Κάθε μέρα ίδια

Προς όλα τα παραπάνω: Δεν είναι ότι δε μιλάω με άνθρωπο και μεμψιμοιρώ ή δεν έχω γνωστούς. Ίσως το διατύπωσα λάθος για τους συναδέλφους. Με τους μισούς από αυτούς τα πηγαίνω καλά κι εκτός δουλειάς δλδ έχω βγει με τις κοπέλες/γυναίκες τους μια δυο φορές, τους έχω εμπιστευτεί πράγματα εκτός δουλειάς και καθημερινά η συζήτησή μας ξεφεύγει από της δουλειάς, δεν είναι τύπου καλημέρα καληνύχτα. Με βοήθησαν και για την πιστοποίηση που κάνω τώρα τόσο ως προς την ενθάρρυνση όσο και πρακτικά για να συντάξω το απαραίτητο εισαγωγικό letter για παράδειγμα ώστε να επιλεγώ και τους έχω εμπιστευτεί πχ ότι θέλω κάτι καλύτερο για δουλειά. Ωστόσο δεν κάνουμε "παρέα" τύπου να έχεις έναν άνθρωπο να κανονίσεις εύκολα. Δε βγαίνουν κι εκείνοι γενικότερα. Ως προς το χόμπι γνώρισα κοπέλα και κάναμε μαζί και διακοπές το καλοκαίρι κι ακόμα έχουμε επαφή. Απο παιδική ηλικία έχω μόνο μια φίλη που έχει διοριστεί μακριά αυτό το διάστημα, είναι κι αυτή με τις φάσεις τις. Σχολείο /σχολή όχι γιατί δυο που κάναμε παρέα παντρέυτηκαν από τα 20, κάναν παιδί στα 22 και χάθηκαν στην οικογενειακή τους ζωή. Γενικότερα θέλω ανθρώπους δίπλα μου αληθινούς, σταθερούς, να είναι εκεί για μένα κ εγώ γι αυτούς να μοιραζόμαστε εμπειρίες, όχι απλά να έχω κάτι να λέω ανούσια ,αν δεν περνάω καλά δε μπαίνω στη διαδικασία απλά να είμαι με πλήθος ατόμων και να βαριέμαι. Και στη σχολή είχα προσεγγίσει 3 κοπέλες, και είχα και γνωριμία με ένα παιδί αλλά δεν ευδοκίμησε τίποτα για ανώριμους λόγους και ξεκόψαμε. Γενικότερα σε ό,τι περιβάλλον και να με βάλεις ,θα βρω τρόπο να προσαρμοστώ να συνυπάρξω,να ακούσω, να γνωρίσω ωστόσο είναι αγκάθι μέσα μου που δε δημιουργούνται ουσιαστικές σχέσεις ενώ τις θέλω πολύ. Κι όσο περνάν τα χρόνια γίνεται πιο έντονο. Προτάσεις έκανα πχ αν έβλεπα μια παράσταση που μου άρεσε, μια συναυλία, ένα ταξίδι, μια δραστηριότητα, λέγανε θα καονίσουμε και μαντέψτε, το πολύ μια φορά να πηγαίναμε. Γι αυτό τα έκανα μόνη μου....Είμαι όντως σε μειονεκτική θέση γιατί όταν έχεις ήδη τον κύκλο σου που νιώθεις οικεία, δε θα δώσεις προτεραιότητα σε εμένα και ίσως φαίνεται άσχημο που δεν έχω επιλογές. Αλλά δεν είμαι εσωστρεφής, το αντίθετο. Δε θέλω να ταίσω κανένα εγώ μου όντως για κανένα λόγο, ουσιαστικές σχέσεις θέλω σε συντρόφους και φίλους και μου έχει στοιχίσει πια, με ανάγκη που έγινε πιο εμφανής με την καραντίνα και τη μετακόμιση μόνη μου.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Προς όλα τα παραπάνω: Δεν είναι ότι δε μιλάω με άνθρωπο και μεμψιμοιρώ ή δεν έχω γνωστούς. Ίσως το διατύπωσα λάθος για τους συναδέλφους. Με τους μισούς από αυτούς τα πηγαίνω καλά κι εκτός δουλειάς δλδ έχω βγει με τις κοπέλες/γυναίκες τους μια δυο φορές, τους έχω εμπιστευτεί πράγματα εκτός δουλειάς και καθημερινά η συζήτησή μας ξεφεύγει από της δουλειάς, δεν είναι τύπου καλημέρα καληνύχτα. Με βοήθησαν και για την πιστοποίηση που κάνω τώρα τόσο ως προς την ενθάρρυνση όσο και πρακτικά για να συντάξω το απαραίτητο εισαγωγικό letter για παράδειγμα ώστε να επιλεγώ και τους έχω εμπιστευτεί πχ ότι θέλω κάτι καλύτερο για δουλειά. Ωστόσο δεν κάνουμε "παρέα" τύπου να έχεις έναν άνθρωπο να κανονίσεις εύκολα. Δε βγαίνουν κι εκείνοι γενικότερα. Ως προς το χόμπι γνώρισα κοπέλα και κάναμε μαζί και διακοπές το καλοκαίρι κι ακόμα έχουμε επαφή. Απο παιδική ηλικία έχω μόνο μια φίλη που έχει διοριστεί μακριά αυτό το διάστημα, είναι κι αυτή με τις φάσεις τις. Σχολείο /σχολή όχι γιατί δυο που κάναμε παρέα παντρέυτηκαν από τα 20, κάναν παιδί στα 22 και χάθηκαν στην οικογενειακή τους ζωή. Γενικότερα θέλω ανθρώπους δίπλα μου αληθινούς, σταθερούς, να είναι εκεί για μένα κ εγώ γι αυτούς να μοιραζόμαστε εμπειρίες, όχι απλά να έχω κάτι να λέω ανούσια ,αν δεν περνάω καλά δε μπαίνω στη διαδικασία απλά να είμαι με πλήθος ατόμων και να βαριέμαι. Και στη σχολή είχα προσεγγίσει 3 κοπέλες, και είχα και γνωριμία με ένα παιδί αλλά δεν ευδοκίμησε τίποτα για ανώριμους λόγους και ξεκόψαμε. Γενικότερα σε ό,τι περιβάλλον και να με βάλεις ,θα βρω τρόπο να προσαρμοστώ να συνυπάρξω,να ακούσω, να γνωρίσω ωστόσο είναι αγκάθι μέσα μου που δε δημιουργούνται ουσιαστικές σχέσεις ενώ τις θέλω πολύ. Κι όσο περνάν τα χρόνια γίνεται πιο έντονο. Προτάσεις έκανα πχ αν έβλεπα μια παράσταση που μου άρεσε, μια συναυλία, ένα ταξίδι, μια δραστηριότητα, λέγανε θα καονίσουμε και μαντέψτε, το πολύ μια φορά να πηγαίναμε. Γι αυτό τα έκανα μόνη μου....Είμαι όντως σε μειονεκτική θέση γιατί όταν έχεις ήδη τον κύκλο σου που νιώθεις οικεία, δε θα δώσεις προτεραιότητα σε εμένα και ίσως φαίνεται άσχημο που δεν έχω επιλογές. Αλλά δεν είμαι εσωστρεφής, το αντίθετο. Δε θέλω να ταίσω κανένα εγώ μου όντως για κανένα λόγο, ουσιαστικές σχέσεις θέλω σε συντρόφους και φίλους και μου έχει στοιχίσει πια, με ανάγκη που έγινε πιο εμφανής με την καραντίνα και τη μετακόμιση μόνη μου.

---

Από αυτά που γράφεις φαινεσαι έξυπνη και στοχευμένη. Θεωρώ ότι το διαχειρίζεσαι καλά το θέμα.
Φίλους αληθινούς κανένας δεν κάνει εύκολα. Δεν είσαι η εξαίρεση.

Άρα εφόσον δεν είσαι τελείως μόνη τι σου λείπει; Μήπως έχεις στο μυαλό σου εξιδανικευμένες παρέες και φίλους που θα είστε αυτοκολλητοι, θα γελάτε θα κλαιτε μαζί και θα κάνετε πάρτυ; όπως στις ταινίες; δεν υπάρχει αυτό.

Εάν σου φταίει ότι αυτοί δεν σε ψάχνουν και δεν έχουν διάθεση να κάνετε πράγματα αυτό σημαίνει ότι καπου αλλού είναι η βάση τους. Ότι βγαίνουν με άλλους φίλους. Και εσένα σε έχουν σαν γνωστή που άμα τύχει θα βγείτε. Μπορει κιόλας να προτιμουν να βγαίνουν σε παρέες και όχι μεμονωμενα μαζί σου. Οι άνθρωποι πάνε εκεί που είναι το "μπουγιο" εκεί που είναι ο κοσμος, οι άντρες...οι παρέες οι μεγάλες. Εάν εσύ προτείνεις σε κάποια γνωστή σου να βγείτε κάπου οι δύο σας και έχει παράλληλα και πρόταση να βγει για ποτο σε μεγάλη παρέα που θα υπάρχουν και γκόμενοι, προφανώς και θα επιλέξει να βγει μαζί τους και όχι μαζί σου. Προσπάθησε να χωθεις σε παρέες και όχι να πιάνεις μεμονωμένα άτομα για παρέα.

Κυριως παρεακια που θα προτείνουν κάθε σκ προκύπτουν από τα σχολείο όπως είπα.. απο το Πανεπιστήμιο, από κάποια κοινή δραστηριότητα πχ με την ομάδα του χορού που πας χρόνια.

Βέβαια οι άνθρωποι που για κάποια περίοδο δεν έχουν κάποια σταθερή βάση τι σημαίνει; ότι θα μιζεριασουν στο καναπέ και θα μείνουν μόνοι;

Όχι...αλλα μη τα περιμένεις και όλα. Συμβιβασου όπως έρχονται οι καταστάσεις,βγες όποτε προκύψει και αν κάτι τύχει, αν κάποιος σου πει να βγείτε μη τον απορρίψεις πχ επειδή δεν ταιριάζετε ή επειδή δεν είναι σούπερ ουαου παρέα....ίσως αν το γνωρίσεις αυτό το άτομο καλύτερα να βρεις κοινά μαζί του.

Κάπου βρίσκεται το θέμα σε σένα. Που δεν το προσεγγίζεις με αποτελεσματικό τρόπο. Από αυτά που γράφεις νομίζω ότι μέσα στο μυαλό σου έχεις πολλά στάνταρ για τους ανθρώπους και ότι δεν συμβιβάζεσαι γενικά εύκολα. Ίσως μέσα σου να προτιμάς τη μοναξιά από το να αναλώνεσαι σε ανούσιες συναναστροφές που δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα. Ίσως είναι στον χαρακτήρα σου να είσαι κάπως απόμακρη, ή να δείχνεις απόμακρη παρόλο που έχεις στόχο να γνωρίσεις άτομα. Και επιλεκτική.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει εγώ θα σου έλεγα να κάνεις περισσότερες συνεδριες με τον ψυχολόγο

Ίσως να σου λείπει μια σχέση και όχι τόσο φίλοι. Μπορεί να θες έναν σύντροφο να νιώσεις εσύ πράγματα έτσι ώστε να έρθει ο ενθουσιασμός στη ζωή σου.

Μπορεί το πρόβλημα να βρίσκεται αλλού σε σένα. Μπορεί να έχεις χάσει το κίνητρο της ζωής σου. Να έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου και το νόημα της ζωής, κάπου να νιώθεις κενό και να προσπαθείς να το καλύψεις με τους φίλους και με σχέση.

Υπάρχουν πράγματα στη ζωή σου αυτή τη περίοδο που να σε γεμίζουν; που να σε κάνουν χαρούμενη;; είναι σημαντικό να το σκεφτείς.

Σχετικά με τις γνωστές που λες. Εάν είναι στην ηλικία σου και ελεύθερες μπορεί να μη βγαίνουν μαζί σου επειδή προτιμούν να πηγαίνουν σε μέρη που θα γνωρίσουν υποψήφιους γκόμενους. Εάν μάλιστα είσαι και εμφανισημη όπως γράφεις μπορεί να μη θέλουν να βγαίνουν μαζί σου, επειδή σε βλέπουν ανταγωνιστικά. Ότι θα τους τη χαλάσεις εάν γνωρίσετε άντρες μαζί.

Καλές οι γυναικείες φιλίες αλλα εάν νιώθεις πως από τις γυναικες δεν έχεις πολλά να πάρεις, θα σου έλεγα να αρχίσεις να ψάχνεις για άντρες φίλους. Οι άντρες είναι διαφορετικοί. Μπορεί εάν πετύχεις καλά τυπακια να σε καλύψουν περισσοτερο από ότι οι γυναίκες σε φιλικό επίπεδο.

Φυσικά και υπάρχει η πιθανότητα εάν είσαι όμορφη κοπέλα ,θηλυκή και έξυπνη, με καλό χαρακτήρα να σε βλέπουν ανταγωνιστικά οι γυναίκες γύρω σου και να μη θέλουν να σε κάνουν εύκολα φίλη τους. Κανείς δεν θέλει να νιώθει κόμπλεξ μπροστά σε έναν άλλον που υπερεχει από αυτούς. Εκτός και εάν είναι εξίσου όμορφες σαν εσένα και ακομπλεξαριστες

Πάντως τώρα με τη καραντίνα έχουν παγώσει όλα. Οπότε για όλους όσους επιθυμούν να διευρύνουν τον κύκλο τους ,αυτό δεν προβλέπεται μέχρι να επιστρέψουμε στη κανονικότητα...

Από το καλοκαιρι δηλαδή και μετά υπολογιζω....μεχρι τότε κανε πράγματα για τον εαυτό σου.

Οι προτεραιότητες αυτή τη στιγμή για μένα είναι καριέρα-σχέση-φίλοι. Ανέκαθεν έτσι ήταν, με τη διαφορά ότι έδινα στην αυτοεξέλιξη-καριέρα μου μεγαλύτερη βάση από τις σχέσεις (φιλικές και συντροφικές) γιατί είχα δεχθεί ότι δε θα βρω προκοπή από εκεί ειδικά μετα τον τελευταίο μου χωρισμό, οπότε αφοσιώθηκα σε μένα τελείως με προοπτική ότι θα "δικαιωθώ" επαγγελματικά ως ανταμοιβή και θα χαρώ έτσι, θα βρω κίνητρο κι ενθουσιασμό ξανά. Και οι τρεις τομείς είναι στη χειρότερή τους φάση σχεδόν ένα έτος τώρα, με τον δεύτερο τομέα ουσιαστικά ανύπαρκτο, προφανώς τα ψυχικά αποθέματα έχου μειωθεί εφόσον δεν αντισταθμίζει ο ένας τομέας τον άλλον. Μόνο εγώ μου έμεινα κι απλά κουράστηκα πολύ με αποτέλεσμα να μη μπορώ να βρω χαρά κι ελπίδα σε κάτι και να θεωρώ ότι αυτή είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ίσως γι΄αυτό και θα μου προτείνει ο ψυχολόγος φαρμακευτική θεραπεία, δεν γνωρίζω. Αλλά σ'ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου, τα θεωρώ πού to the point και συμβαδίζουν με το θεραπευτή ως προς το ότι τα πράγματ απου μπορώ να ελέγξω αυτή τη στιγμή τα διαχειρίζομαι όσο καλύτερα μπορώ.

Γράφεις στο αρχικό σου μυνημα 25 γνωριμίες τα τελευταία 3 χρόνια η λάθος κατάλαβα; κ ότι όλοι θελαν μόνο σεξ;

Όχι το σύνολο. Οι γνωριμίες αυτές είναι από την πρώτη μου φορά στα 20 μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεών μου (η μία σχέση 3,5 χρόνια, η άλλη 1 χρόνο και η μία τοξική 4 μηνών) και όλων των ραντεβού που έχω βγει (γνωριμιών που δεν προχώρησαν σε σχέση μέχρι 1-2 μήνες έκαστη, ραντεβού χωρίς σεξ και one night stands). Έχω γράψει παλαιότερα αντίστοιχα ποστ για κάποιες περιπτώσεις,δεν υπάρχει λόγος να μακρυγορώ για πράξεις άλλων. Η πλειψηφία αυτών δεν ασχολείται/επιδιώκει/θέλει/μπορεί για κάτι περισσότερο, οι λίγοι που ήθελαν δεν ταιριάζαμε δλδ δεν μ'άρεσαν εμένα για περαιτέρω, με αποτέλεσμα η κάθε προσπάθεια να λήγει άδοξα.

Ίσως σε ελκύουν άντρες που δεν είναι διάθεσησιμοι συναισθηματικά για σχεση

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Γράφεις στο αρχικό σου μυνημα 25 γνωριμίες τα τελευταία 3 χρόνια η λάθος κατάλαβα; κ ότι όλοι θελαν μόνο σεξ;

---

Ε δεν είναι και δύσκολο να πετύχεις άντρες που θέλουν κυρίως σεξ. Ειδικά όταν δεν έχεις κοινωνικό κυκλο. Και τους ψαρευεις απο το ίντερνετ. Από φεις και τέτοια.

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Ε δεν είναι και δύσκολο να πετύχεις άντρες που θέλουν κυρίως σεξ. Ειδικά όταν δεν έχεις κοινωνικό κυκλο. Και τους ψαρευεις απο το ίντερνετ. Από φεις και τέτοια.

---

Άλλο έλεγε η κοπέλα όμως. Εννοούσε από τα 20 περίπου έως τα 27 της. Τώρα αν κάποια θέλει κ χρησιμοποιήσει το ίντερνετ μόνο για σεξ τότε όχι 25 αλλά 365 άντρες τον χρόνο θα γνωρισει

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Οι προτεραιότητες αυτή τη στιγμή για μένα είναι καριέρα-σχέση-φίλοι. Ανέκαθεν έτσι ήταν, με τη διαφορά ότι έδινα στην αυτοεξέλιξη-καριέρα μου μεγαλύτερη βάση από τις σχέσεις (φιλικές και συντροφικές) γιατί είχα δεχθεί ότι δε θα βρω προκοπή από εκεί ειδικά μετα τον τελευταίο μου χωρισμό, οπότε αφοσιώθηκα σε μένα τελείως με προοπτική ότι θα "δικαιωθώ" επαγγελματικά ως ανταμοιβή και θα χαρώ έτσι, θα βρω κίνητρο κι ενθουσιασμό ξανά. Και οι τρεις τομείς είναι στη χειρότερή τους φάση σχεδόν ένα έτος τώρα, με τον δεύτερο τομέα ουσιαστικά ανύπαρκτο, προφανώς τα ψυχικά αποθέματα έχου μειωθεί εφόσον δεν αντισταθμίζει ο ένας τομέας τον άλλον. Μόνο εγώ μου έμεινα κι απλά κουράστηκα πολύ με αποτέλεσμα να μη μπορώ να βρω χαρά κι ελπίδα σε κάτι και να θεωρώ ότι αυτή είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ίσως γι΄αυτό και θα μου προτείνει ο ψυχολόγος φαρμακευτική θεραπεία, δεν γνωρίζω. Αλλά σ'ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου, τα θεωρώ πού to the point και συμβαδίζουν με το θεραπευτή ως προς το ότι τα πράγματ απου μπορώ να ελέγξω αυτή τη στιγμή τα διαχειρίζομαι όσο καλύτερα μπορώ.

---

Εγώ νομιζω ότι το κενό που νιώθεις δεν είναι κυρίως από την ελλειψη φίλων ... νομίζω πηγάζει από μέσα σου. Έχεις χάσει την ουσία της ζωής. Το κίνητρο σου. Λες ότι κάνεις πράγματα στη καθημερινότητα σου διεκπεραιωτικα, μηχανικά. Αυτό φταίει.

Πρέπει να βρεις ξανά ένα κίνητρο, έναν λόγο για να σε χαροποιεί η πραγματικότητα σου. Το κενό σου προσπαθείς να το αποδώσεις στην έλλειψη φίλων, το εξιδανίκευεις μέσα σου, σου γίνεται εμμονή και πιστεύεις πως εάν πετύχεις αυτόν τον στόχο τοτε όλη η ζωή σου θα αλλάξει. Δεν είναι απαραίτητα έτσι. Σίγουρα οι ποιοτικές κοινωνικες σχέσεις μας κάνουν γεμάτους. Αλλά τις περισσότερες φορές για όλους μας οι φιλικές και οι ερωτικές σχέσεις που μπορεί να έχουμε, ίσως είναι ανιαρές, μέτριες ή ακόμα και ψυχοφθόρες. Εκεί δηλαδή που είχαμε προβλήματα να γνωρίσουμε και ακατάλληλα άτομα που θα μας φέρουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Δεν είναι ρόδινα δηλαδή.

Ακόμα και εάν βρεις καλες φιλίες και καλό σύντροφο. Δεν λέω ιδανικό γιατί το ιδανικό δεν υπάρχει. Μπορεί κάπου να δυσφορεις ή να μην είσαι γεμάτη. Δεν θα σου αλλάξει τη ζωή σου,τόσο ριζικά όσο νομίζεις.

Καθένας βρίσκει από μονος του τον λόγο για να ζει. Ένα προσωπικό κίνητρο για να φέρνει σε πέρας τη καθημερινότητα. Ανεξάρτητα από τους άλλους.

Δούλεψε παραπανω με τον ψυχολόγο. Μέχρι να φτάσεις στο σημείο η ψυχολογία σου να είναι πιο ανάλαφρη και καλή. Ώστε να ξυπνάς κάθε πρωί και να κάνεις με ενδιαφέρον τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να επικεντρωθείς να παίρνεις χαρά από τα μικρά πράγματα. Από τη μέρα που θα αποφασίσεις να βάλεις χαλαρά τη μουσικούλα σου και να κάνεις γενική σπιτιου, μέχρι να κάτσεις μόνη σου ήρεμα ένα απόγευμα και να δοκιμάζεις μακιγιάζ και χτενίσματα. Δεν θέλεις παρέα για αυτά. Εγώ πιστεύω πως αυτά τα μικρά πράγματα τα κάνεις χωρίς να παίρνεις τη παραμικρή χαρά. Ίσως και όταν τα κάνεις η σκέψη σου να είναι αλλού. Να έχεις τάσεις φυγής από τη καθημερινότητα.

Δεν είναι οι φίλοι και οι έρωτες αυτοσκοπός. Μάθε να απολαμβάνεις τη ζωή μόνη σου ,με όσα έχεις,χαλάρωσε, συνέχισε τη κοινωνικοποίηση και θα βρεις άτομα να σε ακολουθήσουν. Να μη σου γίνεται εμμονή όμως γιατί αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Επαναπροσδιορισε τη ζωή και βρες νεους τρόπους και λόγους να εκτελείς τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.

Εγώ επιμένω επειδή περιγράφεις ότι γενικά στη ζωή σου δεν είχες πολλούς φίλους και είναι χρόνια η μοναξιά που νιώθεις. Ότι ευθύνεται στο γεγονός πως έχεις παγιώσει ένα συγκεκριμένο τρόπο που επικοινωνείς με τους άλλους, ο οποίος για κάποιους λόγους δεν είναι αποτελεσματικός. Βρες το με το ψυχολογο.

Λες για τις γνωριμίες ότι είναι χλιαρες και ότι θέλουν κυρίως σεξ. Εσύ είσαι θετική, είσαι ανοιχτή στο να ξεκινήσεις χαλαρά μια σεξουαλική σχέση με έναν τύπο που θα γνωρίσεις; με την ιδέα να δεις στη πορεία αν θα σε βγάλει κάπου;;

Ή περιμένεις για κάτι ιδιαίτερο που θα σε ίντριγκαρει να προχωρήσεις;

Επίσης πιστεύω ότι δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου. Μήπως πρέπει να αρχίσεις να σε "νταντευεις" περισσότερο; Μήπως πρέπει να αρχίσεις να κάνεις πράγματα για σένα μικρά για πάρτυ σου; που θα τα χαίρεσαι γιατί θα σε προσέχεις;

Μήπως πρέπει να δεις τον εαυτό σου σαν ένα μικρό παιδί που θα θες να το καλομαθαινεις και να το έχεις στη πένα; τότε ίσως βρεις ένα νόημα στο να εκτελεί μικρά πράγματα της καθημερινότητας και αυτο να σε γεμίσει.

Αγαπά τον εαυτό σου λένε για να σε αγαπήσουν και οι άλλοι

Κοίτα μην το παίρνεις βαριά είσαι μικρή ακόμα, ναι ωραίο είναι να έχεις έναν σύντροφο που να αγαπιεστε όμως μη έχεις την εντύπωση ότι αυτό είναι συχνό στη ζωή μας. Κι εγώ τώρα έφτασα στα 40 κι έχω κάνει σχέσεις άλλη κράτησε 7 χρόνια άλλες περίπου 2 χρόνια άλλες ήταν μόνο για μήνες κι άλλες απλά ραντεβού και στην ηλικία σου στεναχωριομουν γιατί ουσιαστικά κατά βάθος είχα την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα γνωρίσω κάποιον θα με αγαπάει θα τον αγαπάω και ζησανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Πια δε με νοιάζει δεν έχω προσδοκίες από κανέναν πέρα από τον εαυτό μου. Οι φίλες μου είναι όλες από 34 έως 43 η μεγαλύτερη κ άλλες είναι μόνες, άλλες σε σχεση, αλλά κ παρόλο που είναι σε σχέση δεν είναι σιαμαιοι, βλεπόμαστε κ μιλάμε συχνά. Στα λέω αυτά για να δεις λίγο κ τις ζωές άλλων ανθρώπων, να μη σκέφτεσαι αααα γιατί εγώ να είμαι μόνη.. Τώρα κ λόγω κορόναιός είναι δύσκολα αλλά να έχουμε υγεία κ όλα θα γινουν

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Εγώ νομιζω ότι το κενό που νιώθεις δεν είναι κυρίως από την ελλειψη φίλων ... νομίζω πηγάζει από μέσα σου. Έχεις χάσει την ουσία της ζωής. Το κίνητρο σου. Λες ότι κάνεις πράγματα στη καθημερινότητα σου διεκπεραιωτικα, μηχανικά. Αυτό φταίει.

Πρέπει να βρεις ξανά ένα κίνητρο, έναν λόγο για να σε χαροποιεί η πραγματικότητα σου. Το κενό σου προσπαθείς να το αποδώσεις στην έλλειψη φίλων, το εξιδανίκευεις μέσα σου, σου γίνεται εμμονή και πιστεύεις πως εάν πετύχεις αυτόν τον στόχο τοτε όλη η ζωή σου θα αλλάξει. Δεν είναι απαραίτητα έτσι. Σίγουρα οι ποιοτικές κοινωνικες σχέσεις μας κάνουν γεμάτους. Αλλά τις περισσότερες φορές για όλους μας οι φιλικές και οι ερωτικές σχέσεις που μπορεί να έχουμε, ίσως είναι ανιαρές, μέτριες ή ακόμα και ψυχοφθόρες. Εκεί δηλαδή που είχαμε προβλήματα να γνωρίσουμε και ακατάλληλα άτομα που θα μας φέρουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Δεν είναι ρόδινα δηλαδή.

Ακόμα και εάν βρεις καλες φιλίες και καλό σύντροφο. Δεν λέω ιδανικό γιατί το ιδανικό δεν υπάρχει. Μπορεί κάπου να δυσφορεις ή να μην είσαι γεμάτη. Δεν θα σου αλλάξει τη ζωή σου.

Καθένας βρίσκει από μονος του τον λόγο για να ζει. Ένα προσωπικό κίνητρο για να φέρνει σε πέρας τη καθημερινότητα. Ανεξάρτητα από τους άλλους.

Δούλεψε παραπανω με τον ψυχολόγο. Μέχρι να φτάσεις στο σημείο η ψυχολογία σου να είναι πιο ανάλαφρη και καλή. Ώστε να ξυπνάς κάθε πρωί και να κάνεις με ενδιαφέρον τα πράγματα που έχεις να κάνεις. Να επικεντρωθείς να παίρνεις χαρά από τα μικρά πράγματα. Από τη μέρα που θα αποφασίσεις να βάλεις χαλαρά τη μουσικούλα σου και να κάνεις γενική σπιτιου, μέχρι να κάτσεις μόνη σου ήρεμα ένα απόγευμα και να δοκιμάζεις μακιγιάζ και χτενίσματα. Δεν θέλεις παρέα για αυτά. Εγώ πιστεύω πως αυτά τα μικρά πράγματα τα κάνεις χωρίς να παίρνεις τη παραμικρή χαρά. Ίσως και όταν τα κάνεις η σκέψη σου να είναι αλλού. Να έχεις τάσεις φυγής από τη καθημερινότητα.

Δεν είναι οι φίλοι και οι έρωτες αυτοσκοπός. Μάθε να απολαμβάνεις τη ζωή μόνη σου ,με όσα έχεις,χαλάρωσε, συνέχισε τη κοινωνικοποίηση και θα βρεις άτομα να σε ακολουθήσουν. Να μη σου γίνεται εμμονή όμως γιατί αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Επαναπροσδιορισε τη ζωή και βρες νεους τρόπους και λόγους να εκτελείς τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.

Εγώ επιμένω επειδή περιγράφεις ότι γενικά στη ζωή σου δεν είχες πολλούς φίλους και είναι χρόνια η μοναξιά που νιώθεις. Ότι ευθύνεται στο γεγονός πως έχεις παγιώσει ένα συγκεκριμένο τρόπο που επικοινωνείς με τους άλλους, ο οποίος για κάποιους λόγους δεν είναι αποτελεσματικός. Βρες το με το ψυχολογο.

Λες για τις γνωριμίες ότι είναι χλιαρες και ότι θέλουν κυρίως σεξ. Εσύ είσαι θετική, είσαι ανοιχτή στο να ξεκινήσεις χαλαρά μια σεξουαλική σχέση με έναν τύπο που θα γνωρίσεις; με την ιδέα να δεις στη πορεία αν θα σε βγάλει κάπου;;

Ή περιμένεις για κάτι ιδιαίτερο που θα σε ίντριγκαρει να προχωρήσεις;

---

Ψυχολόγο θα σταματήσω αυτη τη στιγμή όπως έχω ήδη πει. Ξεκινάω με καθόλου προσδοκίες, βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται καν να προσπαθήσουν/να φλερτάρουν/να διεκδικήσουν μέχρι να το κάνουμε βέβαια. Μετά ή εξαφανίζονται ή δεν ταιριάζουμε ως άνθρωποι για κάτι παραπάνω και δεν τους βγαίνει , ξεκαθαρίζω κι εγώ ότι δε θα είμαι καβάτζα φυσικά κανενός και ξεκόβουμε κάπως έτσι. Γενικά πολλή δυσκολία με το καλημέρα κάνουν λες και είναι τρόπαια που απλά επειδή υπάρχουν πρέπει να χαιρόμαστε και αυτομάτως θεωρούν αυτονόητο ότι τους θέλουμε για σχέση. Δεν έρχεται φυσικά το πράγμα επομένως δεν πιέζω τίποτα, ούτε πληγώνομαι εφόσον το περιμένω ήδη. Απλά παρακολουθώ, ακούω/βλέπω σε νέα γνωριμία, δίνω προσοχή και χρόνο μόνο σε μία γνωριμία κάθε φορά φυσικά. Δεν εκπλήσσομαι δηλαδή, ούτε έχω εκτεθεί συναισθηματικά για να μου στοιχίσει κιόλας, ούτε επιμένω περαιτέρω πλέον για τα "γιατί". Κάνω ό,τι μπορώ, δίνω ευκαιρίες αν με προσελκύσουν και είναι αμοιβαίο, βλέποντας και κάνοντας, χωρίς να φτάνω στο στάδιο να ενθουσιαστώ/ερωτευτώ καν πλέον χρόνια τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Ψυχολόγο θα σταματήσω αυτη τη στιγμή όπως έχω ήδη πει. Ξεκινάω με καθόλου προσδοκίες, βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται καν να προσπαθήσουν/να φλερτάρουν/να διεκδικήσουν μέχρι να το κάνουμε βέβαια. Μετά ή εξαφανίζονται ή δεν ταιριάζουμε ως άνθρωποι για κάτι παραπάνω και δεν τους βγαίνει , ξεκαθαρίζω κι εγώ ότι δε θα είμαι καβάτζα φυσικά κανενός και ξεκόβουμε κάπως έτσι. Γενικά πολλή δυσκολία με το καλημέρα κάνουν λες και είναι τρόπαια που απλά επειδή υπάρχουν πρέπει να χαιρόμαστε και αυτομάτως θεωρούν αυτονόητο ότι τους θέλουμε για σχέση. Δεν έρχεται φυσικά το πράγμα επομένως δεν πιέζω τίποτα, ούτε πληγώνομαι εφόσον το περιμένω ήδη. Απλά παρακολουθώ, ακούω/βλέπω σε νέα γνωριμία, δίνω προσοχή και χρόνο μόνο σε μία γνωριμία κάθε φορά φυσικά. Δεν εκπλήσσομαι δηλαδή, ούτε έχω εκτεθεί συναισθηματικά για να μου στοιχίσει κιόλας, ούτε επιμένω περαιτέρω πλέον για τα "γιατί". Κάνω ό,τι μπορώ, δίνω ευκαιρίες αν με προσελκύσουν και είναι αμοιβαίο, βλέποντας και κάνοντας, χωρίς να φτάνω στο στάδιο να ενθουσιαστώ/ερωτευτώ καν πλέον χρόνια τώρα.

---

Εχμμ μην τους βγάζουμε και παράλογος που νομίζουν ότι θέλουμε σχέση. Εάν εσύ βγαίνεις μαζί τους με τη προοπτική μιας σχέσης το καταλαβαίνουν,όπως εσύ καταλαβαίνεις όταν εκείνοι θέλουν κάτι χαλαρό.

Ίσως να μην είχες κοινά με τους άντρες που βγήκες. Αν ήταν και γνωριμίες ξεμπαρκες και όχι μέσα από παρέες λογικο να μη ταιριάζετε. Θεωρώ πως μέσα από δραστηριότητες και από παρέες ή από τη δουλειά μπορεί να βρεις κάτι ενδιαφέρον.

Με τις φίλες σου αυτά τα συζητάς; η δε νιώθεις ότι είστε τόσο κοντά να ανοιχτέις τόσο;