-
Αγαπημένε μου Dodeka
Χαίρομαι πολύ που έχεις τη δύναμη αυτή να αντικρούεις τις όποιες απόψεις που λέγονται εδώ και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που κανεις το ίδιο με τη δική μου άποψη...αυτό σημαίνει δύναμη!!
Σκέψου ότι πριν από 8 μήνες δεν είχα τη δυναμη να κάνω ούτε καν αυτό. Συμφωνούσα με όλους, δεν αντιδρούσα σε κανέναν,είχα παραιτηθεί εντελώς από τη ζωή μου...ήμουν ζωντανή αλλά με στοιχεία νεκρού και αυτό δεν το άντεχα.
Θέλω όμωσ να τονίσω κάτι που μάλλον δεν έγινε κατανοητό και το λέω σαν δική μου απόψη βγαλμένη πάντα από τι δική μου εμπειρία.
Ο ψυχολόγος που ξεκίνησα να βλέπω από την αρχή μου σήστησε ότι είναι απαραίτητη μια θεραπεία με φάρμακα.Στην αρχη για 6 μήνες αρνιόμουν πεισματικά και έλεγα όχι εγώ δε θα πάρω φάρμακα θα το ξεπεράσω μόνη μου και ώσπου έφτασα σε σημείο να του ζητήσω από μόνη μου να πάω σε κάποιο Ψυχίατρο να πάρω φάρμακα. Και μετά από 6 μήνες φυσικά κατάλαβα για ποιό λόγο έβλεπα τον ψυχολόγο μου!!!Η απελπισία μου ήταν τόσο έντονη που δεν ήξερα γιατί πηγαίνω, γιατί κάνω τισ συναντήσεις με τον Ψυχολόγο.
Για να μη σε ζαλίζω αυτό που θέλω να πω ότι παίρνοντας την αγωγή αισθάνθηκα σαφώς πολύ καλύτερα σωματικά και ΛΙΓΟ ψυχικά και το τονίζω αυτό. Ήταν τόσο λίγο για μένα αλλά συνάμα αρκετό για τον Ψυχολόγο μου να βρει την αιτία που ένοιωθα χάλια.
Έμαθα επιτέλους τι είναι αυτά που με κάνουν να νιώθω άσχημα, πράγμα το οποίο δεν το κάνει ένας Ψυχίατρος .
Η άποψη μου είναι ότι ο Ψυχίατρος είναι ένας γιατρός ο οποίος κάνει διάγνωση και σου δίνει αγωγή δεν κάνει κάτι άλλο.
Ο Ψυχολόγος είναι αυτός που μπορεί να βρεί \"τη ρίζα του κακού\" δλδ μπορεί να βρει τι με κάνει να νοιώθω καλά και τι όχι, αλλά χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Τα φάρμακα δεν είναι αυτά που θα με κάνουν να καταλάβω γιατί δεν είμαι καλά, απλά με αυτά νοιώθω καλά. Η ουσία όμως για μένα είναι να βρω γιατί δεν είμαι καλά.
Το να βλέπει κανείς Ψυχολόγο ή Ψυχίατρο δεν είναι ψυχική αρρώστια απαραίτητα, για μένα είναι μια προσπάθεια του εαυτού μου να τον γνωρίσω καλύτερα!!!!
-
Ξεκόλλα με τους γονείς σου πια...
Στο λέω γιατί τα χω περάσει, και με γονείς και με σχέση.
Ο πατέρας μου να λέει ότι όσο παίρνω φάρμακα αυτός είναι δυστυχισμένος, ο φίλος μου να λέει ότι μου τα δίνει ο γιατρός γιατί παίρνει ποσοστά απ τις φαρμακευτικές, κάτι φίλοι ανίδεοι να μου λένε ότι δεν έχω τίποτα και είναι επειδή κάθομαι (ανεργία επίσης), κάνεις απ αυτούς να μην παρεδέχεται την κατάθλιψη και την ιδψ σαν αρρώστια και εν γένει την ψυχιατρική σαν επιστήμη (και έχω και αδελφό που πάει για ψυχίατρος)...και γω που φαινόμουν καλά και ήμουν για 3 χρόνια, πήγα κ ζήτησα απ το γιατρό να τα κόψω...
Και το επεισόδιο που έπαθα μετά ήταν τόσο δυνατό, που όλοι τρόμαξαν και κανείς δεν τόλμησε να μου πει τίποτα για τα φάρμακα, αφού πρώτα είδαν ότι το ξεπέρασα χάρις αυτά. Και φυσικά, ακόμα κ μετά απ αυτό κανείς δεν παραδέχεται ότι έχω μια χρόνια πάθηση, γονιδιακής προέλευσης, και πρέπει να με παρακολουθεί γιατρός και να παίρνω χάπια για πάντα.
Το αποδέχονται μεν, αλλά αρνούνται να το πιστέψουν...
Και να σου πώ κάτι?
Ειλικρινά πλέον δε με νοίαζει καθόλου,ούτε και θέλω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν...
Αυτό που πέρασα δε συγκρίνεται με καμία σωματική αρρώστεια, οπότε και δε μπορούν να καταλάβουν.
Αλλά αποφάσισα ότι εκείνη η κόλαση δε μου ταιριάζει, ότι θέλω να ζήσω και να κάνω πράγματα, και ας παίρνω φάρμακα για πάντα.
Αν το περάσει κάποιος απ΄τους \"διαφωνούντες\" και το αντέξει,ας μην πάρει.
Εγώ πάντως δε το άντεξα και είμαι περ\'ηφανη που βρίκα το θάρρος και ζήτησα βοήθεια απ το γιατρό μου
Σου συνιστώ να κάνεις το ίδιο ακριβώς. Όσο πιο νωρίς αρχίσεις θεραπεία, τόσο πιο σύντομα θα γίνεις καλά και μάλιστα θα προλάβεις να χαρείς και το καλοκαιράκι, και ούτε που θα θυμάσαι την τωρινή κατάσταση!
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!!!