Printable View
Μαριλού, αν αντικαταστήσεις το "θυσιάζω" με το "ξεφορτώνομαι τα περιττά" και το "βωμό της μοναξιάς" με το "ισορροπία ζωής", η απάντηση είναι πως ο χρόνος του ανθρώπου είναι δεδομένος και χρειάζεται να είναι σε θέση να διακρίνει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη δεδομένα και να επιλέγει τα πρώτα. Αυτό είναι απαραίτητο για την σωματική και ψυχική του ισορροπία. Απαραίτητη επίσης είναι η ενδοσκόπηση, που συμβαίνει μόνο κατά μόνας.
Πολύ εύστοχες θα έλεγα οι αντικαταστάσεις σου !Quote:
Originally Posted by proteus
Τι γίνεται ομως οταν λες ¨ξεφορτώνομαι τα περιττα¨αυτά τα περιττά αφορούν ανθρώπινες ζωες?
Ζωές που ακόμα και σήμερα που εσύ ξαφνικά μετά απο ένα τυχαίο γεγονός, το οποιο όμως σε εκανε να δεις καποια πράγματα, ειναι άλυτα δεμένες με την ολη πορεια της μέχρι τωρα ζώης σου?
Τι ισορποπία θα μπορέσει να έχει η δική σου ζωη, όταν όλα θα έρθουν τούμπα για να μπορέσεις εσύ επιτέλους να κάνεις από εδω και περα κατι πιο ουσιώδες για εσένα?
Ισορροπια νομιζω προκείπτει οταν οι δύο πλευρες επομίζονται ακριβώ το ιδιο βάρος ....στην προκειμένη περίπτωση,να γίνω λιγάκι πιο συγκεκριμένη, οταν η ενδοσκόπηση ειναι μονόπλευρη άρα και τα ουσιωδες που θελει να αποκτήσει ο ένας αυτόματα γίνονται επουσιώδη για τον άλλον τι γινεται?
Πως μπορεις να εχεις Ψυχικη και κατ΄ επέκταση υγεια παρα την σωστη για εσενα αποφαση να αλλαξεις την δικη σου ζωη προς το καλυτερο?
Μαριλού, αν δε γίνεις πιό συγκεκριμένη δε μπορώ να σου απαντήσω... :(Quote:
Originally Posted by Marilou
Εχεις δικιο!Quote:
Originally Posted by proteus
Φυσικά αναφέρομαι σε ανθρώπινες σχεσεις !
Τι γινεται όταν αυτή η αναζήτηση της μοναξίας και κατεπέκταση βαθιάς ενδοσκόπησης συνεπάγεται με ολα αυτα που προαναφέρουμε οταν το ατομο βρισκεται μεσα σε μια σχέση ,ειίε αυτη λεγεται φιλικη,ειτε σχέση ζωης (μακροχρόνια σχεση εκτος γάμου)ειτε ακομα και οταν βρίσκεται σε ένα γάμο και όχι αποκλειστικ'α αποτυχημένο ή περιτρυγυρισμένο απο προβλήματα .
Σε ενα γάμο ουσιώδες ,μακροχρόνιο με αληθινές βασεις αγάπης και εκτίμησεις .
Σε ενα γάμο που παρόλο την θετικη του εξέλιξη έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για τον ένα απο τους δύο να καταλήξει στην αναζητηση όλων αυτων που ειπαμε .
Ας σταθούμε και στην τελευταία σχέση που πιστέυω ειναι και η πιο δύσκολη.
Ελπιζω να κατάλαβες και να μην σε μπέρδεψα παραπάνω.
Ειλικρινά θα ήθελα να ακούσω την προσωπική σου τοποθέτηση σε ολο αυτο οχι σαν ¨καθαρός επαγγεμλατιας¨αλλα απ΄ολο αυτο που προκειπτει απο τον συνδιασμο των προσωπικων σου βιωματων και ολων αυτων που εχεις μάθει και μέσα απο την δουλεία σου.
Μαριλού, κατ' αρχή χρειάζεται να απαντήσεις στον εαυτό σου "πως προέκυψε αυτή η αναζήτηση". Τι είναι αυτό που άλλαξε στη σχέση σου και σου δημιούργησε την ανάγκη για στιγμές απομόνωσης. Ας υποθέσουμε έπειτα οτι παραμελείς την ανάγκη σου αυτή, οτι δεν ενδίδεις. Πιστεύεις οτι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις; Κάθε πραγματική ανάγκη που δεν ικανοποιείται επιστρέφει με μεγαλύτερη ένταση.
Άρα, χρειάζεται να συζητήσεις γι αυτό ανοιχτά με το σύντροφό σου. Προσωπικά δεν το έκανα, με αποτέλεσμα να απομακρυνθώ και να χαλάσω τη σχέση μου. Υπάρχει το κατάλληλο timig για να συζητηθούν κάποια πράγματα. Αν χαθεί η ευκαιρία, αρχίζουν οι δικαιολογίες και τα ψέμματα. Αν του μιλήσεις και παρ' όλα αυτά εκείνος δεν το αποδεχτεί, τότε πρέπει να επανεξετάσεις τη σχέση σου....
Οι απαντήσεις δόθηκαν οταν άρχισα να βλεπω πως υπάρχουν τα πρώτα δείγματα αυτής της ανάγκης.
Η αλήθεια ειναι οτι με τρόμαξαν και μπορώ να πω οτι συνεχίζουν να με τρομάζουν ακόμα, γι αυτό και η ανάγκη μου για καποιες στιγμές μοναξίας ίσως ειναι ακόμα πιο ανγκαίες .
Ισως ετσι καταφέρω και δικαιολογήσω κατα κάποιον τροπο αυτό τον φόβο μου .Ίσως καταβάθος να ειναι μια εφήμερη παρόρμηση που με το πέρασμα των ημερών καταλαγιασει .
Αρνούμε να δεχτω οτι μπορει να εφτασα σε αυτό το σημείο ,ειναι κάτι το τελειως κόντρα σε εμένα .
Τα πάντα ήταν κατω απο τον έλενχο μου και την φροντίδα μου .Δεν μπορεί να μου διεφευγε κατι τοσο σημαντικό.
Μπορει ομως προσπαθόντας να καλύψω τις ανάγκες των δικών μου ανθρώπων με τον καλύτερο δυνατό τροπο ώστε να βλέπω την χαρά τους να καλυπτε όλο αυτο.........
Βλέπεις τα ερωτηματα ακομα αιωρούνται και συνεχώς βγαίνουν καινούργια...ισως σου φαίνονται και λίγο περίεργα γιατι δεν ξερεις τι εχει ο αλος μέσα στο μυαλό του.
Η συζητηση έχει ήδη γίνει .Εγινε με αφορμή ενα γεγονός που ήρθε αναπάντεχα και αναστάτωσε τελειώς την ζωή μου.Βλέπεις είχε τρομερό αντίκτυπο και στην ψυχή μου αλλα και κατ επέκταση και στο σώμα μου.
Ανήκω στην κατηγορία που σωματοποιώ τα άγχη μου ,οποια ειναι αυτά.......
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτο που ειπες για το σωστ'ο taiming.Μπορώ να πω οτι συζήτηση υπάρχει παντα ανάμεσα μας για οποιοδηποτε θέμα προκύπτει.Είναι ενα στοιχείο που ειναι απαραίτητο πλέον για μια υγιή και ομαλή εξέλιξη μιας σχέσης και ειδικα ένα γαμου.
Το αποτέλεσμα ηταν να υπάρχει ειλικρίνεια και σεβασμός.Οτι οι αναγκες καμια φορα προκείπτουν χώρις να τις περιμένουμε .Εμφανίζονται ετσι για καποιο λόγο .Το θέμα ειναι καλύπτοντας αυτές τις ανάγκες τι θα αφεισουμε πίσω μας .
Το μονο που δεν θέλουμε ειναι να αφείσουμε συντρίμια και πληγωμένες αξιοπρέπειες....
Οπότε το συμπέρασμα που βγηκε ειναι οτι αν αποφασίσει ενας από τους δύο να διαλέξει να καλύψει αυτή την αναγκη του ή οποιαδηποτε αλλη προκυψει να εχει το θάρρος να αποχωρήση απ ΄όλο αυτο πριν υλοποιηθεί και προσβάλει την αξιοπρεπεια του αλλου.
Τι ωραία ομως που λέγονται στα λογια και πόσο δύσκολο ομως ειναι να γίνουν πραξεις .....
Οπού εκεί έρχεσαι και κανεις πίσω ,προσπαθείς να καταχωνιασεις ολα αυτα που προκύπτουν πιστεύοντας-ελπίζοντας οτι ειναι κάτι περιστασιακό και οτι καποια στιγμη θα φύγει......
Σε αυτό μοιάζουμε, Μαριλού. Το σώμα μας μάς προδίδει. Σαν καμβάς που επάνω του γράφεται η μουσική της αλήθειας...Quote:
Originally Posted by Marilou
Η ζωή είναι γεμάτη διλήμματα. Σοφός είναι εκείνος που συντονίζεται με την αλήθεια του και απαντά αμέσως στα διλήμματα. Εσύ κι εγώ απέχουμε πολύ από αυτό...
Το σώμα μας ,τα μάτια μας,τα λόγια μας , οι κινήσεις μας, ολο μας το είναι ....Quote:
Originally Posted by proteus
Ολα εναντίον μας, λεω εγώ ..Δεν μπορώ να κρυφτώ ούτε ενα λεπτό...
Απέχουμε μίλια ....δεν νομίζω να μας φτανει αυτή η ζωή για να καλύψουμε αυτη την απόσταση και να περάσουμε στην αντίπερα όχθη...
Σκέψου πόσο τυχεροί είμαστε. Αρκεί να μάθουμε να ζούμε με την αλήθεια μας, να είμαστε αυθεντικοί. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε ειρήνη με τον εαυτό μας.Quote:
Originally Posted by Marilou
Δεν ξερω αν είμαστε τυχεροι ή οχι ,παντως η αυθεντικότητα στις μερες μας δυστηχώς σπανίζει και γι αυτό επιβάλλεται να την διατηρήσουμε με όποιο κόστος!Quote:
Originally Posted by proteus
«Ιδιωτική Οδός» του Οδυσσέα Ελύτη
Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η μοναξιά μου. Δεν σιμώνει κανένας. Χρόνια τώρα περνάω τις ώρες μου συντροφιά με κάτι μεγάλες μισοσβησμένες νωπογραφίες, εικόνες παλιές, αλλά φρέσκες ακόμη από τα χείλη εκείνων που τις ασπάστηκαν, γυναίκες της αμιλησιάς και του κοντού χιτώνα που φυλάγουν το κουτί με τα διαμαντικά του ωκεανού. Δεν σιμώνει κανένας. Αν δεν είχα κάτι το πολύ δυνατό και αθώο συνάμα να με συντηρεί, όπως οι μέντες και οι λουίζες που ευδοκιμούν στον εξώστη μου, θα ‘χα πεθάνει της πείνας. Τόσο μακριά βρίσκομαι από τα πράγματα, τόσο κοντά στο κρυφό τους καρδιοχτύπι. Ξυπνάω τις νύχτες ανήσυχος για κάποιαν απόχρωση του μωβ, ποτέ όμως για το τι μπορεί να γίνεται στα εμπορεία της Αγοράς. Αλήθεια, δεν έχω ιδέαν. Ακούω πως έχουν πάντα μεγάλη πέραση τα δάκρυα και οι αναστεναγμοί (τ’ αντίγραφα, όχι τα πρωτότυπα) όπως και οι διακυμάνσεις του δολαρίου, ο πληθωρισμός, οι συναλλαγές των κομμάτων — αλίμονο. Μ’ έφαγε, όπως τις καρένες των καϊκιών ο αρμόβουρκος, η μοναξιά. Και τα χρόνια περνούν
proteus, ελπίζω να είναι από επιλογή, αλλιώς είναι βάσανο, μάλλον βασανιστήριο.Quote:
Originally Posted by proteus
Επιλογή είναι όταν ανά πάσα στιγμή μπορώ να ξανοιχτώ και να κάνω φίλους και σχέσεις ή ξανασμιξω με άτομα που από επιλογή χαθήκαμε. Επιλογή είναι όταν κάποτε έσφιζα από κοινωνικότητα, πραγματικές φιλίες, όμορφες στιγμές μαζί με άλλους.
Αν η μονοξιά είναι απόρριψη, γύρισμα της πλάτης, αποστροφή από τους άλλους ενώ εγώ θέλω να μαι μαζί τους ή να με αποδέχονται τότε αυτό είναι μαρτύριο. Τότε απλά επιζητάς κάποιους, ώστε να μοιράζεσαι κάποιες κουβέντες, κάποιες εξόδους, κάποιες σκέψεις και βαθύτερα συναισθήματα, ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος κατα τα λοιπά κάποιοι τους να ναι λάθος άτομα για σένα. Πλήρης μοναξιά, στο πλαίσιο αυτού που καθόρισα ως μη επιλογή, είναι ότι χειρότερο, είναι χάος, απόγνωση, χείριστη απελπισία, εκτός κι αν πρόκειται για ασκητή, μοναχό που - και πάλι μιλάμε για επιλογή - επέλεξε αυτό τον τρόπο ζωής ως αφιέρωση ζωής στο Θεό.
Ακριβώς Ιωάννη. Κάποιοι πιστεύουν πως όταν κουράζονται από τις επιφανειακές σχέσεις τότε "σύρονται" στη μοναξιά από τη ζωή. Ακόμα και τότε όμως το κάνουν από επιλογή. Θα μπορούσαν κάλλιστα να συνεχίσουν να αναλώνονται σε τέτοιες σχέσεις. Επιλέγουν όμως τη μοναξιά. Όσο κι αν αυτό μοιάζει οδυνηρό και αναπόφευκτο, δεν παύει να είναι μια επιλογή...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Στη δεύτερη περίπτωση όμως δεν είναι επιλογή αλλά αυτό στο οποίο δυστυχώς σε έσειρε η κοινωνία. Εξαρτάται σε ποιο απ τα δυο τοποθετείς τον εαυτό σου με ειλικρίνεια. Στη δεύτερη περίπτωση εντάσσω την εκμετάλλευση και όταν καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει καθόλου κοινό έδαφος με τον άλλο οπότε θα πρέπει να φύγεις μακριά τους για να μην υφίστασαι το ψυχοφθόρο της συναναστροφής μαζί τους.
Και όμως πολλοί απ αυτούς τους οποίους η κοινωνία έσειρε στη μοναξιά είναι πραγματικά υπέροχοι άνθρωποι.
Το ξέρω, Γιάννη. Αλλά ακόμα και στη δεύτερη περίπτωση είναι δική σου επιλογή. Σκέψου πόσο πιό απενοχοποιημένη θα ήταν η ζωή μας αν καταλαβαίναμε οτι πάντα έχουμε επιλογή. Ο Θερβάντες έγραψε το Δον Κιχώτη στη φυλακή. Ήταν δική του επιλογή να μετουσιώσει τον εγκλεισμό σε δημιουργίαQuote:
Originally Posted by ioannis2