Quote:
Originally posted by vince
Την μισείται ή την αγαπάτε?
ουτε το ενα ουτε το αλλο,αλλα μεμονομενα μπορω να αγαπησω καποιον ανθρωπο η να τον μισησω.αν και το να μισησω καποιον ανθρωπο το θεωρω γελοιο,προτιμω να τον απορριψω
Αν είχατε την επιλογή να πατήσετε ένα κουμπί ολικής πυρηνικής καταστροφής προτού φύγετε από την ζωή θα το πατούσατε?
οχι γιατι ειναι σαν να χαλας εναν ωραιο πινακα επειδη δεν τα χρωματα δεν ειναι καλης ποιοτητας,το θεμα ομως του πινακα ειναι ομορφο.μπορει για εμας να φαινεται κατι ασχημο αλλα καποιος μπορει να περναει ομορφα,οπως και το αντιθετο,δεν εχουμε το δικαιωμα να το χαλασουμε.εξαλλου δεν ειναι δικο μας για να το καταστρεψουμε
Γιατί να υποφέρουν πάντα οι αδύναμοι?
σκοπος μας ειναι να γινουμε ευαισθητοι,να ανοιξουμε τις καρδιες μας.οταν γινεται αυτο αναποφευκτα πληγωνομαστε και παραπανω.μπορουμε η να ξανασκληρηνουμε η να χτισουμε τειχη.μη ξεχναμε πως ζουμε σε ενα ανταγωνιστικο περιβαλλον και εκει καλουμαστε να υπερνικησουμε τον ανταγωνισμο και να
κρατησουμε τα ιδανικα μας.οι αδυναμοι υποφερουν γιατι ετσι ειναι κατασκευασμενος ο κοσμος,ο δυνατος προχωραει,ο αδυναμος εξαφανιζεται.γιατι ομως οταν καποιος δυνατος βοηθαει εναν αδυναμο ολοι επικροτουμε;γιατι τοτε καταλαβαινουμε πως αυτος ο δυνατος εχει ποιοτητα;(αλλοι θα πουν πως εχει βλακεια).
Τι αξίζει τελικά στην ανθρωπότητα? Η πρόοδος στην γνώση ή ένα πιθανώς ποιοτικότερο βιοτικό επίπεδο με μία προϋπόθεση που φαντάζει ως το ξεπούλημα της ψυχής?
αυτο ειναι θεμα επιλογης,το να φτιαξεις το βιοτικο σου επιπεδο ειναι ευκολο,αλλα μετα ερχεσαι αντιμετωπος με το εσωτερικο κενο.το να φτιαξεις την ψυχη σου,ερχεται σε αντιθεση με το να φτιαξεις το βιοτικο σου επιπεδο.δυο διαφορετικα ακρα και εμεις στη μεση,σαν μπαρα των γουιντους με το ρυθμιστικο.σπανια να τα καταφερεις και τα δυο μαζι.βλεπεις μεσα σου και αναλογα με το \"ποιον\" σου αποφασιζεις που θα σταθεις,χωρις να βλεπεις τι κανουν οι γυρω,για να νοιωσεις γεματος (δεν λεω ευτυχισμενος,δεν εινια το ιδιο).πολλοι πασχιζουν να φτιαξουν το βιοτικο τους επιπεδο,αν εσυ δεν εισαι τετοια παστα και τους αντιγραψεις θα αποτυχεις.αν απο την αλλη πας στην αλλη πλευρα,δεν θα σε καταλαβαινουν και θα απομακρυνονται απο σενα,αλλα θα εχεις βρει τον εαυτο σου.
Μήπως ο πύργος της Βαβέλ είναι μια αναπόφευκτη πραγματικότητα?
ετσι φενεται τελικα,οταν χαθουν ολα τα νοηματα και μεινει μονο ο υλισμος ,μια καταστροφη ξαναφερνει τα νοηματα και το τι ειναι πραγματικα σημαντικο στις καρδιες μας.μακαρι να μη χρειαζεται να φτανουμε σε τετοια σημεια γιατι ποναει αυτο.
Μερικά ερωτήματα που με βασανίζουν από τότε που ο κόσμος έπαψε να φαίνεται όμορφος..... Εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που έπαψα να είμαι παιδί. Και ακόμα και αν κατά καιρούς νιώθω παιδί δεν κατάφερα ποτέ να ξεγελάσω για πάντα τα χρόνια μου και τα εμπειρικά μου βάσανα...
ψυχη 10χρονου σκεψη 70χρονου,αταιριαστα .... η ζωη ειναι αγωνας,αλλα στα διαλειματα ειναι και γαμω ;)
Σήμερα ένιωσα πολύ έντονα πως το παιδί αυτό ολοένα και χάνεται....και το αντικαθιστά η σαπίλα που κάποτε μισούσε...
και αυριο θα νοιωσεις να φευγει η σαπιλα και να ερχεται το παιδι ξανα(αν εσυ το θελησεις).τιποτα δεν ειναι σταθερο,ειπαμε ολα αγωνας και προσπαθεια.καλο διαλειμα σου ευχομαι :)