω.
Προσφατα πληροφορηθηκα οτι η κοπελα μετα την καραντινα γνωρισε εναν αλλον ανθρωπο και εζησε μαζι του οτι σχεδιαζε να ζησει με εμενα. Ειχε νιωσει πληγωμενη και δεν ηξερε γιατι σταματησα να της μιλαω και ποιο ηταν το προβλημα, αλλα δεν ηθελε να μπει σε αντιπαραθεση.
Οταν στα μεσα του Μαη θελησα να την αποχαιρετησω εκεινη εβγαινε ηδη μαζι του και ηθελε να βαλει ενα τελος στην οποια επικοινωνια μας. Το εκανε με εναν τροπο που θεωρησα ασχημο. Ομως αυτο που ειχαμε το προδωσα εγω πρωτος. Και το διεσυρα εγω πρωτος στα σαιτ και στους καλοθελητες.
iwanna, georgekalk πνιγηκαν οι φωνες σας. Δεν ημουν καλα. Το μυαλο μου ειχε κλειδωσει, ακουγα μονο οτι επιβεβαιωνε την παραλογη πεποιθηση.