Με πνίγει το "δεν μπορώ"

Τα 7-8 χρόνια ήταν αυθαίρετοι αριθμοί. Θέλω να πω πως τα Ιαπωνικά δεν είναι σαν τα Αγγλικά ή τα Γαλλικά που μέσα σε δύο χρόνια τα μαθαίνεις. Βλέπεις πως τα κάντζι (τα ιδεογράμματα) είναι πάρα πολλά. Έχουν τρεις αλφαβήτες οι ιάπωνες. Οι δύο πρώτες έχουν 46 γράμματα και η τρίτη έχει κάπου στα 3000. Τα περισσότερα είναι παρμένα απ'τους κινέζους. Αν και τα γράμματα της τρίτης αλφαβήτας δεν τα ξέρουν όλοι και τα ξέρουν συνήθως οι ιάπωνες φιλόλογοι, ένας μέσος Ιάπωνας ξέρει να διαβάζει περίπου 2000 ιδεογράμματα

Χαίρομαι που ακολούθησες το ονειρό σου και θα κάνω κι εγώ το ίδιο :)

Quote:

---

Originally Posted by Antonia2003

Θα σου πω. Είναι απλός ο λόγος. Δεν βρήκα κάποιο άτομο με το οποίο να μοιραζόμαστε κάτι κοινό. Μην φανταστείς οτι ήμαστε κανένα μεγάλο σχολείο. 80 μαθήτες ήμαστε όλοι κι όλοι, οπότε είναι σχετικά μικρό. Οι περισσότεροι απλά ακολουθούν αυτά που κάνουν οι παρεές τους όπως τσιγάρο, αλκοολ, καφές. Δεν έχω πρόβλημα με τον καφέ σε αντίθεση με τα προηγούμενα που είναι βλαβερά, όμως δεν έχω συνήθισει. Ο καφές μου φέρνει ιμικρανίες. Επιπλέον τα Σάββατα σχεδόν κάθε φορά βγαίνουν παιδιά της Β και της Γ' Λυκείου και πηγαίνουν στο κοντινό μπαρ του χωριού και φέρονται σαν 30 χρονών άνθρωποι. Κάτι το οποίο δεν είναι το στιλ μου... Άσε που έχει ακουστεί και φήμη πως τα ποτά που χωρηγεί το μπαρ είναι ''μπόμπες''. Δεν βρίσκω τώρα κατάλληλη λέξη

Να μην μακρυγορώ, δεν θέλω να τους ακολουθήσω μόνο και μόνο επειδή τους αντιγράφουν. Είμαι αυτή που είμαι. Άσε που όταν τους λέω πως μαθαίνω ιαπωνικά με κοιτάνε λες και κατέβηκα απ'τον Άρη. Κι αυτό το έχω εισπράξει και από αγόρια και από κορίτσια

---

Γενικά δεν είχες ποτέ φίλους; Νομίζω ότι είναι καλό να δουλέψεις και αυτό το κομμάτι. Στο μυαλό σου έχεις την εικόνα που είχε για σένα ο πατέρας σου, την οποία υπάρχουν στιγμές που την πιστεύεις και μέσα από τους φίλους θα μπορούσες δεις τον εαυτό σου κι αλλιώς. Δεν θα είναι η γνώμη των δικών σου και ο "αγώνας" σου να αποδείξεις το αντίθετο αλλα και η γνώμη κι αλλων ανθρώπων που σίγουρα θα δουν περισσότερα από όσα είδαν οι δικοί σου. Οι γονείς θέλοντας να προστατέψουν τα παιδιά τους, να τα προετοιμασουν για τον "έξω κόσμο" κάνουν λάθη.
Δώσε ευκαιρία στους ανθρώπους, γνώρισε τους, συζήτησε, ίσως βρεις κάποιον που θα σου ταιριάζει.

Είσαι μικρή ακόμα έχεις πολλά να ανακαλύψεις για τον εαυτό σου.ολοι είναι καλοί σε κάτι κ κακοί σε κάτι άλλο.Δυστυχως οι περισσότεροι γονείς δεν ξέρουν πως να μεγαλώσουν δυνατά παιδιά. Άλλοι τα ευνουχιζουν κ άλλοι τα γεμίζουν φοβίες. Είναι που κι αυτοί όταν ήταν παιδιά είχαν γονείς που δεν ήξεραν και πάει λέγοντας.Εσυ προσπάθησε να μην δίνεις σημασία στ αρνητικά σχόλια γιατί παρόλο που είναι μεγάλοι παρόλο που είναι γονείς κάνουν κι αυτοί λαθοι όπως συμβαίνει σε πολλές οικογένειες. Κάνε ότι μπορείς να περάσεις σε μια σχολή κι εδώ θα μαστε να τα λέμε.

Καταλαβαίνεις ότι αυτά που λες για τους καφέδες είναι λίγο προφάσεις. Το "Πάμε για καφέ" δεν σημαίνει ότι θα σε βάλουν να πιείς καφέ με το ζόρι, πιές ένα χυμό. Αντί για ποτό πιές ένα αναψυκτικό ή κάτι. Εγώ δέχομαι ότι μπορεί αρχικά να σου φαίνεται ότι δεν ταιριάζεις πολύ με τα παιδιά που περιγράφεις, αλλά αν δεν τα γνωρίσεις καλύτερα πως θα ξέρεις; Κι εννοώ να τα γνωρίσεις χωρίς παρωπίδες. Το πιθανότερο είναι να μεγαλώσατε μαζί και να νομίζεις ότι τα ξέρεις, αλλά μήπως έχεις απλά κολλήσει στην εικόνα που είχες για αυτά μια φορά κι έναν καιρό ή μία γενική εικόνα που έχεις σχηματίσει τώρα κρίνοντας επιφανειακά χωρίς να τους έχεις προσεγγίσει πρόσφατα;; Μπορεί κάποιος να σου κάνει για παρέα. Ο περισσότερος κόσμος αποζητά την κοινωνικοποίηση σε αυτή την ηλικία. Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή πάει έξω με την παρέα του δεν μπορεί να κάνει μία ωραία συζήτηση για μουσική ή για κάποιο κοινωνικό φαινόμενο, ή ότι δεν έχει ανησυχίες και όνειρα για το μέλλον να μοιραστεί με κάποιον φίλο.


ΥΓ: Τα ξέρω αυτά για τα Ιαπωνικά. Αν νομίζεις ότι μπορείς να μάθεις Γαλλικά ή Αγγλικά σε 2-3 χρόνια, τότε είσαι μία χαρά. Το να μάθεις δεν είναι να κουτσοπαλεύεις δύο φράσεις ή να πάρεις ένα lower πάντως, αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις. Μία παλια μου συμμαθήτρια πάντως έμαθε Ιαπωνικά σε ικανοποιητικό επίπεδο μέσα σε 5 χρόνια και μάλιστα κάνει ξεναγήσεις και σε αυτή τη γλώσσα ανάμεσα σε άλλες. Φυσικά, όσο ζεις μαθαίνεις, ποτέ δεν ξέρεις μία γλώσσα τέλεια. Ούτε καν τη δική σου.