Απλά παραίτηση

Να γίνω λίγο πνεύμα αντιλογίας; Αν εσύ βρεις τι σου αρέσει για δουλειά σε 10 χρόνια και σου πάρει άλλα 5 χρόνια να βρεις όντως μία δουλειά, για 15 χρόνια θα κάθεσαι κλεισμένη σπίτι να τσακώνεσαι και να βρίζεσαι με τους γονείς σου και να μεμψιμοιρείς; Μήπως νομίζεις όλοι τρέχουν ανέμελοι στα λειβάδια και μαζεύουν μαργαρίτες και δεν κάνει κανείς μία δουλειά που βαριέται από ανάγκη, δεν υπάρχει κόσμος που δυσκολεύεται στην δουλειά του, που κι αυτός έχει βαρεθεί τα ψέματα και την υποκρισία και τη μλακία του καθενός, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει για να ζήσει την οικογένειά του ή να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά από τους γονείς ή να κοινωνικοποιηθεί ή να αποκτήσει κάποια εμπειρία μέχρι να βρει τι θέλει να κάνει στη ζωή του;
Αν το περιβάλλον σου σε χαλάει, κάνε κάτι να το αλλάξεις. Πως θα το αλλάξεις αν δεν είσαι οικονομικά ανεξάρτητη κι αν κάθεσαι μέσα και κοιτάς τα ντουβάρια;

Quote:

---

Originally Posted by Βυθιζόμενο καράβι

Αα οι καθηγητές ήταν σε φάση ο ένας ξεχνουσε ότι είχε σχέση με το μάθημα μας που προφανώς είναι ανθρώπινο αλλά όχι και συνέχεια από την στιγμή που είναι ένας πολύ συνεπής άνθρωπος γενικά...άλλος μου έλεγε ότι δεν πρόκειται να γράψεις (στα άλλα μαθήματα όχι αυτά που κάναμε), μπορεί να μου έλεγαν να πω μια απάντηση και να άρχιζαν τα σχόλια του τύπου πως έφτασες μέχρι εδώ που δεν ξέρεις αυτά και να ρωτανε με ύφος αν επικοινωνώ και αν καταλαβαίνω τι μου λένε και πέρα από το μάθημα και αρκετά άλλα (μπορεί να ακούγονται υπερβολικά ή εφηβικά όλα αυτά ναι αλλά είναι γεγονότα)

Σχετικά με το θέμα της δουλειάς δεν πιστεύω ότι δεν αντέχω άλλωστε υπομονή τουλάχιστον εξωτερικά έχω σε περίσσεια...απλά τα περισσότερα μου φαίνονται εξωφρενικά βαρετά και τα υπόλοιπα απλά θεωρώ ότι δεν μπορώ από θέμα ικανοτήτων και μυαλού (δηλαδή επαγγέλματα που απαιτούν πολύ καλή μνήμη προφανώς με αυτό που συμβαίνει αυτούς τους μήνες προφανώς και τα αποκλείω ή ξέρω εγώ επαγγέλματα που απαιτούν πολλές πράξεις τα αποκλείω αφού είμαι άχρηστη).. Και το χειρότερο είναι ότι κανένας δεν το καταλαβαίνει ότι απλά δεν μπορώ να επιλέξω κάτι που μου αρέσει και αρχίζουν να λένε διάφορα

Αν μπορούσα θα άλλαζα τα πάντα στην ζωή μου, κάτι που δυστυχώς δεν μπορώ, οπότε θα πω τα δύο πιο βασικά αρχικά να νιώθω κάτι πέρα από λύπη, απελπισία και όλα αυτά τα μαύρα, να ενθουσιαστω με κάτι, να γελάσω γιατί όντως θέλω και όχι γιατί γελάνε οι υπόλοιποι και το δεύτερο είναι η επιλογή των ανθρώπων που έχω κοντά μου

---

Καλημέρα.
Έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι δεν μπορείς, ότι δεν είσαι ικανή για κατι και γιαυτό όλα σου φαίνονται ανούσια. Λες ότι θες να αλλάξεις την ζωή σου γενικά αλλά δεν μπορείς. Γιατί δεν μπορείς;
Επειδή έκαναν κάποιοι κάποτε αρνητικά σχόλια για εσένα και τον τρόπο που λειτουργούσες σαν άνθρωπος; Τον εαυτό σου θα τον δεις μετά ματιά σου και όχι με τα μάτια άλλων! Οι άνθρωποι γενικα σχολιάζουν αρνητικά, ακόμη και αν έχεις την τέλεια ζωή κάτι θα βρουν..
Όταν τα άκουγες, απαντούσες;
Η σχέση σου με τους γονείς πως ήταν; Πως είναι;

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Γεια σου, κιεγώ έχω θέματα με τις δουλειές, συνήθως μένω λίγους μήνες και μετά φεύγω, μόνο σε ιδιαίτερα ξένων γλωσσών και μεταφράσεις τα καταφέρνω, είμαι άμπαλος σε όσα θέλουν πρακτική σκέψη και βαριέμαι πολύ εύκολα. Με θεωρούν περίεργο και μη κοινωνικό, αλλά προσπαθώ να μιλάω με τον κόσμο όσο μπορώ. Ευτυχώς πάντα είχα λίγους φίλους να βγαίνω!
Πιστεύω πρέπει να βρεις τι σε ενδιαφέρει για να μην το βαριέσαι, ίσως πρέπει να κάνεις και κάποιο τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού, και να κάνεις ένα χόμπι για να βρεις παρέες

---

Έχω κάνει τεστ και τα έκανε λίγο χειρότερα τα πράγματα, γιατί έδειξε τεράστια απόκλιση των ικανοτήτων και των ας πούμε προτιμήσεων μου κάτι που μπέρδεψε μέχρι και τους ειδικούς

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Να γίνω λίγο πνεύμα αντιλογίας; Αν εσύ βρεις τι σου αρέσει για δουλειά σε 10 χρόνια και σου πάρει άλλα 5 χρόνια να βρεις όντως μία δουλειά, για 15 χρόνια θα κάθεσαι κλεισμένη σπίτι να τσακώνεσαι και να βρίζεσαι με τους γονείς σου και να μεμψιμοιρείς; Μήπως νομίζεις όλοι τρέχουν ανέμελοι στα λειβάδια και μαζεύουν μαργαρίτες και δεν κάνει κανείς μία δουλειά που βαριέται από ανάγκη, δεν υπάρχει κόσμος που δυσκολεύεται στην δουλειά του, που κι αυτός έχει βαρεθεί τα ψέματα και την υποκρισία και τη μλακία του καθενός, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει για να ζήσει την οικογένειά του ή να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά από τους γονείς ή να κοινωνικοποιηθεί ή να αποκτήσει κάποια εμπειρία μέχρι να βρει τι θέλει να κάνει στη ζωή του;
Αν το περιβάλλον σου σε χαλάει, κάνε κάτι να το αλλάξεις. Πως θα το αλλάξεις αν δεν είσαι οικονομικά ανεξάρτητη κι αν κάθεσαι μέσα και κοιτάς τα ντουβάρια;

---

Προφανώς και δεν πιστεύω ότι για τους υπόλοιπους είναι όλα στρωμένα και απλά εγώ είμαι άτυχη και ούτε πρόκειται να μείνω αδρανής για πάντα.....άλλωστε ξέρω ένα άτομο που εντελώς δυστυχισμένο με το επάγγελμα του...δεν είναι το θέμα μου αν θα κάνω κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου, γιατί πολύ απλά πρέπει κάπως να εξασφαλίσω τα βασικά... Το θέμα μου είναι ότι δεν βρίσκω κάτι που να αισθάνομαι καλά και προφανώς όχι μόνο στο κομμάτι της δουλειάς...

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλημέρα.
Έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι δεν μπορείς, ότι δεν είσαι ικανή για κατι και γιαυτό όλα σου φαίνονται ανούσια. Λες ότι θες να αλλάξεις την ζωή σου γενικά αλλά δεν μπορείς. Γιατί δεν μπορείς;
Επειδή έκαναν κάποιοι κάποτε αρνητικά σχόλια για εσένα και τον τρόπο που λειτουργούσες σαν άνθρωπος; Τον εαυτό σου θα τον δεις μετά ματιά σου και όχι με τα μάτια άλλων! Οι άνθρωποι γενικα σχολιάζουν αρνητικά, ακόμη και αν έχεις την τέλεια ζωή κάτι θα βρουν..
Όταν τα άκουγες, απαντούσες;
Η σχέση σου με τους γονείς πως ήταν; Πως είναι;

---

Τα μάτια μου όμως συμφωνούν με αρκετά από τα οποία μου έχουν πει...οπως έχω πει και σε άλλη απάντηση είναι λάθος μου ότι δεν απαντούσα ή αν το έκανα το έκανα μεταξύ σοβαρού και αστείου...η σχέση με τους γονείς μου ήταν κάπως αδιάφορη τόσα χρόνια έλειπαν σχεδόν συνέχεια(που προφανώς και είναι λογικό με την κατάσταση που επικρατεί και το δέχομαι) , δεν υπήρχε όρεξη για συζήτηση, κριτικάρουν πολλά πράγματα...απλώς εδώ και κάμποσο καιρό υπάρχουν εντάσεις, τσακωμοι κλπ

Quote:

---

Originally Posted by Βυθιζόμενο καράβι

Προφανώς και δεν πιστεύω ότι για τους υπόλοιπους είναι όλα στρωμένα και απλά εγώ είμαι άτυχη και ούτε πρόκειται να μείνω αδρανής για πάντα.....άλλωστε ξέρω ένα άτομο που εντελώς δυστυχισμένο με το επάγγελμα του...δεν είναι το θέμα μου αν θα κάνω κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου, γιατί πολύ απλά πρέπει κάπως να εξασφαλίσω τα βασικά... Το θέμα μου είναι ότι δεν βρίσκω κάτι που να αισθάνομαι καλά και προφανώς όχι μόνο στο κομμάτι της δουλειάς...

---

Καλώς ή κακώς, ένα εισόδημα σε βοηθάει πολύ να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση και να έχεις λόγο για τη δική σου ζωή έστω σε κάποιο μικρό βαθμό. Αν ας πούμε νομίζεις ότι έχεις κατάθλιψη ή/και αισθάνεσαι την ανάγκη να μιλήσεις με έναν ειδικό και λες ότι οι δικοί σου δεν εμπιστεύονται ψυχολόγους και δεν θεωρούν απαραίτητα τέτοια πράγματα, τι κάνεις; Στην καλύτερη περίπτωση πας σε κάποια δωρεάν δομή ψυχικής υγείας που δίνουν προτεραιότητα σε πολύ βαριά περιστατικά και περιμένεις κάνα τρίμηνο και μετά πάλι κανένα τρίμηνο να δεις έναν ειδικό κι αν σε δεχτούν κιόλας; Ή με τον πρώτο σου μισθό βρίσκεις έναν ιδιώτη και φροντίζεις να δουλέψεις πάνω στα θέματά σου;

Αν βρεις μία δουλειά που δεν σου αρέσει πάει να πει ότι θα την παντρευτείς; Και ποιός σου λέει ότι αν η δουλειά είναι σκατά αποκλείεται να γνωρίσεις εκεί κάποια άτομα που θα σου σταθούν και θα σου ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση και θα νοιώσεις λιγότερη μοναξιά; Ή ότι δεν θα σου ανοίξει τα μάτια από σπόντα να δεις ότι σου αρέσει κάτι άλλο;
Από κάπου πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα όμως.Λες δεν πρόκειται να μείνεις αδρανής για πάντα. Ποιά είναι τα σχέδιά σου λοιπόν;

Quote:

---

Originally Posted by Βυθιζόμενο καράβι

Παιδική ανάμνηση που να σχετίζεται με τι ακριβώς;

---

Διάλεξε εσύ με τι θέλεις να σχετίζεται. Να είναι μια ανάμνηση όσο πίσω γίνεται

Τοσο νεα κοπελα!! τοσο κριμα να νιωθεις οτι δεν υπαρχει ζοφερο μελον εμπρος σου! Εισαι σε μια φαση της ζωης τωρα οπου -πιστεψεμε!!- δεν υπαρχει στοχος που να θελεις να βγαλεις σε περας και να μην το κανεις,εαν βεβαιατο θελεις πολυ κα το ιδιο προσπαθησεις!!
Πολλες φορες οι ψυχοθραπευτες μου λεγανε οτι σχεδον το μισο η το 1/3 γι την λυση μιας ψυχικης ασθενειας ειναι να καταφερεις να την παραδεχτεις,να προσπερασεις δλδ τον εγωισμο κατις που ολοι εχουμε λιγο η πολυ, και να δεις οτι εχεις καποιο προβλημα καποια ψυχικη ασθενεια, το ιδιο ισχυει και για τις αδυναμιες σου ως ανθρωπος, κατις που παλυς ολοι εχουμε, αλλοι εχουν λιγες αλλα σημαντικες και αλλοι εχουν πολλες αλλα ασημαντες. Εσυ το εχεις παρα κανει, εχεις βρει τις αδυναμιες σου και δεν σου εφταναν, χαχα εβαλες κι αλλες ψαχνεις να βρεις στον εαυτο σου κουσουρια! το κακο ειναι ,οτι οσο τα αναζητας και να μην τα εχεις αυτοβουλος θα τα δημιουργησει το ασυνηδιτο σου ωστε να ικανοποιησει την επιθιμια του! και ταυτοχρονα επειδη το μυαλο μας ειναι πλασμενο ετσι , ωστε να βαριεται, νακανει οσο το δυνατον λιγοτερα πραγματα! το κανει πολλες φορες βρησκοντας δικαιολογιες στις ανηκανοτητες του! τις πλαθει ομως! δεν υπαρχουν!
Εισαι εξυπνη κοπελα, και επειδη εισαι σχετικα στην αρχη της ενηλικης ζωης σου θα ελεγα να το ψαξεις,να πας σε κανενα ψυχολογο! δεν ειναι οτι ,α εχεις καταθλψη ,και δεν εχεις αναγκη καποιον ειδικο να στοπει, ουτες παει ,ο.κ. θα βρω καποια φιλη μου ν της λεω τα προβληματα μου!, ο ψυχολογος δεν ειναι φιλος! και ουτε θα γινει!
Οσο για τις λυσεις οπου ψαχνεις να βρεις ωστε να μην κανεις καποιο επαγγελμα , μια λυση ειναι να παντρευτης καποιον ευκαταστατο !,να του κανεις γρηγορα παιδια και να ζεις πλουσιοπαροχα χωρις την αναγκη να σηκονεσαι καθε πρωι να πας στην δουλεια!! πολλες κοπελες το εχουν κανει, βεβαια κι αυτο εχει καποια ανταλαγματα οπως καταλαβαινεις, τυποτα δεν ειναι ευκολο !

Κοίτα ο άνθρωπος χρειάζεται να έχει κάποιες σταθερές στη ζωή του αλλιώς νιώθει χαμένος. Οι σταθερές αυτές είναι η οικογένεια οι φίλοι η δουλειά ο σύντροφος. Αυτά είναι βασικά οπότε είναι λογικό να νιώθεις έτσι όπως νιώθεις. Αν θέλεις να το αλλάξεις αυτό προσπάθησε να κάνεις φίλους ή να βελτιώσεις τις σχέσεις σου με τους ήδη υπάρχοντες. Αν σε δυσκολεύει αυτό το κομμάτι καλό είναι να πας σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας που είναι δωρεάν κ να κλείσεις ραντεβού. Θα μιλήσεις με κάποιον ίσως κοινωνικό λειτουργό η ψυχολόγο κ θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι θες. Είσαι μικρή ακόμα κ είναι λογικό να μην ξέρεις τι θες. Λίγοι είναι οι τυχεροί που ήξεραν πάντα τι ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους.καλο είναι να έχεις έναν ψυχολόγο να συζητάς γιατί τώρα χτίζεις το μέλλον σου κ δε μιλάω για το θέμα της δουλειάς αλλά της υγείας της ψυχικής. Εγώ προσπάθησα στα 19 να πάω σ ένα τέτοιο κέντρο δυστυχώς έπεσα πάνω σ ένα βλακα κ δεν ξαναπήγα στο επόμενο ραντεβού. Αν δε σου αρέσει ο ψυχολόγος που θα σου δώσουν πες το ότι δε νιώθεις άνετα κ θα ήθελες να μιλήσεις με άλλον πάντως μην τα παρατήσεις. Θέλει προσπάθεια κανένας δε θα σε βοηθήσει χωρίς να ζητήσεις βοήθεια κ καμία αλλαγή δε θα ρθει χωρίς να κινήσεις τις διαδικασίες.