Printable View
Ποιους θεραπευόμενους εννοείς;;
2) Μ αυτόν τον τρόπο που αναφέρεις κατάφερες και το ξεπέρασες;;
3)Αυτο για τα φαρμακα γιατί το λες υποτίθεται ότι με τα φαρμακα δεν έχεις τα συμπτώματα και έτσι μπορείς άνετα να βρεις τι στο προκαλεί και να το θεραπεύσεις και εκτός απ αυτο όταν επηρεάζεται η λειτουργικότητα σου ρε αδερφε δεν πρέπει να παρεις φαρμακευτική αγωγή;;
1) Εϊμαι ψυχοθεραπευτής.Quote:
Originally Posted by Dm89
2) Πέρασα το σκόπελο μέχρι να γίνει κάτι που με έκανε να ελπίζω ξανά
3) Προσωπική άποψη. Τα φάρμακα αυτά θολώνουν το μυαλό κι επηρεάζουν την κρίση. Σίγουρα βοηθούν σε περιπτώσεις έξαρσης. Πάντως επέλεξα να μην τα πάρω
Χαιρομαι ιδιαιτερα για το γεγονός ότι είσαι ψυχοθεραπευτής γιατί Λογικα θα έχεις ακούσει πολλά απ αυτά τα συναισθηματαQuote:
Originally Posted by proteus
1) Απλελπισια δεν έχεις να κρατηθείς από κάπου
2) Ενώ ολα δίπλα μου είναι καλα έχω ένα ομορφο υποστηριχτικο περιβάλλον δεν αντλώ από πουθενα χαρα απλά υπαρχω
3) κανω τα παντα με το ζορι και κυρίως αυτά που με ευχαριστουσαν παλιότερα
4) τον γιατρο που με παρακολουθει εδω και ενάμιση χρονο τον λεω έχω καταθλιψη και μου λέει δεν έχεις έχεις εξάρσεις άγχους
5) το χειροτερο είναι ότι όσο περναει ο καιρος Βυθίζομαι
Πολύ καλά θυμάσαι!Quote:
Originally Posted by Dm89
Ενώ αισθανόμουν πολύ καλά μετά από την κάθε διακοπή,
ξαφνικά - μα εντελώς ξαφνικά και με σταδιακή επιδείνωση - εμφανίζονταν μετά από 3 μήνες έως και ένα χρόνο!
Πραγματικα όλο αυτό το ενδιάμεσο διάστημα, ήμουν καλά, είχα ρυθμίσει τα της ζωής μου, και δεν είχα καμία ανησυχία η άγχος!
Ξαφνικά, ταχυπαλμιες, ζαλάδες, κούραση ανεξήγητη, αϋπνίες, ανορεξία και τόσα άλλα...
Ο γιατρός ως συνήθως, γιατί τα σταμάτησες;
Πρέπει να τα ξαναπάρεις αφού μετά την διακοπή τους, οι αιματολογικες εξετάσεις σου είναι τώρα καλές!
Μα γιατρέ, μηπως κάτι άλλο συμβαίνει, αφού δεν έχω κανενα άγχος τώρα, και τα συμπτώματα είναι τα ίδια και χειρότερα από πριν.
Δεν είχε κάποια πειστική απάντηση, εκτός του ότι ο εγκέφαλος μου είναι ευαίσθητος και θα πρέπει να το παίρνω όλη μου την ζωή.
Ευτυχώς είχα τις γνώσεις και την κρίση να μην ξαναξοδεψω τα χρήματα μου εκεί, και να προσπαθήσω να βρω την άκρη μόνος μου.
Ακόμη αισθάνομαι αγανάκτηση από την επιπόλαιη αντιμετώπιση που είχα, όχι μόνο σε αυτόν τον γιατρό, αλλά δυστυχώς και σε όσους άλλους απευθυνθηκα για να με βοηθήσουν να το διακόψω!
Κώστα σε καταλαβαινω πλήρως αν θυμασαι εγώ σου είχα πει ότι την πρωτη φορά η διαταραχή έσκασε αφού είχα ολοκληρώσει την σχολη μου και τα δυο μεταπτυχιακα μ και ενώ δούλευα πολλές ωρες....αφορμή μια ασθένεια της μάνας μου και μετά το έπαθα και εγώ (ερπης ζωστηρ) από εκει και περα κατρακύλα αγχος απελπησια να μην βρισκω κινητρο για ζωη τόσο πολυ. Ο γιατρος μου ψυχίατρος κατά των φαρμάκων την πρωτη φορά δεν με έδινε για έξι μηνες με εστειλε για ψυχοθεραπεία μετά από έξι μηνες και αφού ειδε ότι δεν την παλευω μου λέει θα δε δωσω αγωγή σε κανεναν μηνα θα είσαι καλα αλλά να ξερεις υπάρχει περίπτωση αν διακόψεις την αγωγή να σε ξαναπιάσει. Πηρα αγωγή και σε τρεις μηνες ημουν πολυ καλυτερα σταδιακα όταν ένιωσα αρκετά καλα πήγα και του ζήτησα να μπούμε σε διαδικασια διακοπής η διαφορά μου μ εσενα είναι ότι αφού τα διέκοψα εφαγα πολλές σφαλιάρες καραντίνα εγκλεισμό χωρισμός Και σιγά σιγά σε δυο μηνες άρχισαν ολα πρωτα με αυπνιες και σιγά σιγά απλώνεται και έχει καταβάλει όλη μου την ζωη Εσυ σαν πολυ πιο εμπειρος τι θα μου πρότεινες να κανω απλά να σου πω ότι με νύχια και με δοντια ειμαι λειτουργικός φοβαμαι μέχρι και να οδηγησω
Καταλαβαίνω τι περνάς. Το χειρότερο είναι οτι όλοι είναι πρόθυμοι να σου δώσουν συμβουλές, ενώ εσύ χρειάζεσαι κάποιον να σκύψει στο πρόβλημά σου.
Η κατάθλιψη έχει πολλές διαβαθμίσεις. Μπορεί να είσαι λειτουργικός και να κάνεις τα πάντα μηχανικά, χωρίς να σε γεμίζει τίποτα. Η διάγνωση εδώ δεν βοηθάει. Χρειάζεται να ξαναβρείς τη διάθεσή σου για να ζήσεις.
Η δική μου συνταγή ήταν να βοηθάω τους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό τα προβλήματά μου φαίνονταν πιό διαχειρίσιμα. Εσύ μπορείς να βρεις κάτι που σε παθιάζει, κάτι που να σου ξαναδώσει νόημα και πίστη στη ζωή και στον εαυτό σου. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνεις μόνος σου...
Ναι ακριβως έτσι είναι αλλά δεν ξερω γιατί έχει καταβάλλει ολα μου τα χαρτια στις αρχές όταν ξανάρχισαν τα συμπτώματα επειδή σαν εμπειρος τα καταλαβα πολυ πιο γρηγορα αυτήν την φορά ημουν όλη μερα εξω εκανα πραγματα ευχάριστα καφε φαγητο με φιλους και ξεχνιόμουν. Ειπα στον εαυτό μου θα κανεις ότι σε ευχαριστεί για να μην σε παρει από κατω.Αλλα ενώ στην αρχη δούλευε σιγά σιγά τα κατέλαβε ολα και μου τα μαύρισε
Το κακο είναι ότι ολα μου πανε στραβά τρωω πολλά χτυπήματα δηλαδή νιώθω καλα κοβω την αγωγή και έρχονται στα καπάκια καραντίνα χωρισμός αποφασίζω όπως μου λες και Εσυ ότι δεν θα με ρίξει έχω περάσει και χειρότερα και Βυθίζομαι συνεχως. Ακομα και τωρα που μιλαμε έχω φάει χτύπημα. Να φανταστείς είχα πει ότι την προηγουμενη Δευτέρα θα πηγαινα να δω τον γιατρο μου να δουμε τι θα κανουμε και τωρα ειμαι 14 μερες κατ οίκον περιορισμό με covid
Δυστυχώς, όταν εμείς κάνουμε σχέδια, η ζωή γελάει.
Κατ΄οίκον περιορισμό με convid; Γιατί; Βρέθηκες θετικός;
Ναι ει μουν Σ έναν από τους περιβόητους γάμους. Άσε για να καταλάβεις ποσό μεγάλο είναι αυτο που με ταλανίζει δεν στεναχωρέθηκα ούτε στιγμη για τον covid δεν είχα την πολυτέλεια. Από την εμπειρία σου λόγο επαγγέλματος αυτο που σου περιγράφω είναι θεραπεύσιμο ;;;
Dm,
Δεν είμαι γιατρός για να σου δώσω οδηγίες,
αλλά πιστεύω ότι εφ όσον κρατιέσαι με τα νύχια, πρέπει να βρεις κάποιον τρόπο να βελτιωθείς τώρα, πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο.
Είσαι νέος, πάνω που στρώνεις τη σταδιοδρομία σου, και είναι δύσκολο να μην είσαι λειτουργικός.
Εάν αυτό σημαίνει να πάρεις κάποιο φάρμακο πάλι προσωρινά, με την συμβουλή του γιατρού σου, εγώ θα το προσπαθούσα.
Όταν με το καλό συνέλθεις, ξαναβλεπεις πως θα προχωρήσεις.
Quote:
Originally Posted by Dm89
Τα πάντα είναι θεραπεύσιμα, αγαπητέ μου. Δες το σαν πρόκληση. Θα βγεις πιό δυνατός από όλο αυτό. Σκέψου τι τόνωση θα είναι για την αυτοπεποίθησή σου. Εχω μια θεραπευόμενη που είχε καρκίνο στο στήθος κι έκανε μαστεκτομή. Άντεξε και ξεπέρασε ως δια μαγείας και όλες τις φοβίες που είχε τόσα χρόνια. Τώρα συζητάμε για γκόμενους...
Κωστα φιλε το ξερω ότι δεν είσαι γιατρος μια συμβουλη απλά θελω γιατί νιώθω ότι δεν υπάρχει λύση είναι τρελό να είσαι 30 χρόνων και να μην μπορείς να δεις ούτε τηλεοραση να σε αγχώνουν και να σε ζορίζουν τα παντα. Όπως λες το έχεις περάσει πολλές φορες (δεν ξερω αν ηταν στο βαθμό που προσπαθω να σου περιγράψω εγώ) αλλά τονθεμα μου είναι ότι πρέπει να πατήσω ξανά στα ποδια μου να βρω λιγο αυτοπεποίθηση να αλλαξει όλο αυτο Σε ευχαριστω που απαντάς η εμπειρίες στην ζωη είναι η μεγαλύτερη γνωσηQuote:
Originally Posted by kostas62
Τα παντα εννοείς φιλε μ απ αυτά που σου ανέφερε γιατί δυστυχως δεν είναι ολα θεραπεύσιμα Σ αυτήν την ζωη ... έχω επίγνωση ότι υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλάνε πολυ πιο μεγάλο σταυρό. Αλλά πραγματικα ωρες ωρες φοβαμαι ότι δεν θα αντέξω να φτάσω ούτε μέχρι αυριο. Αυτο το πραγμα τρέφεται από την δύναμη μ από την αυτοπεποίθηση μ και από τα όνειρα μου στα λεω γιατί έχεις την εμπειρία να με καταλαβεις
Το ξέρω , δεν σου ανέφερα την περίπτωση της κοπέλας για σύγκριση. Απλά για να δεις οτι είσαι σε μιά συνδιαλλαγή με το κομμάτι του εαυτού σου που θέλει να τα παρατήσει. Αν αντέξεις και βγεις από όλο αυτό, θα νιώσεις σαν ένα εκατομμύριο δολάρια, που λένε οι αμερικάνοι. Άρα, έχεις κάτι στο οποίο μπορείς να προσβλέπεις...Quote:
Originally Posted by Dm89
Ακομα και να το ξεπεράσεις δεν σου μενει παντα ένας φόβος μια δειλία να μην το ξανά παθεις ;; Αν και ένας φιλος που το έχει περάσει μου λέει ότι ο εγκέφαλος έχει έναν μαγικό μηχανισμό να ξεχνάει τις δύσκολες στιγμές εφόσον βγει από την φωτια