Ψυχολόγο μάλλον χρειάζομαι αλλά δεν ξέρω το αφήνω πίσω, δεν θέλω σκέφτομαι πολλά
Printable View
Ψυχολόγο μάλλον χρειάζομαι αλλά δεν ξέρω το αφήνω πίσω, δεν θέλω σκέφτομαι πολλά
Παιδιά εγώ μάλλον μπήκα στο τρυπακι τον κρίσεων πανικού και δεν ξέρω τι να κάνω με έχει καταβάλλει πολύ αυτό το συναίσθημα
Οι κρίσεις πανικού μου δεν ειχαν ώρα.. έχουν μήνες να με πιάσουν ευτυχώς λυτρώθηκα....Εγω ένιωθα να χάνομαι και με έπιαναν ίλιγγοι...
Από την πρώτη φορά που την είχες πάθει, μετά δεν φοβοσουν να μην σε ξανά πιάσει και σε έπιανε? Εμένα τώρα κάτι τέτοιο μου συμβαίνει, όταν βγαίνω έξω κυρίως, στο σπίτι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο είμαι πιο ήρεμος....
Έπειτα από αγχογόνα περιστατικά μου έχει τύχει να με πιάνει άγχος και φόβος ότι τρελαίνομαι ότι βγαίνω εκτός εαυτού...οτι έχω στρεσαριστει τόσο που χάνω το μυαλό μου και η ένταση να είναι στο φουλ....Δύο φορές το έχω πάει μόνο. Δεν ξέρω αν ήταν κρίση πανικού γτ δεν είχα ταχυπαλμία και αίσθημα πνιγμου.
Μόνο του έφυγε και δεν εμφανίστηκε. Μόνο μετά από γεγονότα που με φοβίζουν η με στρεσαρουν αρκετά γίνεται.
Εγώ ψάχνω κάποιους τρόπους αντιμετώπισης τουλάχιστον όταν με πιάνει κάτι να κάνω, άλλοι λένε μην κάνεις απολύτως τίποτα, αλλά όταν αυτό γίνεται έντονο δεν είναι ότι πιο εύκολο κιόλας να σταθώ χωρίς να κάνω τίποτα... Και εμένα έτσι μου ξεκινάει η κρίση όταν στρεσαρομαι έντονα
Παιδιά εγώ τώρα έχω είμαι χάλια είμαι πεσμένος ψυχολογικά τρέχω και σε κάτι γιατρούς για ένα ατύχημα που είχα στο γόνατο πριν 3 χρόνια και τώρα πήγαμε να το δούμε έχω και 14 Ιουλίου μαγνητική του γόνατου να κάνω και έχω αγχωθει να μην με πιάσει καμία κρίση πανικού διότι θα πρέπει να σταθώ ακίνητος για πολλά λεπτά αύριο έχω κούρεμα πάλι θα με πιάσει δεν ξέρω τι άλλο να κάνω ενώ κάνω πολλές προσπάθειες πάντα θα είναι εκεί
Καλησπέρα παιδιά (το ξέρω μιλάω μόνος μου) μόλις γύρισα πριν λίγο από το κούρεμα και ως γνωστό με έπιασε πάλι και ο κουρέας με κατάλαβε και μου λέει τι έπαθες ρε πολύ ανησυχώ σε βλέπω και εγώ του είπα ότι απλά δεν μπορώ να μένω ακίνητος και ότι είναι και η ζέστη ψέμα δηλαδή... Και πολύ χλωμά κιόλας... Τέλος πάντων θέλω να κάνω 2 ερωτήσεις και παρακαλώ θέλω απαντήσεις απο όσους γνωρίζουν για το θέμα η ζούνε με κρίσεις πανικού... Η 1η είναι πως γίνεται το μυαλό μέσω σκέψεις να κάνει εικόνα ένα αίσθημα και να το εκδηλώνει? Εγώ όταν είχα πάθει την πρώτη κρίση πανικού πριν περίπου ένα μήνα αν θυμάμαι καλά ήταν όταν είχα διαβάσει ένα ποστ από εδώ με κρίσεις πανικού και ίσως με επηρέασε και το σκεφτόμουν όλη την ώρα και έτσι την έπαθα στο κουρείο χωρίς καν να το έχω ξανά ζήσει το συναίσθημα και τώρα όπου είναι να πάω το παθαίνω επειδή το σκέφτομαι, δεν το παθαίνω έτσι στα καλά καθούμενα που σε κάποιους συμβαίνει αυτό.... Η 2η αυτό όλο ποτέ τελειώνει? Θα το έχω για όλη μου την ζωή από τα 18 που είμαι τώρα? Με πάει πίσω όλο αυτό γιατί ούτε έξω δεν μπορώ να βγω τώρα που είναι και καλοκαίρι και λογικά ναι απέκτησα αγοραφοβία αν λέγεται έτσι και τώρα τι κάνω τελείωσε η ζωή για εμένα? Υπάρχει λόγος να ζω τώρα?
Η είμαι στα πρόθυρα να πάρω χάπια? Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να συμβαίνουν σε εμένα όλα αυτά δηλαδή εγώ γιατί να μην αξίζω να ζω σαν τους υπόλοιπους? Έχω κάνει κάτι λάθος και μου τα έχει φέρει σε εμένα όλα έτσι η ζωή?
Γιάννη άλλο κρίση πανικού κι άλλο φοβία..
Όσο για τις ερωτήσεις σου. Αυτά τα ρωτάνε όλοι όσοι περνάνε αυτό που περνάς. Το θέμα είναι τι κάνεις για να ηρεμήσεις; Περιμένεις το θαύμα ή είναι καιρος να πας σε ένα ψυχολόγο;
Ναι μου έχει γίνει φοβία η κρίση πανικού και την παθαίνω αυτό δεν είναι? Την άλλη εβδομάδα ξεκινάω γυμναστήριο θα βοηθήσει στην ηρεμία αυτό? Επίσης ο ψυχολόγος θα μου λύσει όλα τα προβλήματα και θα το ξεπεράσω? Προς το παρόν προσπαθώ και παλεύω μόνος μου για να τα ξεπεράσω, αυτά από την μεριά μου, ο ψυχολόγος σε τι παραπάνω μπορεί να βοηθήσει?
Τώρα σκέφτομαι μήπως και μου συμβεί και στο γυμναστήριο αυτό με πιάνουν τίποτα κρίσεις και εκεί έλεος..
Φοβία για το οτιδήποτε. Αν φοβάσαι ότι θα πάθεις κρίση πανικού ίσως να αντιδρά το σώμα.
Με την ψυχοθεραπεία θα αντιμετωπισεις τους φόβους σου ή να το θέσω καλύτερα, θα τους γνωρίσεις καλυτερα. Όταν γνωρίζεις τον "εχθρό", ο φόβος είναι μικρότερος.
Θα πας εκεί θα συζητήσεις για τους φόβους σου, για την ζωή σου, για τους στόχους σου, για το τι έχεις περάσει, τις ανάγκες σου και μέσα από την συζήτηση θα δεις πως δεν είσαι σε μια θάλασσα και πνίγεσαι απλά είσαι σε ένα ποτάμι που το αφηνεις να σε πηγαίνει όπου θέλει. Το μυαλό είναι μέρος του σώματος σου και αυτή την στιγμή σε κάνει ότι θέλει, είναι καιρός να ξαναπάρεις τον έλεγχο.
Ήμουν στην θέση σου καποτε και ένιωθα ότι ήμουν διαφορετικός. Φοβόμουν τα πάντα ενώ όλοι οι άλλοι ήταν μια χαρά και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί.