Απο μικρό παιδί και απο τρελό θα μάθεις την αλήθεια...

Quote:

---

Originally posted by marina38
Θα έλεγα πως ο καθένας μπορεί να έρθει σε επαφή με τη δική του αλήθεια, αν είναι ανοιχτός στην \'τρέλα\' και την παιδικότητα που έχει μέσα του. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις, αλλά άλλο η λογική και άλλο η εκλογίκευση...

---

Λοιπόν επειδή δεν ήμουν σίγουρος ως προς την ουσιώδης διαφορά ανέτρεξα στο google για τον ορισμό της εκλογίκευσης, που κοινώς σημαίνει \"δικαιολογώ με βάση τη λογική\". Θέλω πάντως να σε ρωτήσω marina38 πως ξέρουμε/ ξεχωρίζουμε τον λογικό απο αυτόν που εκλογικεύεται? Η \"τρέλα\" δεν είναι μια αιώνια κατάσταση..έχει αρχή και τέλος όπως και η λογική.

Συνήθως οι πιο δύσκολες περιπτώσεις (άτομα που παραμένουν παρανοϊκοί) είναι άτομα που το έπαθαν σε τρυφερή ηλικία ηλικία (εφηβική) και έχασαν τα καλύτερα χρόνια απο την ζωή τους.

O vince είναι ο πιο λογικός \"τρελός\" που έχω συναντήσει :)

Kαλά ρε παιδιά τι εννοούμε όταν λέμε τρελός??Ο vince μόνο τρελός δεν είναι!
Εγώ ίσως να έλεγα κάποιον τρελό,όταν δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα κ συνεχόμενα...κ πάλι δεν ξέρω.Φαντάζομαι π.χ. τον τρελό του χωριού που δεν επικοινωνεί ποτέ κ λέει πως είναι ο jim morisson k ο πελέ μαζί.Ισχύει.

Αλλά μπορούμε να πούμε κάποιον τρελό αν περνάει ή έχει περάσει κάποιες ψυχώσεις?
Προσωπικά με τίποτα.Εσείς τι λέτε?

Quote:

---

Originally posted by ideal
O vince είναι ο πιο λογικός \"τρελός\" που έχω συναντήσει :)

---

Με άφησες άφωνο. Η μία λέξη ακυρώνει την άλλη και δεν μπορώ να βγάλω ξεκάθαρο συμπέρασμα. Η λογική σηκώνει τα χέρια της ψηλά..

Εφόσον θελήσεις να πεις δυο λόγια παραπάνω περιμένω να ακούσω τι ακριβώς εννοείς....

Φιλικά (και με αρκετή δόση χιουμορ)

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Kαλά ρε παιδιά τι εννοούμε όταν λέμε τρελός??Ο vince μόνο τρελός δεν είναι!
Εγώ ίσως να έλεγα κάποιον τρελό,όταν δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα κ συνεχόμενα...κ πάλι δεν ξέρω.Φαντάζομαι π.χ. τον τρελό του χωριού που δεν επικοινωνεί ποτέ κ λέει πως είναι ο jim morisson k ο πελέ μαζί.Ισχύει.

Αλλά μπορούμε να πούμε κάποιον τρελό αν περνάει ή έχει περάσει κάποιες ψυχώσεις?
Προσωπικά με τίποτα.Εσείς τι λέτε?

---

Arsi ευχαριστώ για την συμπαράσταση:)

Νομίζω πως η ερώτηση που έθιξες είναι \"ολα τα λεφτα\". Τι εννοούμε όταν λέμε τρελός?

Aντε ντε!!!
Κ διάβασα κ σε άλλο ποστ σήμερα ότι κάποιος φοβόταν μην τρελαθεί δλδ μην πάθει σχιζοφρένεια κ πάλι ήθελα να μιλήσω!!!
Αν είναι έτσι είμαστε όλοι τρελοί κ πιο πολύ αυτός που είπε πως είσαι ο πιο λογικός \'τρελός\'!
Θέλω κ γω πολύ να συζητηθεί αυτό το θέμα.Αν είναι δυνατόν!!!!!!!
Αυτό θα πει άγνοια με κεφαλαία γράμματα.

Εχμ για καλό το είπα γιατί έχεις μεγάλη συγκρότηση στον λόγο και στην σκέψη. Για αυτό και τα εισαγωγικά :)

Ideal έγινες κατανοητός. Με τιμούν τα λόγια σου και σε ευχαριστώ. Να και κάτι που δεν θα το ακούσω απο τους \"ειδικούς\" (:-).

Quote:

---

Originally posted by vince

Quote:

---

Originally posted by marina38
Θα έλεγα πως ο καθένας μπορεί να έρθει σε επαφή με τη δική του αλήθεια, αν είναι ανοιχτός στην \'τρέλα\' και την παιδικότητα που έχει μέσα του. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις, αλλά άλλο η λογική και άλλο η εκλογίκευση...

---

Λοιπόν επειδή δεν ήμουν σίγουρος ως προς την ουσιώδης διαφορά ανέτρεξα στο google για τον ορισμό της εκλογίκευσης, που κοινώς σημαίνει \"δικαιολογώ με βάση τη λογική\". Θέλω πάντως να σε ρωτήσω marina38 πως ξέρουμε/ ξεχωρίζουμε τον λογικό απο αυτόν που εκλογικεύεται? Η \"τρέλα\" δεν είναι μια αιώνια κατάσταση..έχει αρχή και τέλος όπως και η λογική.

Συνήθως οι πιο δύσκολες περιπτώσεις (άτομα που παραμένουν παρανοϊκοί) είναι άτομα που το έπαθαν σε τρυφερή ηλικία ηλικία (εφηβική) και έχασαν τα καλύτερα χρόνια απο την ζωή τους.

---

H εκλογίκευση είναι μια ερμηνεία λογικοφανής, αλλά όχι απαραίτητα λογική. Μπορεί να μας προστατεύσει, μπορεί όμως το κόστος να είναι μεγαλύτερο από το όφελος. Αν θες δες τα παρακάτω σχετικά αρθράκια, μου φάνηκαν ενδιαφέροντα...

http://www.primechoice.com/philosophy/shelp/rationaliz.htm

http://www.thepersonalfinancier.com/2009/02/is-rationalization-key-to-happiness.html

Quote:

---

Originally posted by marina38

Quote:

---

Originally posted by vince

Quote:

---

Originally posted by marina38
Θα έλεγα πως ο καθένας μπορεί να έρθει σε επαφή με τη δική του αλήθεια, αν είναι ανοιχτός στην \'τρέλα\' και την παιδικότητα που έχει μέσα του. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις, αλλά άλλο η λογική και άλλο η εκλογίκευση...

---

Λοιπόν επειδή δεν ήμουν σίγουρος ως προς την ουσιώδης διαφορά ανέτρεξα στο google για τον ορισμό της εκλογίκευσης, που κοινώς σημαίνει \"δικαιολογώ με βάση τη λογική\". Θέλω πάντως να σε ρωτήσω marina38 πως ξέρουμε/ ξεχωρίζουμε τον λογικό απο αυτόν που εκλογικεύεται? Η \"τρέλα\" δεν είναι μια αιώνια κατάσταση..έχει αρχή και τέλος όπως και η λογική.

Συνήθως οι πιο δύσκολες περιπτώσεις (άτομα που παραμένουν παρανοϊκοί) είναι άτομα που το έπαθαν σε τρυφερή ηλικία ηλικία (εφηβική) και έχασαν τα καλύτερα χρόνια απο την ζωή τους.

---

H εκλογίκευση είναι μια ερμηνεία λογικοφανής, αλλά όχι απαραίτητα λογική. Μπορεί να μας προστατεύσει, μπορεί όμως το κόστος να είναι μεγαλύτερο από το όφελος. Αν θες δες τα παρακάτω σχετικά αρθράκια, μου φάνηκαν ενδιαφέροντα...

http://www.primechoice.com/philosophy/shelp/rationaliz.htm

http://www.thepersonalfinancier.com/2009/02/is-rationalization-key-to-happiness.html

---

Λοιπόν το πρώτο άρθρο μου έκανε εντύπωση στο οτι εξηγεί την λογική της παράνοιας κατα κάποιο τρόπο. Για παράδειγμα, ο κλέφτης θα υποστηρίξει πως κλέβει για να φάει. Παρόλο που η αιτιολογία του αυτή δεν ακυρώνει την ανηθικότητα της πράξης του, ο κλέφτης δικαιολογεί την πράξη του αυτή καθώς θέλει να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του. Η εκλογίκευση αυτή ενώ προστατεύει το άτομο (αυτοϊκανοποίηση), κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα επομένως το άτομο ξεγελάει τον ίδιο του τον εαυτό (πλασματική αυτοϊκανοποίηση).

Απο το δεύτερο άρθρο κρατάω τα εξής.

rationalization is a defense mechanism in which unacceptable behaviors or feelings are explained in a rational or logical manner thus avoiding the true explanation of the behavior or feeling in question.

(η εκλογίκευση είναι ένας αμυντικός μηχανισμός κατα τον οποίο μη αποδεκτές συμπεριφορές επεξηγούνται ως λογικές, επομένως η εκλογίκευση αποκρύβει την πραγματική εξήγηση μίας τέτοιας συμπεριφοράς)

Facing reality may be harsh and cruel but I believe it eventually serves as a great motivator

(Η αποδοχή της πραγματικότητας είναι πιο σκληρή, όμως αποτελεί καλύτερο κίνητρο)

A self-serving bias occurs when people attribute their successes to internal or personal factors but attribute their failures to situational factors beyond their control. The self-serving bias can be seen in the common human tendency to take credit for success but to deny responsibility for failure

(με πολύ απλά λόγια το self-serving bias είναι η δικαιολόγηση της επιτυχίας ως προσωπικό κατόρθωμα και της αποτυχίας ώς αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων...)

Στην συνέχεια το κείμενο κάνει λόγω για την άγνοια ως μέσο ευτυχίας. Παραπέρα, η αλήθεια δεν είναι θέμα επιλογής, αλλά θέμα προσωπικής αποικοδόμησης και δυνατοτήτων του ατόμου..

Πολύ κατατοπιστικά τα κείμενα και ιδιαίτερα χρήσιμα συμπεράσματα...:)

Σε ευχαριστώ.

http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=1956919

Με βάση το παραπάνω κείμενο μπορούμε να δούμε μερικές αλήθειες ακόμα περί τρέλας.

Στην σχιζοφρένεια η αυτογνωσία οδηγεί στην κατάθλιψη (κάτι το οποίο πέρασα προ ετών). Σε διαφορετική περίπτωση ο ασθενής που αδυνατεί να δει την αλήθεια παραμένει στην αυταπάτη.

Με λίγα λόγια:

1. Unawareness of illness (άγνοια) -> Self-deception (αυταπάτη)

ή

2. Awareness of illness (αυτογνωσία) -> Depression (κατάθλιψη)

Τα επόμενα στάδια (για την δεύτερη περίπτωση) που θα έβαζα είναι τα εξής:

2β. Motivation (κίνητρο) -> Adaptation (προσαρμογή)

Σε προσωπικό επίπεδο έχω συμπεριλάβει και την συνεχής μάθηση. Αυτό βέβαια πηγαίνει προς το κίνητρο.

Δεν τα παρατάω ποτέ έτσι...:)

Ελπίζω ούτε και εσείς..

Νομίζω πως είναι ανούσιο να ανοίξω δεκάδες θέματα με τους προβληματισμούς μου, έτσι θα το κάνω σε αυτό εδώ το thread :) Κάθε σχόλιο δεκτό.

Προτού επιχειρήσω να θέσω προβληματισμούς για το φαινόμενο της σχιζοφρένειας, προβληματισμούς που αντιστέκονται στα δεδομένα του κοινωνικό-οικονομικού συστήματος θέλω να υπογραμμίσω τα εξής.

Σε καμία περίπτωση δεν κόβω τα φάρμακα από μόνος μου, ούτε συνιστώ σε όποιον άλλο πάσχει από σχιζοφρένεια να πάρει τέτοια πρωτοβουλία.

Με αφορμή τα ερωτήματα που με βασανίζουν εδώ και αρκετά χρόνια (Που οδεύω ως πάσχων? Πόσο δίκαιο ή άδικο είναι το κοινωνικό στίγμα για την σχιζοφρένεια? Πώς μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου αλλά και το περιβάλλον μου προς το καλύτερο? Πόσο μπορώ να ελπίζω σε μια φυσιολογική ζωή και εξέλιξη? Θα κάνω ποτέ μου οικογένεια? Θα βγάλω άσπρα μαλλιά ή θα πάψω να υπάρχω όταν θα πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι να με αγαπάνε?) αλλά και την έλλειψη πραγματικής θετικής υπόδειξης για την πορεία ανθρώπων που ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται ακόμα από ψυχώσεις, καταγράφω τις σκέψεις μου και τις εντυπώσεις μου από γνώμες άλλων ανθρώπων, ειδικών και μη.

Καταρχάς διερωτώμαι τι είναι η σχιζοφρένεια για το άτομο και τι για την κοινωνία. Στο άρθρο http://www.geocities.com/theschizophreniamyth/ διάβασα μια ενδιαφέρον άποψη, συμπεράσματα που στην ουσία κατηγορούν τις παρόντες θεραπείες, υποδείξεις. Το άρθρο μας λέει πως η ψύχωση στην εμφανή μορφή της δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν μηχανισμό άμυνας τραυματικών συναισθηματικών εμπειριών (είμαι σίγουρος πως αρκετοί θα έχετε διαβάσει παρόμοιες απόψεις). Ακόμα δεν υπάρχουν έρευνες με σαφή αποτελέσματα ως προς την βιολογική αιτιολόγηση της σχιζοφρένειας. Δείτε και αυτό http://www.curesnaturally.com/Articles/MentalIllness/Articles/DoesMentalIllnessExist.pdf (κάνει αναφορά για τις ψυχικές ασθένειες στο σύνολο τους). Το σίγουρο πάντως είναι πως τα κέρδη που αποφέρουν τα ψυχοφάρμακα (ειδικά τα αντιψυχωτικά & αντικαταθλιπτικά) σε κυβερνήσεις και μονοπωλιακά καθεστώτα είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να αποκρυφτεί η αλήθεια.

Στην αρχή όταν έκανα εγγραφή στο e-psychology έψαχνα με μανία να βρω ανθρώπους που κατάφεραν να ξεπεράσουν τις ψυχώσεις τους. Έτρεφα την ελπίδα πως μια μέρα θα κάτσει έστω και μία φορά να μου γράψει ενάς άνθρωπος που έζησε, ξεπέρασε παρόμοια προβλήματα και κατάφερε να το κάνει με αξιοπρέπεια. Αντί αυτού, το συνηθές γεγονός στο φορουμ είναι άνθρωποι να μπαίνουν, να θέτουν το πρόβλημα τους και οι περισσότεροι απο αυτούς να εξαφανίζονται. Δεν έχω διαβάσει βέβαια όλα τα θέματα του φορουμ, και δεν εκφράζω την άποψη μου ως κανόνα (ούτε μιλάω για όσους λίγους εδώ μέσα αναγνωρίζουν τα εκ των έσω τους), αλλά θα ήθελα μια μέρα να ξεπεράσουμε όλοι μας τις ανθρώπινες παρωπίδες που μας στερούν την απόλαυση μιας κοινής αλήθειας.

Επανέρχομαι με την τελευταία μου ερώτηση. Θα πάψω άραγε να υπάρχω όταν θα πάψουν να με αγαπάνε?

vince,

θα σου πω πρωτα δυο σκεψεις μου πανω στο αρχικο σου ερωτημα....

Ορισμο για τον τρελο, τουλάχιστον επιστημονικο δεν γνωρίζω. Νομιζω οτι σε πιο γενικα πλαισια ο καθενας μας θα εννοουσε διαφορετικα τον \"τρελο\". Αν αναφερεσαι σε σενα προσωπικα μεσα απο το διαδίκτυο, οπως σε \"βλεπω\" δλδ δεν σε θεωρω τρελο. Αν δλδ δεν ειχες κανει καμια αναφορα στην ψυχωση δεν υπήρχε περιπτωση να το καταλαβω. Θα ελεγα ομως οτι εχεις ιδιαιτερο τροπο σκεψης που (εμενα) μου προκαλει το ενδιαφερον να σε διαβασω. Μ αρεσει μαλιστα που δεν επαναλαμβανεσαι, αλλα κατα καιρους εχεις θεσει διαφορετικα θεματα. Αν κ (για μενα) αναμενομενο να εχεις μεγαλυτερη ευαισθησια σε θεματα που απτονται της παθησης σου.

Τρελο εγω ισως χαρακτηριζα εναν ανθρωπο που κακοποιει ή εναν ανθρωπο που δεν εχει καμια συναισθηση του πώς ειναι.

Για το γνωμικο που ανεφερες, δλδ το \"απο μικρο κ απο τρελο μαθαινεις την αληθεια\", σκεφτομαι πώς απο τις δυο αυτες κατηγοριες ανθρωπων τί κοινα μπορει να εχουν. Κ καταληγω ισως στο εξης: μπορουν να πουν κατι, χωρις να σκεφτουν τις συνεπειες. Το μετα. Ας πουμε μπορει να γινουν πολυ σκληροι, χωρις να το καταλαβαινουν ισως...Ενας ενηλικας, υποτιθεται εχει αρχισει να σκεφτεται τις συνεπειες των λογων του ή ειναι πιο επιτηδευμενος.

Quote:

---

Originally posted by vince
θέλω να υπογραμμίσω τα εξής.

Σε καμία περίπτωση δεν κόβω τα φάρμακα από μόνος μου, ούτε συνιστώ σε όποιον άλλο πάσχει από σχιζοφρένεια να πάρει τέτοια πρωτοβουλία.

---

ειλικρινα χαιρομαι που το διαβάζω. ειχα και εχω κολληματα με τα φαρμακα. ομως δεν μπορω να κλεισω τα ματια, στη συμβολη τους σε συγκεκριμενα προβληματα υγειας. Ειναι πολλοι ανθρωποι γυρω μου, που μπορουν να ζουν μια φυσιολογικη ζωη εχοντας ως ενα (ενα βασικο) στηριγμα τα χαπια. Κατα διαστηματα, εχω δει πολλους ανθρωπους να εκδηλώνουν μια αρνηση στη ληψη τους για παρα παρα πολλους λογους, ομως το να πεις οτι δεν ειμαι υπερανθρωπος, να αποδεχτεις το προβλημα που απαιτει τη ληψη τους, θελει μια ξεχωριστη δυναμη.