Printable View
Marilou σε συμπαθω πολύ! Στο είπα; ☺️ Αν δεν είχαμε όλα αυτά τα προβλήματα με την οικογένειά μου θα είχαν γίνει ήδη όλα αυτά. Χρειαζομουν χρόνο να δυναμώσω για να τ αντιμετωπίσω. Αν προκύψει ένα μπεμπάκι καλοδεχουμενο. Για γάμο όπως το κοβω σε κανένα χρόνο θα γίνει η επίσημη πρόταση.
Μην βάζεις το χειρότερο σενάριο στο μυαλό σου. Όταν και αν κάποτε έρθει εκείνη η ώρα, τότε θα έχεις άλλες παραστάσεις και άλλες δυνάμεις να το αντιμετωπίσεις.Quote:
Originally Posted by Sandraki
Μέχρι τώρα έκανα διορθώσεις στο κείμενο μου γιατί δεν έβγαζε νόημα.. Αλλά εσύ το έπιασες [emoji854]Quote:
Originally Posted by Sandraki
Απλά η τελευταία συζήτηση ή ανακοίνωση (εσύ αποφασίσεις) θα έχει να κάνει με εσένα και όχι με τον φίλο σου. Το πρόβλημα στην ουσία δεν είναι ότι δεν αποδέχονται τη σχεση σου αλλά το γεγονός ότι δεν σέβονται εσένα και τις επιλογές σου. Ο φίλος σου, η οικογένεια του καλό θα ήταν να μη παίρνουν συνέχεια θέση για να μη σε επηρεάζουν (και ας το κάνουν για καλό) για να έχεις σωστή κρίση. Μπράβο τους που σε υποστήριξαν, μπράβο τους που είπαν καλά σχόλια για σένα αλλά μέχρι εκεί. Ας σου δείχνουν την αγάπη τους με άλλους τρόπους.
Στη συζήτηση που θα κάνεις με τους γονείς σου θα πεις ότι τους αγαπάς, τους νοιάζεσαι αλλά πάνω από όλα θα βάλεις τη ψυχική σου ηρεμία. Τους χρειάζεσαι δίπλα σου, να σε στηρίζουν, να σέβονται τις επιλογές σου και ας υπάρχει πιθανότητα στο μέλλον να βγουν λάθος (ετσι ώστε αν όντως φανεί οτι ηταν λάθος η επιλογή στο μέλλον να μην έχουν πάτημα να πουν το οτιδήποτε).
Ναι ρε εννοείται..Δεν το είπα για να σκεφτεί το χειρότερο σενάριο, απλά να μη εξελιχθεί όλο αυτό ως κόντρα.Quote:
Originally Posted by proteus
Αυτό το σενάριο έπαιξε και στο το δικο μου μυαλό να ξερεις ......και γενικά πιστεύω παίζει σε πολλές γυναίκες που θελουν να φτιαξουν κατι καινούργιο και να μην ειναι ¨εξαρτημένες¨απο τον οποιοδήποτεή τουλαχιστον να μην αισθάνονται ετσι.....Quote:
Originally Posted by Sandraki
Δεν είναι και τόσο κακό ,αρκει να το δεις απο την θετική του πλευρά ,την δημιουργική!
Κυριως μετά απο κάποια περιστατικα που σε κάνουν να πιστεύεις οτι μια σχέση δεν κραταει για πάντα ....ολες αυτές οι σκεψεις μπορει να γινουν ακόμα πιο εντονες .....
Σκεψεις που ειδικά οταν αποκτήσεις ένα παιδί επιβάλλονται να υπάρχουν για εμενα .
Αυτες οι σκεψεις φτανοντας στο σημερα βλεπω οτι μονο καλο μου έκαναν!
και στο επαγγελματικο κομμάτι και στο κομμάτι της επιβίωσης μου ...
Δες το δημιουργικα ολα αυτα και εμαι σιγουρη οτι μονο σε καλο θα σου βγει!
Τι μου βρήκες και εσυ να με συμπαθήσεις ???( χαχα !χρειάζεται και λίγο πλακιτσα ετσι να χαλαρώσουμε )Quote:
Originally Posted by Sandraki
Σε ευχαριστω πολύ κοριτσάκι μου !Αμοιβαίο!!!
Ο γαμος δεν ειναι απαραίτητος για τον ερχομό ενος παιδιού ,το κυριότερο είναι να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και φυσικά τα καλύτερα συναισθήματα και από τους δυο σας για να μπορέσετε να δώσετε ακόμα πιο πολλά στο μικρο θαυματακι!
Οποτε εισαι έτοιμη στο ευχομαι μεσα απο την καρδια μου!!!
Τοτε θα δεις πόσο θα σε γλυκάνει και θα σε κάνει να βλέπεις πως όλα αυτά για τα οποία στεναχωριεσαι δεν αξιζουν τιποτα μπροστά σε ολο αυτό το μεγαλείο της μητροτητας!
Πολύ ωραία τα λες george1520, ειλικρινα. Τους τα έχω πει και με τον καλο (όλα τα παραπάνω που λες) και με τον άσχημο τρόπο (ότι θα με χάσουν ουσιαστικά από τη ζωή τους, δεν θα κάνουμε γιορτές παρέα, δεν θα χαρουν εγγόνια όσο θα μπορούσαν)... Δεν ίδρωσε τ αυτακι του μπαμπά μου , είπε απλώς "εσύ να έρχεσαι μια στο τόσο να με βλέπεις και θα είμαι χαρούμενος", δεν τον νοιάζει τι θα έκανε χαρούμενη εμένα. Εγωισταρος. Δεν τα εννοεί, έτσι πιστεύω , αλλά δεν τα λες αυτά τα λόγια στο παιδί σου. Και κάθε φορά ακούω την γεμάτη απορία έκφραση "μα εμείς σεβόμαστε τις επιλογές σου , τι κάναμε;;; " Να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο... Συζητάς πόση ώρα κι όλη η κουβέντα πάει στο κενό. Τι να πεις. Αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα!
Αμαρτίες γονέων εκπαιδεύουση τέκναQuote:
Originally Posted by Sandraki
Παρ τω ετσι βοηθάει πιο πολύ!
Ναι δεν έχουμε θέμα ακόμα και να προκύψει ένα παιδακι χωρίς γάμο. Θα γίνει κι αυτό αλλά δεν έγινε και τίποτα αν γίνει λίγο αργότερα. Μετά από όσα περνάω θέλω να κάνω το καλύτερο που μπορώ για τα παιδιά μου , να τα κάνω ανεξάρτητα με ελεύθερη βούληση και να τα σέβομαι. Σ ευχαριστώ πολύ, να είσαι πάντα καλά! Σιγουρα μετα την μητρότητα όλα αυτά θα μου φαίνονται παιχνιδάκι, λογικά θα ενεργοποιηθούν και τα μητρικά ένστικτα και θα έχω ακόμη περισσότερη δύναμη μέσα μου. Μακάρι. ✌️Quote:
Originally Posted by Marilou
Ίσως είναι ο τρόπος του να σου πεί "κάνε ότι καταλαβαίνεις για να είσαι εσύ καλά, κι εμένα μου αρκεί να έρχεσαι μια στο τόσο".Quote:
Originally Posted by Sandraki
Προσωπικά δεν μου ακούγεται τόσο απαξιωτικό...
Το θέμα δεν είναι να τα πεις αλλά να δείξεις ότι τα εννοείς κιόλας.. Είμαι της άποψης να τα ξαναπείς (τελευταία φορά), χωρίς καβγάδες και μετά να μείνεις μακριά (μόνο έτσι θα καταλάβουν - μάλλον - πόσο λάθος έχουν).Quote:
Originally Posted by Sandraki
Δεν μπορούν όλοι άνθρωποι να μας καταλάβουν, να μας νιώσουν γι αυτό μην απογοητευεσαι. Οι γονείς μας είναι αυτοί που είναι, δε μπορούμε να τους αλλάξουμε ή να τους φυτέψουμε στο κεφάλι το οτιδήποτε. Μη κρεμεσαι από αυτό. Κάνε αυτες τις τελευταίες κινήσεις γιατί φαίνεται ότι θες πραγματικά να φτιάξετε τη σχεση σας και από εκεί και πέρα αυτοί αποφασίζουν.
Μπράβο σου που ζήτησες βοήθεια όταν το είχες ανάγκη, μπράβο που προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου, μπράβο που κάνεις κινήσεις για να φτιάξεις κάτι που θες στη ζωή σου (τους γονείς σου). Καλό είναι να βλέπεις τι άνθρωπος είσαι, άσχετα αν δεν μπορούν οι δικοί σου άνθρωποι να το κάνουν. Ίσως στο μέλλον το κάνουν, κανείς δεν ξέρει.
Έχεις point όχι αστεία!Quote:
Originally Posted by Marilou
Επιβάλεται να έχεις περισσότερη δύναμη τότε μέσα σου.Quote:
Originally Posted by Sandraki
Δεν είναι τίποτα το ίδιο μετά τον ερχομό του παιδιού .
Όλα έρχονται τα πάνω κατω και όταν είσαι γερά κατασταλαγμένος και ισορροπημένος δύσκολα χάνεις τον ελενχο.
Γι αυτό πριν προσπάθησε αν όχι να αφήσεις πίσω σου αυτή την ιστορία ,τουλάχιστον να συμβιμβαστης και να αποδεχτείς ότι αυτοί είναι οι γονείς σου ...
Και μια συμβουλή, μην μπεις στη διαδικασία να παίξεις τον ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στους γονείς σου και στον άντρα σου .Άστον να κάνει και να έχει οποία σχέση νομίζει αυτός.
Οποία σχέση και να έχει εκείνος μαζί τους να μην επηρεάσει αυτή που θέλεις να έχεις εσύ.
Εσένα είναι γονείς σου και μπορεί να θέλεις να προσπαθήσεις να έχεις μια τυπική επικοινωνία τουλάχιστον ...
Για εκείνων δεν είναι τίποτα ,έχει τους δικούς του...εσένα αγαπάει με εσένα θέλει να ζήσει ,όχι με εκείνους.
Απ' ότι κατάλαβα έχεις μια πολύ καλή σχέση με την πεθερά σου .Αυτό σημαίνει πολλά για εσένα !
Μια μητέρα όταν βλέπει ότι ο γιος της έχει βρει έναν άνθρωπο που τον αγαπάει και τον νοιάζεται πραγματικά θα ανοίξει διπλάσια την αγκαλιά της για να χωρέσει μέσα και αυτός ο άνθρωπος!
Εκμεταλευσου με την καλή έννοια αυτή την σχέση και πάρε ότι δεν μπόρεσες να πάρεις από την δική σου μάνα .Ίσως αυτό απαλύνει λιγάκι αυτό που νοιωθεις !
Μου την δίνει γιατί δεν μπορεί να σκεφτεί πως για να είμαι καλά πρέπει να κάνει κι αυτός πίσω. Θα είμαι καλά. Θα ήμουν ακόμα καλύτερα όμως αν ήταν έμπρακτα και αληθινά στη ζωή μου, κι όχι απλά σαν παρουσία που κακά τα ψέματα μου δυσκολεύει τη ζωή. Δηλαδή δεν πάει το μυαλό του πως θα είμαι καλύτερα αν αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται; Είναι ολίγον τι αψυχολογητος... Από μικρα μας ανέφερε διάφορα η μητέρα μου με μορφή παραπόνων για την συμπεριφορά του, αλλά....δεν κατάφερε να τον αλλάξει...το αντίθετο θα έλεγα πως έγινε. Αφομοιώθηκε κι εκείνη μαζί του με το πέρασμα του χρόνου.Quote:
Originally Posted by proteus
Το διάστημα που ήμουν άσχημα και ένιωθα περίεργα και μόνη, σχεδόν στα πρόθυρα κατάθλιψης, έλεγα στον φίλο μου πως ένα παιδάκι θα μου άλλαζε την διάθεση και θα με έκανε να νιώσω καλύτερα. Αυτός όμως σαν πιο ώριμος μου τόνιζε πως καλά καλά δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου , όχι ένα μωρό. Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο μαζί με τον ψυχολόγο μου στο να δυναμώσω , το ίδιο και η μητέρα του. Και είχε δίκιο, ήμουν εντελώς ανώριμη εκείνη την περίοδο. Ήμουν ακόμα παιδί, δεν μπορούσα να σκεφτώ με την λογική, δεν είχα μάθει να σκέφτομαι. Οι γονείς μου από την άλλη κι εκείνοι εντελώς ανώριμοι, από τότε πίεζαν για γάμους και παιδιά. Ε και στην τελική, αν δεν ταιριαξουμε θα χωρίσουμε είχε πει η τρομερη μητέρα μου... ακόμα και με παιδί στη μέση. Και τι έγινε; Πολλοί χωρίζουν εξάλλου.Quote:
Originally Posted by Marilou
Προσπάθησα να κάνω τον διαμεσολαβητή ανάμεσα στους γονείς μου και στον άντρα μου, δεν είχε επιτυχία. Το πήρα απόφαση και το σταμάτησα. Η μητέρα μου ακόμα επιμένει να φέρουμε τους δύο άντρες κοντά...την Ανατολή και την Δύση. Αδύνατον. Της το ξεκαθάρισα επανειλημμένα. Εγώ εννοείται πως θα έχω σχέσεις, ούτε θα τους ξεγράψω όπως λένε από δω κι από κει σε γνωστούς και σόγια. (Κάτι που με κάνει έξω φρενών και δεν μιλάω.... για πόσο ακόμα δεν ξέρω.) Ούτε ο άντρας μου μου έχει απαγορεψει να τους βλέπω ή να τους μιλάω. Για κανένα λόγο.
Όσο για την πεθερά μου, η γυναίκα είναι μάλαμα. Την λατρεύω. Μου έχει σταθεί σε όλα. Όταν έχω θέματα ακόμα και με τον γιο της, εκείνη με ακούει. Και είναι μάνα μοναχογιού. (Ήθελε πάντα μια κόρη , και λέει πως την απέκτησε με μένα. ☺️) Ειλικρινά Marilou δεν ξέρω πώς μπορεί να το κατάλαβες...ώρες ώρες την νιώθω πολύ πιο δίπλα μου από την μαμά μου αν και με στεναχωρεί πολύ που το λέω αυτό. Και εννοείται πως θα το εκμεταλλευτω. Μόνο καλό παίρνω από αυτήν την γυναίκα. Είναι πραγματικά ευλογία.
Καλημερα!Quote:
Originally Posted by Sandraki
Όσο αφορά το θέμα του παιδιού ποτέ δεν ξέρεις αν είσαι έτοιμη ή όχι για τον ερχομό του .Οσο κατασταλαγμενη και να είσαι οσο και να το θες ,δεν εχει καμιά σχέση η σκέψη με την πραγματικοτητα. Φυσικά παίζει ρόλο και ηλικία αλλά οχι παντα ....
Αν σκεφτείς οτι και εγώ στα 23 έγινα μανουλα για πρώτη φορά θα πεις πολύ μικρη και ίσως οχι τοσο έτοιμη ....και όμως πολύ μικρή αλλά η θέληση μου και η αγάπη μου για ολο αυτό δεν με έκανε ούτε για μια στιγμη μέχρι σήμερα να το μετανοιωσω !
Αν δουλεψα καλα πάνω σε αυτο θα ερθει η ωρα που θα μου το πουν τα ίδια μου τα παιδια και κανένας αλλος!
Το κυριότερο είναι να έχεις ένα στήριγμα καλό δίπλα σου ,τον σύντροφο σου και εδώ πραγματικά από αυτά που μας γράφεις έχεις βρει ένα πολύ υποστηρικτικο και ώριμο αντρα............
Ενα άντρα που και την προσπάθεια του έκανε να τα βρει με τους δικούς σου(μάλιστα ανέχτηκε την απαξιωτική συμπεριφορά του πατέρα σου) και είναι δίπλα σου σε όλο το ψυχολογικό θέμα γιατι νοιάζεται πραγματικά για εσενα και πολλά αλλα που μας λες. Αυτα και μόνο είναι υπερ αρκετά για να προχωρήσεις σε ολα αυτά που θες μαζί του!
Και τωρα ερχόμαστε στο κομματι μητέρα .
Η κίνηση της μητέρας σου λέει πολλά ,αλλά μάλλον τα εγωιστικά της στοιχεία ,ίσως και η υποστήριξη που θελει να δείχνει στην γνώμη του πατέρα σου, να είναι αυτά που υπερισχύουν στην προκειμένη περίπτωση ...και εδώ θα σου πω ααε τον χρόνο και την απόσταση να κανει την δική της δουλειά....
Λες πως το κατάλαβα ...βλέπεις οταν έχεις ζήσει πολλά χρόνια μέσα σε ένα γάμο με πεθερικά και όλα τα σχετικά μπορείς να καταλάβεις αρκετά και απο μια μικρή περιγραφή που θα σου δώσει ο άλλος .....
Εγω βέβαια δεν πρόλαβα να έχω τετοια χαρά ,γιατι όταν τους γνώρισα ήταν στα αρχικά στάδια του αλσχαιμερ και οι συμπεριφορές τους ειχαν αλλοιωθεί πάρα πολυ και δυστυχώς σε σημειο που οτι και να έλεγαν και να έκαναν δεν υπηρχε περιπτωση να τους παρεξηγήσω ...άλλωστε αυτη η αρρώστια μέχρι να φύγεις σε φτάνει σε τόσο δύσκολο σημείο που μόνο αγάπη και συνχωρεση μπορείς να προσφέρεις σε τετοιους ανθρώπους.(να το εχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου αυτό)
Το μόνο που θυμάμαι ηταν η ανακούφιση της πεθεράς μου οταν γνωριστήκαμε γιατι νόμιζε οτι ο γιος της δεν ήθελε να παντρευτεί ποτέ και προτιμούσε να μείνει μόνος του...(εδω καταλαβαινεις οτι τον ειχε μεγάλη έννοια)
Κρατησα μονο αυτο και όσες γιορτές προλάβαμε να κάνουμε μαζί παντα τους ειχα στο σπιτι μου στα οικογενειακά τραπέζια βάζοντας στην άκρη κάποια πράγματα απο σεβασμό και μόνο στον άντρα μου γιατι ήξερα οτι μπορεί να μην συμφωνούσε σε αρκετά πραγαματα μαζί τους, αλλα καταλαβαινα πως μέσα του ένοιωθε πολυ όμορφα που ειμασταν ολοι μαζί .(οπότε κάπου εδώ καταλαβαίνω και την προσπάθεια του δικού σου άντρα ,καταβαθος για εσένα το κάνει να το ξέρεις)
Τωρα για την πεθερά σου....
Ειναι δυνατόν ενα τέτοιους χαρακτήρας οπως ειναι ο άντρας σου να μην βγει από μια μητέρα που δεν έδωσε πράγματα στο παιδί της ?
Συνήθως αυτές οι μητέρες το μονο που θέλουν ειναι να το βλέπουν ευτυχισμένο και χαρουμενο.Οταν λοιπόν είναι ετσι το παιδί της μαζι σου ποιος ο λογος να μην αγκαλιάσει και εσένα και να σου δώσει αυτα που δίνει και σε εκεινων !
Ειναι τόσο όμορφο ολο αυτό το δέσιμο(πραγματική ευλογια οπως το ειπες) και να ξέρεις οτι και η δική σου σταση της δινει πολυ χαρά κοριτσι μου .
(αυτό πάντως να συζητάς με την πεθερά σου και να παίρνει το μέρος σου και όχι του παιδιού της μπορεί να με κανει εξαλη χαχαχα!πολλες φορές η μαμά μου σε συζητήσεις μας παίρνει το μέρος του γαμπρουλη της ....κάτσε βρε μάνα της λέω εγώ περιμένω να στηρίξεις το σπλαχνο σου και εσυ το αποπαίρνεις ??????,εχουν την ομορφιά τους και αυτές οι περιπτώσεις και εδώ στο ξαναλέω πόσο τυχερή είσαι που της ζεις)
Την πεθερα σου την νοιωθω χίλια τα εκατό και αυτό που λεω πλέον για τα δικα μου παιδια ειναι οταν αποφασίσουν να φτιάξουν την δικη τους οικογένεια να βρουν ενα άνθρωπο να τους αγαπάει και να τους πονάει οπως εμεις.
Τότε θα ειμαι το λιγότερο αχαριστη αν δεν αγκαλιάσω και αυτών, όποιος και να ειναι, όπως αγκαλιάζω το ίδιο μου το παιδι.
Υπαρχει μεγαλύτερη ευτυχία να βλέπεις τα παιδιά σου ευτυχισμένα ?
Κατηγορηματικα οχι!
(καλά το γεγονός οτι μιλάω σαν μελλοντική πεθερά με ξεπερνάει ,στο λεω ...είμαι πολυ μικρή ακόμα για τετοια χαχαχα!)
Οπότε κοριτσάκι μου καλό απόλαυσε την αγκαλιά της μητέρας του,μέχρι να εχεις και της δικη σου μανούλας (γιατι θα την εχεις κάποια στιγμη)και να ξέρεις οτι η ζωή μας επιστρέφει συμπεριφορές που μας χρωστάει και μας αξίζουν!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο οτι κάποιους ανθρωπους τους βρίσκουμε μπροστά μας ,κατι έχουν να μας δώσουν που για κάποιο άλλο λόγο η ζωή μας της στερησε απο αυτους που περιμεναμε...
και τον νου σου στις συμμαχίες με την πεθερά,σπουδαίο όπλο κράτα το για δυσκολες μάχες !!!
Καλο σκ να έχουμε κοριτσι μου!