Η μοναξια στις μέρες μας.

Quote:

---

Originally Posted by Apostolos1988

Σε καταλαβαίνω κι εγώ κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και αρκετό καιρό, αλλά δε θα ήθελα να καταλήξω να πιστεύω πως το μόνο άτομο που έχω σαν παρέα θα είναι στο τέλος ο ψυχολόγος μου.
Είναι πολύ όμορφο να θες να ξεκλέβεις χρόνο για τον εαυτό σου αλλά σε σύγκριση με εμένα θα ήθελα να περιβάλλομαι από άτομα που η παρέα μου θα τους ήταν αρεστή, να κάνουμε πράγματα μαζί, να ξέρω πως έχω από κάπου να πιαστώ όταν θα έχω ανάγκη κάποιον. Πολλές φορές η ζωή θα μας φέρει στο σημείο της ανάγκης από ανθρώπινο άγγιγμα όπως παρουσίας.
Θα έπρεπε να τη φοβόμαστε ή όχι;
Μεγαλώνοντας αρχίζω να αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι να είμαστε τόσο σκληροί και δύσκολοι με τους άλλου;

---

Δεν ξέρω ειλικρινά τι συμβαίνει με το θέμα της μοναξιάς σε καταλαβαίνω όμως... νιώθω τόσο μόνη μου πλέον που ακόμα και αν βγω για ένα περπάτημα με μια φίλη είναι σαν να μην είναι δίπλα μου. Είμαι ορισμένες στιγμές τόσο χαμένη στις σκέψεις μου που παρόλο που μου μιλάνε εγώ δεν τους ακούω καν ..
Έχω και έντονες εναλλαγές στην διάθεση μου το τελευταίο διάστημα και το θέμα είναι ότι νιώθω πλέον να με επηρεάζει και στην δουλειά μου όλο αυτό.... Εύχομαι σε σένα να πάνε όλα καλά πάντως!!

Οι ανθρωποι οσο περναν τα χρονια ολο κι φοβουμαστε !! για αυτο Αποστολη! κανουμε μια παρεα και προσπαθουμε να την σφραγισουμε! λες και ειναι τρομοκρατικη οργανωση!! Οχι ολοι μας, αλλα αρκετοι.
Ο ανθρωπος απο την φυση του ειναι πλασμενος σαν κοινωνικο ον! συνηθως θελει να κουβεντιαζει με αλλους, μαλιστα υπαρχουν και υποδωχεις στον εγκεφαλο οπου ενεργοποιουντε κατω απο καποιες συνθηκες παρεας , επισης το γελιο και ο χαβαλες ,θα γινει με παρεα!μπορει και μονοι μας αν δουμε κατις στην τηλεοραση να γελασουμε αλλα γελιο που θα προκληθει απο κουβεντα παρεας ειναι αλλιως. Ειναι λοιπον στην φυση μας να ειμαστε οντα κοοοινωνικα! ανεκαθεν ειμασταν σε ομαδες,φαμιλιες.Ομως η εξεληξη και η μοναδικη ικανοτητα μας να μπορουμε να προσαρμοζομαστε σχεδον σε ολα τα κλιματα κι σε ολες τις δυσκολιες μα εκανε να μπορουμε και για καποιο καιρο να ζουμε μονοι μας! οχι για παντα.
Πολλοι φιλοσοφοι εχουν αναφερθει στην μοναχικοτητα ως μια ασκηση, εξαλου το λεει και η λεξη ασκητης, ειναι αυτος πο παει καπου μακρια απο ανθρωπους μονος του.Οπου βεβαια ειναι διαφορετικο, διοτις ειναι αλλιως να εισαι μονος σε μια ερημια,κι αλλος να ειχεις μοναξια μεσα στην πολυκοσμια! Ο νιτσε για παραδηγμα ελεγε οτι η μοαναχικοτητα ειναι σημαντικη εαν θελει καποιος να προχωρησει σε γνωσεις και να μαθει τον εαυτο του! σε μαθαινει να βλεπεις αλλιως τον κοσμο.

Μαχαιρι στη καρδια αυτο το ποστ. Ειδικα αυτο με το βγες εξω, μα πως;μονος;.
Ναι απο μια ηλικια και μετα ολοι εχουν τις παρεες τους. Οι παιδικοι μας φιλοι παντρευονται αρα εχουν τα δικα τους να ασχοληθουν. Ή απλως μας προσπερασε η ζωη.
Τα εκανα αυτα που σου ελεγαν, γραφτηκα σε διαφορα μαθηματα. Ξενες γλωσσες, συλλογους κτλ. Ολοι ομως γνωστοι αγνωστοι.
Εγω λεω οτι μια φιλια δημιουργειται αμεσως μπαμ.και κατω δηλ με το να γνωρισεις τον αλλο ή σιγα σιγα αλλα αβιαστα.
Ομως και οι δυο πρεπει να βρισκονται περιπου στο ιδιο. Εγω ειμαι ενας ανθρωπος που οταν δε ειμαι καλα ψυχολογικα απομακρυνομαι. Εχασα πολλους φιλους ετσι αν οχι φιλους ατομα τα οποια μου στοιχισε που τα εχασα. Δεν εξηγησα ποτε το λογο.
Εσβησα FB και ινστα. Ολα μου φαινονταν ψευτικα ασε που υπηρχε παντα αυτη η συγκριση. Ουτε μου αρεσουν τα clubs προτιμουσα παντα το ηρεμο ,το χαλαρο, τις εκδρομες. Οσπου σταματησαν να με καλουν.
Μονο η οικογενεια μου πλεον. Ομως και εκει δεν μπορω να τα εξομολογηθω ολα.
Ουτε στους συναδελφους. Αρα κραταμε πραγματα μεσα μας και αυτα μας τρωνε. Γι αυτο και γω τα γραφω εδω.