Ρε συ Αντώνη μην λες τέτοια πράγματα αφού εσύ μου τα έλεγες της προάλλες ότι οι λεμφαδένες πριζονται εύκολα δηλαδή πρέπει να έχεις κάτι κακό συνέχεια?
Printable View
Ρε συ Αντώνη μην λες τέτοια πράγματα αφού εσύ μου τα έλεγες της προάλλες ότι οι λεμφαδένες πριζονται εύκολα δηλαδή πρέπει να έχεις κάτι κακό συνέχεια?
Οι σκληροί λεμφαδένες που επιμένουν είναι ένδειξη κακοήθειας,όπως και γενικά οι διογκωμένοι λεμφαδένες που επιμένουν χωρίς προφανή αιτία. Αν είσαι κρυωμενος πχ είναι λογικό να πρηστουν και να παραμείνουν έτσι για ενα διάστημα. Το πρόβλημα είναι όταν πρήζονται συνέχεια,χωρίς λόγο. Γενικά,ναι, καλοήθη πρηξιματα λεμφαδένων από αμελητέες αιτίες,είναι συχνά, αλλά αν επιμένουν ίσως κάτι συμβαίνει.
Ο γιατρός μου είπε να περιμένω λίγες μέρες να δούμε. Έχω κάποια συμπτώματα λοίμωξης , διάρροια και προχθες με είχε τσιμπήσει μέλισσα και έχω γενικά αλλεργίες, οπότε ίσως παίζει ρόλο αλλά θα δω πώς θα πάει τις επόμενες ημέρες και αν θα ξεπρηστουν.
Εμενα στη γειτονια μου ειχε κανει μαγκια ενας αλβανακος για εντυπωσιασει κατι ουκρανεζες μιλφοβιζιτες, αφησε κατι μεγαλοσωμα σκυλια που εχει να ορμησουν στο σκυλο μου. Τον πηρα αγκαλια για να τον γλιτωσω και αρχισαν να πηδανε επανω μου. Ζυγιζω 100 κιλα και ενιωθα σα να με χτυπανε με σακια γεματα τουβλα. Με εκσφενδονιζε καθε σπρωξιμο και μολις που προλαβαινα να βαλω κοντρα το ποδι μου για να μην πεσω κατω. Αυγουστος μηνας, μαρτυρες κατι Πακιστανοι που ειχαν παθει την πλακα τους και οι Ουκρανεζες. Γυρισα σπιτι και κατερρευσα απ το σοκ. Ο αδερφος μου τηλεφωνησε στην αστυνομια η οποια μας ειπε μαλακιες ως συνηθως γιατι οι κοπριτες βαριουνται να δουλεψουν. Την αλλη μερα το γονατο μου ειχε γινει τουμπανο απ το πρηξιμο και κουτσαινα 6 μηνες.Quote:
Originally Posted by Antonis8
Εκανα το λαθος να ρωτησω τον περιπτερα αν ειχε δει τιποτα γιατι πηγα στην αστυνομια. Απο στομα σε στομα το εμαθαν, και εγινα διαρκης στοχος ολης της αλβανοουκρανικης παρεας. Μιλαμε για καμια 15αρια ατομα, γυναικες, οικογενειαρχες, παππουδες... Νοικοκυραιοι.
Ειδοποιουσαν στο κινητο εναν αλβανο μπαρμπα μολις ερχομουν στην πλατεια και κατεφθανε εντος 5 λεπτων μου γουρλωνε τα ματια σαν ψυχοπαθης, και εβαζε το σκυλο του να ορμηξει στον δικο μου. Οργανωμενα πραγματα!
Αναγκαστηκα να σταματησω να πηγαινω στην πλατεια, περνουσα ομως γυριζοντας. Τον ειδοποιουσαν και μου την εστηνε στη γωνια απεναντι απ το σπιτι μου και με κοιταζε δολοφονικα σαν ψυχοπαθης. Τρεις και πλεον μηνες συνεβαιναν αυτα. Η οικογενεια μου με απετρεψε να τον καταγγειλω λεγοντας μου οτι "αυτες ειναι οι καθημερινες φυσιολογικες ενοχλησεις που ζουμε ολοι μας". Το να σε περιμενουν εξω απ το σπιτι σου και να σε εκφοβιζουν! Λεω στον αδερφο μου ωραια τοτε, βγαζε εσυ το σκυλο εξω. Εννοειται εκανε το κοροιδο.
Ολα αυτα με εφεραν στα ορια της τρελας. Καθε φορα εβγαινα εξω ετοιμος για μαχη, φονο, και θανατο. Το μυαλο απωθει μνημες και δυσκολα μπορω να περιγραψω ποσο κακο μου ειχε κανει εκεινη η ιστορια. Δυστυχως συνεπεια υπηρξε και εις βαρος του σκυλου μου γιατι επασχε απο πνευμονικο οιδημα και ανεβαλα την απαραιτητη επισκεψη σε κτηνιατρο αλλα και γιατι ειχε αναγκη απο περισσοτερες βολτες, για να αναπνεει καλυτερα.
Εννοειται οι κυρατσες της γειτονιας που εβγαζαν στο ιδιο μερος τα σκυλια τος τα εβλεπαν ολα αυτα. Μαντεψε ποιον αντιπαθουσαν και με ποιους εκαναν παρεα. Με τος νταβατζηδες της γειτονιας τους! Οι ψευτοαστοι βολεμενοι δημοσιοι υπαλληλοι και συζυγοι μικρομαγαζατορων σαν εκεινους που κλωτσησαν μεχρι θανατου εναν ανυπερασπιστο στην Ομονοια.
Μετα εξαφανιστηκα τελειως απο την πλατεια. Ο Αλβανος βρηκε ακριβως που εμενα και ξεκινησε να σουλατσαρει εξω απο την εισοδο της πολυκατοικιας. Μετα απο λιγες μερες ο σκυλος ξεψυχησε ουρλιαζοντας στα χερια μου με επιληπτικους σπασμους. Πεθανε απο λαθος φαρμακευτικη αγωγη; Απο φολα στο μπαλκονι; Απο φολα στην εισοδο που εφαγε χωρις να το προσεξω; Μεχρι και για υγρες φολες που σκοτωνουν με δερματικη επαφη εχω ακουσει. Με βασανισαν χρονια τα ερωτηματα. Δε με αφηναν να ανησυχασω. Πηγαινα καθε μερα στον ταφο του. Και ακομα οταν στεναχωριεμαι ανακαλυπτω οτι στεναχωριεμαι οχι μονο για οσα μου συμβαινουν εκεινη τη στιγμη, αλλα και για το σκυλακι μου που εφυγε ετσι.
Ολα αυτα τα καθικια τα βλεπω στη γειτονια μου οποτε βγαινω εξω και μου ερχονται οι αναμνησεις. Το οτι υπαρχουν καθαρματα στην κοινωνια μπορω να το δεχτω. Το οτι η κοινωνια επιβραβευει το αδικο και καταδικαζει το δικαιο, με βγαζει απ τα ρουχα μου! Θελω να φυγω απ αυτη την κωλοχωρα!
Στο τελος επελεξα να συνεχισω τη ζωη μου οσο γινεται μακρια απο τις αρνητικες σκεψεις.
Ομως μεσα μου παντα κατι με τρωει.
Εσυ τους πολεμησες. Τους πηγες στα δικαστηρια. Τι κι αν δεν κερδισες ολοκληρωτικα τη μαχη; Τους πολεμησες. Και αν ειχες παρει ενα δικανο να τους σκοτωσεις, δε θα τους προλαβαινες ολους. Θα σε τρωγανε. Αλλα θα τους ειχες πολεμησει. Αυτο δεν ειναι πιο σημαντικο;
Πέρασες δύσκολα κι εσύ. Δυστυχώς από όσα περιγράφεις θεωρώ πολύ πιθανό να το δηλητηρίασαν το σκυλάκι σου.
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Βλέπω κυρίως το αποτέλεσμα και ότι εντέλει βγήκα περισσότερο χαμένος από τη μάχη. Αλλά ίσως έχει δίκιο και άξιζε γενικά το ότι τους πολέμησα, ανεξάρτητα από την έκβαση. Τουλάχιστον, θέλω να πιστεύω, γλύτωσα αρκετά ζώα από το πάθουν το ίδιο. Γιατί είδαν ότι αντέδρασε. Όχι πως σταμάτησαν να σκοτώνουν όποτε μπορούν, αλλά όχι με την ίδια μαζικότητα και συχνότητα.
Αυτό που με εξοργίζει, όπως λες κι εσύ, είναι η αντίδραση της κοινωνίας ή ακόμα χειρότερα και της ίδιας της δικαιοσύνης. Στατιστικά, το πιθανότερο είναι να υποστηρίξουν και να δικαιώσουν αυτόν που έκανε το κακό, παρά εμάς που το δεχτήκαμε.
Πρέπει να γίνουμε κι εμείς πιο δυνατοι. Πλέον προσπαθώ να σκέφτομαι πριν από αυτούς, να γίνομαι απειλητικός και να μην σηκώνω μύγα στο σπαθί μου γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνουν. Ένας να με πλησιάσει και να μου πει να μην ταίζω τις γάτες, του λέω κατευθείαν πως αν θέλει καλώ την αστυνομία να του επισημάνει τον σχετικό νόμο και πως δεν κάνω τίποτα παραπάνω. Και έτσι μαζεύονται κάπως. Αλλα δεν ξέρεις ποτέ πώς θα σου τη φέρει κάποιος. Πολλά γίνονται και πολλοί από όλους αυτούς τους αξιοσέβαστους οικογενειάρχες, είναι σκοτεινοί και αιμοβόροι τύποι, έτοιμοι να σου κάνουν κακό σε κάθε δοθείσα ευκαιρία.
Εχω ενα κομματι ξεραμενο συκωτι που βρηκα πισω απο μια γλαστρα στη βεραντα μου. Για καποιο λογο δε βρηκα ποτε το κουραγιο να το στειλω για αναλυση, παρολο που υπηρχε η πιθανοτητα να μου δωσει την απαντηση που ηθελα. Δεν ειναι παραξενο; Πιστευω οτι δειχνει δειλια. Φοβηθηκα να μαθω την αληθεια, παροτι η απορια με βασανιζε. Ισχυει οτι ο δειλος πεθαινει χιλιες φορες. Και φυσικα τους τραμπουκισμους μού τους εκαναν γιατι ημουν ανικανος να αντιδρασω. Ο μπαρμπας ενα μικρο σχετικα σκυλακι ειχε - οσο το δικο μου περιπου. Αν του εριχνα μια κλωτσια, δεν θα με ειχε ξαναενοχλησει. Αλλα το λυπομουν ή ενιωθα ενοχη να το κανω, ισως υποσυνειδητα σκεπτομενος οτι θα με κατακρινει η κοινωνια (εχω κλωτσησει γατα που επιτεθηκε αρα πως να ερμηνευσω την συμπεριφορα μου; ). Αυτο προσεξαν, οτι οταν ορμουσαν μικρα σκυλια επαιρνα το σκυλο μου αγκαλια. Τι βλαμμενος ειναι αυτος σκεφτονταν. Την πρωτη φορα που τον εβαλαν ηρθε με το σκυλο του δεμενο ο μπαρμπας. Ειχε σηκωθει στα δυο και γρυλλιζε. Πηγα απο την αλλη μερια να τον αποφυγω, αλλα μπηκε μπροστα μου. Ελα μου ειπε, δε τσακωνονται. Αγριεψε κι ο δικος μου, και μου δαγκωσε το παπουτσι. Α σου δαγκωνει το ποδι μου ειπε; Απο την επομενη μερα, οποτε με εβλεπε ερχοταν κατα πανω μου και αμολαγε το σκυλο, σιγουρος οτι δε θα του κανω τιποτα.
Δε μπορω να μιλησω για σενα Αντωνη, αλλα εγω αν ημουν φυσιολογικος ανθρωπος, κι οχι βλαμμενος στο μυαλο, θα ειχα ριξει εναν κλωτσο και δε θα ειχε συμβει τιποτα απο ολα αυτα. Θα ειχα φερει και την αστυνομια στο τσουτσεκι που εκανε το μαγκα, και μετα θα ηταν ολοι σουζα. Οι κυρατσες υποστηριζουν το πηγαδακι τους, αλλα σεβονται και τη δυναμη.
Και το δικο μου σκυλι ειχε κλωτσησει καποιος, μαλιστα δυνατα, και δεν του ειπε κανεις τιποτα. Και γενικα ετσι αντιδρανε ολοι. Εγω αντεδρασα αλλιως. Ξεχωρισα. Και θεωρησαν οτι τους φοβαμαι, οτι τους φοβαμαι τοσο πολυ που μπορουν να με κανουν ο, τι θελουν με ενα βλεμμα. Τωρα μπορω να το δω απο τη δικη τους οπτικη γωνια. Να καταλαβω πως με ερμηνευσαν.
Δεν ξερω πως να γινω φυσιολογικος Αντωνη. Ισως δεν γινεται.
Οσο για την κοινωνια, δεν υπαρχει δικαιο και αδικο. Υπαρχει ισχυρος και αδυναμος. Ολοι λενε το "ποιημα" δηλαδη τα ηθικα αποδεκτα λογια της εποχης, αλλα ολοι παντα υποστηριζουν τον ισχυρο.
Εγω δεν ειχα συμμαχους, δεν ειχα παρεα, και αντιδρουσα υποτακτικα και δειλα.
Ενας Ελληνας που εφερνε το σκυλο του εκει, με ειχε χαρακτηρισει, με αλλη αφορμη "ανεκτικο και υποχωρητικο". Ειχαν συμβει πολλα περιστατικα τα 12 χρονια που εβγαζα βολτα το σκυλο. Παντα καποιος με εβαζε στο ματι.
Αντωνη επρεπε να ειχα παρει το σκυλο μου και να ειχα φυγει, απο τη γειτονια τουλαχιστον, εδω και χρονια. Δεν ειχα τη δυναμη να τους αντιμετωπισω. Δεν ζουσα φυσιολογικα. Καποιες μαχες ειναι λαθος να τις πολεμας.
Δε θελω να σου πω να παρατησεις τις γατες και να ζησεις αλλου. Αλλα πρεπει κι εσυ να σταματησεις να ζεις σαν κατατρεγμενος. Αν δε μπορεις να φυγεις, πρεπει να επιβληθεις.
Δεν ξερω, ισως μπορεις να βγαλεις καποια συμπετασματα απο τη δικη μου ζωη. Εγω τωρα ζω καλυτερα, αλλα νιωθω οτι δε μου φτανει ο χρονος.
φιλε αντωνη δεν ανεβασες ουτε καν δεκατα.......! ειναι αστειο να λες δεκατα το 36.8 η φυσιολογικη θερμοκρασια του σωματος μπορει να φτασει εως 37C
αυτη η θεωρια οτι εχεις 35.4 παντα ειναι απλα μια βλακεια συγκριση..... και εγω εκει παντα 35 εχω... αλλα οταν φοραω ενα φουτερ η ειμαι κουρασμενος η καπου εχει ζεστη μπορει να ανεβει εως 37C
ειναι απολυτα φυσιολογικο.....
Ειχα 37.1 και καποιες μερες,ειναι τυπικα δεκατα. Καθε οργανισμος εχει διαφορετικα φυσιολογικα θερμοκρασιας.
Ηρθε ο γιατρός μου και με είδε σήμερα τελικα. Εχω μόλυνση στο πτερυγιο του αυτιού, μου είπε ότι πρεπει να πάρω αντιβιωση, για αυτό πρηστηκε ο λεμφαδένας. Δεν ξέρω πώς προεκυψε όμως. Το είχα ξαναπαθει μια φορά προν χρόνια, παλι την άνοιξη. Ισως είναι αλλεργικο. Είναι απο το αυτί που έχω τη βαρυκοια.
Φοβαμαι να πάρω την αντιβιωση όμως. Ειναι το αγκμεντιν, το έχει πάρει κανείς; Φοβαμαι μην μου κανει αλλεργική αντίδραση.
Το έχω πάρει εγώ Αντώνη..Πολλές φορές..Αλλά μη σε πάρω και στο λαιμό μου..Εμένα δεν μου κάνει αλλεργία τίποτα γενικά..Quote:
Originally Posted by Antonis8
https://m.youtube.com/watch?v=7cF88G...re=emb_rel_end
Βαζω το βιντεο εδω διοτι οι εχθροι χρησιμοποιουν το φοβο για να σου διασπασουν την προσοχη απο εκεινα στα οποια εχεις ελεγχο και να σε καθηλωσουν. Με αυτον τον τροπο σε κανουν ευαλωτο. Ετσι εκαναν και σε εμενα μεχρι που ο σκυλος μου - μυστηριωδως- πεθανε και με ξεφορτωθηκαν οριστικα. Τι ωραια που τους τα εφερε η τυχη.
Νο φοβασαι μονο κατι αντιβιωτικα μου τελειωνουν σε - μυκινη γιατι ειναι οτοτοξικα. Κανε ενα σερτς για ototoxic medicationQuote:
Originally Posted by Antonis8
Quote:
Originally Posted by Antonis8
οκ μην ανχωνεσε ειναι φυσιολογικο να ανεβει η θερμοκρασια σε αυτη την κατασταση αν προκειτε για λεμφαδένες οπως ειπες.. φυσικα και θα παρεις την αντιβιωση που σου εδωσε μην αρχισεις και ψαχνεις παρενεργειες κλπ.... πρεπει να κανεις οτι σου ειπε ο γιατρος..
επισης ειναι μια πολυ γνωστη αντιβιωση αυτη... την εχω παρει πιο παλια.... απλα ετρωγα αρκετα γαλακτοκομικα για να μην με ενοχλει το στομαχι......
Απολυτα φυσιλογικο το παθαινει ο αντρας μου αφου βλεπεις ειναι αλλεργικος και τωρα την άνοιξη έχει τα πάντα...Quote:
Originally Posted by Antonis8
Είχε πάθει και εκείνος στο αυτί μόλυνση και στην μύτη από την συνεχεις καταρροή και πηρε και αυτος την ογκμεντιν ,στο πρωτο 24ωρο ειχαν αρχισει να υποχωρουν κιολλας τα συπτωματα,απλα πηρε και γαστροπροστασια μαζί για το στομάχι του και πολλά γ ιαουρτακια.
Ολα καλα και τζάμπα αγχώνεσαι ,άλλωστε την ξεκινάς και βλέπεις αν σε πειράξει δεν θα πάρεις άλλο χάπι,,..
Εμένα μου είπε δύο φορές την ημέρα ,πρωί βράδυ, πολύ δεν είναι? Πρέπει νηστικός ή με φαγητό?
Φοβάμαι να την πάρω παιδιά,μήπως πάθω κάτι και πρέπει να πάω νοσοκομείο ή μήπως κλείσει ο λαιμός μου. Δεν έχω πάρει πρόσφατα αντιβίωση, μόνο πέρυσι για μια μέρα μετά από καθαρισμό δοντιών είχα πάρει το amoxil.
Φοβάμαι όμως και να αφήσω έτσι το αυτί μου,είναι κόκκινο και πολύ πρησμένος ο λεμφαδενας και το νιώθω βουλωμένο και με ξύνει.
augmentin αυτήν λες? Σιρόπι ή χάπι?
Εγω θα επαιρνα την αμτιβιωση.