μετα απο οσα εκανα κρισεις ξανα!

Όλα κυλούσαν πολύ σωστά, όλα κυλούσαν πολύ τέλεια, ΕΓΩ όμως….γράφεις.
Ξέρεις, μπορεί τελικά όλα να μην ήταν τόσο σωστά όσο νόμιζες. Μπορεί να υπήρχαν κενά. Μπορεί να υπήρχε άγχος υπόγειο που δεν το έδινες σημασία….
Αρχισα να αναρωτιέμαι αν όλη η ζωή μου θα είναι αυτό από δω και πέρα…. και μετά από λίγο ήρθαν οι κρίσεις…

Άλλο το σωστό και το τέλειο βάσει του τι περιμένουν οι άλλοι από μενα, κι άλλο αυτό που με οδηγεί στην γαλήνη και την ευτυχία μου… υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.

Προσπαθείς να ερμηνεύσεις την κατάσταση…
Αναρωτιέσαι. Οι κρίσεις φταίνε που θέλω το σπιτάκι μου? Μήπως εκεί νιώθω πιο ασφαλής?
Η από την άλλη, οι κρίσεις μου δείχνουν ότι κάτι με πνίγει στην δουλειά που έχω διαλέξει για τον εαυτό μου?
Προσπάθησε να είσαι όσο πιο ειλικρινής γίνεται με σένα, και θα την βρεις την απάντηση.

Να σου πω από δική μου εμπειρία τι έχω καταλάβει.
Οι κρίσεις έρχονταν να μου υποδείξουν ότι κάτι δεν πάει καλά, ακόμα κι αν εγώ πιστευα με όλη μου τη σιγουριά ότι όλα είναι μια χαρά.
Γιατί πίστευα ότι όλα ήταν μια χαρά?
Γιατί μου ήταν πιο έυκολο, με βόλευε, απέφευγα τις συγκρούσεις με εμένα την ίδια και με το περιβάλλον μου, γιατί έμενα στην επιφάνεια και φυσικά επειδή φοβόμουν να βρω το πραγματικό μου θέλω και την αλήθεια μου…
Μέσα μου όμως η μάχη μαινόταν…..

Προσπάθησε να δεις την αλήθεια... μου ακούγεσαι σαν να βρίσκεσαι σε φάση άρνησης του να δεις καθαρά. Αν και θα μπορούσες..

Θα την βρεις την άκρη, κι αν δεις ότι δυσκολεύεσαι μόνη, γύρνα να κάνεις κάποιες συνεδρίες.
Καλημέρα.

Quote:

---

Originally posted by xmpoukai
πάντως σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα,

---

Σ ευχαριστω κ εγω:)

Θα θελα να συνεχισω πανω σ αυτο που λεγαμε: λες οτι αυτο που φοβασαι πιο πολυ κ γι αυτο σκεφτεσαι να αποχωρησεις απο το εργασιακο περιβαλλον, ειναι οι κρισεις που εμφανιζονται εκει. Οποτε, φευγοντας απο εκει, αποφευγεις τις κρισεις.

Γραφεις ομως κ κατι ακομα:οτι απο τοτε που θυμασαι τον εαυτο σου, θυμασαι κ τις κρισεις. Οπως κ το οτι δεν εισαι σιγουρη που οφειλονται.

Ετσι, θα σου λεγα, οτι κατα πρωτον οι κρισεις μπορει να σε πιασουν οπουδηποτε οσο κ αν περιοριστεις. Ηδη, με το να λες οτι αποχωρεις απο εναν χωρο περιοριζεσαι ηδη. Αν μαλιστα προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι χρειαζεσαι ενα αλλο μοντελο ζωης προσπαθωντας να αποφυγεις τις κρισεις, γιατι δεν εξεταζεις κ το ενδεχομενο της διαφορετικης αντιληψης για την ιδια την ζωη που εχεις?

Πιστευω πώς οπως γραφει κ η weird, η δουλεια σου, η ψυχοθεραπευτικη σου δουλεια ισως να μεινε στου δρομου τα μισα (που λεει κ το τραγουδι)...κ ισως ειναι μια ευκαιρια να δεις τωρα οτι αφησες στη μεση.

Τελος να πω πώς οι κρισεις, η καταθλιψη, το οτιδηποτε ειναι κατι που κουβαλαμε μεσα μας. Οπου κ αν παμε θα ναι εκει. Δεν θα το αφησουμε πισω, αν δεν του δωσουμε τη σημασια που μας ζηταει.

Sofia δεν θα με απασχολησουν τα προβληματα σου υπαρχουν απειρα προβληματα και δεν εχει νοημα το να επιχειρω να τα λυσω,επειδη εσυ εισαι ο δημιουργος και εσυ παραμενεις αθικτη, εγω λυνω 1 και εσυ δημιουργεις 10 το μονο που θα χασω ειναι η ενεργεια μου, εσυ πρεπει να αλλαξεις, να αλλαξεις το βασικο σου \'\'ειναι\'\' και οχι τα ενδεχομενα προβληματα. Για παραδειγμα οταν ησουν μικρο ειχες διαφορετικο τυπο προβληματων, καθως μεγαλωνες απλως εξαφανιστηκαν... που πηγαν? ποτε δεν τα ελυσες... και δεν τα θυμασαι ποια ηταν τα προβληματα,με το που μεγαλωνεις εξαφανιζονται αυτα τα προβληματα.
Υστερα μεγαλωσες λιγο ακομα και ειχες διαφορετικο τυπο προβληματων,επειτα μεγαλωσες και αλλο και αυτα δεν ηταν πλεον εκει. Οχι οτι ησουν εσυ σε θεση να τα λυσεις,κανενας δεν ειναι σε θεση να λυσει τα προβληματα, απλως μπορει να μεγαλωσει και να βγει απο αυτα.
Ασχολησου με το \'\'ειναι\'\' και αν σου φανει δυσκολο προτιμησε να κανεις διαλογισμο που δεν αναλυει τα προβληματα αλλα ασχολειται με το \'\'ειναι\'\'
Καλη συνεχεια!

Quote:

---

Originally posted by sanja
Sofia δεν θα με απασχολησουν τα προβληματα σου υπαρχουν απειρα προβληματα και δεν εχει νοημα το να επιχειρω να τα λυσω,επειδη εσυ εισαι ο δημιουργος και εσυ παραμενεις αθικτη, εγω λυνω 1 και εσυ δημιουργεις 10 το μονο που θα χασω ειναι η ενεργεια μου, εσυ πρεπει να αλλαξεις, να αλλαξεις το βασικο σου \'\'ειναι\'\' και οχι τα ενδεχομενα προβληματα.

---

Καταρχην δεν καταλαβαινω σε τί μου απαντας...συγγνωμη!
Αν θες μου τα λες διαφορετικα, μηπως κ καταλαβω...

Κατα δευτερον, δεν συμφωνω οτι τα προβληματα μας αφηνουν αθικτους.

Το να ζεις χωρις προβλημα (οτι προβλημα και να εχεις πχ οι κρισεις σου) ειναι πολυ δυσκολο σχεδον αδυνατο για τον ανθρωπο.γιατι? επειδη το προβλημα σου δινει ασχολια σε κραταει απασχολημενη,αν δεν υπαρχει προβλημα δεν θα εισαι σε θεση να κολλησεις στην περιφερεια του \'\'ειναι\'\' σου..
μην φοβασαι να μπεις στο \'\'κεντρο\'\' σου μπες μεσα σου ολα τα προβληματα ειναι ψευτικα και ανυποστατα χωρις κανενα νοημα,σε βοηθανε να αποφευγεις τον εαυτο σου. Δες την ουσια του πραγματος γιατι νιωθεις αυτες τις κρισεις? Ειναι πραγματικες κρισεις? Πραγματικα προβληματα?
Οι ανθρωποι κολλανε ακομα και πανω στην δυστυχια τους μα δεν ειναι ετοιμοι να ειναι κενοι,οτιδηποτε συμβαινει αποδεξου το,καλωσορισε το και μεινε μαζι του,θα δεις σιγα σιγα εχεις εγκαταλειψει την συνηθεια να κανεις ερωτησεις και να δημιουργεις προβληματα απο την ζωη δεξου αυτο που νιωθεις,η ζωη ειναι ετοιμη να σου αποκαλυφθει αν την κανεις προβλημα τοτε κλεινεις τα ματια και γινεσαι επιθετικη προς την ζωη

σοφια τα μυνηματα στην φιλη xmpoukai πηγαιναν σορρυ για το μπερδεμα με τα ονοματα:)

Μαλλον -υποθετω- δεν απευθυνεσαι σε μενα, αλλα στην θεματοθετρια xmpoukai που εθιξε το θεμα των κρισεων κ της επαναφορας τους μετα απο καποιο διαστημα ηρεμιας.

Αν κ προσωπικα, δεν εχω περασει καποια κριση πανικου, δεν πιστευω πώς οι κρισεις δεν προερχονται απο πραγματικα προβληματα. Ή δεν ειναι αληθινες κρισεις.

Σ αυτο που συμφωνω μαζι σου παρολα αυτα,ειναι πώς μπορεις να μαθεις απο αυτες τις κρισεις τον εαυτο σου, αν προσπαθησεις να δεις τί υπάρχει πισω απο αυτες (αν καταλαβαινω οτι εννοεις αυτο).

Quote:

---

Originally posted by xmpoukai
το θέμα είναι όμως ότι αυτό έχει συνέπειες κ στους γύρω μου, για να γίνω πιο σαφείς, η μητέρα μου με μεγάλωσε έτσι ώστε να είμαι ανεξάρτητη δυναμική κ να μην έχω ανάγκη να με συντηρεί κανείς!!
κ λειτουργώ έτσι, τώρα στα 26 μου αρχίζω να νομίζω πως τελικά η καριέρα κ όλο αυτό το πακετάκι δεν μου αρέσει κ έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτομαι ότι ίσως πραγματικά θέλω να είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι κ τον άντρα της κ τα σκυλιά της!!

---

Νομίζω ότι καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Ένα ενδιαφέρον βιβλίο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα είναι το \"Σύνδρομο της Σταχτοπούτας\" της Κολέτ Ντόουλινγκ - Εκδόσεις Γλάρος (ο αγγλικός τίτλος: Cinderella Complex, by Colette Dowling). Αν το πετύχεις πουθενά διάβασέ το. Εμένα μου άρεσε πολύ και με βοήθησε κάπως να βρω τι στ\' αλήθεια θέλω.

Σ ευχαριστω κ εγω:)

Θα θελα να συνεχισω πανω σ αυτο που λεγαμε: λες οτι αυτο που φοβασαι πιο πολυ κ γι αυτο σκεφτεσαι να αποχωρησεις απο το εργασιακο περιβαλλον, ειναι οι κρισεις που εμφανιζονται εκει. Οποτε, φευγοντας απο εκει, αποφευγεις τις κρισεις.

Γραφεις ομως κ κατι ακομα:οτι απο τοτε που θυμασαι τον εαυτο σου, θυμασαι κ τις κρισεις. Οπως κ το οτι δεν εισαι σιγουρη που οφειλονται.

Ετσι, θα σου λεγα, οτι κατα πρωτον οι κρισεις μπορει να σε πιασουν οπουδηποτε οσο κ αν περιοριστεις. Ηδη, με το να λες οτι αποχωρεις απο εναν χωρο περιοριζεσαι ηδη. Αν μαλιστα προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι χρειαζεσαι ενα αλλο μοντελο ζωης προσπαθωντας να αποφυγεις τις κρισεις, γιατι δεν εξεταζεις κ το ενδεχομενο της διαφορετικης αντιληψης για την ιδια την ζωη που εχεις?

Πιστευω πώς οπως γραφει κ η weird, η δουλεια σου, η ψυχοθεραπευτικη σου δουλεια ισως να μεινε στου δρομου τα μισα (που λεει κ το τραγουδι)...κ ισως ειναι μια ευκαιρια να δεις τωρα οτι αφησες στη μεση.

Τελος να πω πώς οι κρισεις, η καταθλιψη, το οτιδηποτε ειναι κατι που κουβαλαμε μεσα μας. Οπου κ αν παμε θα ναι εκει. Δεν θα το αφησουμε πισω, αν δεν του δωσουμε τη σημασια που μας ζηταει. [/quote]

Με συγχωρείτε για τις μέρες που ήμουνα απούσα αλλά είχα κάποιο πρόβλημα με το internet κ δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την υπόλοιπη κουβέντα.

έχεις δίκιο σε όλα τα παραπάνω γιατί τα έχουμε συζητήσει κ με τον γιατρό μου, έχουμε βρει κάποιες εκδοχές για το από που ξεκινάνε οι κρίσεις, απλά στα 2 χρόνια της θεραπείας μου αποφασίσαμε να δουλέψουμε το κομμάτι των κρίσεων για να μπορώ να είμαι λειτουργική στην καθημερινότητά μου κ ειπαμε να μην μπούμε βαθιά στο γιατί κ πότε, τότε δεν θα μπορούσα να χειριστώ κιόλας κάτι τέτοιο.

xmpoukai,

ολοι θελουμε το χρονο μας, νομιζω. Αν κ υπάρχει το ενδεχομενο αυτον τον χρονο να κανουμε πώς δεν τον βρισκουμε ποτε!

Τελευταια διαβασα ενα πολυ ωραιο βιβλιο, οπου λέει \"αν το ξεπερασες μια φορα, μπορεις να το ξανακανεις\"...σ αυτο σκεφτομαι πώς τωρα εχεις κ μια εμπειρια απο πισω, μια δουλεια που εχει γινει που μπορει να σταθει σημαντικο εργαλειο στην παρουσα προσπαθεια:)

Μπραβο σου που συνεχιζεις:) Ευχομαι καλη συνεχεια....:)

Ευχαριστώ πολύ,
ξέρω τρόπους, έχω τα \"εργαλεία\", το θέμα μου είναι αν έχω το σθένος πια,
ομολογώ πως έχω βαρεθεί να προσπαθώ κ με έχει κουράσει πάρα πολύ αυτό το πράγμα!