Σε αυτη την φαση που εισαι θα ακολουθησεις τα πρεπει ....δυστηχως για εσενα αλλα αλλιως δεν θα βλεπεις καποια εξελιξη .....
Printable View
Ακολουθείς τα θέλω σου αλλά στη ζωή ταυτόχρονα είναι πολλά κ τα πρέπει, πρέπει δυστυχώς να συμμορφωθείς κ με αυτά...ακόμη κ τα μωρά μαθαίνουν στα πρέπει!
Απο το σπιτι ν βγαινεις..αν δεν βγεις η ψυχολογια πεφτει οσο να νε...απλα τις υπολοιπες ωρες διαλογισου..συζητησε με τον εαυτο σου, εντοπισε τα προβληματα σου, κ προσπαθησε να τα καταλαβεις και ν τα αλλαξεις η να τα αποδεχτεις.
Απλά μόνο με ατελείωτες συζητήσεις με τον εαυτό μας δουλειά δε γίνεται
Καλές είναι κ αυτές αλλά απορώ γιατί δε σκέφτεστε κ την ενεργοποίηση με πράξεις?
Δηλ αυτό που ειπα πριν, με σπουδές, με δουλειά?
Τα θελω σου δηλαδη περιλαμβανουν το αραγμα στο σπιτι με την ελπιδα οτι καποτε θα τα βρεις με τον εαυτό σου; Το να τα βρεις με τον εαυτό σου περιλαμβάνει επαγγελματική ανέλιξη; Γιατι αν συμπεριλαμβανει και συτή τοτε πως θα βρεις με τον εαυτό σου αφου δεν του δινεις την ευκαιρία να αποκτησει προσόντα για να την πετύχει;
Αν η επαγγελματική ανέλιξη ανηκει στα θέλω τότε και η μορφωση αυτομάτως κατηγοριοποιείται στα θέλω. Σορρι που σου χαλαω το γλυκό αλλα έτσι είναι.Θέλει καποιος να γινει πχ μπατσος στα εγκληματολογικά θα μαθει βιολογία, θέλει να γινει πυροτεχνουργός θα μαθει φυσική και χημεία, θελει καποιος να γινει ηθοποιος θα διαβασει τον ρολο για να τον μαθει απεξω. Το θέλω ακολουθείται απο το πρέπει.... Θέλω να γίνω αυτό, οπότε πρεπει να..... Το καλό με το θέλω είναι πως το πρεπει δεν γινεται από αγγαρεια αλλα επειδη το θελει καποιος
Ετσι είναι mindcrime, η ζωή θέλει προσπάθεια κ η προσπάθεια τελικα δίνει νόημα στη ζωη
Εσύ κάνεις κάποια προσπάθεια έστω? Έχεις βάλει κάποιους στόχους για το μέλλον? Να σπουδάσεις έστω κ λίγο καθυστερημένα η να δουλέψεις?
σκεφτομαι να παω για ελιες το χειμωνα... αλλα και παλι ειμαι διστακτικος γιατι ειμαι 112 κιλα. εκει σε θελει 8 ωρες αγωνα. αυτο μπορω να κανω προς το παρον.........
Δηλαδή, είσαι 32 χρόνων (αν κρίνω από το 1988), κ το μόνο πλάνο που έχεις για τα επαγγελματικά σου είναι μήπως καταφέρεις τον χειμώνα κ πας για ελιές? Γιατί δεν προσπαθείς να ψάξεις κ για άλλες δουλειές?
Θεωρώ πως όταν αποκτάμε υποχρεώσεις, αναγκαστικά κ το μυαλό μας παίρνει μπροστα
Βοηθάει να πάρουμε λίγο τη ζωή στα χέρια μας
Δε θέλω να νιώσεις επίθεση αλλά έχω να σχολιασω σχετικά με αυτό που είπατε πιο πάνω....όταν βλέπετε έξω ανθρώπους χαρούμενους με την οικογένεια η τους φίλους τους, πολλές φορές είναι κ αυτοί άνθρωποι με τα προβλήματα τους οι οποίοι όμως ορθώνουν το ανάστημα τους κ προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν κ να τα λύσουν δυναμικά!
τι να σου πω. δικιο εχεις.... ελπιζω να βρω κατι.........
Τα χω τα χρονακια μου, 44
Σε ρωτησα γιατι ειναι δυσκολο μετα τα 30 αν δεν εισαι φουλ συνειδητοποιημενος να διαβαζεις για να πας πανεπιστημιο και στο πανεπιστημιο ο καθηγητης δεν μπορει να κανει διακριση και να πει αντε να βοηθησουμε το παλληκαρι γιατι ειναι 30 μετα θα πρεπει να το πει και για τον δεκαοκτάρη. Το πολυ πολυ να του δωσει λιγο χρονο παραπανω για εργασιες. Είναι σκληρο λιγο το ξερω αλλα δεν μπορεις να κανεις διαχωρισμο σαν καθηγητης. Σαν καθηγητης θελεις να βλεπεις ατομα που τα δινουν όλα και ας μην πιασει ο 35αρης το 5 ας πιασει το 4 δεν πειραζει θα του δωσεις το 5 γιατι χτυπησε το πηκ της προσπαθειας του, αλλα θα μπορει να το κανει αυτό σε ολα τα μαθηματα; Εγω ας πουμε ειχα συναντησει στην ακαδημαικη μου καριερα προπτυχιακους 40δες που ερχοντουσαν να μου κλαφτουν οτι η υλη ειναι τεραστια και δεν προλαβαινουν να την βγαλουν. Και τι ηθελαν απο εμενα να τους χαρισω το 5. Ετσι λοιπον στα 3 χρονια που εκανα εργαστηρια σε φοιτητες τους έλεγα δεν σας υποχρεωσε κανενας να μπειτε στο τμήμα. Αν θελετε το 5 ματωστε να το παρετε με την αξια σας όπως κανουν ολα τα παιδια. Οποτε οπως καταλαβαινεις το χλιαρο καο το να δουμε δεν φτάνει....και νομιζω και για τον ίδιο δεν ειναι σωστο. Θα ένιωθε ικανοποιημενος που πηρε ένα 5 επειδή κλαφτηκε; Μετα στην επαγγελματική εξέλιξη τι θα κάνει; Θα αρχισει πάλι τη κλάψα;