Printable View
εσύ είσαι διατεθειμένη να τον διεκδικήσεις, αυτόν τον ρώτησες όμως αν είναι διατεθειμένος να αντέξει άλλη μια τέτοια συμπεριφορά από την πλευρά σου;
ή δεν θα κάνεις πάλι τα ίδια λάθη όπως λες...
είσαι σίγουρη πως αυτή την φορά θα λειτουργήσει η σχέση σας και δεν θα βρεθείς πάλι στην ίδια θέση; να ψάχνεις κάτι άλλο....
Marilou,
δεν ειπα οτι η σχεση σας εξ ολοκληρου δεν ηταν καλη. Ειπες ομως πώς μαλλον ήταν νευρικος λογω δουλειας. Αυτο το μαλλον μου εδωσε την εντυπωση πώς ειχατε απομακρυνθει ο ενας απο τον αλλο,πως δεν υπηρχε χρονος για σας κ για να μιλησετε κ να πει ο ενας στον αλλο αυτο που σκεφτοταν και φοβοταν.π.χ \"εισαι νευρικος εξαιτιας της δουλειας?μηπως σε απασχολει κατι αλλο περα απο αυτο? μπορω να σε βοηθησω με καποιο τροπο? ποιο?\"Μπορει να ακουγονται απλα, αλλα πολλες φορες δεν δηλωνονται...μενουν μονο στο μυαλο, ή θεωρουμε πως γνωριζουμε ηδη τις απαντησεις που αφορουν τον αλλο κ οχι εμας.
αν ρωτας εμενα, θα σου πω για μενα. ο καθε ενας μας ομως οπως βλεπεις και στο φορουμ αυτο μπορει να εχει εξαιρετικα διαφορετικες αποψεις. εγω λοιπον εκτιμω την ειλικρινεια, ακομα κ οταν ακουω κατι που δεν μ αρεσει. ομως θελω τον χρονο μου.
κ κατι ακομα: λαθη δεν κανεις μονο εσυ. ο τροπος σου ηταν ειλικρινης κ αυτο ειτε το εκτιμησει ο πρωην συντροφος σου ειτε οχι, ειναι ενα χαρακτηριστικο τιμιοτητας. ελπιζω να μην το χασεις για να γινεις αρεστη. παρολα αυτα κοιττα να δεις τί αλλο περα απο αυτο δεν λειτουργησε καλα στη σχεση σας κ πώς εφτασες εσυ σ αυτην την επιλογη, αψηφωντας σχετικα ευκολα την μεχρι τοτε σχεση που ειχες κ θεωρουσες μαλιστα πολυ καλη.
τα λαθη πληρωνονται αλλα μαθαινουμε και απο αυτα.πληρωνεις παρα πολλα για το μαθημα σου,κοιτα μη το ξεχασεις.
(διαβαζοντας τις απαντησεις παντως ειναι εμφανες του ποσο κερατο εχει πεσει γενικα στις σχεσεις και ειναι γεγονος πως οποιος το κανει θελει και τη δευτερη του ευκαιρια.)μαριλου αν σου ελεγε ο πρωτος να τα ξαναφτιαξετε αλλα θα περασει μια βραδια με την καλυτερη σου φιλη γιατι του κολλουσε και δεν ενεδιδε μεχρι τωρα τι θα ελεγες; τι σκεψεις θα περνουσαν απο το μυαλο σου; θα τον συγχωρουσες αν σε εβαζε να περασεις απο μια τετοια διαδικασια;θα εδειχνες την μεγαλοψυχεια σου; το κερατο δεν ειναι μια απλη πραξη,σημαινει πολλα για εναν ανθρωπο.τον χαρακτηριζει.οπως και η κλεψια χαρακτηριζει εναν ανθρωπο.Βεβαια μπορει να το κανει μια φορα και μετα να σταματησει,να παρει το μαθημα του,αλλοι βεβαια να βολευτουν οποτε γινονται επαγγελματιες κλεφτες.εμεις αποφασιζουμε τι θελουμε να ειμαστε.και αν κλεψουμε και μιας πιασουν πρεπει να πληρωσουμε,ετσι και με το κερατο.οι αδυναμιες πληρωνονται.
Με κάλυψες τελείως με τα παραπάνω.Quote:
Originally posted by marina38
Marilou, δεν είσαι μόνο εσύ που \'πέταξες\' μια σχέση τόσων χρόνων σε ένα μήνα. Κι ο σύντροφος σου το ίδιο έκανε, θεωρώντας μάλιστα ότι τον κορόιδευες (μετά από 9 χρόνια υποτιθέμενης εμπιστοσύνης), μην υπολογίζοντας τις προκλήσεις που υπήρξαν και δεν σας επηρέασαν (δεν βαραίνουν άραγε στη ζυγαριά και αυτές?), χωρίς να αφήνει περιθώριο για τις ανθρώπινες αμφιβολίες, αμφιταλαντεύσεις, αναζητήσεις. Δεν θα μπορούσε άραγε να λατρέψει και την ειλικρίνειά σου, την αποκάλυψη των σκέψεων σου, να διεκδικήσει κι εκείνος εσένα συζητώντας τις αποφάσεις σου? Εκείνος κατηγορεί εσένα κι εσύ κατηγορείς τον εαυτό σου ενώ εκείνον τον δικαιολογείς απόλυτα.
Νομίζω πως και οι δυο χρειάζεται να δείτε λίγο πιο ρεαλιστικά και λιγότερο απόλυτα κάποια θέματα. Ιδίως εσύ που μας γράφεις. Είναι άραγε εφικτό στις σχέσεις να μιλάμε με όρους άσπρο-μαύρο, σωστό-λάθος, φταίχτης-αθώο θύμα? Προσωπικά δεν το νομίζω. Το να νιώσεις έλξη και να απασχολεί τη σκέψη σου κάποιος έξω από τη σταθερή σχέση σου, απέχει πολύ από το να \'μπει στη ζωή σου\'. Το να θέλεις να ξεφύγεις από τα προβλήματα, τα νεύρα, την κούραση της καθημερινότητας, είναι ανθρώπινο και όχι ασυγχώρητο έγκλημα. Και δεν τα κατέστρεψες όλα σαν να ήσουν ο μοναδικός στυλοβάτης της σχέσης.
Συμφωνώ να κατανοήσεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου. Τα πισωγυρίσματα είναι αναμενόμενα, αλλά δεν είναι υποχρεωμένοι οι άλλοι να τα αποδεχτούν. Με προβληματίζει όμως sabb που σε μια τόσο καλή υποτίθεται σχέση ο σύντροφος αμέσως καταδίκασε.
Μία \"τόσο καλή σχέση\" λογικά δεν διαλύεται έτσι.
Λίτσα μου δεν γύρισα πάλι στον άλλο λόγω του ότι τον ήθελα, απλά πόνεσα τόσο πολύ από την απόρριψη (που στην τελική έτσι έπρεπε να αντιδράσει) που ήταν σαν ξέσπασμα το ότι επέστρεψα εκεί απλά για να ασχολούμαι και να προσπαθώ να μην σκέφτομαι πίσω... όμως δυστυχώς αυτό δεν είναι λογική. Δεν έπρεπε να δράσω έτσι.
Τα λάθη μου τα αναγνωρίζω. Όχι δεν θα βρεθώ στην ίδια θέση, όπως κ δεν είχα βρεθεί ποτέ άλλοτε, γιατί καλώς ή κακώς τελικά για εμένα ήταν μία εμπειρία που με έκανε να δω πολλά πράγματα... κ ακόμη περισσότερο να εκτιμήσω άλλα πόσα......
Το κακό με εμένα είναι ότι γοητεύτηκα ναι πολύ από τον άλλο και δεν έδωσα περιθώρια όταν το ένιωσα αυτό στον άνθρωπό μου να κάνει κάτι. Βλέπεις τα σωστά τα βλέπω και τα σκέφτομαι τώρα που είναι αργά... κανονικά έπρεπε να τον πιάσω και να του μιλήσω τότε... να μην τα διαλύσω όλα, αλλά να το συζητήσω μαζί του να δούμε τι φταίει κτλ. σίγουρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα... αλλά βλέπεις αν θα μπει ο διάολος μέσα σου δεν σκέφτεσαι.... θεώρησα ότι από την στιγμή που δεν είχα ξανανιώσει έτσι, από την στιγμή που μπήκε κάτι άλλο μέσα μου έπρεπε να φύγω... κάτι δεν πήγαινε καλά...
Δε λέω ότι δεν έχει ευθύνες κάποιες κ ο άλλος αλλά από την στιγμή που δεν του δίνεις τα περιθώρια να κάνει κάτι... πάει χάνεις το δίκιο σου... όλη η ευθύνη πάει σε σένα...
..Και για όσους θεωρούν πως ο φίλος της φίλης μας καταδίκασε αμέσως τη σχέση τόσων χρόνων, μια κι η συμπεριφορά του - που εγώ αποδίδω στη πικρία της απόρριψης κι είναι πέρα για πέρα ανθρώπινο - ήταν να εκφραστεί με λόγια που εκτιμώ πως ήταν ανοίκεια με την έως τότε σχέση τους...Μα σ\' αυτόν, δεν δόθηκε ευθύς εξ αρχής καμία δεύτερη ευκαιρία. Η Μαριλού τον έπιασε, του είπε τίμια και ειλικρινέστατα πως είναι πλέον με άλλον κι άντε στην ευχή του Θεού...Ποια σχέση καταδίκασε ο φουκαράς δηλαδή ?
Όταν μετά από 1,5 μήνα η Μαριλού κατάλαβε πως ήταν λάθος η επιλογή της, στην προσπάθεια της να επανασυνδεθεί με τον παλιό φίλο της, του ρίχνει άλλον ένα κλώτσο και άντε ξανά μανά τα ίδια..
Για να μη τρελλαθούμε κιόλας..Δεν αμφισβητείται η τιμιότητα κι η ειλικρίνεια της θεματοθέτριας όσον αφορά τα αισθήματα της και την κατανόηση των λαθών της. Αλλά τι σημασία έχει να τα ξέρουμε εμείς, όταν η ίδια σε 2 ευκαιρίες δεν έπιασε τον ταύρο απ\' τα κέρατα ?
Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη στη ζωή μας..Κι αυτοί που πληγώσαμε ήταν.. δαρμένοι..Ε, μη τους πηδήξουμε κι από πάνω - όπως λέει και η γνωστή ρήση....
Αναρωτιέμαι πάντως...
Γιατί είμαστε σε μία σχέση?
Για να απολαμβάνουμε την πίστη του/της συντρόφου μας ή επειδή τον/την γουστάρουμε?
παντως οχι για να τον κερατωνουμε ... και αμα ειναι να κανουμε 5 σχεσεις το χρονο και να περναμε καλα τοτε δεν κανουμε σχεσεις.μαλλον η λεξη σχεση μεταφραζεται διαφορετικα για τον καθενα.και τι να γουσταρω απο μια γυναικα που θελω να ειναι διπλα μου και ξερω πως παει με τον φιλο μου και το αφεντικο της;σιγα τη γυναικα ;) τετοιες βρισκεις και αλλου.οι καλες σπανιζουν ....
Δεν υπάρχει απόλαυση της πίστης του συντρόφου...Υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη σε μια σχέση που μπορεί να καταλήξει σε επιλογή ζωής μπορεί και όχι.Quote:
Originally posted by nature
Αναρωτιέμαι πάντως...
Γιατί είμαστε σε μία σχέση?
Για να απολαμβάνουμε την πίστη του/της συντρόφου μας ή επειδή τον/την γουστάρουμε?
Ο σύντροφος μας δεν είναι pet να γουστάρουμε τις χαρούλες που μας κάνει επειδή είναι ο πιστός μας φίλος...
Είμαστε μαζί με κάποιον γιατί γουστάρουμε αυτό που είναι. Παίζει και το τι αισθάνεται ο άλλος για εμάς, κι αυτοί είναι οι κρίκοι μιας αλυσίδας, που όταν δεν σπάνε , οικοδομείται μια σχέση στέρεη...
Μαριλου,Quote:
Originally posted by Marilou79
Λίτσα μου δεν γύρισα πάλι στον άλλο λόγω του ότι τον ήθελα, απλά πόνεσα τόσο πολύ από την απόρριψη (που στην τελική έτσι έπρεπε να αντιδράσει) που ήταν σαν ξέσπασμα το ότι επέστρεψα εκεί απλά για να ασχολούμαι και να προσπαθώ να μην σκέφτομαι πίσω... όμως δυστυχώς αυτό δεν είναι λογική. Δεν έπρεπε να δράσω έτσι.
Τα λάθη μου τα αναγνωρίζω.
δεν ξέρω τί ζητας: να μην πονας?να μην στεναχωριεσαι?να μην αισθανεσαι ασχημα?
οτι εγινε, εγινε. δεν μπορεις να πας πισω κ παλι απο την αρχη.ειναι ομως πολυ βασικο για το τωρα, να δεις τί θες κ το κυριοτερο πώς να το διεκδικεις σε μια επομενη σχεση. οι περισσοτεροι, παμε απο τη μια σχεση στην αλλη χωρις διακοπη προσπαθώντας να καλυψουμε δικα μας κενα. Στην πραγματικοτητα αυτο που χρειαζομαστε ειναι λιγο χρονο με εμας, να δουμε εμας κ οχι τον εαυτο μας, μεσα απο τα ματια αλλου.
Ισως κ εσυ να χρειαζεται να κανεις την δικη σου αναζητηση στον εαυτο σου, στο τί πραγματικα θες.
Τελος, διαβασα απο καποιον εδω, οτι απο τις απαντησεις φαινεται ποσο κερατο εχει πεσει στις σχεσεις. Εγω δεν καταλαβα κατι τετοιο απο τις απαντησεις, αλλα κατι αλλο. Κάποιοι να βαφτιζουν καποιον θυμα, καποιοι αλλοι να λενε στη Μαριλου πώς περα απο δικες της ευθυνες, υπάρχουν κ αλλοι που εχουν τις δικες τους.
Κ κατι ακομα: εχω παρατηρησει πώς ολοι ξυπνουν κ αναρωτιουνται για το τί τρεχει με τη σχεση τους, οταν παρουσιαζεται καποιο τριτο προσωπο. Κ τοτε θεωρουν οτι η σχεση εχει παρακμασει. Ξαφνικα?Απο το πουθενα κερατωνουν ολοι ο ενας τον αλλο? Πώς δεν μας πιανει η ευαισθησια μας, η ανησυχια μας, οταν βλεπουμε το συντροφο μας να κλεινεται, να μην μας μιλα τοσο πολυ οπως πριν, να χανεται η επαφη μερα με τη μερα? και η ψυχικη και η σωματικη?γιατι δεν αναρωτιομαστε, τοτε για τις ευθυνες που μας αναλογουν?
Quote:
Originally posted by Marilou79
Όπως και να έχει μπήκε άλλος άνθρωπος στη ζωή μου και το έχω μετανιώσει πικρά.
για πιο λογο??
αφου το αισθανθηκες, για πιο λογο πρεπει να αυτομαστιγωνεσαι???
Ασχετα αν το μυαλο σου σε σταματαει, καποια αλλα σηματα του σωματος σε οδηγουν αλλου....
ποιες ειναι οι ευθυνες που αναλογουν πχ σε μια μανα που δουλευει απο το πρωι ως το απογευμα γυρναει κουρασμενη στο σπιτι και ξαφνικα της λεει ο αντρας της οτι του κολλησε στη δουλεια μια 20αρα και δεν αντεξε στον πειρασμο.οτι τον εχει παραμελησει γιατι ασχολειται με αλλα πραγματα και πλεον δεν εχουν χρονο ενω με την 20αρα ολη μερα στη δουλεια δεθηκαν.βρεθηκε σε στιγμη αδυναμιας,τι να κανουμε.τον καημενο τον αντρουλη,ενιωσε μοναξια ....(τετοια σεναρια ξερω πολλα και απο γνωστη μου,αλλα η γυναικα κοιταζε την οικογενεια της και το σπιτι της).αλλα εχει και αυτη της ευθυνες της,δεν κουρεψε το γκαζον.θα μας τρελανετε στο τελος.και τι ειναι το αλλο μελος της σχεσης;κανα παιδακι που δεν ξερει τι του γινεται;που θα το παρουμε απο το χερι;η μηπως η δικαιολογια βρισκεται στο οτι ενοιωσε παραμελημενος;και τι να κανουμε,καποιες στιγμες θα νοιωσει και παραμελλημενος,ποσα κομματια να γινει ο αλλη.σκεφτηκε αυτος πως θα ξαναξαπλωσει αυτη στο ιδιο κρεβατι με αυτον;να ξερει πως την προηγουμενη μερα περνουσε καλα με καποια αλλη;και αν δηλαδη το ενα μελος πεφτει συνεχεια σε προκλησεις πρεπει συνεχεια να νοιαζεται αυτη γιατι ειναι σκεπτικος;γιατι κλεινεται στον εαυτο του;αυτη δεν εχει δικα της συναισθηματα;ποσο να αντεξει.και αν νοιωσει και αυτη παραμελημενη;τοτε το διαλυουνε και πανε για αλλα;γιατι αν ειναι ετσι τοτε τη σχεση την κραταει ο πιο σταθερος και ο αλλος κανει οτι θελει με την απαιτηση να τον καταλαβει και πως φταιει.(βεβαια δεν ειναι ολες οι σχεσεις συμφωνα με το παραδειγμα,αλλα λιγο να σκεφτομαστε,οχι μονο οτι μας βολευει)
εχεις κανει ολοκληρο σεναριο Εμπνευστη....Στο οποιο υπάρχει ενα \"θυμα\". Μια γυναικα ή ενας ανδρας που αναλαμβανει να δει οτι εχει τις ευθυνες του δεν μπορει να αναλαβει το ρολο του θυματος. Αν η γυναικα που περιγραφεις, δει αν θελει ή δεν θελει να μεινει μαζι με τον αντρα της δεν ειναι θυμα. Ουτε ειναι θυμα, αν σκεφτει οτι παραμελησε και τον εαυτο της ως γυναικα κ τον αντρα της.
Δεν μπορω να ξέρω πώς καταφευγει ο καθε ανθρωπος σε καποιον αλλο περα απο τον συντροφο του. Δεν ξέρω και ολα τα γιατι. Ομως με νοιαζει να ξερω για τον συντροφο μου. Κ με νοιαζει να μπορω να ειμαι παρουσα στη σχεση μου.
Υπάρχουν ζευγαρια που εχουν μιλησει ο ενας στον αλλο ανοιχτα για τα προβληματα της σχεσης τους κ εχουν μεινει μαζι, ακομα κ μετα απο μια ενδεχομενη απιστια. Και αλλα που εχουν χωρισει μετα απο αυτο.
Υπαρχει κ το αλλο ενδεχομενο: να μην πει κατι ο ενας στον αλλο. Να συνεχισουν να ειναι μαζι, παραλληλα διατηρωντας και την εξωσυζυγικη σχεση. Την οποια μπορει να υποπτευεται η συζυγος ή ο συζυγος, να αναλαμβανει το ρολο του θυματος στο κεφαλι της/του αλλα να μην το θιγει ως θεμα.Για λογους διαφορους. Οπως του να μην χωρισει ή να μην χασει τα εισοδηματα του συζυγου ή και αλλους λογους.
οτι τον εμπιστευτηκε,οτι τον αγαπησε,οτι θυσιασε πραγματα για αυτον,οτι εχτισε το μελλον της πανω στη σχεση της ειναι κακο;πιστευω οχι.μια πραξη απιστιας δεν θα εκανε εσενα να σπασουν εστω και λιγο ολα τα παραπανω;πως να νοιωθει αυτη η γυναικα οταν θα ξαναπαει αυτος στη δουλεια του;δεν θα νοιωσει θυμα οταν αυτη κρατηθηκε σε παρομοιες καταστασεις;εκανε ασχημα που κρατηθηκε;επρεπε να ενδωσει;και μετα πως μπορεις να λες πως αγαπας καποιον οταν τον προδιδεις με αυτο τον τροπο.η ειναι ενα απλο ....σακι οποτε δεν εγινε και κατι;βεβαια δεν βλεπουν ολοι οι ανθρωποι οπως βλεπω εγω τα πραγματα σιγουρα,αλλα τα ατομα που νοιωθουν ενοχες πιστευω τα βλεπουν οπως εγω.οι αλλοι με γεια τους με χαρα τους.ειναι αποψη τους και τροπος ζωης τους.στο κατω κατω καποια πραγματα μας χαρακτηριζουν στο τι ειμαστε.... και οσοι το κραταν κρυφο εχουν τους λογους τους.αλλα αυτο τους χαρακτηριζει,αυτη ειναι η ποιοτητα τους.
δεν πιστευω οτι θυσιαζουμε κατι για καποιον αλλο, χωρις να περιμενουμε κατι ή χωρις να το κανουμε κατα πρωτο λογο για να αισθανομαστε εμεις καλα.
αν με ρωτας προσωπικα, δεν εχω νιωσει θυμα ποτε. οχι γιατι δεν λυγιζω, γιατι δεν κλαιω, δεν εχω αδυναμιες οπως ολοι μας, αλλα γιατι οσο ερωτευμενη κ να ειμαι, οσο και να εχω επενδυσει στη σχεση μου, δεν λεω ποτε οτι \"θυσιαστηκα\". Γιατι απο τον χρονο που δινω στη σχεση, στον αλλο, παιρνω δυναμη, χαρα, ενεργεια, αγαπη. Ή περιμενω να παρω αυτα. Αν ομως δεν παιρνω αυτο που ζητω, τοτε κατι δεν παει καλα...και οφειλω στον εαυτο μου να το βρω.
Το να νιωθουμε θυματα, ειναι μια πρωτης ταξεως επιλογη ωστε να φορτωσουμε τα λαθη μας, στην κακη μας τυχη, στον Θεο, στην κακουργα κοινωνια, αλλα οχι στον εαυτο μας. Οχι ολοκληρωτικα, αλλα στο ποσοστο που μας αναλογει.