Printable View
δεν θελω να κανω καταναγκαστηκες κινησεις στην ζωη μου απλα για να το κανω. οκ το εκανα τι καταλαβα?!
θελω να ειμαι ετοιμος για το καθε τι. και αυτην την στιγμη εχει βαση η ψυχολογια μου. να νιωσω καλα και επειτε ευχομαι ολα τα αλλα να ακολουθησουν. αυτο.
Πάντως Ηλία οι τελειες συνθήκες για να κάνουμε αλλαγές δν θα έρθουνε ποτέ... Βήμα βήμα... Εγώ πριν πιάσω δουλειά ήμουν μέσα στ άγχος πως θα τα καταφέρω και αν ζαλιστω κ αν κάνω κτ λάθος κτλ ώσπου πήγα κ απομυθοποιησα πολλά πράγματα και μπορώ να σου πω οτ ψυχολογικά είμαι πολύ καλύτερα. Η δουλειά είναι φάρμακο.
Αγαπητή Βίκυ, αφού θέλεις να βρες μια άκρη στο τι φταίει, και μάλιστα μόνη σου, θα μπορούσα να σου προτείνω να εστιάσεις στα παρακάτω που γράφεις...Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Την αίσθηση πληρότητας την αναζητάς σε εξωτερικούς παράγοντες ενώ αποτελεί προϊόν εσωτερικής διεργασίας. Οι ερωτικές μας σχέσεις σαφώς ειναι σημαντικές και βοηθούν στο να νοιώθουμε καλύτερα. Όμως, αν κάποιος δεν έχει αποκτήσει την αίσθηση πληρότητας μέσα από την επαφή με τον ίδιο του τον εαυτό, τότε δεν θα τη βρει στις σχέσεις. Επίσης, αν ψάχνουμε να καλύψουμε μέσα από τις σχέσεις την κενότητά μας, τότε είναι καταδικασμένες σε αποτυχία γιατί απλά κανένας δεν μπορεί να καλύψει την αίσθηση κενότητας του άλλου.Quote:
Ξέρω ότι ο σύντροφος είναι πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι και πως αν βρεθεί ο κατάλληλος όλα αυτά θα μειωθούν έως και θα εξαφανιστούν γιατί θα νιώθω πλήρης.
Και πάλι θεωρώ ότι αναζητάς έξω από εσένα κάτι που μόνο μέσα σου μπορείς να το βρεις. Ταυτότητα δεν αποκτούμε μέσα από την εργασία μας. Η δουλειά που κάνουμε δεν απαντά στο ερώτημα "ποιοι είμαστε" δυστυχώς.Quote:
Νομίζω ότι αν βρω δουλειά θα αποκτήσω ταυτότητα
και πάλι κάνεις αναφορά στον "χαμένο" εαυτό. Ίσως αυτό να είναι και το σημαντικό κομβικό σημείο στο οποίο θα έπρεπε να εστιάσεις. Ίσως από εδώ να ξεκινούν όλαQuote:
δεν μπορώ να ηρεμήσω και να βρω τον εαυτό μου πουθενά. Μου έρχονται σκέψεις του τύπου ποια είμαι,
οντως οι τελειες συνθηκες δεν θα ερθουν. και η δουλεια ειναι ψυχοθεραπεια.Quote:
Originally Posted by Alexes 93
εγω ειμαι μαλακας που τα παρατησα. ειχα δουλεια μια χαρα. και τα παρατησα. τι να πω. δεν ειχα μυαλο. τωρα που εχω θα ερθει? και εαν δεν ερθει? θα μεινω με τα ψυχολογικα μου. πρεπει να την κυνηγησω το ξερω. μακαρι να βρω το κουραγιο να το κανω.
Μπράβο σύμφωνω απόλυτα.. Τις ίδιες φοβίες έχω κι εγώ αν ζαλίστω αν πάθω κάτι αν δεν μπορώ να ανταπεξέλθω αλλά αλλιώς είναι στη σκέψη κι αλλιώς στην πράξη.Quote:
Originally Posted by Alexes 93
Έχεις δίκιο σε όσα λες αλλά πως θα εστιασω στον χαμένο εαυτό; τον τρόπο δεν βρίσκωQuote:
Originally Posted by aeolus74
Κατ' αρχάς ενημερώσου για ζητήματα "ταυτότητας", πως αυτά δημιουργούνται, με τι συμπεριφορές σχετίζονται, πως αντιμετωπίζονται. Διάβασε, και προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου μέσα σε όλο αυτό. Χρησιμοποίησε όσο μπορείς την ψυχολόγο σου, αλλά μη τα περιμένεις όλα από αυτή. Εγώ πάντως πιστεύω, από αυτά που έχεις γράψει, ότι ο πυρήνας των θεμάτων που αντιμετωπίζεις είναι το ότι δεν έχεις αναπτύξει μία σταθερή αίσθηση ταυτότητας.Quote:
Originally Posted by vickie_victoria
Μα αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ ότι δεν έχω ταυτότητα και το είπα. Αυτό προσπαθώ να επαναπροσδιορισω ποια είμαι και τι θέλω.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Πάντως μετά από λίγη ώρα που έκατσα μόνη μου και σκέφτηκα βαθιά διαλογιστηκα μέσα σ αυτά τα λεπτά μου ερχόταν στο μυαλό ότι άσχημο μπορειτε να φανταστείτε σαν ταινία θρίλερ. Μετά ηρεμησα απόλυτα από κάθε αρνητική σκέψη και τώρα νιώθω ηρεμία και απουσία αρνητικών σκέψεων και άγχους το οποίο μου δημιουργεί μια αίσθηση κενού. Η οποία με τρομάζει γτ νομίζω πως θα συμβεί κάτι κακό η πως εγώ θα κανω κακό στον εαυτό μου μου κόλλησε κι αυτό τώρα. Ξέρω πως είναι εμμονες σκέψεις που απλά με τρομάζουν και ανησυχώ μην τις κάνω άθελά μου. Κατά καιρούς κολλούσα με διαφορά τέτοια. Ένα διάστημα είχα κολλήσει ότι μια φωνή στο κεφάλι μου μ έλεγε πηδα από το μπαλκόνι όταν καθόμουν εκεί. Μου έφερνε δυσφορία αλλά την άφησα δεν έδινα σημασία γτ ήξερα ότι δεν θα το κάνω μέχρι που έφυγε. Τώρα κόλλησα ότι θέλω ν αυτοκτονήσω ότι ναναι μου καρφώνεται μια ιδέα στο κεφάλι και την κρατάω. Μπορεί να σκεφτώ τώρα ότι θέλω να βγω από το σπίτι και να αρχίσω να περπατάω χιλιόμετρα και να το σκέφτομαι συνέχεια και να νιώθω ότι θα το κάνω να το σκέφτομαι σαν να το ζω. Γιατί μου καρφώνονται τέτοιες βλακειες στο κεφάλι η εικόνες που τις φαντάζομαι ότι πχ φεύγω στο αντίθετο ρεύμα και σκοτωνομαι. Ξέρω ότι είναι ιδεοψυχαναγκαστικες και ότι τώρα επιμένουν επειδή βρίσκομαι σε συναισθήματικη σύγκρουση με τον εαυτό μου.
Είναι κι αυτό που πλησιάζω τα 30 κ έχω τρελαθεί δεν ξέρω τι θα κάνω στη ζωή μου νιώθω ότι πέφτω ξαφνικά στην κοινωνία και πρέπει να αναλάβω τις ευθύνες μου και δεν έχω ιδέα από πολλά πράγματα καθώς όλα τα έκαναν οι γονείς μου για μένα. Μετά αναρωτιέμαι θα κάνω ποτέ παιδιά κι αν κάνω θα είμαι καλή μάνα η θα μου περνάνε ιδέες τέτοιες ότι θα τους κάνω κακό κι άλλες βλακειες και τι φταίνε αυτά αν εγώ έχω ψυχολογικά κι άλλα πολλά τέτοια σκέφτομαι όλη μέρα.
Εγώ είμαι 28 και τώρα μ έχει πιασει μια υπαρξιακη κρίση. Νομίζω πας επάνω στο προφίλ του και κάπου λέει να στείλεις μήνυμα ή αλλιώς πας στα μηνύματα σου και πατάς το όνομα του για να στον βγαλειQuote:
Originally Posted by celestial psyche
Λοιπόν πήγα να σου στείλω μήνυμα κ λέει ότι έχεις επιλέξει να μην λαμβάνεις προσωπικά μηνύματα η δεν σου επιτρέπεται για κάποιο λόγο.Quote:
Originally Posted by celestial psyche
Πρέπει κάποιος να έχει συμπληρώσει 50 μηνύματα στο φόρουμ για να λάβει και να στείλει μηνύματα.