Βοήθεια θέλω την γνώμη σας

Quote:

---

Originally Posted by deneimaikala

Θα πάω αν και θα έπρεπε να είχα πάει από την αρχή γιατί τώρα ότι και να λέμε θα χρειαστεί πολλης χρόνος και πολύ προσπάθεια να συνελθω λίγο (εντελώς καταλαβαίνω πως δεν γίνεται) απλά μόνο που θα έχω κάποιον να τα πω επιτέλους και να ξελαφρωσω και κάποιον να ξέρει τι περνάω θα νιώσω καλύτερα μέσα μου γιατί με το κρατάω μέσα μου τόσο καιρό κάποια στιγμή θα ξεσπασω πολύ άσχημα. .. σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με ακουσες και απάντησες. .Χίλια ευχαριστώ και εύχομαι να πάνε όλα καλά στην ζωή σου..δεν σε ξέρω όμως μόνο που έκατσες και ασχολήθηκες και δεν με αγνωησες με εκτιμαει πολύ. ❤

---

Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα αυτό είναι. Να ζητήσεις βοήθεια όταν την χρειάζεσαι. Δεν έχει σημασία που άργησες και πόσος καιρός θα χρειαστεί. Σημασία έχει που θα πας και θα βοηθήσεις τον εαυτό σου. Το να τα κρατάς όλα μέσα σου δεν είναι καθόλου υγιές. Γι' αυτό ξεσπάει όλο αυτό και σωματικά. Με τις κρίσεις πανικού, την κόπωση και τον ύπνο κτλ. Σίγουρα αν το άφηνες κι' άλλο θα χειροτέρευε. Κάνε την αρχή και τα βάρη με τον καιρό θα λιγοστεύουν. Και εγώ σου εύχομαι να ξεπεράσεις όσα σε απασχολούν και το πιστεύω κιόλας. Να' σαι καλά :)

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα αυτό είναι. Να ζητήσεις βοήθεια όταν την χρειάζεσαι. Δεν έχει σημασία που άργησες και πόσος καιρός θα χρειαστεί. Σημασία έχει που θα πας και θα βοηθήσεις τον εαυτό σου. Το να τα κρατάς όλα μέσα σου δεν είναι καθόλου υγιές. Γι' αυτό ξεσπάει όλο αυτό και σωματικά. Με τις κρίσεις πανικού, την κόπωση και τον ύπνο κτλ. Σίγουρα αν το άφηνες κι' άλλο θα χειροτέρευε. Κάνε την αρχή και τα βάρη με τον καιρό θα λιγοστεύουν. Και εγώ σου εύχομαι να ξεπεράσεις όσα σε απασχολούν και το πιστεύω κιόλας. Να' σαι καλά :)

---

Συγνώμη που χαλάω το θέμα.

Αν μπορείς στείλε μου μήνυμα γιατί είναι απενεργοποιημενο.

Και πάλι συγνώμη.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Συγνώμη που χαλάω το θέμα.

Αν μπορείς στείλε μου μήνυμα γιατί είναι απενεργοποιημενο.

Και πάλι συγνώμη.

---

Οκ σου στέλνω τώρα

Αυτα ολα που γραφεις τα σκεφτομουν και γω εισαι πολυ ευαίσθητη. Πες το στους γονεις σου πλαγια πλαγια για παραδειγμα αχ βρε μαμα πολυ αγχος τι να κανω? μηπως να παω σε ψυχολογο να μου πει τι να κανω? κατι τετοιο τελος παντων. Κανενας γονεις δε δεχεται κατι τετοιο για το παιδι του γιατι κοιταζουν τον εαυτο τους τι θα πει η κοινωνια αν ειναι σωστοι θα δεχτουν να βοηθηθουν τα παιδια τους απο ειδικους. Εμενα η μαμα μου δεν ηθελε να παρω χαπια ελεγε προσπαθησε μονη σου και μετα με κυνηγουσε για να τα παρω... Δεν ειναι καθολου ντροπη αλλα αφου το αισθανεσαι ετσι αν μπορουσες να πας κρυφα? αλλα μετα θα κανεις αλλα σεναρια μην με δουν και το μαθουν διαφορα αλλα.
Μιλα εδω οταν δεν εισαι καλα και οτιδηποτε θελεις να μοιραστεις εδω ειμαστε και δεν εννοω τον εαυτο μου αλλα τα αλλα παιδια που ξερουν περισσοτερα απο ψυχολογια!!! Φιλια

Quote:

---

Originally Posted by Luna99

Αυτα ολα που γραφεις τα σκεφτομουν και γω εισαι πολυ ευαίσθητη. Πες το στους γονεις σου πλαγια πλαγια για παραδειγμα αχ βρε μαμα πολυ αγχος τι να κανω? μηπως να παω σε ψυχολογο να μου πει τι να κανω? κατι τετοιο τελος παντων. Κανενας γονεις δε δεχεται κατι τετοιο για το παιδι του γιατι κοιταζουν τον εαυτο τους τι θα πει η κοινωνια αν ειναι σωστοι θα δεχτουν να βοηθηθουν τα παιδια τους απο ειδικους. Εμενα η μαμα μου δεν ηθελε να παρω χαπια ελεγε προσπαθησε μονη σου και μετα με κυνηγουσε για να τα παρω... Δεν ειναι καθολου ντροπη αλλα αφου το αισθανεσαι ετσι αν μπορουσες να πας κρυφα? αλλα μετα θα κανεις αλλα σεναρια μην με δουν και το μαθουν διαφορα αλλα.
Μιλα εδω οταν δεν εισαι καλα και οτιδηποτε θελεις να μοιραστεις εδω ειμαστε και δεν εννοω τον εαυτο μου αλλα τα αλλα παιδια που ξερουν περισσοτερα απο ψυχολογια!!! Φιλια

---

Η μάνα μου γνωρίζει ότι έχω πάρα πολύ άγχος της έχω ανοίξει 2-3 φορές αυτήν την συζήτηση και πως σκέφτομαι συνέχεια διαφορά και κολλαει το μυαλό μου και πως στεναχωριέμαι πολύ εύκολα με το παραμικρο με αποτέλεσμα αυτά που ακολουθούν απλά δεν της εξήγησα ακριβώς και πως δεν μπορώ άλλο όλο αυτό. .της είπα ότι τώρα πέρασε και πως είμαι καλύτερα για να μην την στεναχωρω και αγχώνεται ..ναι έχω πάρει την απόφαση να πάω σε κάποιον ψυχολογο όμως δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τον εμπιστευτω απόλυτα να νιώσω άνετα και να τα πω όλα με κάθε λεπτομέρεια έτσι όπως ακριβώς έχουν τα πράγματα. Σας ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ όλους. Όταν θα έχω νέα θα σας ενημερωσω. Εύχομαι να είστε καλα.

Διάβασα το πρώτο, δεύτερο και τελευταίο ποστ σου και θα σχολιάσω με βάση αυτά. Πιο μετά που θα είμαι άνετος θα διαβάσω όλο το θέμα..
Τι έγινε εκείνη την περίοδο που άρχισες να ζεις όλα αυτά που περιγράφεις? Τι είναι αυτό που σε αναστάτωσε?

Ποια η σχέση σου με τους γονείς σου? Έχεις κάποιον δικό σου άτομο που νιώθεις άνετα? Τώρα τι κάνεις στην ζωή σου? Σχολείο?

Quote:

---

Originally Posted by deneimaikala

Η μάνα μου γνωρίζει ότι έχω πάρα πολύ άγχος της έχω ανοίξει 2-3 φορές αυτήν την συζήτηση και πως σκέφτομαι συνέχεια διαφορά και κολλαει το μυαλό μου και πως στεναχωριέμαι πολύ εύκολα με το παραμικρο με αποτέλεσμα αυτά που ακολουθούν απλά δεν της εξήγησα ακριβώς και πως δεν μπορώ άλλο όλο αυτό. .της είπα ότι τώρα πέρασε και πως είμαι καλύτερα για να μην την στεναχωρω και αγχώνεται ..ναι έχω πάρει την απόφαση να πάω σε κάποιον ψυχολογο όμως δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τον εμπιστευτω απόλυτα να νιώσω άνετα και να τα πω όλα με κάθε λεπτομέρεια έτσι όπως ακριβώς έχουν τα πράγματα. Σας ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ όλους. Όταν θα έχω νέα θα σας ενημερωσω. Εύχομαι να είστε καλα.

---

Και συ να εισαι καλα πηγαινε και ολα θα πανε καλα. Περιμενουμε νεα σου!!!

Επειδη μολις τωρα διαβασα την ιστορια σου μην φοβασαι τον ψυχολογο δεν ριχνουν ευθυνες σε κανεναν η δουλεια τους ειναι να σου λυνουν τα ψυχολογικα και οχι να κατηγορουν

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Διάβασα το πρώτο, δεύτερο και τελευταίο ποστ σου και θα σχολιάσω με βάση αυτά. Πιο μετά που θα είμαι άνετος θα διαβάσω όλο το θέμα..
Τι έγινε εκείνη την περίοδο που άρχισες να ζεις όλα αυτά που περιγράφεις? Τι είναι αυτό που σε αναστάτωσε?

Ποια η σχέση σου με τους γονείς σου? Έχεις κάποιον δικό σου άτομο που νιώθεις άνετα? Τώρα τι κάνεις στην ζωή σου? Σχολείο?

---

Αυτό που προκαλεσε όλο αυτό που βιωνω τα 2 τελευταία χρόνια είναι μια ιστορία με έναν μεγαλύτερη άντρα ο οποίος είχε πάθει σοβαρή εμμονή μαζί μου με παρακολουθουσε επειτα με πλησίασε θελωντας να γίνουμε ζευγάρι (παιζοντας μου το στην αρχή φίλος και καλός) έπειτα άρχισαν οι απειλές σε στυλ "κατεβα τώρα κάτω αλλιώς θα ανεβω πάνω και θα σκοτώσω τους γονείς σου" βία όποτε του έλεγα πως δεν τον βλέπω ερωτικά με αποτέλεσμα να χάσω τον ύπνο μου να πέσω σε κατάθλιψη και όλο αυτο που μου έκανε μου δημιουργησε μια τεράστια πληγή στην ψυχή μου πολύ μεγάλο φόβο 6 απόπειρες αυτοκτονιας και όταν έγινε ένα συμβάν και το μάθανε οι γονείς μου του έκανε ασφαλιστικα μέτρα όμως οι πληγές και αυτό που μου έκανε θα μείνει για μένα και δενα θα το ξε περάσω ποτέ. Μετά από αυτό η ζωή μου κατασταφηκε αφού σε οποιον είπα τι μου έκανε αυτός ο άνθρωπος θεωρούσαν πως ευθυνομαι και εγώ και για αυτό και πως αφού δεν το σταμάτησα από την αρχή φταιω εγώ και πως το γουσταρα όλο αυτό ενώ ήμουν μόνο 13 χρόνον. Δεν ήξερα τι να κάνω. Τώρα είμαι 17 στα 18 και με αφορμή αυτό έχω κλειστει πάρα πολυ στον εαυτό μου και ολη αυτή η ιστορία μου άφησε τεραστιο ψυχικό πόνο και με καθήλωσε περνοντας τώρα αυτά που περνάω.
Οι σχεση με την μάνα μου είναι πολύ καλή με καταλαβαίνει αρκετά και είναι δίπλα μου αλλα δεν θέλω να της ξανααναφερω αυτό το θέμα το οποίο είναι η αιτία για όσα περνάω γιατί δεν θέλω να την στεναχωρησω θεωρώντας τότε τον εαυτό της υπεύθυνο για όσα συναιβησαν επειδη δεν είχε καταλάβει τίποτα (εγώ το έκρυβα πολύ καλά γιατί φοβομουν δεν ήξερα τι να κάνω) αυτός ο άνθρωπος ήταν ένα τέρας.

Και ξέρω ότι η ιστορία δεν τελιώσε αφού μου είχε πει πως μόλις μεγαλώσω και πάω 18 και έπειτα θα με βρει. Και το ότι πήγα και μίλησα στηνία αστυνομία και του έκανά μυνηση αυτήν την στιγμή θα έχει διμηουργηθει μέσα τους ένα τεράστιο μίσος το οποίο κάποια μέρα θα με εκδηκιθει. Είμαι απόλυτα σιγουρημάδι γι αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by deneimaikala

Αυτό που προκαλεσε όλο αυτό που βιωνω τα 2 τελευταία χρόνια είναι μια ιστορία με έναν μεγαλύτερη άντρα ο οποίος είχε πάθει σοβαρή εμμονή μαζί μου με παρακολουθουσε επειτα με πλησίασε θελωντας να γίνουμε ζευγάρι (παιζοντας μου το στην αρχή φίλος και καλός) έπειτα άρχισαν οι απειλές σε στυλ "κατεβα τώρα κάτω αλλιώς θα ανεβω πάνω και θα σκοτώσω τους γονείς σου" βία όποτε του έλεγα πως δεν τον βλέπω ερωτικά με αποτέλεσμα να χάσω τον ύπνο μου να πέσω σε κατάθλιψη και όλο αυτο που μου έκανε μου δημιουργησε μια τεράστια πληγή στην ψυχή μου πολύ μεγάλο φόβο 6 απόπειρες αυτοκτονιας και όταν έγινε ένα συμβάν και το μάθανε οι γονείς μου του έκανε ασφαλιστικα μέτρα όμως οι πληγές και αυτό που μου έκανε θα μείνει για μένα και δενα θα το ξε περάσω ποτέ. Μετά από αυτό η ζωή μου κατασταφηκε αφού σε οποιον είπα τι μου έκανε αυτός ο άνθρωπος θεωρούσαν πως ευθυνομαι και εγώ και για αυτό και πως αφού δεν το σταμάτησα από την αρχή φταιω εγώ και πως το γουσταρα όλο αυτό ενώ ήμουν μόνο 13 χρόνον. Δεν ήξερα τι να κάνω. Τώρα είμαι 17 στα 18 και με αφορμή αυτό έχω κλειστει πάρα πολυ στον εαυτό μου και ολη αυτή η ιστορία μου άφησε τεραστιο ψυχικό πόνο και με καθήλωσε περνοντας τώρα αυτά που περνάω.
Οι σχεση με την μάνα μου είναι πολύ καλή με καταλαβαίνει αρκετά και είναι δίπλα μου αλλα δεν θέλω να της ξανααναφερω αυτό το θέμα το οποίο είναι η αιτία για όσα περνάω γιατί δεν θέλω να την στεναχωρησω θεωρώντας τότε τον εαυτό της υπεύθυνο για όσα συναιβησαν επειδη δεν είχε καταλάβει τίποτα (εγώ το έκρυβα πολύ καλά γιατί φοβομουν δεν ήξερα τι να κάνω) αυτός ο άνθρωπος ήταν ένα τέρας.

Και ξέρω ότι η ιστορία δεν τελιώσε αφού μου είχε πει πως μόλις μεγαλώσω και πάω 18 και έπειτα θα με βρει. Και το ότι πήγα και μίλησα στηνία αστυνομία και του έκανά μυνηση αυτήν την στιγμή θα έχει διμηουργηθει μέσα τους ένα τεράστιο μίσος το οποίο κάποια μέρα θα με εκδηκιθει. Είμαι απόλυτα σιγουρημάδι γι αυτό.

---

Με τον πατέρα σου?
Έχεις πει ποτέ αυτή την ιστορία και να έχεις μια αντίδραση όπως θα την ήθελες? Χωρίς να σου ρίξει ευθύνες, να ακούσει με προσοχή αυτά που σκέφτεσαι και να κάνεις μια συζήτηση όπως πραγματικά την θες?
Οι γονείς σου δεν είδαν την ξαφνική αλλαγή σου τότε? Δεν θέλησαν να κάνουν κάτι?

Με τον πατέρα μου έχουμε ψυχρές σχέσεις Αντε να πούμε κανένα "τι κάνεις" 1 φορά τον μήνα. Όχι δεν καταλαβανε κάτι που άλλαξε η συμπεριφορά μου γιατί μπροστά τους έδειχνα καλά και ότι το ξέχασα όλο αυτό σαν να μην έγινε. Και δεν θέλω να τους πω τίποτα.
Σήμερα και γενικα αυτές τις μέρες είμαι πολύ χάλια σαν να έχω πέσει σε βαριά κατάθλιψη.
Πριν λίγο ήμουν σε ένα σπίτι με παρέα και ήμουν όλη την ώρα στςναχωρημενη σαν πεθαμενη και πήγα πάλι και ξανακλειστηκα στο δωμάτιο μου ξανά ξεσποντας σε κλαματα. Το μόνο πράγμα που με έκανε χαρούμενη τον τελευταίο καιρό ήταν όταν ξυπνήσω να πιω έναν καφέ και να κάνω τα τσιγάρα μου. Μόνο εκεί βρίσκω πλέον ευτυχία. Είναι το μόνο που με γεμίζει. Έχω φτάσω να κάνω έναν ολόκληρο καπνό μόνη μου μέσα σε 1 μέρα. Πλέον όμως δεν έχω να παρω ούτε αυτά. Είμαι ατσιγαρη και άδεια τίποτα τώρα δεν με γεμίζει. Δεν αντεχω άλλο αυτήν την κατάσταση. Γιατί να το περνάω όλο αυτό; δεν μπορώ άλλο αλήθεια σου μιλάω έχω απελπιστει. Το μόνο που ζητάω πλέον είναι να με πάρει ο θεος μαζί μου. Και κάθε φορά που τσακωνομε με κάποιον για κάτι ασήμαντο τρέμω από τα νεύρα μου με πιάνει κρίση και φεύγω νευριαζμενη λέγοντας" θεε μου παρεμε μαζί σου " " όλους τους περνεις κοντά σου εμένα γιατί με αφήνεις εδώ;"

Quote:

---

Originally Posted by deneimaikala

Με τον πατέρα μου έχουμε ψυχρές σχέσεις Αντε να πούμε κανένα "τι κάνεις" 1 φορά τον μήνα. Όχι δεν καταλαβανε κάτι που άλλαξε η συμπεριφορά μου γιατί μπροστά τους έδειχνα καλά και ότι το ξέχασα όλο αυτό σαν να μην έγινε. Και δεν θέλω να τους πω τίποτα.
Σήμερα και γενικα αυτές τις μέρες είμαι πολύ χάλια σαν να έχω πέσει σε βαριά κατάθλιψη.
Πριν λίγο ήμουν σε ένα σπίτι με παρέα και ήμουν όλη την ώρα στςναχωρημενη σαν πεθαμενη και πήγα πάλι και ξανακλειστηκα στο δωμάτιο μου ξανά ξεσποντας σε κλαματα. Το μόνο πράγμα που με έκανε χαρούμενη τον τελευταίο καιρό ήταν όταν ξυπνήσω να πιω έναν καφέ και να κάνω τα τσιγάρα μου. Μόνο εκεί βρίσκω πλέον ευτυχία. Είναι το μόνο που με γεμίζει. Έχω φτάσω να κάνω έναν ολόκληρο καπνό μόνη μου μέσα σε 1 μέρα. Πλέον όμως δεν έχω να παρω ούτε αυτά. Είμαι ατσιγαρη και άδεια τίποτα τώρα δεν με γεμίζει. Δεν αντεχω άλλο αυτήν την κατάσταση. Γιατί να το περνάω όλο αυτό; δεν μπορώ άλλο αλήθεια σου μιλάω έχω απελπιστει. Το μόνο που ζητάω πλέον είναι να με πάρει ο θεος μαζί μου. Και κάθε φορά που τσακωνομε με κάποιον για κάτι ασήμαντο τρέμω από τα νεύρα μου με πιάνει κρίση και φεύγω νευριαζμενη λέγοντας" θεε μου παρεμε μαζί σου " " όλους τους περνεις κοντά σου εμένα γιατί με αφήνεις εδώ;"

---

Θα προσπεράσω αυτό που λες για τον Θεό να έρθει να σε πάρει κτλ γιατί είναι ότι πιο χαζό μπορεί να σκεφτεί κάποιος.
Το γεγονός ότι ξέρεις γιατί νιώθεις έτσι είναι η αρχή για να το αντιμετωπίσεις. Θα σου πω μόνο ότι περίπου στην ηλικία σου έχω ζήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι πολύ σοβαρό και δεν έχω μιλήσει ποτέ σε κανένα.. Ο λόγος που το αναφέρω είναι για να σου δείξω ότι μπορώ να σε καταλάβω και τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα όσο τα έχεις μέσα στο μυαλό σου. Θελω να μιλήσουμε για αυτό που έγινε τότε με τον τύπο. Είσαι σε ένα φόρουμ που δεν σε ξέρει κανένας, μπορείς να πεις τα πάντα χωρίς να σε κρίνει κάποιος και έχεις την ευκαιρία να το βγάλεις από μέσα σου.. Θες να το συζητήσουμε?

*Εννοείται πως αυτός που μπορεί να σε βοηθήσει είναι ο ψυχολόγος αποκλειστικά και μόνο αλλά θελω να σε κάνω να καταλάβεις πώς τα πράγματα στην ζωή δεν είναι μαύρο και άσπρο.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θα προσπεράσω αυτό που λες για τον Θεό να έρθει να σε πάρει κτλ γιατί είναι ότι πιο χαζό μπορεί να σκεφτεί κάποιος.
Το γεγονός ότι ξέρεις γιατί νιώθεις έτσι είναι η αρχή για να το αντιμετωπίσεις. Θα σου πω μόνο ότι περίπου στην ηλικία σου έχω ζήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι πολύ σοβαρό και δεν έχω μιλήσει ποτέ σε κανένα.. Ο λόγος που το αναφέρω είναι για να σου δείξω ότι μπορώ να σε καταλάβω και τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα όσο τα έχεις μέσα στο μυαλό σου. Θελω να μιλήσουμε για αυτό που έγινε τότε με τον τύπο. Είσαι σε ένα φόρουμ που δεν σε ξέρει κανένας, μπορείς να πεις τα πάντα χωρίς να σε κρίνει κάποιος και έχεις την ευκαιρία να το βγάλεις από μέσα σου.. Θες να το συζητήσουμε?

*Εννοείται πως αυτός που μπορεί να σε βοηθήσει είναι ο ψυχολόγος αποκλειστικά και μόνο αλλά θελω να σε κάνω να καταλάβεις πώς τα πράγματα στην ζωή δεν είναι μαύρο και άσπρο.

---

Αυτός ήταν οικογενειακος φίλος και φίλος του πατέρα μου. Εγώ δεν τον ήξερα τον είδα πρώτη φορά όταν είχα τα γενέθλια μου τα κάναμε στο σπίτι και ήρθε. Εγώ δεν τον είχε πολυ προσέξει αλλά όταν έγινε η ιστορία μου είπε ο ίδιος "από εκείνη την ημέρα που σε είδα σε ερωτευτηκα ήσουν πανέμορφη ..δεν με έβλεπες πως σε κοιτούσα;" τέλος πάντων μετα άρχισε να με παρακολουθει χωρίς εγώ να έχω υποψιαστει τίποτα και μια μέρα είχα πάει με τις φίλες μου στην παραλία και όπως είχαμε ξαπλώσει εγώ αναψα ένα τσιγάρο να κάνω και πήγε το μάτι μου σε εκείνον. Ήταν στην διπλανη ξαπλωστρα. Εγώ αμέσως φοβήθηκα και είπα στις φίλες μου να φύγουμε γρήγορα γιατί δεν ήξερα αν με είδε που καπνισα και φοβομουν μην το πει στον πατέρα μου. Φύγαμε και όταν γύρισα σπίτι μετά από την θάλασσα μπαίνω στο σπίτι και τον βλέπω στο σπίτι μου να καθεται με τον πατέρα μου. Ανεβαινω στο δωμάτιο μου αγχωμενη μη του πει τίποτα για το τσιγάρο κάνω μπάνιο και πάω να φύγω να πάω για καφε με τις φίλες μου. Μόλις έφυγα εγώ και ήμουν στον δρόμο (αφού όσο καιρό με παρακολουθουσε είχε μάθει από ποιους δρόμους πηγαινα και που πήγαινα) 5 λεπτά μετά βλέπω ένα αμάξι να σταματάει δίπλα μου και ήταν εκείνος μέσα. Με σταματάει μου πιανει συζήτηση θέλοντας να μου το παίξει φίλος και καλός. Και μου λέει" σε είδα στην θάλασσα που καπνισες. Γιατί έφυγες έτσι βιαστικα; φοβηθηκες μην πω τίποτα στον πατέρα σου ; εγώ εμείνα κοκαλο δεν ήξερα τι να πω και του λέω ναι δεν θέλω να το μάθει και μου λέει "πας καλά μωρέ σιγά να μην το ελεγα εγώ δε βλέπω σαν φίλη μου και δεν είμαι ρουφανιος μην φοβάσαι από εμένα" μετά μου λέει αν θέλω να πάμε για ένα καφέ να μιλήσουμε σαν φίλη. Εγώ ήμουν 13 χρόνων που μυαλό δεν ήξερα τι να κάνω και από ευγενεια πήγα. Από κει και πέρα έπαθε τρελή εμμονή μαζί μου λέγοντας μου συχνά "Σαγαπαω πάρα πολύ θα έδινα την ζωή μου για εσένα αρκει να είσαι καλά και θα σε αγαπάω πάντα ότι και να μου κάνεις δεν θέλω τίποτα παραπάνω μόνο να σε βλέπω μου αρκεί " εγώ απου εμηχανια και επειδή δεν ήξερα τι έκανα τι μπορούσε να γίνει αφού ο άνθρωπος (λέμε τώρα) φαίνονταν στην αρχή εντάξει. Μετά άρχισε να με πιεζει να τον φιλησω και να ήμαστε μαζί και όταν του έλεγα ότι δεν γίνεται γιατί δεν νιώθω κάτι γι αυτόν μου έλεγε "χωρίς εσένα η ζωή μου δεν έχει νόημα " μια μέρα με πήγε σε έναν γκρεμο κατεβηκαμε από το αμάξι και μου έδωσε ένα πιστόλι και μου είπε "ρίξε μου να πεθάνω σε παρακαλώ και εκλεγε μου έλεγε "άμα δεν έχω εσένα δεν έχω νόημα να ζω σε αγαπάω πιο πολύ από τον εαυτό μου" εγώ έπαθα σοκ κατάλαβα πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα και προσπάθησα να του μιλήσω όμορφα λέγοντας του ψέματα πως νιώθω κάτι γι αυτόν αλλά θέλω να το πάμε σιγά σιγά (για να τουπάρχει αλλαξω γνώμη και να φύγουμε από κει) μετά άρχισαν οι απειλές με ειχε κατεβασει από το αμάξι πολλές φορές στην μέση του πουθενά επείδη του έλεγα πως δεν μπορώ να κάνω κάτι μαζί του γιατι δεν νιώθω τίποτα. Με επερνε συνέχεια τηλέφωνα να με δει και φοβομουνα πλέον να κοιμηθώ μήπως χτυπήσει το τηλέφωνο. Κάποιες φορές το σηκωνα και του ελεγα πως αρρωστησα και θα κάτσω σπίτι και θα τα πούμε αύριο και επεμενε να κατέβω να τον δω εστω για 2 λεπτά. Στη συνέχεια του εξηγηγουσα συνέχεια οτι όλο αυτό που κάνει μου έχει γαμησει την ψυχολογία δεν ειμαι καλά ότι με πιέζει πάρα πολύ και τον φοβάμαι πολύ. Έκανε ότι καταλαβαινε και μου έλεγε "εντάξει εγώ σε αγαπάω και θέλω να είσαι καλά ακόμα και να μην σε έχω αλλά κανένας ποτέ δεν θα σε αγαπήσει πιο πολύ από εμένα. Συγνώμη για όσα σου έκανα. Δεν θα σε ξανά ενοχλησω στο ορκίζομαι. Όμως να ξέρεις μόλις πας 18 στο ορκίζομαι ότι θα σε ξανά βρω μήπως και έχεις αλλάξει γνώμη δεν θα σε αφήσω ποτέ. " μετά πήγαινα σπίτι με την ελπιδα πως ο εφιάλτης τελείωσε και αμέσως χτυπούσε τηλέφωνο και μου έλεγα να κατεβω να τον δω οποσδηποτε. Αυτό γινοταν ΣΥΝΈΧΕΙΑ. με αποτέλεσμα να κάνω απόπειρες αυτοκτονίας να κλεινομαι στον εαυτό με τον φόβο πως "αν δεν πάω θα μου κάνει μεγάλο κακο"

Quote:

---

Originally Posted by deneimaikala

Αυτός ήταν οικογενειακος φίλος και φίλος του πατέρα μου. Εγώ δεν τον ήξερα τον είδα πρώτη φορά όταν είχα τα γενέθλια μου τα κάναμε στο σπίτι και ήρθε. Εγώ δεν τον είχε πολυ προσέξει αλλά όταν έγινε η ιστορία μου είπε ο ίδιος "από εκείνη την ημέρα που σε είδα σε ερωτευτηκα ήσουν πανέμορφη ..δεν με έβλεπες πως σε κοιτούσα;" τέλος πάντων μετα άρχισε να με παρακολουθει χωρίς εγώ να έχω υποψιαστει τίποτα και μια μέρα είχα πάει με τις φίλες μου στην παραλία και όπως είχαμε ξαπλώσει εγώ αναψα ένα τσιγάρο να κάνω και πήγε το μάτι μου σε εκείνον. Ήταν στην διπλανη ξαπλωστρα. Εγώ αμέσως φοβήθηκα και είπα στις φίλες μου να φύγουμε γρήγορα γιατί δεν ήξερα αν με είδε που καπνισα και φοβομουν μην το πει στον πατέρα μου. Φύγαμε και όταν γύρισα σπίτι μετά από την θάλασσα μπαίνω στο σπίτι και τον βλέπω στο σπίτι μου να καθεται με τον πατέρα μου. Ανεβαινω στο δωμάτιο μου αγχωμενη μη του πει τίποτα για το τσιγάρο κάνω μπάνιο και πάω να φύγω να πάω για καφε με τις φίλες μου. Μόλις έφυγα εγώ και ήμουν στον δρόμο (αφού όσο καιρό με παρακολουθουσε είχε μάθει από ποιους δρόμους πηγαινα και που πήγαινα) 5 λεπτά μετά βλέπω ένα αμάξι να σταματάει δίπλα μου και ήταν εκείνος μέσα. Με σταματάει μου πιανει συζήτηση θέλοντας να μου το παίξει φίλος και καλός. Και μου λέει" σε είδα στην θάλασσα που καπνισες. Γιατί έφυγες έτσι βιαστικα; φοβηθηκες μην πω τίποτα στον πατέρα σου ; εγώ εμείνα κοκαλο δεν ήξερα τι να πω και του λέω ναι δεν θέλω να το μάθει και μου λέει "πας καλά μωρέ σιγά να μην το ελεγα εγώ δε βλέπω σαν φίλη μου και δεν είμαι ρουφανιος μην φοβάσαι από εμένα" μετά μου λέει αν θέλω να πάμε για ένα καφέ να μιλήσουμε σαν φίλη. Εγώ ήμουν 13 χρόνων που μυαλό δεν ήξερα τι να κάνω και από ευγενεια πήγα. Από κει και πέρα έπαθε τρελή εμμονή μαζί μου λέγοντας μου συχνά "Σαγαπαω πάρα πολύ θα έδινα την ζωή μου για εσένα αρκει να είσαι καλά και θα σε αγαπάω πάντα ότι και να μου κάνεις δεν θέλω τίποτα παραπάνω μόνο να σε βλέπω μου αρκεί " εγώ απου εμηχανια και επειδή δεν ήξερα τι έκανα τι μπορούσε να γίνει αφού ο άνθρωπος (λέμε τώρα) φαίνονταν στην αρχή εντάξει. Μετά άρχισε να με πιεζει να τον φιλησω και να ήμαστε μαζί και όταν του έλεγα ότι δεν γίνεται γιατί δεν νιώθω κάτι γι αυτόν μου έλεγε "χωρίς εσένα η ζωή μου δεν έχει νόημα " μια μέρα με πήγε σε έναν γκρεμο κατεβηκαμε από το αμάξι και μου έδωσε ένα πιστόλι και μου είπε "ρίξε μου να πεθάνω σε παρακαλώ και εκλεγε μου έλεγε "άμα δεν έχω εσένα δεν έχω νόημα να ζω σε αγαπάω πιο πολύ από τον εαυτό μου" εγώ έπαθα σοκ κατάλαβα πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα και προσπάθησα να του μιλήσω όμορφα λέγοντας του ψέματα πως νιώθω κάτι γι αυτόν αλλά θέλω να το πάμε σιγά σιγά (για να τουπάρχει αλλαξω γνώμη και να φύγουμε από κει) μετά άρχισαν οι απειλές με ειχε κατεβασει από το αμάξι πολλές φορές στην μέση του πουθενά επείδη του έλεγα πως δεν μπορώ να κάνω κάτι μαζί του γιατι δεν νιώθω τίποτα. Με επερνε συνέχεια τηλέφωνα να με δει και φοβομουνα πλέον να κοιμηθώ μήπως χτυπήσει το τηλέφωνο. Κάποιες φορές το σηκωνα και του ελεγα πως αρρωστησα και θα κάτσω σπίτι και θα τα πούμε αύριο και επεμενε να κατέβω να τον δω εστω για 2 λεπτά. Στη συνέχεια του εξηγηγουσα συνέχεια οτι όλο αυτό που κάνει μου έχει γαμησει την ψυχολογία δεν ειμαι καλά ότι με πιέζει πάρα πολύ και τον φοβάμαι πολύ. Έκανε ότι καταλαβαινε και μου έλεγε "εντάξει εγώ σε αγαπάω και θέλω να είσαι καλά ακόμα και να μην σε έχω αλλά κανένας ποτέ δεν θα σε αγαπήσει πιο πολύ από εμένα. Συγνώμη για όσα σου έκανα. Δεν θα σε ξανά ενοχλησω στο ορκίζομαι. Όμως να ξέρεις μόλις πας 18 στο ορκίζομαι ότι θα σε ξανά βρω μήπως και έχεις αλλάξει γνώμη δεν θα σε αφήσω ποτέ. " μετά πήγαινα σπίτι με την ελπιδα πως ο εφιάλτης τελείωσε και αμέσως χτυπούσε τηλέφωνο και μου έλεγα να κατεβω να τον δω οποσδηποτε. Αυτό γινοταν ΣΥΝΈΧΕΙΑ. με αποτέλεσμα να κάνω απόπειρες αυτοκτονίας να κλεινομαι στον εαυτό με τον φόβο πως "αν δεν πάω θα μου κάνει μεγάλο κακο"

---

Την πρώτη φορά οκ πηγες για καφέ μαζί του γιατί δεν ήξερες (που να φανταστείς άλλωστε τι κουβαλάει ο καθένας μέσα στο κεφάλι του).. Μετά λες ότι ξανά πήγες σε διάφορα μέρη μαζί του. Γιατί? Καταλαβαίνω ότι προς το τέλος το έκανες από φόβο, ρωτάω για τις πρώτες φορές.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Την πρώτη φορά οκ πηγες για καφέ μαζί του γιατί δεν ήξερες (που να φανταστείς άλλωστε τι κουβαλάει ο καθένας μέσα στο κεφάλι του).. Μετά λες ότι ξανά πήγες σε διάφορα μέρη μαζί του. Γιατί? Καταλαβαίνω ότι προς το τέλος το έκανες από φόβο, ρωτάω για τις πρώτες φορές.

---

Εκείνος με πιεζε δεν κανονιζα να πάω για καφε μαζί του. Αυτος με παρακολουθουσε και ερχόταν εκεί που ήμουν και μου έλεγε να μπω μέσα στο αμάξι να μιλήσουμε λίγο τίποτα παραπάνω εγώ δεν ήξερα. Δεν ήξερα τι έκανα. Και όχι που του έλεγα επεμενε. Δεν μπορούσα να το αποφύγω όσο και να το ήθελα