Originally Posted by
Lo miu
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και σου λέω πως έκανες μια τεράστια πράξη αγάπης για τον εαυτό σου και μπράβο σου. Περίμενε λίγο ακόμα πριν πας σε ειδικό, είναι απολύτως νορμαλ να "θρηνείς" κάτι που τελείωσε, μόνο τη συνήθεια να βάλεις και την αλλαγή της καθημερινότητάς σου δεν το κάνει απλό, αλλά ξεπερνιέται. Επίσης στο χέρι σου είναι να μείνεις σε επαφή με άτομα της δουλειάς που συμπαθούσες.
Έχω παραιτηθεί πολλές φορές από δουλειές όταν η πίεση και η τοξική συμπεριφορά προϊσταμενων και συναδέλφων έκανε peak. Έκλεινα τον κύκλο μου σε μια δουλειά όταν έβλεπα ότι το κλίμα με αρρωσταινε, για την ακρίβεια την έκανα χωρίς να έχω βρεί απαραίτητα την επόμενη δουλειά. Και δεν το έχω μετανιώσει ποτέ, επειδή υπάρχουν πολλές ευκαιρίες εκεί έξω για όποιον ψάχνει και θέλει πραγματικά να δουλέψει.
Μετανιώνω φριχτά μόνο σε μια περίπτωση που δεν παραιτηθηκα, επειδή πίστευα πως είχα τόσο μεγάλη ανάγκη τα χρήματα και φοβόμουν οτι δεν θα βρω εύκολα να πάω κάπου αλλού. Το bullying πήγαινε σύννεφο, τα σεξουαλικά, φαλλοκρατικά αστειάκια επίσης. Εγώ poker face, έτσι την έβγαζα και το μετανιωνω που δεν τους παράτησα νύχτα εξαρχης, αλλά από δική μου ανασφάλεια έκατσα για 2 χρόνια (που μου φανηκαν 2 αιώνες). Ήμουν πάντα παραγωγική στη δουλειά μου, ήσυχη και συγκεντωμένη χωρίς πολλά-πολλά, όπως και εσύ. Δυστυχώς όμως στη χώρα μας αυτό στα μάτια των συναδέλφων μεταφράζεται σαν σνομπισμός και αποτελεί κόκκινο πανί για τους περισσότερους από αυτούς (που από το 8ωρο τους τις 6 ωρες τις τρώνε σε κουβεντούλα και καφέδες).
Πλεόν δουλεύω μόνη μου, σαν freelancer και έχω την ησυχία μου. Αν το αντικείμενό σου στο επιτρέπει και είσαι όσο εσωστρεφής αντιλαμβάνομαι σκέψου κι αυτό σαν μελλοντικό ενδεχόμενο.
Προς το παρόν κάνε το διάλειμμά σου και γέμισε τον χρόνο σου με πραγματα που σου αρεσει να κάνεις.