Πριν χάσεις αυτά τα άτομα πως ήσουν ψυχολογικά?? Με το άγχος? Με την ζωή σου γενικά?
Printable View
Ειχα περασει παλι κρισεις πανικου πριν απο 10 χρονια λογο οικογενειακων προβληματων κ μαλιστα σε πολυ ασχημο βαθμο αλλα οταν εβαλα τη ζωη μου σε μια ταξη περασαν κ μεχρι τις αρζες του χρονου ημουν μια χαρα..παντρευτηκα εκανα παιδια κ γενθκα ειχα μια ωραια κ ηρεμη ζωη με τα καθημερινα προβληματα κ αγχοι που ολοι εχουμε..ειχα το φυσιολογικο αγχος που εχουν ολοι πιστευω τιποτα παραπανω..ολα.αρχισαν απο το θανατο του πεθερου μου κ μετα κ εχουν γινει ακομα πιο ασχημα μετα το συμβαν με το μπαμπά μου
Θα σου πω πως το σκεφρομαι με ενα παραδειγμα..ο πεθερος μου ηραν ανθρωπος που προσεχε πολυ την υγεια του ..ηταν τυπικος με τις εξετασεις του με διατροφη του με τη γυμναστικη αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να φυγει στα 80 του απο ανακοπη ενω ειχα παρα πολλα χρονια πολλα προβληνατα κ κανονικα θα επρπε να εχει φυγει πθο νωρις..απο την αλλη ο μπαμπας μου 66 χρονων δεν ακουγε κανεναν δεν εκανε καμια εξεταση δν προσεχε τον εαυτο του μανικαος καπνιστης υπερβαρος κ πολλα αλλα με αποτελεσνα να φυγει νεοτατος απο λατι που αν πρόσεχε δεν θα του ειχε συμβει..σιγουρα δν μπορούμε να τον προβλεψουμε αλλα μπρπυμε να κανουμε καποια πραγνατα ωστε να μν το επιδιώξουμε κιολας..εσενα ποια η γνωμη σου?
Έχω περάσει την φάση που περνάς τώρα αλλά για άλλους λόγους..
Την ώρα του πανικού θα βάζεις τα πράγματα κάτω και θα βλέπεις τι είναι λογικό.. Εδώ λες ότι σκεφτόσουν πως το έφαγε ενώ το στόμα του δεν μύριζε και ξέρεις πως το συγκεκριμένο πράγμα μπαίνει στο στόμα άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ενώ δίνεις η ίδια επιχειρήμα για ένα περίεργο λόγο δεν τα πιστεύεις.
Έτυχε να διαβάσεις ένα θέμα στο Internet το οποίο να σε ηρέμησε?
Δεν μυριζε αλλα ο μικρπς ελεγε πως το εφαγε..επισης μαπινει στο στομα αλλα δεν ειναο για μικρα παιδια..για αυτο κ ο πανικος μεχρι ενα σημειο βεβαια οχι στο δικο μου βαθμο αυτο το αναγνωριζω..ηρεμω οταν μπαινω εδω στο φορουμ κ διαναζω κ απν άλλους να εχουν αυτα που νιωιω κ εγω
Καλό είναι αυτό..
Κάθε φορά που θα μπαίνεις σε αυτό το τρυπακι του φόβου θα βάζεις τα δεδομένα σου κάτω και θα βλέπεις που πρέπει να αγχώνεσαι πραγματικά και που όχι. Όλα αυτά που σου συμβαίνουν είναι επειδή το μυαλό φτιάχνει τις δικές του ιστορίες και εσύ τώρα θα προσπαθήσεις να ξαναπάρεις τον έλεγχο. Το μυαλό ειναι κομμάτι σου και εσύ του δίνεις οδηγίες και όχι αυτό.
Πρώτα από όλα μακριά από το ίντερνετ (κακός σύμβουλος), δεδομένα κάτω και ζυγίζεις (ξέρεις πως, το έκανες πριν πέσεις ψυχολογικά), οταν θα σε κυριεύει ο φόβος βαθιές ανάσες για να φέρεις το μυαλό σου σε ηρεμία και το πιο βασικό να συνεχίσεις την ψυχοθεραπεία με τον γιατρό..
Εγω βγήκα από αυτο το τρυπακι όταν μια μέρα είπα στον εαυτό μου "ότι είναι να γίνει ας γίνει" και εκεί σταμάτησα να τρέχω για να προλάβω τον θάνατο γιατί κατάλαβα πως με αυτήν μου την προσπάθεια δεν ζούσα.
Απλά να ξέρεις θέλει χρόνο όλο αυτό, μην απογοητευεσαι.
Καλησπέρα . Σε καταλαβαίνω γιατί φοβήθηκες. Είναι το πρώτο σου παιδί?? Το τζελ αυτό δεν είναι τοξικό διαφορετικά δε θα το βάζαμε στα ούλα .