Lisakirg να σου πω κάτι γενικότερο; Αλλά μην το πάρεις στραβά. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά αισθάνομαι ότι από τη μία αισθάνεσαι καταπίεση ή έλλειψη κατανόησης από τους δικούς σου, από την άλλη υιοθετείς λιγάκι τις παλαιολιθικές απόψεις τους/ή τελοσπάντων ψάχνεις απεγνωσμένα να γεμίσεις τα συναισθηματικά κενά σου με έναν σύντροφο. Δεν λέω ότι είναι κακό, ούτε θα σου πω εγώ τι να κάνεις και πως θα ζήσεις τη ζωή σου, αλλά παρακολουθώ τα μηνύματά σου και βλέπω ότι εξαρτάς πολύ τη διάθεσή σου από τις σχέσεις σου κι ότι πέφτεις με τα μούτρα. Εγκυμοσύνη που δεν προχώρησε και μετά χωρισμός και μετά έπεσες σε κατάθλιψη, ενδιάμεσα μία γνωριμία που δεν προχώρησε, χάλια ψυχολογία σε όλα τα μηνύματά σου για καιρό και ξαφνικά λες στρώνει η ζωή σου που γνώρισες ένα παιδί όταν πριν λίγες μέρες ανέφερες ότι απλά γνώρισες κάποιον στη δουλειά και ότι θα ήθελες να τον προσεγγίσεις. Είσαι ένα πολύ νέο κορίτσι, γιατί τόσο άγχος και τόσα σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία σου;
Μήπως θα έπρεπε να κάνεις κάποια ψυχανάλυση να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, να μάθεις να είσαι χαρούμενη και μόνη σου, να έχεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, να μην έχεις τόσα πάνω-κάτω και να δουλέψεις λίγο το θέμα των ορίων με τους δικούς σου; Φαίνεται να είσαι κάπως ενοχική με τη μητέρα σου, αλλιώς δεν θα καθόσουν συνεχώς να διαπραγματεύεσαι μαζί της, θα έκανες το δικό σου χωρίς πολλές συζητήσεις.
