Printable View
Ευχομαι πραγματικά να φτιάξει η σχέση σου με τους γονείς σου...γιατί οι γονείς όπως και να το κάνεις είναι κομμάτια του εαυτού μας και τους έχουμε αναγκη να είναι κοντά μας να μας υποστηρίζουν στα δύσκολα...δεν είναι σωστό το να σε υποτιμούν διότι δεν επιλεγουμε τα προβλήματα μας με το αγχος...πυστευω πως σιγά σιγά θα ξεπεράσεις όλο αυτό το αγχος...ειναι μια φάση μαύρη και δύσκολη τώρα...αλλά θα αλλάξει αυτό..κάνε υπομονη
Δεν έχεις "τρελά"! Το άγχος σου βγαίνει έτσι. Δεν χρειάζεται να μας ευχαριστείς έχουμε περάσει οι περισσότεροι εδώ τα ίδια κι εγώ τουλάχιστον χαίρομαι να βοηθάω όσους μπορώ με τις εμπειρίες μου όπως με βοήθησαν κι εμένα άλλοι όταν ήμουν στα χειρότερα μου. Τα ξέρεις τα έχεις περάσει κι εσύ. Κι εγώ έχω ξεκινήσει αγωγή εδώ κι ένα μήνα κι αισθάνομαι πολύ καλύτερα.Quote:
Originally Posted by Panthiraki
Ειναι χωρισμενοι (παλι καλα) οποτε ο πατερας μου δε με επηρεαζει καθημερινα..αν και ερχεται σπιτι πολυ συχνα, η μητερα μου ειναι πολυ σκληρος ανθρωπος και προσπαθω να τη διαχειριστω οσο καλυτερα μπορω, αλλα πολυ πολυ δυσκολο...ευχαριστω για τα λογια σου..μακαρι να πανε ολα καλα!!Quote:
Originally Posted by Χριστίνα900
Πάντως να ξέρεις ότι το άγχος είναι ικανό να φέρει σωματοποιημενες άπειρες ενοχλησεις...σε όλα τα μέρη του σωματος..το γνωρίζω απο εμπειρία δική μου αυτό....χαλάρωσε και σκέψου ότι δεν είναι κάτι σοβαρό όταν πονάς κάπου να λες ότι είναι από την πίεση της ψυχής μου που ξεσπά στο σώμα μου...και σιγά σιγά όσο το αποδιναμωνεις θα σε αφήνει νωρίτερα ο πανικός
ναι το γνωριζω αλλα πονο στη μεση και στο ποδι ολη μερα καθε μερα εκτος απο τις ωρες που κοιμαμαι? δε ξερω πως μπορει να το κανει αυτο...ειναι απιστευτο...Quote:
Originally Posted by Χριστίνα900
Μπορεί να κάνει τα παντα από θέμα ενοχλησεων...ακόμη και ενοχλήσεις που λες είναι δυνατόν να ευθύνεται το άγχος για αυτό..και ομως...εγώ επί 2 χρόνια ένιωθα κάτι στο λαιμό μου...έκανα γαστροσκόπηση μανομετρια υπέρηχο τα παντα και δεν έδειχνε τίποτα...για 2 χρόνια δεν μπορούσα να καταπιω και έτρωγα τα φαγητά με μαλακή υφή είτε αλεσμενα...σιγά σιγά όμως το ξεπέρασα όταν άρχισα ιδίως να χαλαρώνω έφυγε και αυτό
Για να καταλάβεις όταν είσαι αγχωμενη...η παραμικρή ενόχληση μπορεί να πάει το μυαλό σου στο χειρότερο σενάριο ότι θα πεθάνεις ότι πάσχεις από κάτι που δεν γιατρεύεται....
Η μητερα μου κατα τη διαρκεια του lock down επαθε περιπου αυτοπου επαθες και εσυ!! δε μπορουσε να καταπιει , της κολουσε το φαγητο στο λαιμο και οισοφαγο ενιωθε και βαρος στο στομαχι και πηγε για γαστροσκοπηση και δε τις βρηκε ουτε μια γαστριτιδα!!! ΤΙΠΟΤΑ ! και μου ειπε η μαμα μου οτι τοσο καιρο δε μου ελεγε τιποτα αλλα ειχε τοσο εντονα συμοπτωματα ειχε χασει και κιλα και νομιζε πως ειχε καρκινο στομαχου γιατι εχουμε ιστορικο...και φαντασου δεν ειναι νοσοφοβικη , δεν παθαινει τετοια , ..οποτε ολοι τρομαξαμε ..αλλα εν τελει ειδου τα αποτελεσματα..Quote:
Originally Posted by Χριστίνα900
Πιθανώς η μαμά σου αντιμετωπίζει ή αντιμετώπιζε και όταν ήταν πιο νέα προβλήματα με το αγχος...έχουν να κάνουν τα γονίδια...και η δική μου μητέρα έχει θέματα με το άγχος και τα κληρονόμησα και εγώ...πάντως ναι και είχα χάσει 12 κιλά και είχα και εγώ συστολή στο να μιλάω στους δικούς μου για αυτό που δεν μπορούσα να καταπιω γιατί ένιωθα ότι θα με περάσουν για τρελή μέσα στον πανικό μου...όμως το ξεπέρασα παρολου που είχα πειστεί ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ...διότι 2 ολόκληρα χρόνια έτρωγα αλεσμένα ...όμως όταν άρχισαν να αλλάζουν κάποια πράγματα στη ζωή μου και άρχισα να χαλαρώνω έφυγε αυτο..και πλέον τρώω κανονικά και πήρα και τα κιλα
Πρεπει να μιλαμε να μη τα κραταμε μεσα μας , επρεπε να το πεις στους δικους σου , να μοιραστει καπως το βαρος σου !Quote:
Originally Posted by Χριστίνα900
Το είχα εν τελει...το ήξεραν μετα...αλλά ξέρεις οι γονείς μας όταν δεν είμαστε καλά καμιά φορά γίνονται σκληροί χωρίς να το θέλουν επειδή στεναχωριουνται για μας και δεν ξέρουν πώς να φερθουν τα χάνουν....μήπως συμβαίνει και αυτό με την μητέρα σου?
To άγχος σωματοποιείται άμεσα!. Κι εμένα το άγχος με χτυπάει στο έντερο, σε σημείο που έχω σταματήσει να βγαίνω ραντεβού με κοπέλες γιατί πρέπει να ζητάω κάθε λίγο συγγνώμη και να τρέχω στην τουαλέτα :)
Το άγχος επίσης επιδεινώνει τις ενοχλήσεις από τις τενοντίτιδες που μου έχει κληροδοτήσει η ενασχόλησή μου με το γυμναστήριο.
Ακμα κι αν δεν ενοχοποιείται ευθέως το άγχος για ένα σωματικό πρόβλημα, σίγουρα το επιδεινώνει. Οπότε μην ανησυχείς, δεν είσαι τρελή, αγχο-καμμένη είσαι...
Χριστινα μου μακαρι να μπορουσα αλλα ειλικρινα δεν ειμαι σε θεση πλεον να μπω στη διαδικασια να βρω τι ακριβως σκεφτεται η μητερα μου και ειναι τοσο σκληρη μαζι μου και τοσο απολυτη . Αν βαλω τον εαυτο μου σε αυτη την διαδικασια θα τρελαθω .
p.s ζητησα παραιτηση σημερα απο την δουλεια μου με εικονικη απολυση για να μπω ταμειο...
καταλαβαινω απολυτα τι λες , ετσι ειναι τα ζω 10 χρονια περιπου τωρα, με μεγαλα διαλειματα ομως οπου ενιωθα πολυ καλα ..Ομως πλεον ειναι πολυ δυσκολο να πιστεψω οτι οι διαρροιες οι καθημερινες που εχω μετα το φαγητο ειναι απο αγχος διοτι το πρωι που ξυπναω και τρωω δεν προλαβαινω να αγχωθω ...Παντως και εγω παλια σε ραντεβου καμια φορα ετρεχα τουαλετα πριν βγω , αλλα αυτο εκανε μπαμ διοτι αγχωνομουν φουλ εκεινη τη στιγμη οποτε ηξερα τι ειναι. με επιανε μια φορα , δυο το χρονο !Quote:
Originally Posted by proteus
Α, εγώ έχω το έντερό μου με τον εγκέφαλο σε απ΄ευθείας σύνδεση. Με το που αγχώνομαι με πιάνει διάρροια, ανεξάρτητα του τι έφαγα ή αν έφαγα. Και ξέρεις τι λένε, οτι η διάρροια είναι πιό γρήγορη από το φως και τη σκέψη, γιατί όταν σε πιάσει δεν προλαβαίνεις ούτε να ανάψεις το φως, ούτε να το σκεφτείς.... :)Quote:
Originally Posted by Panthiraki
Αυτοσαρκάζομαι, όπως θα διαπίστωσες. Δεν είσαι η μονη τρελή εδώ μέσα..... χαχχαχα