Πριν χάσεις αυτά τα άτομα πως ήσουν ψυχολογικά?? Με το άγχος? Με την ζωή σου γενικά?Quote:
Originally Posted by Afroula
Printable View
Πριν χάσεις αυτά τα άτομα πως ήσουν ψυχολογικά?? Με το άγχος? Με την ζωή σου γενικά?Quote:
Originally Posted by Afroula
Ειχα περασει παλι κρισεις πανικου πριν απο 10 χρονια λογο οικογενειακων προβληματων κ μαλιστα σε πολυ ασχημο βαθμο αλλα οταν εβαλα τη ζωη μου σε μια ταξη περασαν κ μεχρι τις αρζες του χρονου ημουν μια χαρα..παντρευτηκα εκανα παιδια κ γενθκα ειχα μια ωραια κ ηρεμη ζωη με τα καθημερινα προβληματα κ αγχοι που ολοι εχουμε..ειχα το φυσιολογικο αγχος που εχουν ολοι πιστευω τιποτα παραπανω..ολα.αρχισαν απο το θανατο του πεθερου μου κ μετα κ εχουν γινει ακομα πιο ασχημα μετα το συμβαν με το μπαμπά μουQuote:
Originally Posted by george1520
Επειδή έχασες σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα δύο δικούς σου ανθρώπους και θεωρείς πλέον ότι είναι πολύ εύκολο κάποιος να φύγει από την ζωη.. Λογικό..Quote:
Originally Posted by Afroula
Πιστεύεις ότι μπορούμε να προλάβουμε τον θάνατο?
Θα σου πω πως το σκεφρομαι με ενα παραδειγμα..ο πεθερος μου ηραν ανθρωπος που προσεχε πολυ την υγεια του ..ηταν τυπικος με τις εξετασεις του με διατροφη του με τη γυμναστικη αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να φυγει στα 80 του απο ανακοπη ενω ειχα παρα πολλα χρονια πολλα προβληνατα κ κανονικα θα επρπε να εχει φυγει πθο νωρις..απο την αλλη ο μπαμπας μου 66 χρονων δεν ακουγε κανεναν δεν εκανε καμια εξεταση δν προσεχε τον εαυτο του μανικαος καπνιστης υπερβαρος κ πολλα αλλα με αποτελεσνα να φυγει νεοτατος απο λατι που αν πρόσεχε δεν θα του ειχε συμβει..σιγουρα δν μπορούμε να τον προβλεψουμε αλλα μπρπυμε να κανουμε καποια πραγνατα ωστε να μν το επιδιώξουμε κιολας..εσενα ποια η γνωμη σου?Quote:
Originally Posted by george1520
Μα εννοείται.. Προσέχουμε την υγεία μας, τον εαυτό μας.. Δεν σου μιλάω να αφήσεις τον εαυτό σου.. Εδώ όμως μιλαμε για φοβίες, ότι το μυαλό πάντα πάει στο χειρότερο σενάριο, την λογικη την ξεχνάς και αφήνεις τον φόβο να σε οδηγει.Quote:
Originally Posted by Afroula
Ακριβως αυτο προσπαθω να δουλεψω αυτουε τους μηνες ..την ωρα του πανικού να σκεφτομαο λογικα αλλα δν τα καταφερμω παντα..Quote:
Originally Posted by george1520
Έχω περάσει την φάση που περνάς τώρα αλλά για άλλους λόγους..Quote:
Originally Posted by Afroula
Την ώρα του πανικού θα βάζεις τα πράγματα κάτω και θα βλέπεις τι είναι λογικό.. Εδώ λες ότι σκεφτόσουν πως το έφαγε ενώ το στόμα του δεν μύριζε και ξέρεις πως το συγκεκριμένο πράγμα μπαίνει στο στόμα άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ενώ δίνεις η ίδια επιχειρήμα για ένα περίεργο λόγο δεν τα πιστεύεις.
Έτυχε να διαβάσεις ένα θέμα στο Internet το οποίο να σε ηρέμησε?
Δεν μυριζε αλλα ο μικρπς ελεγε πως το εφαγε..επισης μαπινει στο στομα αλλα δεν ειναο για μικρα παιδια..για αυτο κ ο πανικος μεχρι ενα σημειο βεβαια οχι στο δικο μου βαθμο αυτο το αναγνωριζω..ηρεμω οταν μπαινω εδω στο φορουμ κ διαναζω κ απν άλλους να εχουν αυτα που νιωιω κ εγωQuote:
Originally Posted by george1520
Πως τον ρωτούσες? Ήρεμα? Γιατί σε κάνω εικόνα.Quote:
Originally Posted by Afroula
Μπροστα στα παιδια δεν αφηνω να με παρασυρει ο πανικός..ηρεμα τον ρωτουσα κ ηρεμα απάντησεQuote:
Originally Posted by george1520
Καλό είναι αυτό..Quote:
Originally Posted by Afroula
Κάθε φορά που θα μπαίνεις σε αυτό το τρυπακι του φόβου θα βάζεις τα δεδομένα σου κάτω και θα βλέπεις που πρέπει να αγχώνεσαι πραγματικά και που όχι. Όλα αυτά που σου συμβαίνουν είναι επειδή το μυαλό φτιάχνει τις δικές του ιστορίες και εσύ τώρα θα προσπαθήσεις να ξαναπάρεις τον έλεγχο. Το μυαλό ειναι κομμάτι σου και εσύ του δίνεις οδηγίες και όχι αυτό.
Πρώτα από όλα μακριά από το ίντερνετ (κακός σύμβουλος), δεδομένα κάτω και ζυγίζεις (ξέρεις πως, το έκανες πριν πέσεις ψυχολογικά), οταν θα σε κυριεύει ο φόβος βαθιές ανάσες για να φέρεις το μυαλό σου σε ηρεμία και το πιο βασικό να συνεχίσεις την ψυχοθεραπεία με τον γιατρό..
Εγω βγήκα από αυτο το τρυπακι όταν μια μέρα είπα στον εαυτό μου "ότι είναι να γίνει ας γίνει" και εκεί σταμάτησα να τρέχω για να προλάβω τον θάνατο γιατί κατάλαβα πως με αυτήν μου την προσπάθεια δεν ζούσα.
Σε ευχαριστώ πολυ κ για τη κουβεντα μας κ για τις συμβουλες σου..θα προσπαθησω κ πιστευω πως σιγα σιγα θα επανελθω στη κανονικοτητα μου..Quote:
Originally Posted by george1520
Απλά να ξέρεις θέλει χρόνο όλο αυτό, μην απογοητευεσαι.
Καλησπέρα . Σε καταλαβαίνω γιατί φοβήθηκες. Είναι το πρώτο σου παιδί?? Το τζελ αυτό δεν είναι τοξικό διαφορετικά δε θα το βάζαμε στα ούλα .
Οχι το 2 παιδακι μου απλα το τελευταιο καιρο με το παραμικρο παθαινω πανικο..ετσι ξεκινησα κ το ψυχολογο ολο αυτο με κανει να νιωθω χαλια ολη μερα..Quote:
Originally Posted by agapoula