Printable View
Take a breakQuote:
Originally Posted by take a break
Μάλλον πολλές φορές είναι θέμα μυαλου,αλλά ξέρω πόσο επιδεινώνονται όλα άμα δεν έχεις δουλειά...
Πολύ λυπάμαι!!να κρατήσεις την ελπίδα...έχεις ανθρώπους κοντά σου; Που να μπορείς να μιλήσεις; Είναι μεγαλο ζήτημα...εγώ ας πούμε δεν θέλω να επιβαρύνω κανέναν και όσες φορές ,το έχω περάσει μόνη μου..
[QUOTE=Marilou;1134303]Κοιτα κανένας μας εδω μεσα δεν εινασι γιατρος ,ολοι μιλαμε βαση των δικων μας εμπειριων και πολλες φορες αναγνωριζουμε συπτωματα που ειχαμε περασει οταν ειμασταν σε δυσκολη ψυχολογικη κατσταση ..
Δεν σου λεω το αυτονόητο, γρηγορα σε γιατρό, γιατι βλεπω οτι το εχεις δρομολογησει ηδη .
Η πιεση και μονο ειναι αρκετή για να σου ξαναφέρει ενα κάλο πισωγυρισμα οπότε δεν χρειαζεται να εχεις ζησει και κατι αλλο.Τουλαχιστον και σε εμενα η ψυχολογικη πιεση ακομα μου φερνει τρεμουλο και ταραχη και ας εχω σταματησει την αγωγη μου και ας ξερω πλεον τι το προκαλει..
Απλα ξερω και κανω πλεον υπομονή μεχρι να ηρεμησω και θα περάσει ,δεν με αγχωνει περισσότερο γιατι ξερω οτι ειναι αυτο, το αναγνωρίζω..
Ειναι αυτο που σου λεω. Μαθε να ακους το σώμα σου και να αναγνωρίζεις τι ειναι το κάθε τι.
Λες ¨ειχα φτιαξει ¨γιατι?
Τωρα τι κανεις?Τι εχει αλλάξει?[/QUOTE
Το σημαντικότερο που με κρατούσε έχει αλλάξει: έχω χαλάσει την ρουτίνα μου...όταν δεν δουλεύω κοιμάμαι...κάνω εφήμερες σχέσεις,έχω φορτώσει στον κόκορα τα διαβάσματα μου,είμαι κακοδιαθετη στην δουλειά...η σκέψη να βγω από το σπίτι να πάω για δουλειά είναι μαρτύριο (γενικά μου αρέσει η δουλειά μου), είμαι τέρμα αναβλητικη,δεν βγάζω εις πέρας τίποτα ,μια νιώθω τέλεια και ότι όλα θα πάνε καλά,μια θέλω μόνο να κοιμάμαι, νιώθω τύψεις για τα πάντα και αποκορύφωμα αυτές οι δύο μέρες που τελείως ανεξήγητα είπα: αυτό ήταν τελειωσε ...
Τώρα που σας γράφω τα ακραία έχουν περάσει!!
Καινούργια εδώ ,προσπαθώ να απαντήσω κάτω από το post, δεν τα καταφέρνω με επιτυχια
[QUOTE=maragel;1134305]με λιγα λογια η καθημερινοτητα σου εχει ερθει ολη τουμπα και ολα αυτα γιατι σου ξαναήρθαν αυτες οι σκέψεις και μόνο.Quote:
Originally Posted by Marilou
Λοιπον για αρχη αυτο που θα σου πω ειναι να ξεκινησεις δειλά δειλά να ξανακανεις τα πράγματα που σου αρεζαν και που σε γέμιζαν ακόμα και με το ζόρι.
Σταματα να εισαι αναβλητική ,ειναι οτι χειρότερο ..Μας κάνει πολυ νωχελικούς ολο αυτο και αυτόματα μας ρίχνει και αλλο ψυχολογικά.
Δράση χρειάζεται το σωμα αυτη την στιγμή για να μπορέσεις να εχεις και την σωστη αντίδραση στο μυαλο .αλυσίδα πανε...
Σηκω πηγαινε στη δουλεια σου οποια να ειναι αυτη ....θα ετοιμαστείς κανονικότατα ,θα περιποιηθείς τον ευατο σου και όταν κοιτάζεσαι στο καθρέπτη η εικονα που θα βλέπεις θα ειναι όμορφη ,ειναι πολυ σημαντικό αυτο που σου λέω...
Οπως και να εισαι ,ακομα και με το ζορι ,θα σηκώνεσαι απο το κρεβάτι θα περιποιησε τον ευατο σου ,θα φορας ρουχα και οχι μπυτζαμες και θα βγαινεις απο το σπιτι ακομα και να σε σερνουν .
Μην φτασεις στο σημειο να μην θελεις να βλεπεις τον ευατο σου ουτε στο καθρεπτη γιατι πολυ απλα τον λυπασαι...
Οχι ...ίσα ίσα θα τον βλέπεις και θα νοιωθεις καθε μερα και πιο δυνατη γιατι καταφερες να τον κανεις ακομα πιο ομορφο απο οτι ειναι...
Ολα αυτα που στα λεω δεν ειναι δικα μου.
Ειναι "οι ασκησεις μου " κατα καποιο τροπο που μου ειχε βαλει να κανω η ψυχολογος μου οταν περνουσα την φαση μου και εγω ,....Στην αρχη της εκανα με τα χιλια ζορια ,μετα μηχανικα και μετα πλεον ειχε γινει ρουτινα μου και ακομα και σημερα, ειμαι δεν ειμαι καλα, δεν βγαινω απο το σπιτι ατημέλητη....
Ξερω οτι το μονο δυσκολο αυτη την περιοδο ειναι το διαβασμα. Και εμενα μου αρέσει πολυ αλλα οσο και να το προσπαθουσα επειδη το μυαλο μου δεν ηταν συγκεντρωμενο απλα διαβαζα ενα κειμενο και δεν καταλαβαινα τιποτα οποτε το ειχα αφεισει λιγακι και αρχισα να ακουω πολυ μουσικη .
Ξεκινα ,βαλε αθλητικα ,ακουστικα και βγες για περπατημα οταν νοιωθεις οτι πιέζεσαι ,οταν νοιωθεις οτι αυτές οι σκεψεις σε κυριεύουν ....κανε το χομπι σου ,τι σου αρεσει?
Ακομα και να πονας βγες απο το σπιτι ,σηκω απο το κρεβατι θα δεις ολη αυτη η ασκηση και τον πονο θα μειωση και την διαθεση θα σου αλλαξει...
Κανε οτι μπορεις αρχικα απο ολα αυτα ,αλλα σταματα να βουλιαζεις ,γιατι ανετα θα βουλιαξεις με ολη αυτη την αναβλητικοτητα....
[QUOTE=Marilou;1134308]Αυτό προσπαθώ εδώ κ 2-3 βδομάδες...δεν έχω μεγάλη επιτυχία...που θα μου πάει,θα το καταφέρω!!Quote:
Originally Posted by maragel
Έχεις φίλους πραγματικούς να τους μιλησεις για το πώς νιώθεις;
Ναι,και οικογένεια...αλλά δεν θα καταλάβουν! Μόνο θα τους επιβαρύνω,θα τους αγχωσω και θα τους φέρω σε δύσκολη θέση γιατί δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστουνQuote:
Originally Posted by take a break
[QUOTE=maragel;1134316]Αυτή σου η φράση λέει πολλά!Quote:
Originally Posted by Marilou
Πείσμα ,επιμονή , πολύ υπομονή και μαζί με τον γιατρό σου σίγουρα θα τα καταφέρεις!
Αρκεί να μην το αφήσεις να σε πάρει μαζί του.
Καλή δύναμη σου εύχομαι και όσο γίνεται το συντομότερο να βρεις τους κανονικούς σου ρυθμούς !!!
Και μην ξεχνάς να μιλάς ,να μην κρύβεις το παραμικρό που σε βασσανιζει με ανθρώπους που θες και ξέρεις ότι θα σε ακούσουν .Βγάζε ότι έχεις από μέσα σου μην τα αφήνεις να μαζεύονται!!!
[QUOTE=Marilou;1134329]Ευχαριστώ πολύ marilou!!!αύριο είναι το ραντεβού με τον γιατρό κ είμαι αισιόδοξη!!Quote:
Originally Posted by maragel
Σου εύχομαι από την καρδιά μου τα καλύτερα!!!
Καλησπέρα!
Πήγα στον γιατρό..πέρασα επεισόδιο ταχείας συναισθηματικής ανακυκλησης, rapid cycling, από ότι κατάλαβα είναι σαν μεμονωμένο επεισόδιο διπολικής και δεν είναι πολύ συνηθισμένο..πέρα από τα espoza μου έδωσε και efexor και σε ένα μήνα ξαναπαω...θα χαρώ να ακουσω αν κάποιος πέρασε κάτι παρόμοιο!!
Καλη αρχη με πολυ υπομονή με το εφεξορακι !Quote:
Originally Posted by maragel
Σου δινει ενα καλο πουσαρισμα να αντιμετωπίσεις ολα αυτά ....Εκμεταλλεύσου το διαστημα που θα το παίρνεις και δούλεψε με αυτά που σε κρατάνε πίσω !
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι να περιμένω!!αλλά το παλεύω!ευχαριστώ πολύ :)Quote:
Originally Posted by Marilou
Όχι φίλη μου ανθρώπους κοντά μου δεν έχω , όσες φορές κάνω λόγο για την κατάθλιψη και αυτά που περνώ είτε με αγνοούν είτε μου μιλούν πολύ άσχημα , λένε πως ή κατάθλιψη είναι για τεμπέληδες και δειλούς οπότε μάλλον το βουλωνω.Quote:
Originally Posted by maragel
Να ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο να σε καταλάβει άνθρωπος που δεν έχει περάσει από αυτό το στάδιο.Quote:
Originally Posted by take a break
Μην απελπίζεται και μην σε κανει το συγκεκριμένο γεγονός να σταματήσεις να μιλάς .
Αρκεί να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο.
Πολύ λυπάμαι!!μην το βάζεις κάτω!Quote:
Originally Posted by take a break
Στελνε εδώ :)