ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ!

Quote:

Originally Posted by george1520

Τα πάντα. Τον θόρυβο, το φως, τον αέρα, τις φωνές.. Τα πάντα. Έκλαιγα κάθε βράδυ γιατί δεν ήξερα τι μου συνέβαινε. Έλεγα στον εαυτό μου, πριν μια βδομάδα ήσουν καλά, πριν ένα μήνα πηγες ταξίδι τώρα γιατί φοβάσαι; τι φοβάσαι; Τα πάντα. Εναν εχθρό χωρίς όνομα που απλά το φοβόμουν. Με την ψυχοθεραπεία ανακάλυψα πως η ψυχή (εμείς) μαζεύουμε μαζεύουμε και έρχεται η μέρα που λυγίζουμε και αρχίζει το μυαλό να δημιουργεί σενάρια. Εσένα τώρα σου δημιούργησε το σενάριο ότι έδωσες μια υπόσχεση στον Θεό και θα σε τιμωρήσει, εμένα κάθε μέρα μου έκανε νέο σενάριο. Ότι δεν έχω αέρα και θα πεθάνω, ότι δεν με θέλει κανένας κι άλλα πολλά. Το μυαλό για να μας στρέψει την προσοχη μας αλλού φτιάχνει ένα δικό του πρόβλημα για να μην αντιμετωπίσουμε το πραγματικό μας πρόβλημα..
Εσένα πως είναι η ζωή σου; δουλεύεις? Έχεις φίλους? Σχέση? Μένεις μόνος?

Πώς υπεισέρχεται η έννοια της ψυχής σε μία ασθένεια που είναι σωματική; Γιατί "εμείς" είμαστε ψυχή; Θεωρώ πως το να κάνουμε ακόμη πιο μεταφυσικά τα πράγματα σε έναν άνθρωπο που ήδη βασανίζεται από μεταφυσικούς ιδεασμούς ίσως και να επιβεβαιώνει το μεταφυσικό, αντί να το περνάει στο Φυσικό. Εμείς λοιπόν, όχι η ψυχή που μαζεύει και μαζεύει. Γιατί όχι σκέτα το σώμα, ο εγκέφαλος; Το μυαλό γεννάει τα φαινόμενα, η ψυχή είναι αυθαίρετη εισαγωγή.

Πέραν τούτου, η δική μου άποψη είναι ότι για να ξεκολλήσεις από...την τσίχλα, αφού δεν πρέπει, τότε κάντο. Κάνε αυτό που δεν πρέπει. Και δες πως όσο το κάνεις ότι η τιμωρία που φαντάζεσαι δεν έρχεται. Δηλαδή ζήσε με το φόβο, κάνε ό,τι φοβάσαι γιατί κάτι φοβερό θα συμβεί αν το κάνεις. Είναι ο καλύτερος τρόπος να φύγει ο τεράστιος φόβος, πράττοντας ενάντια στη διδαχή του φόβου.

Έβαλα στην παρένθεση την λέξη εμείς.. Στην ουσία το μυαλό είναι η ψυχή μας (ή η ψυχή το μυαλό μας [emoji848];) , το οποίο καταγραφεί τα πάντα και κάποια στιγμή δεν χωράει αλλά και κάνει μπαμ.. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ από εκεί και πέρα. Μαζεύεις τα κομμάτια σου και κλαις την ζωή σου ή κάνεις μια επανεκκίνηση εγκεφάλου και αρχίζεις να ζεις σαν άνθρωπος. Στο χέρι σου είναι όλα. Ή μένεις εκεί και βασανίζεσαι ή ζητάς βοήθεια για να βρεις τον δρόμο προς την έξοδο. Δεν θα έρθει κανένας από το χέρι να σου πει "από εδώ είναι πάμε" αλλά θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς λειτουργεί το μυαλό και τι δύναμη έχει. Όταν ανακαλύψεις την δύναμη του μυαλού τότε θα σταματήσεις να φοβάσαι και θα αρχίσεις να ζεις.

Ευχαριστώ που το διευκρίνισες. Συμφωνώ.